คอลัมน์ ฟ้าสางเมื่อใกล้ค่ำ

ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย พวกเธอเห็นสุนัขจิ้งจอกแก่ในเช้าตรู่วันนี้ไหม สุนัขจิ้งจอกแก่ตัวนี้เป็นโรคเรื้อนนอนบนบกก็ไม่สบาย อยู่ใต้ต้นไม้ก็ไม่สบาย อยู่ที่แจ้งก็ไม่สบาย จะเดิน ยืน นั่ง หรือนอน ในที่ใดๆ ก็เป็นทุกข์ในที่นั้นๆ

ภิกษุบางรูปในธรรมวินัยนี้ ก็เช่นเดียวกับสุนัขจิ้งจอกขี้เรื้อนตัวนั้น มีลาภสักการะ มีชื่อเสียง ถูกลาภสักการะและชื่อเสียงครอบงำย่ำยีจิตแล้ว อยู่ในเรือนว่างก็ไม่สบาย อยู่โคนต้นไม้ก็ไม่สบาย อยู่กลางแจ้งก็ไม่สบาย จะเดิน ยืน นั่ง หรือนอน ในที่ใดๆ ก็เป็นทุกข์ในที่นั้นๆ

ลาภสักการะและชื่อเสียง มันร้ายกาจเช่นนี้แหละ พวกเธอพึงตระหนักอย่างนี้

พระสูตรนี้เรียกว่า สิคาลสูตร ข้อความสั้นๆ กินใจดี พูดถึงพระภิกษุที่บวชมาแล้ว บางรูปร่ำรวยปัจจัยสี่มีญาติโยมนับหน้าถือตา ก็อวดความร่ำรวยนั้นและเกิดความทิฐิมานะเพราะความมีชื่อเสียง เป็น "พระดัง"

พระพุทธเจ้าท่านตรัสว่า พวกนี้เป็น "พระขี้เรื้อน"

หมาขี้เรื้อนไปไหนๆ มันก็คัน เวลามันคัน มันไม่คิดว่าเพราะพิษขี้เรื้อนของมัน แต่มันจะโทษสถานที่นั้นๆ ว่าทำให้มันคัน

พระสูตรนี้ตรัสสอนพระก็จริง แต่ประยุกต์ใช้ได้กับคนทั่วไป ใครก็ตามไม่ว่านักการเมือง (นักการเมืองอีกแล้ว) ครูอาจารย์ ข้าราชการ หรืออาชีพอื่นใด ถ้าฉ้อราษฎร์บังหลวง ทุจริตคิดมิชอบ ก่ออกุศลกรรม ก็ไม่ต่างกับหมาขี้เรื้อน

ยิ่งถ้าทำตัวผิดทำชั่วแล้ว ไม่ยอมรับมัวแต่โทษคนอื่น ยิ่งเป็นขี้เรื้อนกำลังสอง

หน้า 27

ขอบคุณ ข่าวสดออนไลน์

คอลัมน์ ฟ้าสางเมื่อใกล้ค่ำ - ศ.เสฐียรพงษ์ วรรณปก

สิริสวัสดิ์จันทรวารค่ะ    

Create Date : 11 สิงหาคม 2557
Last Update : 11 สิงหาคม 2557 9:01:21 น.		0 comments
Counter : 583 Pageviews.
Share Tweet