BlogGang.com : : sirivinit : (5) โจนถูกจับ และพระเจ้าชาร์ลส์ที่ 7 ไม่ทรงช่วยเลย

(5) โจนถูกจับ และพระเจ้าชาร์ลส์ที่ 7 ไม่ทรงช่วยเลย

หอคอยที่รูออง ที่โจนถูกจำขังระหว่างการพิจารณาคดี
ที่มารู้จักกันว่าหอโจนออฟอาร์ค
ระหว่างการพยายามหลบหนีครั้งหนึ่ง
โจนกระโดดลงมาจากหออีกหอหนึ่งที่คล้ายกัน

ภาพโจนถูกสืบสวนในที่คุมขัง โดยคาร์ดินัลวินเชสเตอร์
โดย Hippolyte Delaroche ค.ศ. 1824
พิพิธภัณฑ์วิจิตรศิลป์ รูออง ฝรั่งเศส

ถูกจับ

“สิ่งที่ขึ้นก็คือการพักรบกับดยุคแห่งเบอร์กันดีที่มีมาได้สิบห้าวัน แต่ท่านก็ไม่น่าที่จะต้องแปลกใจที่ข้าพเจ้ามิได้เข้าเมืองอย่างรีบร้อน ข้าพเจ้าไม่พึงพอใจกับการพักรบที่ว่านี้ และไม่ทราบว่าจะต้องรักษาหรือไม่ แต่ถ้าจะรักษาก็เพียงเป็นการกระทำเพื่อเป็นเกียรติแก่พระมหากษัตริย์เท่านั้น: ไม่ว่า [ฝ่ายเบอร์กันดี] จะทำมิดีมิร้ายต่อสายเลือดของพระองค์อย่างใด, ข้าพเจ้าก็จะบำรุงรักษากองทัพหลวงไว้ในกรณีที่ [ฝ่ายเบอร์กันดี] จะละเมิดสัญญาหลังจากสิบห้าวันนั้น”

“จดหมายของโจนถึงประชาชนชาวเมืองแรงส์, 5 สิงหาคม ค.ศ. 1429; Quicherat I, หน้า 246”

หลังจากการล้อมเมืองชาริเต-เซอร์-ลัวร์ (Siège de La Charité) ในเดือนพฤศจิกายนและเดือนธันวาคมแล้ว โจนก็เดินทัพต่อไปยังคอง เพียญน์ (Compiègne) ในเดือนเมษายนต่อมาเพื่อป้องกันจากการถูกล้อมเมือง (Siège de Compiègne) โดยฝ่ายอังกฤษและเบอร์กันดี

แต่การต่อสู้อย่างประปรายเมื่อวันที่ 23 พฤษภาคม ค.ศ. 1430 นำไปสู่การจับกุมของโจน เมื่อมีคำสั่งให้ถอยโจนก็ปฏิบัติตัวอย่างผู้นำโดยเป็นบุคคลสุดท้ายที่ทิ้งสนามรบ ฝ่ายเบอร์กันดีเข้าล้อมกองหลัง โจนต้องลงจากหลังม้า เพราะถูกโจมตีโดยกองขมังธนูและตอนแรกก็มิได้ยอมจำนนทันที

ตามธรรมเนียมของสมัยกลางการจับกุมเชลยสงคราม (prisonnier de guerre) เป็นการจับกุมแบบเรียกค่าไถ่ แต่ครอบครัวของโจนเป็นครอบครัวที่ยากจน จึงไม่สามารถหาเงินมาไถ่ตัวโจนจากที่คุมขังได้ นักประวัติศาสตร์หลายคนประนามพระเจ้าชาร์ลส์ที่ 7 ที่ไม่ทรงเข้าช่วยเหลือโจนในกรณีนี้

โจนเองพยายามหลบหนีหลายครั้งๆ หนึ่งโดยการกระโดดจากหอที่สูงจากพื้นดินราว 21 ที่เวร์มองดัวส์ (Vermandois) ลงไปบนดินที่หยุ่นของคูเมืองแต่ไม่สำเร็จ หลังจากนั้นก็ถูกย้ายตัวไปเมืองอาร์ราส (Arras) ในเบอร์กันดี

และในที่สุดรัฐบาลอังกฤษก็ขอซื้อตัวโจนจากฟิลลิปเดอะกูด โดยมีสังฆราชปีแยร์ โคชง (Pierre Cauchon) แห่งโบเวส์ (Beauvais) ผู้เป็นผู้ฝักฝ่ายฝ่ายอังกฤษ ตั้งตนเป็นผู้มีบทบาทในการเจรจาต่อรองซื้อตัวและต่อมาในการพิจารณาคดีของโจน

การพิจารณาคดีประนาม

ฝรั่งเศสการพิจารณาคดีในข้อหานอกรีต (hérésie) ของโจน มีมูลมาจากสถานะการณ์ทางการเมือง จอห์นแห่งแลงคาสเตอร์ ดยุคแห่งเบดฟอร์ดที่ 1 ผู้อ้างสิทธิในราชบัลลังก์ฝรั่งเศสในนามของพระเจ้าเฮนรีที่ 6 ผู้เป็นหลาน เห็นว่า เมื่อโจนเป็นผู้มีความรับผิดชอบต่อการการราชาภิเษกของพระเจ้าชาร์ลส์ที่ 7

การลงโทษโจนจึงเท่ากับเป็นการบ่อนทำลายอำนาจ อันถูกต้องตามกฎหมายของพระเจ้าชาร์ลส์ที่ 7 โดยตรง การดำเนินการทางกฎหมายเริ่มขึ้นเมื่อวันที่ 9 มกราคม ค.ศ. 1431 ที่รูออง ซึ่งเป็นที่ตั้งของรัฐบาลผู้ยึดครองฝรั่งเศสของอังกฤษในขณะนั้น กระบวนการมีความลักลั่นในหลายประเด็น

ปัญหาใหญ่ๆ ที่พอสรุปได้ก็ได้แก่ อำนาจทางศาลของผู้พิพากษาปีแยร์ โคชงไม่ใช่อำนาจที่แท้จริง แต่เป็นอำนาจที่คิดค้นขึ้น ปีแยร์ โคชงได้รับแต่งตั้งเพราะเป็นผู้สนับสนุนรัฐบาลอังกฤษ และเป็นผู้ที่รับผิดชอบในค้าใช้จ่ายในการพิจารณาคดีทั้งหมดที่เกิดขึ้น

พนักงานศาลนิโคลัส เบลลีย์ (Nicolas Bailly) ก็ได้รับจ้างให้รวบรวมคำให้การที่เป็นปฏิปักษ์ต่อโจน และไม่พบหลักฐานใดที่คัดค้าน ถ้าไม่มีหลักฐานดังกล่าว ศาลก็ไม่มีหลักฐานเพียงพอในการสนับสนุนข้อกล่าวหาสำหรับการพิจารณาคดี

นอกจากนั้นศาลก็ยังละเมิดกฎบัตรทางศาสนา ที่ปฏิเสธไม่ให้โจนมีที่ปรึกษาทางกฎหมาย เมื่อเปิดการสอบสวนเป็นการสารธารณะเป็นครั้งแรก โจนก็ประท้วงว่าผู้ที่ปรากฏตัวในศาลทั้งหมด เป็นฝ่ายตรงข้ามและขอให้ศาลเชิญ “ผู้แทนทางศาสนาของฝรั่งเศส” มาร่วมในการพิจารณคดีด้วย

บันทึกการพิจารณาคดีแสดงให้เห็น ถึงความเป็นผู้มีปัญญาอันเฉียบแหลมของโจน สำเนาบันทึกข้อแลกเปลี่ยนต่างๆ ที่เกิดขึ้นเป็นการแลกเปลี่ยนอย่างสุขุมอย่างมีปฏิภาณ เมื่อ “ถูกถามว่าเธอทราบไหมว่าเธออยู่ภายใต้การพิทักษ์ของพระเจ้า, ซึ่งโจนก็ให้ตอบว่า “ถ้าข้าพเจ้ามิได้, ก็ขอให้พระองค์ทรงทำเช่นนั้น; แต่ถ้าข้าพเจ้าได้, ก็ขอให้พระองค์ทรงรักษาไว้เช่นนั้น” (Si je n'y suis, Dieu veuille m'y mettre; et si j'y suis, Dieu m'y veuille tenir)

คำถามนี้เป็นคำถามลวง กฎของสถาบันศาสนาระบุว่าไม่มีผู้ใดที่สามารถทราบได้แน่นอนว่า อยู่ภายใต้การพิทักษ์ของพระเจ้า ถ้าโจนตอบรับก็เท่ากับเป็นการให้การที่เป็นโทษต่อตนเอง ในข้อหาว่านอกรีต (hérésie chrétienne) แต่ถ้าตอบปฏิเสธก็เท่ากับเป็นการสารภาพความผิดของตนเอง

ผู้บันทึกคำให้การ Boisguillaume ให้การต่อมาว่า คำตอบดังกล่าวของโจนทำให้ผู้สืบสวนในศาลต่างก็ตกตลึงไปตามๆ กัน ในคริสต์ศตวรรษที่ 20 นักเขียนบทละครจอร์จ เบอร์นาร์ด ชอว์พบว่า บทโต้ตอบในศาลเป็นบทโต้ตอบที่น่าประทับใจ จนนำสำเนาการบันทึกไปใช้โดยไม่มีการเปลี่ยนแปลงในบทละครเรื่อง “นักบุญโจน” (Saint Joan)

ผู้เป็นฝ่ายศาลหลายคนต่อมา ให้การในการพิจารณาคดีครั้งต่อมาว่าสำเนาคำให้การได้รับการประดิษฐ์เปลี่ยนแปลง (fabricate) เพื่อทำให้เห็นว่าโจนมีความผิดตามข้อกล่าวหา นักบวชหลายคนอ้างว่าต้องทำหน้าที่ เพราะถูกบังคับที่รวมทั้งผู้ไต่สวนฌอง เลแมเตร (Jean LeMaitre)

และบางคนอ้างว่าถึงกับได้รับการขู่ว่า จะถูกฆ่าจากฝ่ายอังกฤษ ภายใต้ข้อแนะนำในการไต่สวน โจนควรจะถูกจำขังในที่จำขังสำหรับนักโทษ ที่ถูกกล่าวหาในข้อหาที่เกี่ยวกับศาสนาเท่านั้น และควรจะมีผู้คุมเป็นสตรี (เช่นแม่ชี)

แต่แทนที่จะเป็นเช่นนั้น โจนกลับถูกจำขังร่วมกับนักโทษในข้อหาทางฆราวาสและคุมโดยทหารด้วยกัน ปีแยร์ โคชงปฏิเสธคำร้องของโจนต่อสภาบาทหลวงแห่งบาเซิล (Conseil de Basel) และพระสันตะปาปาซึ่งถ้าทำได้ ก็เท่ากับเป็นการยุติการดำเนินการพิจารณาคดีของศาล

ข้อหาสิบสองข้อที่สรุปโดยศาล ขัดกับบันทึกของศาลเองที่ได้รับการเปลี่ยนแปลง จำเลยผู้ไม่มีการศึกษายอมลงชื่อในเอกสารการบอกสละโดยสาบาน (abjuration) โดยปราศจากความเข้าใจถึงเนื้อหา

และความหมายภายใต้การขู่เข็ญว่าจะถูกประหารชีวิต นอกจากนั้นศาลก็ยังได้สลับเอกสารการบอกสละโดยสาบานฉบับอื่น กับเอกสารที่ใช้อย่างเป็นทางการ

ขอขอบคุณ วิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี

สิริสวัสดิ์อาทิตยวาร สิริมานรมณีย์ค่ะ

Create Date : 18 กรกฎาคม 2553

Last Update : 18 กรกฎาคม 2553 11:04:03 น.

0 comments

Counter : 1064 Pageviews.