ฟ้าสางเมื่อใกล้ค่ำ
เสฐียรพงษ์ วรรณปก

"ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ ถ้ากล่าวโดยย่อ ภิกษุปฏิบัติได้แค่ไหน จึงเชื่อว่าหลุดพ้นจากตัณหา มีความสำเร็จอย่างยิ่ง ปลอดโปร่งจากกิเลสรึงรัดใจเป็นผู้ประเสริฐยิ่ง บรรลุจุดหมายปลายทางแห่งชีวิต ประเสริฐกว่าเทวดาและมนุษย์ ทั้งหลาย"

"ดูก่อนจอมเทพ ภิกษุในธรรมวินัยนี้ ได้สดับว่า สิ่งทั้งปวงไม่ควรยึดมั่นถือมั่น ภิกษุนั้นรู้สิ่งทั้งปวงด้วยปัญญาอันยิ่ง ครั้นรู้ด้วยปัญญายิ่งแล้ว ก็กำหนดรู้สิ่งทั้งปวง ครั้นกำหนดรู้สิ่งทั้งปวงแล้วไม่ว่าเธอจะเสวยเวทนาใดๆ จะเป็นสุขหรือทุกข์หรือมิใช่สุขมิใช่ทุกข์ เธอย่อมพิจารณาเห็นว่ามันไม่เที่ยงแท้ พิจารณาเห็นความจางคลาย พิจารณาเห็นความดับ พิจารณาเห็นความสละคืนในเวทนาทั้งหลาย

เมื่อพิจารณาเห็นดังนั้น ย่อมไม่ยึดมั่นสิ่งใดในโลก เมื่อไม่ยึดมั่นก็ไม่สะดุ้งหวาดหวั่น เมื่อไม่สะดุ้งหวาดหวั่นก็ดับเย็นได้เฉพาะตัว เพราะรู้ชัดว่า ไม่ต้องเกิดอีกต่อไปแล้ว ประพฤติพรหมจรรย์ถึงที่สุดแล้ว ได้ทำกิจควรทำแล้ว ไม่มีอะไรที่จะทำต่อไปอีกแล้ว"


ข้อความนี้มีใน จูฬตัณหาสังขยสูตร พระอินทร์เข้าไปกราบทูลถามว่า ถ้าจะว่าโดยย่อที่สุดพระปฏิบัติได้แค่ไหนจึงจะหมดกิเลสตัณหา พระพุทธองค์ตรัสว่า ต้องไม่ยึดมั่นในสิ่งทั้งปวง พิจารณาเห็นความไม่เที่ยง เมื่อเห็นสรรพสิ่งเป็นอนิจจัง ก็จะหน่าย คลายจาง ไม่ยึดติดและดับกิเลสได้สนิท สงบเย็นในที่สุด


อาจารย์เซ็นท่านหนึ่ง ไปเยี่ยมศพอาจารย์เพื่อนกันที่ถึงแก่มรณภาพใหม่ๆ เห็นบรรดาศิษย์ร้องไห้คร่ำครวญต่อหน้าศพอาจารย์ของตน ท่านจึงเดินเอาไม้เท้าเคาะโลง พูดดังๆ ว่า "คุณนี่ใช้ไม่ได้จริงๆ สอนลูกศิษย์อย่างไร จึงทำให้เขายึดติดถึงขนาดนี้ คุณตายแล้ว พวกเขายังไม่วางคุณเลย" ว่าแล้วก็เดินจากไป


ยกมาเป็นอุทาหรณ์สำหรับชาวพุทธครับ การยึดติดไม่ว่ายึดติดสิ่งใด สวนทางนิพพานทั้งนั้น อย่าว่าแต่ยึดติดในอาจารย์เลย แม้กระทั่งยึดติดในความดี ก็เป็นการยึดอย่างหนึ่ง และแกะออกยากกว่าสิ่งใดเสียอีก

หน้า 27

ขอบคุณ ข่าวสดออนไลน์

ฟ้าสางเมื่อใกล้ค่ำ
ศ.เสฐียรพงษ์ วรรณปก

สิริสวัสดิ์ภุมวารค่ะ 

Create Date : 06 มกราคม 2558
Last Update : 6 มกราคม 2558 7:54:28 น.		0 comments
Counter : 642 Pageviews.
Share Tweet