เล่มที่สี่ของชุดเคหาสน์เมฆาค่ะ ไม่รู้ว่าเป็นเล่มจบของชุดนี้ด้วยหรือเปล่านะ เพราะตัวละครในชุดนี้มากมายก่ายกองกันเลยทีเดียว หลังจากที่บ่นเพลงรักฯไปกระบุงหนึ่งแล้ว แถมยังตบท้ายไว้ว่าว่าหลันชิงเสียอีกยังจะน่าสนใจกว่าพระเอกนางเอกอีก เล่มนี้หลันชิงและเจ้าเด็กน้อยปัญญาอ่อนอย่างต้านิวก็ได้เป็นตัวละครเอกจริงๆ ซึ่งไม่คาดคิดเลยว่านางเอกของหลันชิงจะเป็นต้านิว นี้มันเรียกว่ากินเด็กชัดๆ ค่ะ แต่เรื่องราวมันได้พาฝัน อ่อนหวาน สวยงามสักเท่าไร เพราะงานอวี๋ฉิงไม่ค่อยขายอะไรที่ง่ายๆ กันอยู่แล้ว

ก่อนอ่านเล่มนี้ก็พอจะได้เสียงร่ำลือมาเล็กน้อย แต่คิดว่าเป็นคนใจแข็งในระดับหนึ่ง ก็ไม่น่าจะมีปัญหาอะไร ก็เรียกได้ว่าทนได้จริงๆค่ะ ซึ่งบอกได้เลยว่าให้ใจแข็งแค่ไหน แต่ก็รู้สึกสลดใจในชะตากรรมของหลันชิงเลยค่ะ เขาผู้ได้ชื่อว่าเทพมารหลันชิง ผู้ที่เหมือนมีชะตากรรมล้างผลาญคนรอบข้าง ไม่เว้นแม้แต่คนที่จริงใจต่อเขา หากหลันชิงกลับกลายเป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้ครอบครัวนี้ถูกฆ่าล้างครัว เหลือทิ้งไว้แค่ต้านิว ที่มาเฉลยในเล่มนี้ว่าเธอเป็นใครในชีวิตของหลันชิง คล้ายว่าจะไม่เต็มใจ แต่นี้คือการตอบแทนสิ่งที่เขาทำไว้กับครอบครัวของต้านิว เขาต้องพยายามดูแลต้านิวให้รอดชีวิตไปได้ และแอบฝันไปว่าเขาจะได้มีชีวิตปกติสุขกับเด็กน้อยที่ปัญญาอ่อนคนนี้ แต่ความจริงมันโหดร้ายกว่า เมื่อหลันชิงผ่านมันมาได้กลับทำให้เขาโหดเหี้ยมกว่าเดิม ไร้หัวใจที่สุด ชนิดที่ว่าสามารถมองต้านิวตายได้ ถ้าไม่เพราะความมั่นคงในใจของต้านิว คงไม่อาจสั่นคลอนความเชื่อที่พังทลายของหลันชิงไปแล้ว ความรักของทั้งสองไม่ใช่เรื่องง่ายดายเลย ต้องอาศัยทุกอย่างมาช่วยยืนยันว่านี้คือความจริงและจะไม่มีอะไรพรากความรักไปจากหลันชิงเหลือไว้แค่ความชิงชังของต้านิวแบบที่เขาหวาดกลัว

พระเอก นางเอกเล่มไหนที่ว่าชีวิตบัดซบสิ้นดี หลบไปให้พ้นรัศมีวิบากกรรมของหลันชิงเลยค่ะ ชาติก่อนพ่อคุณไปทำความเลวร้ายอะไรไว้กันแน่ค่ะ ชาตินี้ถึงต้องเจอเรื่องต่ำช้ามาตลอดชีวิต จนเป็นความรู้สึกสงสารหลันชิงสุดหัวใจ เขาไม่ใช่คนเลวด้วยสันดาน แต่เขาถูกคนบังคับให้ต้องเป็นคนเลว ต้องทำเรื่องที่แม้แต่ตัวเองก็ยังรังเกียจ จนด้านชาและมองว่าทำใจรับมันได้ ไม่เจ็บไม่ปวดอีกต่อไป แต่แท้จริงหลันชิงไม่ได้เป็นแบบนั้นเลย เขารู้สึกทุกอย่าง และเมื่อได้ต้านิวเข้ามา เด็กน้อยที่เหมือนจะปัญญาอ่อนทำให้เขารู้สึกว่าตัวเองมีค่า เป็นที่ต้องการของใครคนหนึ่ง หลันชิงจึงเหมือนคนเห็นแก่ตัวที่อยากให้ต้านิวรักเขาคนเดียว พึ่งพาแต่เขา เพราะเมื่อใดที่ต้านิวรู้จักรักคนอื่น ให้คนอื่นช่วยได้ หลันชิงก็อาจจะไม่มีความหมาย และเมื่อไรที่เธอรู้ว่าเขาคือคนที่มีส่วนในการทำลายครอบครัว สายตาที่มองแต่เขาก็อาจจะฆ่าเขาได้ มันเป็นความรู้สึกที่เจ็บปวดมากเลยนะคะ ไม่ต่างจากช่วงครึ่งหลังจากหลันชิงเปลี่ยนไปอีกรอบ เขาอาจจะเลวขึ้นจนถึงขนาดฆ่าต้านิวได้ แต่มันเป็นความปวดร้าวปะปนบนความเห็นแก่ตัว เพราะเขาไม่อยากให้ต้านิวเกลียดเขา สู้ให้เธอตายไปแต่รักเขายังจะดีกว่า หลันชิงอาจจะไม่เคยแคร์ใครเลย แต่กับต้านิว เธอคือคนเดียวที่เขารักอาลัยและห่วงแหนความรู้สึกดีๆ แบบนี้ อ่านไปก็ร้าวใจแทนหลันชิงไปเลยทีเดียว

ในความอ่อนไหวในอารมณ์แบบที่หลันชิงเป็น ต้านิวกลับไม่เหมือนกัน จากเด็กตัวน้อยที่เหมือนจะปัญญาอ่อน แต่เมื่อเธอรู้ตื่นขึ้นมา โศกนาฏกรรมในชีวิตกลับไม่ทำให้ต้านิวเปลี่ยนไป แต่เธอกลับมุ่งมั่นเพื่อหลันชิง เพราะอะไร คำตอบของมันเรียกได้ว่าลึกซึ้งมากนะคะ ฟีน่าชอบคำพูดหนึ่งในเล่มนี้มาก ก็คือ หลันชิงอาจเป็นคนเลว เป็นคนบ้า เป็นอมนุษย์ผู้ชื่นชอบการฆ่าฟันคน แต่ส่วนที่ดีงามของเขา เขากลับยกมันให้ต้านิวไปจนหมด ต้านิวจึงเติบโตมาเป็นคนดี เป็นสีขาวที่สุดในชีวิตของหลันชิงเลยก็ว่าได้ เธอไม่เคยเคียดแค้นหลันชิงแบบที่เขาหวาดกลัว แต่ปรารถนาดีกับเขา จนไม่รู้ว่านี้คือความรัก เพราะมันเป็นสายสัมพันธ์ที่เหนียวแน่นตั้งแต่เธออายุเพียงแค่สองขวบจวบจนอายุยิ่สิบกว่า โลกของเธอมีเพียงแค่หลันชิง และคนในเคหาสน์เมฆาเพียงไม่กี่คน แต่ไม่มีใครที่ต้านิวมีปณิธานแน่วแน่ที่จะอยู่กับเขาเท่าหลันชิง

คำถามยอดฮิตเวลาอ่านรีวิวแบบที่ต้องการคำตอบแบบทันใจ ควรค่ากับการซื้อหรือเปล่า สำหรับเล่มนี้พูดลำบากมากค่ะ เป็นไม่กี่ครั้งเลยที่ต้องบอกว่าให้ไปโหลดตัวอย่างมาอ่านก่อนนะคะ จะมีปมประเด็นหนึ่งที่บางคนรับไม่ได้กับชีวิตอันแหลกเหลวของหลันชิง อยู่ในบทแรกๆ ของตัวอย่างทดลองอ่านเลยค่ะ ถ้าคุณรับได้กับสิ่งที่หลันชิงเป็น และสิ่งที่เขาใช้ชีวิต คุณก็ไปต่อได้ แต่ถ้าไม่ไหวจะบอกว่าอย่าฝืนค่ะ เพราะมันไม่ได้จบหลังเพียงแค่นี้ วิบากกรรมยังรอหลันชิงแบบหนักหน่วงอยู่ จนคนอ่านเองอยากจะรู้ว่าหลันชิงทนได้ยังไง ไม่บ้าตายหรือฆ่าตัวตายไปก่อน แต่ฟีน่าจะไม่บอกว่าหลันชิงเจออะไรเข้าไปนะคะ เพราะมันเป็นประเด็นสำคัญที่บางคนรับได้และรับไม่ได้ในเวลาเดียวกัน ส่วนตัวฟีน่าเองก็ยังขอยกไว้สักนิดหนึ่งนะคะ คือรู้ดีว่าหลันชิงไม่ได้เป็นฝ่ายผิด แต่ทำใจลำบากมาก และหันไปมองจุดอื่นแทนว่าเล่มนี้สนุกตรงไหนบ้าง

สำหรับประเด็นกระอักกระอ่วนใจขั้นสุดยอดนั้นเราจะไม่พูดถึงมันอีก มาพูดถึงอย่างอื่นแทน ถ้าบทเพลงรักฯ เป็นตอนที่ไม่ชวนจดจำมากที่สุดแล้ว เทพมารรัญจวนกลับไม่ใช่เลยค่ะ เป็นเรื่องที่เข้มข้นมาก ดรามาชวนให้ติดตามที่สุด มีปม มีประเด็นในการนำเสนอเรื่องมาก แทบจะมากกว่าทุกเล่มที่ผ่านมา คงเพราะเป็นสองเล่มจบด้วยค่ะ การใส่รายละเอียดจึงทำได้ครบถ้วนในอารมณ์มากกว่า เพราะเราได้เฝ้ามองดูเด็กน้อยตั้งแต่สองขวบจนโตเป็นสาว ได้เห็นพัฒนาการของตัวละครอย่างครบถ้วน เข้าใจในสิ่งที่หลันชิงคิดและลงมือทำ ไม่ได้รู้สึกโกรธหลันชิงด้วยซ้ำไปที่เหมือนจะเฉยชาถ้าต้านิวตาย หรือใครใช้เธอเป็นเหยื่อล่อเขา อย่างที่บอกไปแล้วว่าหลันชิงทำไปเพราะมีเหตุผลที่ปวดใจที่สุด

เรื่องความรักและความผูกพันเล่มนี้ก็แน่นหนามากค่ะ ต้านิวเป็นคนที่เด็ดขาดในความรู้สึกที่สุด แต่มันจี๊ดใจตอนที่เธอเหมือนกับจะรู้สึกผิดว่าเธอกลับจำอะไรเกี่ยวกับพ่อแม่ตัวเองไม่ได้เลย แต่เธอกลับจำได้แต่เรื่องหลันชิง เพราะข้างกายเธอมีแต่หลันชิง เช่นนี้แล้วทำไมเธอจึงจะไม่รู้สึกว่าการเคียดแค้นหลันชิงเป็นสิ่งที่เธอไม่ควรรู้สึก หลันชิงคนที่บอกว่าเขามีส่วนในการฆ่าครอบครัวเธอ ดีกับเธอ ปกป้องเธอมาตลอดแบบนี้ ผิดด้วยหรือที่เธอจะรักเขา คือน้อยนักจะเจอระบบความคิดแบบนี้ ส่วนใหญ่บุญคุณต้องทดแทน ความแค้นต้องชำระทั้งสิ้น แต่ต้านิวกลับมองอะไรอย่างเป็นธรรมที่สุด เพราะใจเธอเองก็รู้ดีว่าหลันชิงไม่ใช่คนเลว แต่เขาเป็นคนที่ควรจะมีคนรักเขาให้มากๆ ดูแลและพาเขากลับบ้านที่แสนอบอุ่นสักที และมือคู่นั้นที่จะนำพาก็มีแต่ต้านิวคนเดียวที่ทำได้

แม้เรื่องนี้จะดูออกโทนรักเศร้าๆ แต่ฟีน่าไม่ถึงกับร้องไห้โฮๆ แบบเวลาอ่านงานของเฮยเจี๋ยหมิงนะคะ เพราะอวี๋ฉิงไม่ใช้คำที่บาดใจมากเท่าไร แต่ใช้คำเลี่ยงๆ ไป แต่คนอ่านรู้เลยว่าหลันชิงต้องเจออะไรบ้าง อย่างน้อยก็ลดความดรามาของเรื่องลงไปอีกนิดค่ะ ขืนบรรยายความโหดร้ายที่หลันชิงเจอมากๆ ฟีน่าอาจจะคิดว่าดูคดีทรมานอะไรสักอย่างแทนนิยายรักก็ว่าได้ค่ะ

เรื่องนี้ก็ยังคงสไตล์แนวอวี๋ฉิง ตอนพิเศษของเธอคือการเฉลยความลับบ้างอย่างของตัวละคร ถ้าไม่มีตอนพิเศษอาจจะรู้สึกเลยว่านิยายจบได้ห้วนมาก เป็นอะไรที่พลาดไม่ได้ แถมยังมีเรื่องราวจากเรื่องบทเพลงรักฯเข้ามาเกี่ยวด้วยค่ะ จนงงว่าตกลงนี้มันตอนพิเศษของนิยายเล่มไหนกันแน่ มากันไม่น้อยเลยทีเดียว

จำเป็นต้องอ่านทุกเล่มไหม บอกได้เลยว่าควรค่ะ แต่จะแยกได้อย่างเช่นไม่จำเป็นต้องเริ่มตั้งแต่ศึกรักประลองใจ แต่เพื่อความเข้าใจ ควรเริ่มจากบันทึกรักฯ บทเพลงรักฯและจบด้วยเล่มนี้ โดยเฉพาะบทเพลงรักฯที่ควรอ่านก่อนค่ะ เพราะเหตุการณ์ของสองเล่มนี้มีอะไรที่เกี่ยวพันกันอย่างมาก แค่หลี่จินเจาเองก็เป็นตัวละครสำคัญที่ช่วยทำให้หลันชิงคิดอะไรได้ และในเล่มบทเพลงรักฯ หลันชิงและต้านิวก็ปรากฏตัวไม่น้อยเลย เป็นช่วงเวลาที่ทับซ้อนกันสองเล่มค่ะ ขนาดตอนพิเศษยังมีหลี่จินเจาไปตอนหนึ่งเต็มๆ

แล้วฟีน่าล่ะชอบเล่มนี้ไหม ในแง่ความเป็นดรามาเล่มนี้สนุกเลยนะคะ แต่กลับตอบไม่ได้ว่าชอบหรือไม่ชอบ ไม่ถึงกับรักมาก แต่ก็ไม่เกลียด อ่านได้จนจบ ซึ้งในความรักของคนทั้งคู่ที่ต้องฝ่าฝันวิบากกรรมมาด้วยกัน แต่ไม่ริษยาในตัวต้านิวเลย เพราะอาจจะทำใจกับหลันชิงไม่ได้เล็กน้อยค่ะ คือถ้าไม่มีเรื่องนั้น ฟีน่าคงรักหลันชิงได้สนิทใจกว่านี้ ถึงหลันชิงไม่ผิดแต่เรารู้สึกแปลกๆ ค่ะ จะให้โกหกว่าไม่เป็นไร ไม่ถือสาก็ไม่ใช่ค่ะ รับไม่ได้ก็บอกกันตรงๆ คนที่อ่านไม่รอดหรือรู้สึกว่าฉันก็ไม่ผ่าน ก็ไม่ผิด เพราะถ้าไปฝืนอ่านเข้า นิยายก็ดรามาจัดเต็มพอแรงแล้ว อาจจะอ่านไม่จบไปเลยก็ได้ ดังนั้นใครอยากลองอ่านตัวอย่างในเวบก่อนค่ะ แนะนำแบบนี้เลย เพราะสายดรามาคงชอบเรื่องนี้ แต่รับได้แค่ไหน แต่ละคนมีเส้นของคำว่ารับได้ไม่เท่ากัน มากน้อยแล้วแต่ความคิดค่ะ ซึ่งฟีน่าจัดอยู่ในโหมดที่ยังขอพาฝันมากหน่อยค่ะ ดรามาพอให้รู้สึกตื่นเต้นจะดีกว่า ยังดีที่อวี๋ฉิงส่งเล่มนี้มาแล้วรู้สึกพอใจในระดับหนึ่ง ไม่งั้นฟีน่าก็อาจจะขอพักอวี๋ฉิงบ้างแล้ว เนื่องจากชุดนี้ยังไม่โดนใจมาก เจอบทเพลงรักเข้าไปแทบเข็ด แต่แบบนี้เราก็ต้องลองงานอวี๋ฉิงกันต่อไปนะคะ พบกันในเรื่อง ลิขิตนำพา ชุดม่านรักเคหาสน์ธารฟ้า

โดย: ฟิลิเซียน่า 20 มิถุนายน 2558 9:28:12 น.