BlogGang.com : : sirivinit : มหาวิหารแซ็ง-เดอ-นี .. ศูนย์กลางสังฆมณฑลของสังฆราชแห่งแซ็ง-เดอนี

มหาวิหารแซ็ง-เดอ-นี .. ศูนย์กลางสังฆมณฑลของสังฆราชแห่งแซ็ง-เดอนี

มหาวิหารแซ็ง-เดอนี

บริเวณจรมุขด้านหลังของมหาวิหาร
ที่สร้างโดยแอ็บบ็อทซูแฌร์
ที่ยังไม่ได้รับการเปลี่ยนแปลงแต่อย่างใดตั้งแต่สร้างมา

มหาวิหารแซ็ง-เดอนี หรือ บาซิลิกาแซ็ง-เดอนี (ฝรั่งเศส: Cathédrale royale de Saint-Denis หรือ Basilique Saint-Denis; อังกฤษ: Cathedral Basilica of St Denis หรือ Basilica of St Denis) เดิมเป็นสำนักสงฆ์ชื่อ แอบบีแซ็ง-เดอนี

ที่ตั้งอยู่ที่แซ็ง-เดอนีที่ปัจจุบันอยู่ทางเหนือของปารีส แซ็ง-เดอนีเป็นวัดคริสต์ศาสนาที่ได้รับการยกฐานะขึ้นเป็นมหาวิหารในปี ค.ศ. 1966 และเป็นศูนย์กลางสังฆมณฑลของสังฆราชแห่งแซ็ง-เดอนี

มหาวิหารแซ็ง-เดอนีมีความสำคัญ ทั้งทางสถาปัตยกรรมและทางประวัติศาสตร์ต่อประเทศฝรั่งเศส

มหาวิหารแซ็ง-เดอนีก่อตั้งในคริสต์ศตวรรษที่ 7 โดยพระเจ้าดาโกแบร์ที่ 1 บนที่ตั้งของที่ฝังศพของนักบุญเดอนีส์ ผู้เป็นนักบุญผู้พิทักษ์ประเทศฝรั่งเศสองค์หนึ่งในสามองค์

มหาวิหารกลายเป็นสถานที่สำหรับการแสวงบุญ และใช้เป็นที่บรรจุพระบรมศพ ของพระมหากษัตริย์ฝรั่งเศสเกือบทุกพระองค์ ระหว่างคริสต์ศตวรรษที่ 10 ถึงคริสต์ศตวรรษที่ 18 และบางพระองค์จากก่อนหน้านั้น

(แต่ไม่ใช่สถานที่สำหรับพระราชพิธีบรมราชาภิเษก ที่ทำกันที่มหาวิหารแร็งส์ แต่พระราชพิธีราชาภิเษกพระราชินีมักทำกันที่นี่)

มหาวิหารจึงกลายเป็นสิ่งก่อสร้างกลุ่มที่ซับซ้อน ในคริสต์ศตวรรษที่ 12 แอ็บบ็อทซูแฌร์สร้างบางส่วนของมหาวิหารใหม่ โดยใช้วิธีการก่อสร้างที่ล้ำสมัยสำหรับยุคนั้น และใช้การตกแต่งที่นำมาจากสิ่งก่อสร้างอื่น ๆ การก่อสร้าง

ครั้งนี้ถือกันว่าเป็นก่อสร้างสิ่งก่อสร้างแบบกอธิคที่แท้จริง เป็นครั้งแรก นอกจากนั้นมหาวิหาร ก็ยังเป็นตัวอย่างของสถาปัตยกรรมแรยอน็อง และกลายมาเป็นแบบการก่อสร้าง ของมหาวิหารและแอบบีอื่น ๆ ทางตอนเหนือของฝรั่งเศส อังกฤษ และประเทศอื่น ๆ ต่อมา

เบื้องหลัง

นักบุญเดอนีส์เป็นนักบุญผู้พิทักษ์องค์หนึ่ง ของประเทศฝรั่งเศส และตามตำนานแล้ว ก็เป็นพระสังฆราชแห่งปารีสองค์แรกด้วย ก่อนหน้าที่สร้างเป็นมหาวิหารก็มีวัดเล็ก ๆ สร้างเป็นอนุสรณ์สำหรับพระองค์

ต่อมาพระเจ้าดาโกแบร์ที่ 1 พระเจ้าแผ่นดินของชนแฟรงค์ผู้ทรงปกครองระหว่าง ค.ศ. 628 ถึง ค.ศ. 637 ทรงก่อตั้งสำนักสงฆ์แซ็ง-เดอนีเป็นสำนักสงฆ์เบ็นเนดิคติน ตัวหีบอนุสรณ์ (Shrine) เองสร้างโดยนักบุญอีลิเจียส (Saint Eligius) ผู้ที่เป็นช่างทองมาก่อน ที่บรรยายในชีวประวัติของนักบุญว่า:

“นอกไปจากนั้นอีลิเจียสก็สร้างหีบอนุสรณ์ สำหรับนักบุญเดอนีส์ผู้ศักดิ์สิทธิ์ในเมืองปารีส ด้วยหินอ่อนอันสวยงาม โดยมีซุ้มชิโบเรียมครอบ และตกแต่งด้วยทองและอัญมณีอย่างวิจิตร [อีลิเจียส]สร้างตราเหนือสถูป และด้านหน้าและล้อมรอบด้วยแท่นบูชาด้วยขวานทองเป็นวงกลม

วางแอปเปิลที่ตกแต่งด้วยอัญมณี และสร้างแท่นเทศน์และประตูด้วยเงินและหลังคาสำหรับบัลลังก์ และและแท่นบูชาบนเงิน [อีลิเจียส] สร้างส่วนที่คลุมก่อนที่จะสร้างที่เก็บกระดูก และสร้างแท่นบูชาด้านนอกที่เท้าของนักบุญเดอนีส์ [อีลิเจียส]

สร้างงานด้วยความบรรจงตามพระประสงค์ของพระมหากษัตริย์ และใช้สิ่งต่างๆ ไปในการสร้าง จนแทบจะไม่เหลือสิ่งมีค่าอย่างใดในกอล และเป็นงานที่งดงามที่สุดในบรรดางานฝีมือต่าง ๆ จนปัจจุบันนี้

แต่งานชิ้นนี้ก็ไม่มีเหลือให้เห็นแล้ว

สถาปัตยกรรม

หน้าต่างกุหลาบบนผนังแขนกางเขนด้านเหนือ ที่เป็นภาพพระเจ้าสร้างโลกมหาวิหารแซ็ง-เดอนี เป็นจุดสำคัญของการเปลี่ยนแปลงทางสถาปัตยกรรม เพราะเป็นสิ่งก่อสร้างสิ่งแรกที่ส่วนใหญ่ออกแบบและก่อสร้างเป็นแบบกอธิค

ทั้งทางทางด้านโครงสร้าง และลักษณะของการก่อสร้าง เป็นการเปลี่ยนแปลงจากสถาปัตยกรรมโรมาเนสก์ ไปเป็นสถาปัตยกรรมกอธิค ก่อนที่คำว่า “กอธิค” จะมาเป็นที่รู้จักกันโดยทั่วไปลักษณะสถาปัตยกรรมนี้เรียกกันว่า “แบบฝรั่งเศส” (The French Style หรือ Opus Francigenum)

แผนผังมหาวิหารในปัจจุบันเป็นผังแบบกางเขนแบบ “บาซิลิกา” คือมีทางเดินกลางที่สูงกว่าทางเดินข้างที่กระหนาบ โดยมีหน้าต่างชั้นบนรอบตัวสิ่งก่อสร้าง

ทางด้านเหนือมีทางเดินข้างเพื่มอีกหนึ่งทาง ที่เรียงด้วยชาเปลหรือคูหาสวดมนต์ ด้านหน้าวัดมีประตูทางเข้าสามประตูและมีหน้าต่างกุหลาบเหนือประตู และหอหนึ่งหอทางด้านไต้ ทางด้านตะวันออกบริเวณพิธีที่สร้างเหนือคริพต์มีจรมุข และชาเปลดาวกระจาย (chevette) ที่ประกอบด้วยชาเปลเก้าชาเปลที่กระจายออกจากทางเดินรอบมุข

ราวปี ค.ศ. 1137 แอ็บบ็อทซูแฌร์ (ค.ศ. 1081-ค.ศ. 1155) ผู้เป็นพระสหายและที่ปรึกษาคนสนิทของพระเจ้าหลุยส์ที่ 6 และพระเจ้าหลุยส์ที่ 7 ตัดสินใจสร้างมหาวิหารแซ็ง-เดอนีใหม่ ติดกับแอบบีที่เป็นพระราชวังหลวง

แอ็บบ็อทซูแฌร์เริ่มจากการก่อสร้างใหม่ จากด้านหน้าที่เปลี่ยนจากที่มีประตูเดียวเป็นสามประตู ที่มีลักษณะคล้ายประตูชัยเช่นประตูชัยคอนสแตนติน (Triumphal Arch of Constantine) การมีประตูเพิ่มขึ้นก็เป็นการบรรเทาการจราจรเข้าวัดของผู้คนที่เพิ่มมากขึ้น

เหนือด้านหน้าเป็นหน้าต่างกุหลาบ ซึ่งเป็นด้านที่มักจะเป็นที่ตั้งของหน้าต่างลักษณะนี้ในสถาปัตยกรรมโรมาเนสก์แบบอิตาลี และเป็นที่เชื่อกันว่า เป็นหน้าต่างกุหลาบหน้าต่างแรกที่สร้างในฝรั่งเศส

ที่กลายมาเป็นลักษณะเด่นอย่างหนึ่ง ของสถาปัตยแบบกรรมกอธิค ของทางเหนือของฝรั่งเศสต่อมา

เมื่อสร้างด้านหน้าเสร็จใน ค.ศ. 1140 แอ็บบ็อทซูแฌร์ก็ย้ายไปสร้างด้านตะวันออกหรือด้านที่เป็นบริเวณพิธี โดยทิ้งทางเดินกลางอย่างคาโรลินเจียนไว้ แอ็บบ็อทซูแฌร์ออกแบบบริเวณร้องเพลงสวด ที่อาบด้วยแสงซึ่งช่างก่อสร้างต้องหาวิธีการสร้างแบบใหม่ ที่พัฒนามาจากสถาปัตยกรรมโรมาเนสก์ เพื่อให้ได้ตามจุดประสงค์

ที่รวมทั้งการสร้างเพดานโค้งแหลม, เพดานสัน, ทางเดินรอบมุขที่มีชาเปลดาวกระจายยื่นออกไป, คอลัมน์หมู่ (Clustered columns) ที่รับแรงกดดันจากสันที่พุ่งมาจากทิศต่าง ๆ ของเพดาน และค้ำยันแบบปีก ที่สามารถทำให้สร้างหน้าต่างชั้นบน ที่กว้างใหญ่ขึ้นซึ่งสามารถทำให้รับแสงได้เต็มที่

วิธีการก่อสร้างต่าง ๆ เช่นที่กล่าวมาเป็นการทำครั้งแรก นักประวัติศาสตร์ศิลปะเออร์วิน พานอฟสกี (Erwin Panofsky) อ้างว่าการสร้างมหาวิหารของแอ็บบ็อทซูแฌร์ ได้รับแรงบันดาลใจในการที่จะสร้างให้เป็นสัญลักษณ์ของเยรูซาเลม

แต่จุดประสงค์ที่สูงไปกว่าการสร้างเพื่อความสวยงาม ก็ยังเป็นที่น่าสงสัยโดยนักประวัติศาสตร์ศิลปะ เมื่อไม่นานมานี้ตามหลักฐานจากข้อเขียนของซูแฌร์เอง

วัดใหม่ที่สร้างเสร็จได้รับการสถาปนาเมื่อวันที่ 11 มิถุนายน, ค.ศ. 1144 โดยมีบุคคลสำคัญต่าง ๆ เข้าร่วมในพิธีที่รวมทั้งพระเจ้าหลุยส์ที่ 7 ตั้งแต่ปี ค.ศ. 1231 ทางเดินกลางเก่าก็ได้รับการสร้างใหม่ให้เป็นสถาปัตยกรรมกอธิคแบบเรยองนองท์ และเพิ่มสร้างหน้าต่างกุหลาบอีกสองบาน ทางด้านเหนือและไต้ของแขนกางเขน

แอบบีแซ็ง-เดอนีจึงกลายเป็นตัวอย่างของการสร้างวัดหลวงทางตอนเหนือของฝรั่งเศส นอกจากนั้นสถาปัตยกรรมกอธิคของฝรั่งเศสก็ยังเผยแพร่ไปยังอังกฤษโดยการปกครองของราชวงศ์อองเชแวง และบริเวณอื่น ๆ ในฝรั่งเศส, กลุ่มประเทศต่ำ, เยอรมนี, สเปน, ตอนเหนือของอิตาลี และซิซิลี

ลักษณะสำคัญ ๆ อื่น ๆ ของมหาวิหารก็ได้แก่คอลัมน์ ที่มีรูปปั้นสองข้างประตูหน้าวัดที่ถูกทำลายไปแล้ว ที่สร้างจากภาพวาดของมงท์โฟคอง ผังจากราว ค.ศ. 1700 โดย Félibien

แสดงภาพชาเปลพระบรมศพที่เป็นโดมติดกับแขนกางเขน ทางด้านเหนือที่เป็นที่ตั้ง ของพระบรมศพและพระศพของราชวงศ์วาลัวส์ นอกจากนั้นก็มีหน้าต่างประดับกระจกสี และเก้าอี้อิงที่เหลืออยู่สิบสองตัว

ขอขอบคุณ วิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี

อาทิตยวารสิริสวัสดิ์ โสมนัสสวัสดิศรีนะคะ

Create Date : 16 มกราคม 2554

Last Update : 16 มกราคม 2554 14:54:37 น.

0 comments

Counter : 2502 Pageviews.