กำลังใจ...ให้ตนเอง มีคำเปรียบเปรยที่น่าสนใจว่า "ท้องทะเลมิได้เต็มไปด้วยคลื่นลมรุนแรงตลอดเวลา บางคราก็ราบเรียบสวยงาม หรือแม้ท้องฟ้าก็มิได้มีเพียงพายุร้ายหรือเมฆฝนอยู่เสมอ บ่อยครั้งแสงแดดสาดส่องประกายเจิดจรัส เฉกเช่นเดียวกับชีวิตที่มิใช่จะมีแต่อุปสรรคความผิดหวังอยู่ร่ำไป ย่อมมีวันสดใสเช่นกัน" ปัญหาต่างๆ ในชีวิต ไม่ว่าจะเป็นปัญหาจากการทำงานหรือปัญหาอื่นๆ ส่งผลให้เกิดความเครียด ความท้อแท้แก่ตนเอง ซึ่งแท้จริงแล้ว ชีวิตมีหลายเหลี่ยมหลายมุมนัก มีทั้งความสวยสด หรือแม้แต่บางครั้งก็ซึมเศร้า ฉะนั้นจึงไม่ควรวิตกกังวล หรือท้อแท้สิ้นหวังในชีวิต เมื่อมีปัญหาควรหาทางออกอย่างถูกต้อง หาทางแก้ไขอย่างมีสติ ดูแลร่างกายและจิตใจให้พร้อมต่อสู้ฟันฝ่าปัญหาต่างๆอย่างมีความหวังเสมอ .......................... "เมื่อมีปัญหามาพานพบ อย่ามัวหลบหลีกลี้หนีไปไหน จงเดินหน้าสู้ปัญหาอย่าท้อใจ หนักแค่ไหนใจหวังยังก้าวเดิน" อย่าลืมให้กำลังใจตนเอง คิดอยู่เสมอว่าพรุ่งนี้ต้องดีกว่าวันนี้และเมื่อวานนี้ เมื่อล้มแล้วต้องลุก...เพื่อที่จะรุกก้าวเดินไปข้างหน้า   Create Date : 25 กุมภาพันธ์ 2549 2 comments Last Update : 25 กุมภาพันธ์ 2549 18:23:57 น. Counter : 866 Pageviews. Share Tweet

มีผู้รู้สอนเสมอว่ากลัวสิ่งไหนให้เข้าหาสิ่งนั้น จากนั้นให้สังเกตดูจิต หรือ กาย เรา ว่ามีปฏิกิริยาอย่างไรบ้าง แล้วตามดูมันไปครับ ขอบคุ๊มากสำหรับบทความดีๆ   โดย: คนขับช้า 8 กันยายน 2549 14:12:24 น.

ความรู้สึก - ระยะห่าง - ระหว่างคน 2 คน วันเวลาที่ผ่านมา...ชั่วระยะเวลาหนึ่งของชีวิต...ผู้คนมากมายผ่านเข้ามา...บางคนผ่านมาเพียงเพื่อจะผ่านไป...แต่กลับบางคนกลับไม่เป็นเช่นนั้น...จากคนแปลกหน้ากลายมาเป็นคนรู้จัก...คนคุ้นเคย...ล่วงเลยไปถึงกลายเป็นคนรักกัน เวลาเปลี่ยน...สถานการณ์เปลี่ยน...สถานภาพทางความรู้สึกของเรา...ก็อาจมีการเปลี่ยนแปลงตามไปด้วย...บางคนยังคงความเป็นคนแปลกหน้า...ยังรักษาระยะห่างของการเป็นคนรู้จักคนคุ้นเคย...หรือคนรักกันไว้ได้อย่างคงที บางคนเปลี่ยนแปลงจากคนแปลกหน้า...กลายเป็นคนคุ้นเคย จากคนเคยคุ้น กลายมาเป็น คนรักกัน...ทำลายระยะห่างของความรู้สึกให้สั้นลงอย่างรู้สึกได้ และเมื่อนั้น เรื่องราวดี ๆ สวยงามทางความรู้สึกจึงเกิดขึ้น แต่ในทางกลับกัน...ระยะห่างของบางคน...อาจห่างไกลออกไปจนสุดหูสุดตา...จากคนเคยรัก คนเคยคุ้น ....กลายเป็นแค่คนเคยรู้จัก กลายเป็นคนแปลกหน้าทางความรู้สึกไป...แน่นอนว่า ระยะห่างของคนรู้จัก กับ คนรัก...ย่อมไม่เท่ากันเป็นแน่...แต่นั่นแหละ ทุกอย่างเปลี่ยนแปลงไปได้เสมอ ฉันเชื่อในเรื่องของการเปลี่ยนแปลงของเวลา...พอ ๆ กับเชื่อในเรื่องของการเปลี่ยนแปลงของความรู้สึก...ไม่มีมาตราวัดใด ๆ ที่จะใช้วัดระยะห่างของความรู้สึกได้...และระยะห่างในแต่ละสถานภาพทางความรู้สึกในแต่ละคนก็คงจะไม่เท่ากัน เราระบุชัดไม่ได้ว่า 1 เท่ากับ 1 ในความรู้สึกของอีกคน 1...ในความรู้สึกของคนหนึ่ง อาจจะเป็น 100 ในความรู้สึกของอีกคนก็เป็นได้...และในเมื่อการคบหากันเป็นปฏิสัมพันธ์ของคนสองคน....เราจึงมองเห็นความไม่ลงตัว...เห็นระยะห่างที่ไม่เท่ากันของคนสองคนได้เสมอ กับคนบางคน เราอยากเป็นมากกว่าคนรู้จัก...เราก็จะพยายามที่จะทำให้ระยะห่างของเรามันสั้นลง...กับคนบางคน เราอยากเป็นน้อยกว่าที่เป็นอยู่...เราก็จะพยายามที่จะทำให้ระยะห่างของเรายาวไกลออกไป แต่กลับบางคนเรากลับอยากจะรักษา ระยะห่าง ตรงกลาง ไว้ให้คงที่...ไม่ให้ห่างหาย จางหนี หรือ เข้ามาใกล้จนเรารู้สึกอึดอัด...เคยรู้สึกใช่ไหมว่าขณะที่เราเดินเข้าหา บางคนกลับกำลังเดินหนี...กับบางคนเรากำลังเดินหนี บางคนกลับเดินตาม กับบางคนเราก็ต้องการระยะห่างประมาณหนึ่ง ไม่ต้องใกล้มาก...แต่ไม่ต้องการห่างหายไปไหน ขณะที่บางคนวิ่งตาม ล้มลุกคลุกคลาน เจ็บปวดกับระยะห่างของอีกคนที่ทิ้งไว้ตรงหน้า... ขณะเดียวกันกับที่อีกคนก็วิ่งหนี...โดยไม่คิดจะหันกลับมามองความเจ็บปวดของอีกคน... อะไรก็เกิดขึ้นได้ กับความรู้สึกคน...เหนื่อยแสนเหนื่อย ล้าแสนล้า...แต่สุดท้ายก็ยังพยายาม...พยายามที่จะยื้อยุดฉุดดึงกันอยู่เช่นนั้น บางคนปล่อยความรู้สึกของอีกคนไว้ บนความห่าง ห่างจนลับตา...ไม่เคยหันกลับมามองหรือรับรู้ความเป็นไปของอีกคน...ไม่เคยรับรู้ว่าระยะห่างที่เขาทิ้งไว้อีกคน...มันสร้างความเจ็บปวดได้ประมาณไหน...แต่ก็มีบางคนที่เหนื่อยล้ากับระยะห่างที่พยายามรักษาไว้เพียงแค่นั้น...ไม่ต้องห่างไป แต่ เข้าใกล้กว่านี้ไม่ได้...ต้องการเพียงเส้นขนานที่ไม่มีทางมาบรรจบกัน การทำลายระยะห่างของคนสองคนอาจไม่ใช่เรื่องยาก...แต่ก็ไม่ได้ง่ายดายนักสำหรับอีกหลาย ๆ คน บางคนพยายามมาเกือบทั้งชีวิต...ระยะห่างที่ว่าก็ยังคงห่างอยู่เช่นเดิมไม่เปลี่ยนแปลง ____________________________________   โดย: สาวิกา IP: 58.10.152.179 12 กันยายน 2549 17:28:24 น.