งานแต่งประจานตัวเอง

เมื่อวานพิมพ์ๆ อยู่ไฟดับ ที่พิมพ์ไว้หายหมดเลย ก็เลยเซ็งๆ

เมื่อเดือนที่ผ่านมา พี่ชายบอกเราว่า ญาติเรารุ่นเราคนนึง
จะมีผู้ชายมาสู่ขอ ก็เห็นว่าเป็นคนเดิมที่มาช่วยงานศพ
ของพ่อนางคราวก่อน ก็คิดว่า เออ ไวจังวะ ไรงี้

พอมาเดือนนี้ ก็มาทราบว่า จะแต่งปลายเดือนหน้าแล้ว
และที่ตกใจกว่าคือ เป็นการแต่งงานที่แม้แต่คนเป็นแม่
ก็ไม่อยากให้จัด เนื่องจากว่า ญาติเราคนนี้ ก่อเรื่องอีก
คือ มีลูกกับคนนี้ไปแล้ว และลูกคนก่อนหน้าก็ไม่ส่งเสีย
มีลูก 2 คนจากผู้ชาย 2 คน คนก่อนเขามีเมียแล้ว
และไม่รับผิดชอบใดๆ ส่วนผู้ชายคนปัจจุบัน ก็มีลูก
อยู่ก่อนแล้ว 1 คน ปัจจุบันครอบครัวในอนาคตของนาง
มีเด็กให้เลี้ยง 3 คน และญาติเราเป็นแค่ลูกจ้างที่ไม่ได้
บรรจุใดๆ ส่วนผู้ชาย ลาออกราชการไปค้าขาย

แม่ของนางถึงขั้นจะเป็นลมตอนเขามาสู่ขอ คือ ไม่ได้ดีใจ
จนเป็นลม แต่ทนอายกับความง่ายของลูกสาวไม่ไหว
ตอนแรกจะจัดงานแต่งใหญ่ แต่แม่ของนางอับอายมาก
เลยบอกให้จัดแค่ที่มีแต่ญาติ ไม่ต้องเชิญเพื่อนมาให้อาย
ขายหน้าตั้งแต่ไปเป็นชู้กับสามีคนอื่นจนท้องและมีลูก
ตอนนี้ก็มีลูกคนที่ 2 กับผู้ชายคนปัจจุบัน แล้วคลอดลูก
แล้วไม่บอกแม่ของนางเลย จนเด็กอายุ 1 ขวบกว่าแล้ว

เรารู้สึกสงสารคนเป็นแม่มากอ่ะ แต่ที่เรารู้คือ นิสัยของนาง
สรรหาผู้ชายแต่ละคนคือ ลอกพิมพ์พ่อของนางมาหมดทุกอย่าง
นางเคยบอกเราว่า นางชอบผู้ชายที่ดูเลวๆ ชอบคนเลว
อะไรแบบนี้ พอโดนทิ้งก็ตามไปตบผู้ชายถึงที่ ตามไปตบ
กิ๊กถึงที่ อะไรแบบนั้นอ่ะ แล้วนางก็ชอบไปปาร์ตี้เซ็กหมู่มาก
ใช้ข้าวของแพงเกินตัวไปมาก เครื่องสำอางค์แพงมาก
ทั้งที่แม่ก็แค่ทำนาส่งนางไปเรียน ก็ไปท้องได้ลูกมา
แล้วก็เรียนไม่จบด้วย

ลูกคนแรกแม่ของนางเป็นคนเลี้ยง ส่วนลูกคนที่ 2 แม่ผัวเลี้ยง
ก็ไม่รู้ว่าในท้องยังจะมีอีกคนไหม? แต่ผลิตลูกมาไม่เว้นช่วงจริงๆ
มีแต่ลูก แต่ไม่คิดจะเลี้ยง ให้คนอื่นเลี้ยง ไม่เคยรับผิดชอบเด็ก
เลี้ยงเองแค่พอหย่านม ทั้ง 2 คน เรานี่แบบ ไม่รู้จะพูดอะไรเลย

พี่เราชวนเราไปงาน เราก็ไม่อยากไปอ่ะ คือ นางก็สร้างวีรกรรม
ทำลาย ล้างผลาญของในชีวิตเราไปมาก ในช่วงที่เราลำบากที่สุด
เอารถเราไปชน แล้วไม่ซ่อม แล้วก็โทษว่ารถเราไม่ดี คือ
จากที่พัก เดินไปเรียนอ่ะ ไม่ถึง 1 กิโลเมตร จะเอารถไปทำไม?
เราไม่เข้าใจ มานอนกับเรา ก็มาล้างผลาญใช้ทั้งสบู่ ทั้งแชมพู
ของเราจนหมดขวดลิตรอ่ะ อยู่ไม่กี่วัน ใช้จนหมด เสื้อผ้าเรา
ก็เอาไปใช้ พอทวงคืน ก็กระทีบเท้าปึงปัง เรานี่แบบ เห้ยยยยย
ของๆ กูนะ หน้าหนาว เสื้อกันหนาวก็ของกู กูจะใส่ไม่ได้เลยหรอ
เอาของเราไปใช้ เอาไปเที่ยวผับ กินเหล้า เหม็นบุหรี่กลับมาอ่ะ

เดือดร้อนมาถึงเพื่อนสนิท ซึ่งเป็นแฟนของเราในปัจจุบันอ่ะ
เขาบอกให้เราไปนอนอยู่บ้านเขา แล้วเอารถออกมา บอกให้
ญาติเราคนนี้ ไปนอนกับเพื่อน แล้วให้บอกว่า เราทำงานข้ามวัน
ไม่ได้กลับห้อง คือ นางก็ไปอยู่กับคนอื่นได้อ่ะ คือแบบ แค่มา
นอนกับเรา มันคือข้ออ้าง ที่นางจะไปเที่ยวปาร์ตี้เซ็กส์หมู่แค่นั้น
ชีวิตนางสุดจริงอะไรจริง ถ้าเราไม่ได้แฟนเราช่วยในตอนนั้น
เราบอกเลย ชีวิตเราหายนะกว่านี้อีก แอปเปิ้ลปกติเราปอกกิน
ทีละชิ้นสองชิ้น นางมา นางฟาดจนหมด 4 ลูก กับข้าวก็กินแพง
แพงมาก แล้วคนจ่ายอ่ะ เรา น้ำมันรถเราใช้จนหมดเกลี้ยง
ไม่มีเติมให้ ทุเรศที่สุดอ่ะ เราอยู่อย่างประหยัด เพราะเราเอาเงิน
ไปลงกับงานวิจัย หมดหลายแสน เราก็ต้องกินอยู่ประหยัด
ไม่ได้ฟุ่มเฟือยทั้งชีวิตแบบนาง สำราญกับเงินคนอื่นแบบนั้นอ่ะ

ขนาดย้ายไปอยู่กรุงเทพฯ ไปขอพักอาศัยกับหลานสาว
ที่อายุอ่อนกว่า 5 ปี ก็ไปก่อเรื่องเข้าให้อีก คือไปทำพฤติกรรมเดิม
ไม่พอ ก็เอาเพื่อนเข้าไปปาร์ตี้เซ็กส์หมู่ในคอนโดของน้องเขา
น้องเขากลับมาที่ห้อง มาเห็นภาพพวกนั้น ก็รับไม่ได้เลย
ก็ไล่นางออกไปจากห้องตั้งแต่ตอนนั้น แล้วก็ไม่คุยกับนางอีก
เราก็คนนึงที่นางใช้เราทุกอย่าง แต่เราไม่ช่วยอะไรอีกแล้ว
พูดง่ายๆ คือ ไม่มีคนเอานางแล้วทั้งตระกูล คือ เขาเข็ดกันไง

คือ ที่มาที่ไปของพฤติกรรมการใช้ชีวิตของนาง มาจากพ่อเต็มๆ
อ่านได้ในบล็อค บันทึกสุดท้ายของชายผู้ไม่เคยละอบายมุข
ญาติพี่น้องก็ปกป้องพ่อของนาง ตอนที่มีเรื่องหลายๆ ครั้ง
ส่วนแม่เรา ไม่เข้าข้าง ก็เพราะฝั่งเรามันเลว ฝั่งเรามันผิดจริง
แม่เราก็อยู่ข้างแม่ของนางที่เป็นสะใภ้ที่แต่งเข้ามา จนผิดใจ
กับพี่น้องของตัวเองจนถึงทุกวันนี้ บ้านเราอ่ะ เป็นกลาง
แต่พี่น้องของแม่คนที่เหลือ คือ เข้าข้างพี่น้องของตัวเอง

จนงานแต่งครั้งนี้ แม่เราก็ใช้ให้พี่เราไป แต่แม่เราไม่ใช้เราอีก
เพราะมีเรื่องกับเราไปแล้วเพราะวีรกรรมของนาง แม่เพิ่งเข้าใจ
ตอนที่เราเล่าให้ฟังทุกเรื่องที่นางทำกับเรา แม่เราเลยไม่ยุ่งอีก
เพราะทำเราเดือดร้อนไม่เว้นวัน ก็เลยให้พี่เราที่ดูไม่อะไรที่สุด
ไป แต่พี่เราก็ไม่อยากไปคนเดียว ก็มาชวนเรา แต่ก็นะ
เข้าใจว่า พี่เราก็เสียเงินกับนางไปหลายหมื่น เรื่องค่าเทอมนาง
คือ นางเอาเงินไปใช้สุรุ่ยสุร่ายกินเหล้า เที่ยวผับ ปาร์ตี้ตลอด
จนค่าเทอมหมดอ่ะ แม่นางเคยโทรมาบังคับให้เราเอาเงินให้นาง
แต่เราก็บอก เราไม่ให้ ให้ไม่ได้ เรามีเงินแค่ไม่ถึง 3000 
แต่นี่จะเอา 4000 ต้องขูดเลือดขูดเนื้อตัวเองให้เลยหรอ
สุดท้ายก็ไม่ได้เงินจากเรา ก็ไปขอพี่ชายเรานั่นแหละ

แล้วนางก็ยังไม่ได้หยุดขอไปเรื่อยๆ ทั้งๆ ที่เรียนไม่จบนะ
สถานะของนางคือ ตกออกไปแล้ว ไม่มีสถานะนักศึกษาใดๆ
แต่ก็ยังคงขอค่าเทอมจากแม่ของนาง แม่ของนางก็เดือดร้อน
มาขอพี่ชายเรา ขอได้อยู่ 1 ครั้ง หลังจากนั้นคือ พี่เราก็บอกนาง
อยากได้เงิน ให้แม่นางโทรมา ก็ไม่โทรมาอีก คือ นางหลอกเงิน
คนอื่นเขาไปทั่ว แล้วพอไม่มีเงินจ่ายค่าเทอม ไม่มีคนให้เงินอีก
นางก็หลอกแม่ของนางว่า นางเรียนจบ ป.โท เรียบร้อยแล้ว
รับปริญญาพร้อมเรา เราก็แบบ เราไม่รับปริญญานะ จบจริง
ได้ใบปริญญาจริง แต่ไม่เข้ารับ จะมารับพร้อมเราได้ยังไง
แล้วเราก็เช็กสถานะคนที่เรียนจบตั้งแต่ปีที่เราจบ ทั้งหลังที่เราจบ
และย้อนหลังไป 1-2 ปี ไม่มีชื่อนาง นางโดนตกออกนานแล้ว

ก็ไม่รู้ว่า งานแต่งจะเป็นยังไง จะได้อับอายอะไรอีกไหม
แต่เราคงไม่ไปแน่อยู่แล้ว เบื่อและเอือมระอามากๆๆ แล้วอ่ะ
สร้างแต่ปัญหาให้คนอื่น เราเคยช่วยเหลือและให้มามาก
เกินไปแล้ว เราก็หมดเวรหมดกรรมกับนางไปแล้ว 
แค่รับรู้ชีวิตนางเป็นช่วงๆ เวลามีคนพูดถึงก็พอแล้วอ่ะ
จะให้เกี่ยวข้องมากกว่านี้ ก็คงไม่ไหวเหมือนกัน

แต่ก็เคยเบื่อแม่นางด้วยเหมือนกัน เห็นเรามีแฟนรวย
ก็หวังจะมาพึ่งพาเรา เราก็บอก เขาไม่นับญาติอ่ะ
นับถึงแค่พ่อแม่ กับน้าและน้าสะใภ้ของเราอีก 2 คน
ที่เป็นคนเลี้ยงเรามาด้วย คนที่เหลือหั่นทิ้งทันที ไม่เอา
แล้วถ้าเดือดร้อนเงินทอง ไม่ต้องมาขอที่นี่ ไม่มีให้
ให้ไปเยอะแล้ว ช่วยเหลือไปเยอะแล้ว ถ้าไม่มีที่ซุกหัวนอน
ก็ไปหาที่อื่น ที่นี่ไม่มีให้ หลังจากนี้ ตัวใครตัวมัน

ชอบแซวว่าเราทำตัวเป็นคุณหญิงคุณนาย เพราะแค่
กลับบ้านชอบนอนตื่นสาย งานบ้านเราก็ช่วยพ่อเราทำ
อาหารเราก็ช่วยทำ ของใช้ของเราก็ราคาไม่ถึง 10%
ของที่ญาติเราคนนี้ใช้ แล้วเราก็ไม่เคยจิกหัวใครใช้
แบบที่ญาติเราทำ มือเท้ามีไม่ยอมใช้ ชอบใช้แต่คนอื่น
ขนาดงานศพพ่อนาง นางก็ยังงอมืองอเท้าเลยอ่ะ
ไม่เคยทำอะไรเองเลย นั่นมันเป็นคุณหญิงคุณนาย
มากกว่าเราอีก ตรรกะวิบัติทั้งแม่ทั้งลูกสาวจริงๆ 

แต่การที่ต้องมารับรู้ว่า คนตรรกะวิบัติผลิตลูกมาแล้ว
ถึง 2 คน ก็อนาถใจแทนประเทศของเราจริงๆ
เราจะมีเด็กที่เกิดและเลี้ยงดูจากคนที่ตรรกะวิบัติ
และผลิตลูกหลานที่มีตรรกะวิบัติสืบไป 

Create Date : 22 มิถุนายน 2562 Last Update : 22 มิถุนายน 2562 13:03:29 น. Counter : 535 Pageviews.		1 comments
Share Tweet