สโลแกน แทนใจ ไว้ให้คิด แม้มิ่งมิตร ผู้อยู่ห่าง กลางความฝัน ไม่เห็นหน้า แต่วาจา พาทีนั้น คละเคล้ากัน ปันสุขทุกข์ ทุกวี่วัน
Group Blog
 
 
มกราคม 2549
1234567
891011121314
15161718192021
22232425262728
293031 
 
31 มกราคม 2549
 
All Blogs
 

น้ำใจ

น้ำใจ

"ลูกชายคุณอยู่ตรงนี้นะคะ" นางพยาบาลพูดกับชายชราที่นอนอยู่บนเตียง แต่กว่าเขาจะลืมตาขึ้นมาได้ เธอต้องพูดซ้ำแล้วซ้ำอีกหลายครั้ง เพราะว่าเมื่อคืนนี้โรคหัวใจเขากำเริบ ทำให้เขาหมดความรู้สึกตัวไป เขาลืมตาขึ้นมาได้แล้ว แต่ก็ไม่สามารถรับรู้อะไรได้มาก เขาเห็นเพียงแค่เงาร่างชายหนุ่มในชุดทหารเรือยืนอยู่ข้างเตียงเขา

ชายชรายกมือขึ้นมา ทหารเรือหนุ่มใช้มืออันแข็งแรงของเขาจับมือที่แสนบอบบางของชายชรา กุมมือเขาไว้อย่างอ่อนโยน นางพยาบาลเอาเก้าอี้มาให้ ชายหนุ่มผู้เหน็ดเหนื่อยจึงนั่งลงข้างเตียงชายชรา เขานั่งเฝ้าอยู่ข้างๆชายชราตลอดคืน

คืนนั้น ทหารเรือหนุ่มนั่งอยู่ในห้องป่วยที่มืดสลัว กุมมือชายชราเอาไว้ พูดคุยให้กำลังใจเขา แต่ชายชราผู้ซึ่งใกล้สู่จุดจบมิได้พูดอะไรสักคำ ได้แต่ใช้มือที่ไร้เรี่ยวแรงนั้นจับมือชายหนุ่มไว้ตลอด เสียงจากเครื่องอ็อกซิเจ็น, เสียงครวญจากคนป่วยอื่นๆ รึว่าเสียงจากคนที่เข้าๆออกๆห้องป่วยนั้น ก็ไม่อาจจะกระทบกระเทือนชายหนุ่มได้ เขานั่งเฝ้าอยู่ข้างๆชายชราตลอดคืน

ทุกครั้งที่นางพยาบาลเข้ามาในห้องป่วย ก็ได้ยินเสียงชายหนุ่มพูดปลอบโยนชายชราอย่างแผ่วเบา เวลาทั้งคืนนั้นมันช่างยาวนาน หลายครั้งที่นางพยาบาลเรียกให้ชายหนุ่มงีบหลับพักผ่อนสักครู่ แต่ก็ถูกเขาปฏิเสธทุกครั้งไป ก่อนฟ้าสว่าง ชายชราก็สิ้นลม

ชายหนุ่มค่อยๆวางมือชายชรากลับลงบนเตียง แล้วเดินออกไปเรียกนางพยาบาลมา เมื่อนางพยาบาลเข็นศพของชายชราออกไป และจัดการภารกิจอื่นๆอยู่ ชายหนุ่มก็ยืนมองอยู่เงียบๆ จนนางพยาบาลทำอะไรเสร็จแล้วกลับเข้ามาในห้องป่วย คิดว่าจะพูดปลอบโยนชายหนุ่ม ชายหนุ่มก็พูดตัดบทขึ้นมาก่อน

"เขาคือใครหรือครับ?" ชายหนุ่มถาม

นางพยาบาลได้ยินเข้าก็ตกใจไม่น้อย ตอบไปว่า "เขาคือพ่อของคุณนะ!"
"ไม่ใช่ครับ" ชายหนุ่มตอบ "ผมไม่เคยเห็นเขามาก่อน"

"ถ้างั้นตอนที่ฉันพาคุณมาพบเขา ทำไมไม่พูดก่อนล่ะ?"

"ผมคิดว่าคงมีอะไรผิดพลาดเล็กน้อย ถึงมีคนเรียกให้ผมรีบลาหยุดด่วน เพราะในค่ายของผมมีสองคนที่ใช้ชื่อเหมือนกัน มาจากพื้นที่เดียวกัน และเบอร์ประจำตัวก็คล้ายๆกันด้วย เขาถึงได้ส่งผมมาผิด"

ชายหนุ่มอธิบาย "แต่ผมรู้ว่าชายชราผู้นี้ต้องการพบลูกชายเขา แต่ทว่าเขาไม่ได้อยู่ที่นี่ พูดได้อย่างเดียวก็คือ ชายชราผู้นี้ป่วยหนักมากถึงขนาดดูไม่ออกว่าผมไม่ใช่ลูกชายเขา เมื่อผมเห็นว่าเขาต้องการมีคนอยู่เคียงข้างเขามากเช่นนี้ ผมก็ตัดสินใจที่จะอยู่เฝ้าเขาจนกว่าเขาจะจากไป"




 

Create Date : 31 มกราคม 2549
1 comments
Last Update : 31 มกราคม 2549 23:13:15 น.
Counter : 623 Pageviews.

 

 

โดย: ป่ามืด 1 กุมภาพันธ์ 2549 15:41:33 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 


สาวิกา
Location :
กรุงเทพ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]























Friends' blogs
[Add สาวิกา's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.