ฟ้าสางเมื่อใกล้ค่ำ
เสฐียรพงษ์ วรรณปก

พระพุทธเจ้าตรัสสอนภิกษุทั้งหลายวันหนึ่งว่า "เคยมีเรื่องเล่าว่า เต่าตัวหนึ่งเที่ยวหากินอยู่ริมฝั่งแม่น้ำเล็กๆ สายหนึ่ง ในเวลาเย็น สุนัขจิ้งจอกตัวหนึ่งเดินผ่านมาพอดี เต่าเห็นสุนัขจิ้งจอกก็รีบหดอวัยวะ 5 ส่วนคือ ขา ทั้ง 4 และคอ 1 เข้าในกระดอง นิ่งอยู่

สุนัขจิ้งจอกก็หยุดนิ่ง คอยจ้องอยู่ว่า เมื่อใดเต่าเหยียดคอหรือขาข้างใดข้างหนึ่งออกมานอกกระดอง เราจะงับมันฟาดให้กระดองแตกแล้วกินเนื้อมันทันที

เต่าเหมือนรู้ความคิดของสุนัขจิ้งจอก ไม่ยอมยื่นขาหรือคอออกนอกกระดอง นิ่งอยู่เช่นนั้นเป็นเวลานาน

สุนัขจิ้งจอกสุดจะทนรอได้ จึงหนีไปด้วยความเสียใจ


ภิกษุทั้งหลาย ตราบใดที่เธอทั้งหลาย "คุ้มครองอินทรีย์ (คือระวังการแสดงออกทางตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ) เห็นรูป (คือมองเห็นสิ่งต่างๆ) แล้วไม่มองรวม (คือไม่มองภาพรวมแล้วเห็นว่าสวยงามจริงเป็นต้น)

ไม่มองแยก (คือไม่มองอวัยวะทีละส่วนแล้วเห็นว่าแขนสวย ขาสวย เป็นต้น) ระมัดระวังการแสดงออกทางตา หู จมูก ลิ้น กาย และใจ "มาร" คือ ความโลภจ้องอยากได้ของคนอื่น (อภิชฌา) และความเสียใจทุกข์ใจ (โทมนัส) จะไม่มีโอกาสทำให้พวกเธอตกเป็นเหยื่อได้"


ข้อความนี้อยู่ใน สุขุมสูตร (หรือ กุมโมปมสูตร) ให้ข้อคิดว่า ถ้าเราระวังทุกด้าน มารก็หมดโอกาสทำลาย ดุจเต่าหดหัวและขาอยู่ในกระดอง ปลอดภัยจากสุนัขจิ้งจอกงับ

แต่ถ้าเป็น "เต่ากระดองแตก" ถึงจะหดขาดีอย่างไร ก็ไม่มีทางพ้นมือสุนัขจิ้งจอกได้ดอกครับ

หน้า 27

ขอบคุณ ข่าวสดออนไลน์

ฟ้าสางเมื่อใกล้ค่ำ
ศ.เสฐียรพงษ์ วรรณปก

สิริสวัสดิ์จันทรวารค่ะ

Create Date : 01 ธันวาคม 2557
Last Update : 1 ธันวาคม 2557 14:39:22 น.		0 comments
Counter : 543 Pageviews.
Share Tweet