บ้านของเอ็ดกีนตั้งอยู่ในฟาร์มที่รกร้าง เมื่อเข้าไปในบ้านก็พบว่าบ้านหลังดังกล่าวเต็มไปด้วยขยะแห้งและขยะสดเน่าเปื่อยเต็มพื้นบ้านและบนเฟอร์นิเจอร์ รกมากจนเดินแทบลำบาก แถมขยะส่วนใหญ่เป็นสิ่งปฏิกูลเน่าเปื่อยส่งกลิ่นเหม็นสะอิดสะเอียนเพิ่มความขยะแขยงสำหรับคนเข้ามาตรวจสอบได้เป็นอย่างดี ทั้งภายนอกและภายในบ้านมืดมาก เนื่องจากบ้านหลังนี้ถูกตัดไฟและตัดน้ำมานาน ทำให้คนที่เขามาสำรวจจำเป็นต้องมีไฟฉายนำทาง ตรวจทีละห้อง จนกระทั่งมาถึงโรงเก็บของพวกเขาก็สะดุดกับซากศพร่างหนึ่งแขวนตะขอห้อยต่องแต่งจากเพดาน ซากดังกล่าวไร้หัว ถูกผ่าท้องควักเครื่องในออก ตอนแรกพวกเขาเชื่อว่าเป็นซากกวาง เพราะช่วงนี้เป็นฤดูล่ากวาง อย่างไรก็ตาม หลังจากพิจารณาถี่ถ้วน พวกเขาก็พบว่าซากศพไม่ใช่ซากกวาง หากแต่เป็นศพของผู้หญิง นางเบอร์นิชนั่นเอง ในขณะที่ตำรวจกำลังตกใจกับซากศพของนางเบอร์นิซอยู่นั้น พวกเขาก็พบหลักฐานน่ากลัวในบ้านของเอ็ดกีนอีกมากมาย ซึ่งแต่ละรายการบ่บอกได้เป็นอย่างดีว่าเอ็ด กีนนี้เป็นโรคจิตอันตรายที่เปลี่ยนฟาร์มรกร้านให้กลายเป็นฟาร์มมรณะทันใด

หลักฐานน่ากลัวของเอ็ดกีน ประกอบไปด้วยซากศพมนุษย์ที่เขาแอบขุดขึ้นมาจากสุสานเก็บสะสมเอาไว้เป็นต้นว่า อวัยวะเพศของหญิงจำนวนมากที่เก็บไว้ในกล่อง จมูกมนุษย์ 4 อัน และหัวใจมนุษย์ หัวกะโหลกมนุษย์จำนวนมาก บางอันก็นำมาดัดแปลงเป็นเครื่องประดับและเฟอร์นิเจอร์ เช่น เข็มขัดทำมาจากหัวนม เฟอร์นิเจอร์ที่ทำจากผิวหนังของมนุษย์ นอกเหนือจากร่างของเบอร์เดน พวกเขายังพบชิ้นส่วนของนางเบอร์นิช วอร์เดน หัวของเธออยู่ในห้องหนึ่ง อวัยวะภายในอีกห้องหนึ่ง หัวใจชำแหละใส่ถุงพลาสติกเก็บไว้ในครัว ทำให้เชื่อว่าเอ็ดกีนตั้งใจนำอวัยวะบางส่วนของเธอกินเป็นอาหาร หากแต่เขาปฏิเสธไม่ได้กินเนื้อมนุษย์ หลักฐานที่น่าตกใจ เสื้อซึ่งทำมาจากผิวหนังของผู้หญิง และหน้ากากที่ลอกจากหน้าคนจริง ๆ นัยน์ตากลวงโบ๋ หลาย ๆ อันอยู่ในลักษณะสมบูรณ์ หนึ่งในนั้นคือนางแมรี โฮแกนเหยื่อรายหนึ่งของเอ็ด กีน

เอ็ด กีน มีชื่อเต็มว่าเอ็ดเวิร์ด ทีโอดอร์ “เอ็ด” กีน เป็นชาวอเมริกัน จะพูดว่าฆาตกรต่อเนื่องก็ไม่เต็มปากนักเพราะเหยื่อที่ทางการตรวจสอบได้มีเพียง 2 ศพ หากแต่เพราะพฤติกรรมและความแปลกประหลาดของการก่อคดี ทำให้เรื่องราวของเอ็ดกีนเล่าขานอย่างไม่รู้จักจบสิ้น และได้กลายเป็นแรงบันดาลใจในการสร้างภาพยนตร์ต่อเนื่องในสื่อบันเทิงที่โด่งดัง ได้แก่ นอร์แมน เบทส์จากภาพยนตร์เรื่อง “Psycho” หนังสยองขวัญอภิมหาอมตะนิรันดร์กาลของ เฟรด ฮิตช์ค็อก ผู้กำกับชาวอังกฤษ, เลทเธอร์เฟซจากThe Texas Chainsaw Massacre และ บัฟฟาโล่ บิลล์ ในภาพยนตร์เรื่อง “The Silence of the Lambs “ ในปี ค.ศ. 1992

เอ็ดกีนเป็นบุตรชายคนที่ 2 ของนางออกัสตากับนายจอร์จ กีน เกิดเมื่อวันที่ 27 สิงหาคม ปีค.ศ.1906 ที่เมืองลาคาครอส รัฐวิสคอนซิน สหรัฐอเมริกา เขามีพี่ชายหนึ่งคนชื่อเฮนรี่ อายุแก่กว่าเขา 7 ปี นายจอร์จ กีนเป็นเด็กกำพร้าตั้งแต่เขาอายุได้เพียงห้าปี (เชือว่าเขากำพร้าพ่อแม่และพี่สาวของเขาถูกกระแสน้ำพัดพา) จอร์จจึงถูกตายายที่ทำงานฟาร์มเลี้ยงดูเอาไว้ พออายุได้ 20 ปีก็พยายามหางานทำในเมือง หากแต่ไม่นานก็ดื่มสุราและติดเหล้า เขาแต่งงานในปี 1899 ซึ่งเป็นคู่แต่งงานที่ช่างโชคไม่ดีเสียเลย คู่ของเขาคือนางออกัสตา เป็นลูกสาวของครอบครัวชาวเยอรมันอพยพ ที่เธอถูกอบรมเรื่องกฎเกณฑ์ และเคร่งศาสนาอย่างมาก ออกัสตาเป็นผู้หญิงตัวใหญ่ นิสัยโมโหร้าย ไม่เคยยอมใคร ชอบให้คนอื่นทำตามกฎระเบียบของบ้านแบบเข้มงวดไม่มีตกขอบ หลังจากที่เธอกำเนิดเอ็ดกีนลูกชายคนที่สอง กล่าวว่านางออกัสตาไม่สบอารมณ์เพราะว่าเธอต้องการลูกคนที่สองเป็นผู้หญิง ทำให้เธอเลี้ยงดูเอ็ด กีนเป็นผู้หญิงตามความประสงค์ของเธอ จึงทำให้เขาสับสนเรื่องเพศ ติดแม่มาก และไม่ชอบพ่อขี้เมา เพราะแม่ของเขาเกลียดชังพ่อ ซึ่งเป็นคนอ่อนแอ ไม่ทำงาน (แต่ไม่หย่าเพราะผิดคำสอนของศาสนาว่าการหย่าถือว่าเป็นบาป) ส่วนพ่อของเขาไม่ค่อยมีปากเสียงในบ้านมากนัก สิทธิในบ้านตกเป็นของนางออกัสตาแต่เพียงผู้เดียว เอ็ด กีน ได้รับคำสอนของแม่ชองเขาเป็นประจำในเรื่องอย่าคบกับพวกผู้หญิง เพราะพวกผุ้หญิงเป็นคนลามกและเป็นคนบาปทำให้เอ็ด กีนไม่เชื่อใครนอกจากแม่ของเขา เรียกได้ว่าเอ็ดกีนถูกครอบงำโดยแม่ของเขาตั้งแต่เเด็ก

หนึ่งในความทรงจำที่ฝังใจมากที่สุดของเอ็ด กีนในวัยเด็กของเขานั้น เขาได้จ้องผ่านประตูจากโรงฆ่าสัตว์ของพ่อแม่ในลาครอส ที่นั้นเขาได้เพลิดเพลินในการทำงานของกิจกรรมของครอบครัว หนึ่งในภาพที่ตรึงใจที่สุดคือภาพที่แม่ของเขาใช้ทักษะในการฆ่าสัตว์ เอามีดผ่าเปิดหน้าท้องของมันและลากอวยวะภายในมากองกับพื้น เอ็ด กีนได้กล่าวภายหลังว่าการฆ่านั้นทำให้เขาคลื่นไส้จนเกือบเป็นลม แต่ภาพที่แม่ตัวสวมเสื้อกันเปื้อนเต็มเลือดและโคลนตอนนั้นมันช่างยิ่งใหญ่ ราวกับพระเจ้าที่เขาเคารพรักก็ว่าได้ ตอนแรกครอบครัวของกีนทำกิจการร้านขายของชำขนาดเล็ก แต่ในที่สุดครอบครัวของกีนก็ตัดสินใจซื้อฟาร์มในเขตชานเมืองเพลนฟิลด์ ซึ่งเป็นเมืองเล็ก ๆ ห่างจากลาคอสไปประมาณสิบห้ากิโลเมตร เพื่อเป็นบ้านถวารของครอบครัวกีน และ ใน ปี ค.ศ. 1914 ก็เปิดกิจการทำฟาร์มโคนมในพื้นที่ขนาด195 เอเคอร์ โดยมีบ้านทรงมาตรฐานของบ้านไร่ชาวนาที่ค่อนข้างใหญ่ ขนาด 2 ชั้น มีห้องครัวทะลุออกไปโรงนาและแปลงผัก แต่ไม่มีไฟฟ้าและน้ำประปา