เจาเหยา ใครว่าโลกนี้ไม่มีผี เล่ม 1-2

by 九鹭非香, จิ่วลู่เฟยเซียง, hongsamut (Translator)

สำนักพิมพ์ห้องสมุด

จำนวนหน้า 357 +359 = 716 หน้า ราคา 630 บาท

คำโปรย...

"ใครว่าโลกนี้ไม่มีผี"

ข้าเป็นมาร จอมมารผู้ขึ้นชื่อว่าเหี้ยมโหดมานานนับศตวรรษ

จอมยุทธ์ฝ่ายธรรมะที่เคยคิดกำจัดข้า

ต่างพากันแปรสภาพเป็นเศษซากใต้ผืนดินไปแล้วไม่รู้กี่ศพต่อกี่ศพ

แต่ข้ายังคงมีชีวิต ซ้ำยังใช้ชีวิตอย่างเปี่ยมสุขและสนุกสุดๆ อีกด้วย

แต่เมื่อข้าคิดว่าตนเองกำลังจะก้าวขึ้นสู่จุดที่สูงที่สุดของชีวิตแล้วนั้น

ข้ากลับตาย!

ถูกเจ้าเด็กต่ำตมผู้มีหน้าที่เฝ้าประตูสำนักของตัวเอง…ฆ่าตาย

นี่คือเรื่องราวของผีขี้อาฆาตที่จะทำให้คุณฮาท้องคัดท้องแข็งไปกับนาง

ก็ใครใช้ให้ตอนที่มีชีวิตอยู่นางไม่รู้จักทำบุญทำทานกร่างไปทั่วเล่า

พอตาย...แม้แต่จะหาคนมาเผากระดาษเงินกระดาษทองให้ยังไม่มี!

ผีสาวคิดมาก... อดีตนางมารผู้ยิ่งใหญ่จึงตายตาไม่หลับ

เอาแต่ลอยวนเวียนไปมาหน้าป้ายหลุมศพของตัวเอง

กิจวัตรประจำวันของนางก็คือ สาปแช่ง...สาปแช่ง แล้วก็สาปแช่ง

เจ้าหนุ่มม่อชิงศิษย์ทรยศที่ทำให้นางตาย

เมื่อวันหนึ่งโอกาสแก้แค้นหลุดมาถึงมือ

มีหรือคนที่ชั่วร้ายที่สุดในใต้หล้าอย่างนางจะไม่ตะครุบไว้

จุ๊ๆ เจ้าอัปลักษณ์... คนอย่างเจ้า ร้อยไม่ควรพันไม่ควร

กระตุกหนวดมังกรหลับอย่างข้า!

—————— หลังอ่าน——————

เป็นนิยายจีนแฟนตาซี ในโลกมีคนธรรมดา มีคนที่ฝึกวิชาฝ่ายเซียน กับพวกที่ฝึกเป็นฝ่ายมาร ซึ่งเซียนกับมารนี่ก็จะมีอายุขัยยาวนานกว่าคนทั่วไปแล้วก็แก่ช้า แถมยังมีพลังพิเศษ มีอาวุธที่เพิ่มพลังเป็นพิเศษ

แล้วยังมีโลกของผี ... ซึ่งเป็นจุดสำคัญของเรื่องนี้

นางเอกของเรื่อง ลู่เจาเหยา จอมมารชื่อดัง ... นางตายไปแล้ว เหลือแต่วิญญาณที่ไม่มีอิทธิฤทธิ์อะไร ได้แต่วนเวียนอยู่ตรงสุสานของตัวเอง คร่ำครวญถึงการตายอันน่าอนาถของตัวเอง และอยากจะแก้แค้นเจ้าคนที่ทำให้นางต้องตาย เลยพยายามหาวิธีติดต่อกับคนอื่น แล้วก็พยายามจะทำให้วิญญาณตัวเองมีกำลังมากขึ้น ไปจนถึงได้คืนชีพ ... แต่มันไม่ง่าย เมื่อตลาดผี ที่มีไอเท็มวิเศษที่นางต้องการนั้น มีราคาการซื้อขายที่อิงตามความดีความชั่ว ... อา! คนที่ทำบาปมาเกือบทั้งชีวิตอย่างเจาเหยานั้น แทบไม่ต้องเดาเลยว่าจะต้องซื้อของแพงขนาดไหน ... งานนี้นางเลยต้องพยายามหาคนมาเผากระดาษเงินกระดาษทองให้ได้มากๆ ซีนะ

.

เรื่องนี้มันตลกตรงตัวนางเอกนี่แหละ ... การดำเนินเรื่องนั้นเล่าโดยตัวนางเอก ก็จะเห็นมุมมองความคิดแบบตลกๆ ของลู่เจาเหยา ที่มักจะบอกว่าตัวเองเป็นจอมมาร จะมีความโหดเหี้ยม มีความเป็นคนพาล มีความเกะกะระรานชาวบ้านแบบอันธพาลเต็มที่ แต่การเล่านั้นทำให้เราอ่านแล้วรู้สึกเอ็นดูนาง มากกว่าจะคิดว่ายัยนี่ชั่วร้าย

เป็นเรื่องที่อ่านสนุกมากเลยค่ะ

เราให้ 4 ดาว หักไปหนึ่งตรงที่ตอนหลังๆ ดูจะออกทะเลไปหน่อยค่ะ