ชิคาโก้ มีฉายาว่า เมืองแห่งสายลม แต่ สายลมดันไม่เห็นใจ
Group Blog
 
<<
พฤศจิกายน 2550
 123
45678910
11121314151617
18192021222324
252627282930 
 
20 พฤศจิกายน 2550
 
All Blogs
 

การมาของแตงโม 2(19/11/07)





ความเดิมเมื่อไม่กี่ช.มที่แล้ว

ทอม คนนั้น...........

ทำให้ผมรู้สึกว่า ผมได้เข้าสู่ สนามรบ
ตั้งแต่ ฉากแรก
ตั้งแต่ ฉากเปิดตัวระหว่าง ผม กับ แตงโม ในภาค 2 นี้เลยทีเดียว

ในสงครามความรัก
ผมคงไม่กลัว ทอม หรอก ถ้าผมไม่ได้ชอบคนที่เป็น ดี้
แต่ผมยอมรับว่า คราวนี้ ผมอดไม่คิดอะไรไม่ได้จริง ๆ
แม้ว่าน้องแตงโมจะยืนยันกับผมว่า
"จะกลับใจเป็นผู้หญิงเต็มตัวแล้วก็ตาม"
ก็ของแบบนี้พิสูจน์ได้ที่ไหนอ่า?

แล้วผมก็ห้ามตัวเองไม่ให้เศร้าไม่ได้จริง ๆ กับ ภาพที่เห็น
ผมรู้สึกแย่ทีเดียว ที่ สนามบิน O'Hare เที่ยงนี้
เป็นฉากเปิดตัวที่ผมต้อง ถูกความเศร้าเข้ายึดครองหัวสมองมากกว่า 20 นาที
ประหนึ่งพบภาพบาดตาบาดใจที่เกิดกับผู้หญิงที่ตัวเองรัก

ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อ
ทอม คนนั้น ไม่ได้เป็นคนรู้จักกับ แตงโม มาก่อน
แต่ เค้าบังเอิญเป็นคนไทยคนเดียวบนเครื่องบิน United Airline ที่น้องแตงนั่งมา
แล้วบังเอิญได้นั่งติดกัน
ใช้เวลา 20 ช.มด้วยกัน
อะไรจะ บังเอิญขนาดนั้น(แต่ก็เป็นไปแล้ว)
(อดีต)ดี้ กับ ทอม บนเครื่องบิน ลำเดียวกัน นั่งติดกัน
จะไม่ให้ผมไม่คิดอะไรได้งายยยยยยยย

แม้จะรู้สึกดีขึ้นได้บ้าง และดีขึ้นเรื่อย ๆ
หลังจาก เหลือผมกับ แตงโม 2 คนบน รถไฟกลับบ้าน
หลังจาก ผมพยายามทำเนียนถาม แตงโม แบบอ้อมโลกที่สุด
เพื่อให้ได้คำตอบว่า "กับ ทอม คนนั้นปิ๊งกันรึเปล่าเนี่ย?"
และเธอก็ยืนยันว่า "ไม่มีอะไรจริง ๆ ไม่ได้คิดอะไรเล้ยยยย"
หลังจาก ได้รับคำตอบที่น่าชื่นใจ(ม้ัง)
และ พอผมได้คิวเล่น บท กระหนุงกระหนิง กับ แตงโม บ้าง (ให้สมกับการรอคอยอันยาวนาน 2 ปี)
ผมก็กลับมายิ้มได้อีกครั้ง
(แต่ก็ยังอดคิดไม่ได้อยู่ดีว่า จะแอบแลกอีเมลล์ ขอเบอร์โทร. กันไว้มั้ยเนี่ย ก็คิดกันไปตามประสาคนขี้หึงอ่า )


อย่างไรก็ตาม

น้องแตงโม ก็ได้ให้ฉากเปิดตัวที่ ชวนช็อคที่สุดครั้งหนึ่งในภาค 2 แล้ว
จะโทษใคร
ก็ผมเป็นคนเลือก Flight นี้ให้เอง
เลือกเที่ยวบินเอง
เลือกวันเอง
เลือกสายการบินให้เอง
ความผิดผมเอง

จะโทษใคร
ก็คิดจะรัก(อดีต)ดี้
ผมก็คงจะปฎิเสธไม่ได้ว่า ผมคงจะหึง ทอม ทุกคนที่เข้าใกล้เธอ
(ยิ่งเป็นคนมีพลังความขี้หึงในระดับมือโปรยังเรียกพี่อยู่แล้วด้วย ยิ่งไปกันใหญ่สิ)


แค่เริ่มจะมีรักนั้นทุกข์ก็ตามมาเปิดตัวไวจริง ๆ


หันกลับมามองตัวเอง
ถ้าผมต้องเข้า สนามรบ จริง ๆ
แล้วผมมีอะไร?
นอกจาก
อยู่บ้านเดียวกับ แตงโม
อยู่ห้องเดียวกัน
แล้วก็มีคำพูดจากอดีตเมื่อ 1 ปีที่แล้ว เอาไว้ให้ชื่นใจนิด ๆ ที่แตงโมเคยบอกว่า
"ผมเป็นผู้ชายคนแรกและคนเดียวที่เธอชอบและจีบ"
กาลเวลาผ่านไปจะทำให้คนเรายังชอบกันอยู่หรือ?
ดี้กลับใจ มีจริงหรือ?


4 โมงกว่า ๆ - 2 ทุ่ม
ระหว่างที่เธอกำลังนอนหลับ เพราะต้องปรับสภาพให้เข้าที่เข้าทางกับ เวลาที่กลับตาลปัตรอยู่นั้น
ระหว่างที่ผม แอบ up blog ไป
แอบระบายความในใจลง อินเตอร์เนตฯ ไป
แอบหันหลังมองเธอไปว่า จะแอบเห็นเรานั่ง up blog อยู่มั้ยเนี่ย?
เมื่อได้เห็นหน้า แตงโม ตอนนอนหลับปุ๋ย อยู่ตรงหน้าผมแล้ว ผมก็แอบพูดในใจว่า

"แตงรู้มั้ย? ว่ามันเหนื่อยแค่ไหน เวลาอยากจะรักใครซักคน เนี่ย?"





ขอต้อนรับ แตงโม สู่โหมดลึกซึ้งของความทรงจำผม









 

Create Date : 20 พฤศจิกายน 2550
16 comments
Last Update : 20 พฤศจิกายน 2550 22:40:18 น.
Counter : 637 Pageviews.

 

อ่ะ...มาเจิมให้

สู้ๆ นะ.... อย่าให้พลาดล่ะ

 

โดย: Ridmanee_T 20 พฤศจิกายน 2550 23:54:01 น.  

 

ลุ้นแทบตาย
นึกว่า นางเอกพาผู้ร้ายมาป๊ะกะพระเอกซะแล้ว
แบบนี้ น่าจะสบายใจหายห่วงได้นะ
เชื่อใจเค้าหน่อยสิ...แล้วจะมีความสุขขึ้นอีกเยอะ

 

โดย: Almondblist 21 พฤศจิกายน 2550 0:50:03 น.  

 

งอน แล้วยังหึงด้วยนะเนี่ย..

แบบนี้ท่าทางแตงโมจะต้องเจอศึกหนักเหมือนกันนะ เพราะว่าต้องตามง้อคนหึง


จาก..ซซ คนอิจฉาง่ะ...

 

โดย: ซซ 21 พฤศจิกายน 2550 7:37:37 น.  

 

555 เดาผิด

อะไรจะบังเอิญขนาดน้านน
ถ้าอยากให้รักยืนยง จงให้อิสระบ้าง
ตามอัตภาพ นะคู๊ณณณ

ให้ประสบการณ์เก่าๆ เป็นบทเรียน
การหึงมากๆ ก็เป็นภัยและอุปสรรค
ความรักของตัวเอง นะ
Ps. Good Luck

 

โดย: Nisasa 21 พฤศจิกายน 2550 8:16:20 น.  

 

แล้วทอมนั่นเค้ามาเมกาทำไมล่ะ

เอาใจช่วยนะ

 

โดย: ดวงตากระต่าย 21 พฤศจิกายน 2550 9:40:28 น.  

 

ดีใจด้วยจ้า..ดีใจด้วยที่จะมีคนมาเติมเต็มในชีวิตนะจ๊ะ....ค่อยๆๆก้าว...ค่อยๆๆเรียนรู้เนอะ....มีความสุขกับชีวิตนะ

 

โดย: อุ้ม ณ ค้างคาว 21 พฤศจิกายน 2550 10:13:11 น.  

 

ดีใจด้วยน๊า

เมื่อไหร่จะถึงคิวช้านซะที

กว่าจะเจอกานก้อปีหน้าโน่นนนนนน

เฮ้อออ รักข้ามทวีป เหนื่อยจริงๆ

 

โดย: northernmost 21 พฤศจิกายน 2550 12:30:30 น.  

 

อย่าไปคิดอะไรมากเลยนะคะ

ไว้ใจ เชื่อใจ คือคติของรักค่ะ

 

โดย: smo 21 พฤศจิกายน 2550 15:43:01 น.  

 

ตื้อเท่านั้นที่ครองโลก หุหุ สู้ตายค่ะ

 

โดย: Aiko (Yushi ) 21 พฤศจิกายน 2550 16:55:27 น.  

 

pecochan คิดมากจัง

 

โดย: utterztomato 21 พฤศจิกายน 2550 20:19:47 น.  

 

เอาใจช่วยค่ะ ค่อย ๆ เดินกับความรักอย่างระมัดระวังนะคะ...

 

โดย: natnatna 21 พฤศจิกายน 2550 21:44:03 น.  

 

ไม่เจอกันหลายวัน มดเกาะเต็มตัวหรือยัง แอ่วหม่วน เลยเน๊าะ

 

โดย: phoobabe 22 พฤศจิกายน 2550 0:12:19 น.  

 

เข้าใจความรู้สึกคนขี้หึงเหมือนกันเลย โดยเฉพาะคนที่ทำให้หึงมันเคยมีเชื้อมาก่อนน่ะ เหนื่อยเหมือนกันกับการรักใครสักคน รักตัวเองดีกว่านะ

 

โดย: kawao F 22 พฤศจิกายน 2550 3:37:31 น.  

 

นี่แหละหน้า....อะไรเที่ยงแท้ ไม่มีหรอก.......

ปล. อ่านบล็อค ปิดบล็อค แล้วกลับมาเม้นบล็อคนี้ ดีกั่วว...เม้นไป ก็ปลงปายยย......

 

โดย: ลิงจ๊ากจ๊าก 24 พฤศจิกายน 2550 1:26:11 น.  

 

สงสัยสาวเจ้าจะจับได้ว่าเอาเรื่องตัวเองไปอัพบล๊อก ป่านนี้โดนโทษประหารไปแล้ว

 

โดย: ฮิโระ (ordinary_hero ) 25 พฤศจิกายน 2550 22:13:42 น.  

 

ขี้หึงมากไปก็ไม่ดีนา

ว่าแต่อยู่ห้องเดียวกันจริงอ้ะ

 

โดย: *~LiTtlE SpAce~* 2 พฤษภาคม 2551 23:26:21 น.  

ชื่อ : * blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Comment :
  *ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet
 


pecochan
Location :
Chicago United States

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




ชิคาโก้มีฉายาว่าเมืองแห่งสายลม แต่ทำไมสายลมไม่เห็นใจ
Friends' blogs
[Add pecochan's blog to your web]
Links
 

MY VIP Friend

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.