โดโรเธีย พูเอนเต้ : แม่พระนักฆ่าแห่งซาคราเมนโต (ตอนที่ 2 จบ)
◄ จอมวางแผน และแล้วการฆาตกรรมครั้งแรกของชีวิตโดโรเธียก็มาถึง! รูทย้ายเข้ามาอยู่บ้านพักชราของโดโรเธียในเวลาต่อมา เธอถูกโดโรเธียหลอกให้มาเป็นหุ้นส่วนร้านอาหารกลางวันเล็ก ๆ ทำให้เธอต้องสูญเสียเครื่องเพชรและเงินทองเกือบทั้งหมดมูลค่า 6,000 เหรียญ เธอเขียนระบายความรู้สึกนี้ให้กับสามีที่กำลังป่วยในโรงพยาบาลทหารผ่านศึกแต่ก็มีความหวังว่าธุรกิจที่เธอเป็นหุ้นส่วนอาจมีอนาคตดีในวันข้างหน้า แต่หลังจากนั้นอีกสองอาทิตย์ มันโรกลับวิ่งไปหาเพื่อนในร้านทำผมแล้วโพล่งขึ้นว่า "ฉันรู้สึกว่าฉันกำลังจะตาย" หลังจากนั้น 16 วัน รูท มันโร ก็ตายเพราะยาไทลินนิลและโคเคอีนเกินขนาด!
เดือนเมษายน 1982 หญิงชรานามรูท มันโร ได้ขอชมกิจการบ้านเลี้ยงดูชราบนถนนเอฟ เธอรู้สึกชื่นชมมาก บ้านหลังนั้นเปรียบเสมือนสวรรค์ของคนชรา เจ้าของบ้านท่าทางมีน้ำใจ ห้องนอนก็นอนพร้อมทีวี รูทถามเธอว่า
"ถ้าดิฉันเข้ามาอยู่ที่นี้ จะต้องจ่ายรายเดือนอย่างไรคะ?"
"โอ..........ที่รัก" โดโรเธียตอบ
"โดยทั่วไปดิฉันคิดสามร้อยห้าสิบเหรียญต่อเดือน แต่ถ้าเป็นคุณดิฉันแน่ใจว่าน่าจะลดลงได้เพียงสามร้อยเหรียญ ถ้าคุณมีบัตรประกันสังคม"
อย่างไรก็ตาม อีกหนึ่งเดือนต่อมาโดโรเธียถูกจับในข้อหาแอบหย่อนยานอนหลับเกินขนาดลงไปแก้วเครื่องดื่มของชายชราสี่คนที่พบกันในบาร์ เหยื่อรายหนึ่งของเธอเป็นชายวัยเจ็ดสิบสี่นามว่า มัลคอล์ม แม็คเคนซี ข้าราชการบำนาญ อายุ 74 ปี มัลคอล์มเล่าว่าขณะที่เขานั่งจิบเบียร์คุยกับเพื่อนที่ซิบบราคลับ เขาเห็นโดโรเธียเดินเข้ามา ท่าทางเป็นผู้ดี ไม่เหมือนพวกอีตัว เขารู้สึกชอบเธอตั้งแต่แรกเห็น เธอแต่งกายประณีต เซ็ตผมสวยงาม กระโปรงพลิ้วสีชมพู เครื่องประดับราคาแพง ทั้งสองคุยกัน หยอกล้อ เล่าเรื่องตลก จากนั้นก็จบโดยการคุยเรื่องทรัพย์สิน จนมัลคอล์มไม่เข้าใจว่าทำไมถึงคุยเรื่องนี้ ชายชราชวนโดโรเธียไปดูอพาร์ตเมนต์ของเขาและเธอก็รับคำเชิญ
เมื่อทั้งสองไปถึงบ้านหลังเล็ก ห้องนอนเดียว มัลคอล์มนั่งที่เก้าอี้ตัวโปรดและบอกให้เปิดเบียร์ในตู้เย็นตามสบาย หลังจากนั้นเขารู้สึกเวียนหัวอย่างแรง ขยับตัวไม่ได้แต่ยังรู้สึกตัว เขาได้แต่เฝ้าดูแม่พระรื้อค้นลิ้นชักกระจุยกระจายเพื่อหาของมีค่า เอาแม้แต่เหรียญสะสมเธอกวาดของทั้งหมดในกระเป๋าถือสีแดง และก่อนอำลาจากไปเธอยังปลดแหวนเพชรของมัลคอล์มเป็นของแถม กิจการบ้านพักคนชรา ณ บ้านเลขที่ 2001 ถนนเอฟยุติโดยปริยายโดโรเธีย ถูกจำคุกอีกครั้งเป็นเวลานานถึง 5 ปี เธอยอมรับสารภาพในความผิด 3 กระทง ตำรวจเจ้าของคดีกล่าวถึงเธอว่าเป็นเสมือนขวดยาพิษปิดฉลากว่า "น้ำผึ้ง"
◄ แมงมุมแม่ม่ายดำ
ระหว่างอยู่คุก จู่ ๆ โดโรเธียก็ได้เหยื่อ เขาเป็นชายชื่อเอเวอร์สัน กิลเม้าท์ วัย 77 ปี เธอรู้จักเขาจากเพื่อนทางจดหมาย เอเวอร์สันทำพลาดอย่างร้ายแรงเมื่อเขียนจดหมายถึงเธอว่าเขามีเบี้ยบำนาญใช้และเป็นเจ้าของรถพ่วง เขาไม่รู้ตัวเลยว่าทุกครั้งที่เขาเช็นชื่อในจดหมายถึงเธอ นั้นคือการลงนามพินัยกรรมมรณะของตัวเอง และแล้วเช้าวันที่ 9 กันยายน 1985 หลักจากถูกจำคุก 3 ปี โดโรเธียก็ออกมาสูดอากาศข้างนอกอย่างสบายใจ เอเวอร์สันประทับใจโดโรเธียครั้งแรกที่เห็น ทั้งการแต่งกายและบุคลิก ซึ่งช่วงนี้โดโรเธียผอมลงมาก แต่เอเวอร์สันชื้นชมโดโรเธียไม่นานนัก ครั้นถึงเดือนพฤศจิกายน โดโรเธียเรียกช่างไม้นาม อิสมาเอล ซีฟลอเรซ มาต่อหีบใบใหญ่ และขอให้เขาช่วยยกขึ้นรถในวันรุ่งขึ้น เธอบอกว่ากล่องนี้ใส่สำภาระจำพวกหนังสือ เสื้อเก่าที่เก็บรวบรวมไว้ โดโรเธียปิดฝาตอกตะปูเรียบร้อย
ครั้นเมื่อถึงแม่น้ำซัตเตอร์เคาน์ตี้เธอกลับสั่งหยุดรถ "ฉันไม่อยากได้สมบัติในกล่องนี้แล้ว โยนทิ้งไว้ดีกว่า" สองเดือนถัดมา ปี 1986 มีคนพบหีบไม้ลอยปริ่นน้ำ ข้างในมีศพชายอายุราวแปดสิบ ไม่มีร่องรอยการทำร้ายซากศพเน่าเปื่อยไม่สามารถจำแนกว่าผู้ตายเป็นใคร คดีนี้จึงกลายเป็นคดีปริศนา ปล่อยให้แม่พระปลอมเงินสามีของตัวเองนานถึง 10 ปีเต็ม ระหว่างนั้นเธอยังเขียนจดหมายถึงน้องสาวของเอเวอร์สันว่า "สบายดี น้ำหนักลดลง 15 ปอนด์ร่างกายฟิตเปรี๊ยะ"
◄ บ้านฆ่าคนชรา
เดือนมีนาคมปีถัดมา โดโรเธีย ดำเนินกิจการเต็มรูปแบบ จากบ้านหลังเล็ก ขยับขยายใหญ่ขึ้น จนวันหนึ่งเธอรู้จักกับริคาโด ออโดริก้า และล้างสมองเขาสำเร็จ เธอได้เช่าบ้านหลังใหม่อัตราเดือนละ 600 เหรียญเท่านั้น โดโรเธียมีสองบุคลิกในตัว ฉากหนึ่งเป็นหญิงชราใจดีและสูงสง่า ส่วนอีกร่างหนึ่งเป็นฆาตกรใจเหี้ยม บ้านพักคนชราของเธอเป็นเสมือนหอพักรับเฉพาะคนแก่ที่จ่ายค่าเช่าโดยหักบางส่วนจากเงินบำนาญหรือเงินประกันสังคม เธอยินดีรับคนที่มีปัญหาทางจิต ขี้เมาอาละวาด และคนที่นักสังคมสงเคราะห์ส่ายหนา ดังนั้นเธอจึงเป็นขวัญใจขององค์กรการกุศลหลายแห่ง
ระบบการเงินในบ้านพักชราเป็นดังนี้ เมื่อเช็คประกันสังคมส่งมาถึงผู้อยู่อาศัย โดโรเธียจะเก็บมันเอาไว้เพื่อนำไปขึ้นเงิน เป็นกฎของบ้านว่า เธอเท่านั้นที่มีอำนาจเปิดตู้จดหมาย แล้วหลังจากได้รับเช็คเธอจะทำบัญชีเงินฝากของแต่ละคน แต่ถ้าใครกินเหล้าเมาอาละวาดจะถูกริบเงินบางส่วนหรือตัดเงินบางส่วนและบ่อยครั้งที่ผู้สูงอายุเหล่านี้เดินอาระวาดบนท้องถนน เมื่อถูกตำรวจจับ แน่นอนเงินบำนาญของเดือนนี้จะถูกโดโรเธียริบหมด
นอกจากนี้โดโรเธียจังเป็นคนชอบดื่มเหล้าจัดด้วย และถ้าเธอเมา จากหญิงชราจะกลายเป็นปีศาจหยาบคาย ขว้างสิ่งของ เช่น ขวดอัดลมก็เคยเป็นระเบิดมือที่เธอขว้างใส่คนชราจนบาดเจ็บมาแล้ว และเธอพร้อมระเบิดอารมณ์ทุกเมื่อว่าจะเป็นเรื่องเล็กน้อยก็ตาม เช่น เช้าวันหนึ่งชายชรามากินอาหารเช้าโดยไม่โกนหนวด โดโรเธียโกรธด่ารุนแรงจนทะเลาะกัน เธอไล่เขาออกจากบ้านโดยไม่ฟังคำแก้ตัวคำอ้อนวอนขออภัย ชายชราออกจากบ้านทั้งน้ำตาล และอาทิตย์ต่อมา เขาฆ่าตัวตายด้วยการกระโดดดึกจากชั้นแปดของโรงแรม แต่เรื่องทั้งหมดนี้สังคมภายนอกไม่เคยรับรู้เพราะคนชราในบ้านไม่กล้าต่อกรกับเธอ และแล้วบ้านทรงวิคตอเรียนสีฟ้าซีด เลขที่ 1426 ถนนเอฟ ซึ่งเป็นบ้านพักคนชราโดยมีโดเรเธีย พูเอนเต้เป็นเจ้าของก็ถือกำเนิด
เดือนเมษายน ปี 1988 เบนจามิน ฟิงค์ วัย 55 เมาเอะอะอาละวาดตอนดึก ทุบผนังจนทุกคนตื่น โดโรเธียโกรธมาก จนเช้าวันรุ่งขึ้นเบนจามินหายไป สี่วันต่อมาปรากฏว่ามีกลิ่นเหม็นจากพื้นดิน การหายตัวของคนชรายังดำเนินต่อไปจนถึงเดือนพฤศจิกายน 1988 เมื่อเจ้าหน้าที่องค์กรการกุศลเกิดความสงสัยการหายไปของชายชราโรคจิตนาม อัลวาโร เบิร์ด มอนโทย่า
อัลวาโร เบิร์ด มอนโทย่าไม่ใช่คนชราประเภทไร้ญาติขาดมิตร เขาถูกส่งจากองค์กรการกุศลมาที่นี้เพราะประทับใจในฉากหน้าสวยหรู และเมื่อเขาหายไป โดยไม่มีเหตุผล เรื่องจึงถึงมือตำรวจ จนพบซากศพดังที่กล่าวข้างต้น โลกถึงได้รับรู้เบื้องหลังแม่พระนักฆ่าคนนี้ และหลังจากนั้นก็เกิดเหตุการณ์ประหลาดเกิดขึ้นในบ้านพักทรงวิกเตอเรียแห่งนี้
◄ ขึ้นศาลตำรวจต้องใช้เวลาถึงสี่ปีในการรวบรวมหลักฐาน พยาน กว่าจะเริ่มมีการพิจารณากันในเดือนกุมภาพันธุ์ ปี 1993 และย้ายที่พิจารณาคดีจากซาคราเมนโต้มาเป็นมอนเทอเรย์แทน แต่แทนที่กระบวนจะรวดเร็วกลับเป็นช้ากว่าเดิม ร่วมจากกระบวนการคัดเลือกลูกขุนกินเวลาไปกว่าสามเดือน พยานกว่า 153 ปาก หลักฐานกว่า 3,100 ชิ้น ถึงขนาดมีการจำลองบ้านทรงวิคตอเรียนประกอบกันในศาลเลยที่เดียว เมื่อเริ่มกระบวนการศาล ทนายจำเลยของโดโรเธีย แก้ต่างว่าผู้เช่าของเธอตายด้วยเหตุธรรมชาติ ส่วนสาเหตุที่ต้องจัดการฝังศพเพราะไม่อยากติดคุก เนื่องจากเธอเปิดบ้านพักโดยมีทัณฑ์บนติดหลัง ถ้าใครมาเห็นก็คงต้องบอกว่าเธอฆ่า โดโรเธียไม่ใช้คนโลภ เธอเป็นคนใจดี แม้ว่าเธอจะทำผิดฐานปลอมเช็คผู้ตาย แต่เธอทำไปเพราะความจำเป็นเพื่อชดใช้หนี้บ้านพัก โดโรเธีย พูเอนเต้ สวมชุดสีฟ้าและสร้อยไข่มุก เธอถูกนำตัวมาขึ้นศาลสู้คดีฆาตกรรม 9 คดี ที่ศาลเมืองซาคราเมนโต้เมื่อ 31 มีนาคม 1989 เธอให้การปฏิเสธทุกข้อกล่าวหา พร้อมโปรยยิ้มและทำหน้าเหมือนคุณยายใจดี
◄ ความผิด
และนี้คือโฉมหน้าที่แท้จริงของแม่พระใจดี เป็นผู้ดีทุกกระบียดนิ้ว ผู้เสียสละ อุทิศชีวิตให้แก่สังคม และจุดอ่อนเพียงประการเดียวของคดีนี้คือ ไม่มีพยานรู้เห็นว่าโดโรเธียฆาตกรรมผู้สูงอายุเจ็ดคนที่พบในบ้านพัก จากการชันสูตรทางห้องปฏิบัติการ ตำรวจพบหลักฐานสำคัญอย่างเดียวคือทุกศพมียาดัลเมน (ฟรูราซิแปม) ยานอนหลับอย่างแรงที่แพทย์เท่านั้นที่สั่งใช้ได้เท่านั้น และยาดัลเมนเป็นหลักฐานเดียวที่ผู้เช่าหลายคนกล่าวว่าเธอบังคับให้พวกเขาทาน
นอกจากนี้ตำรวจยังติดตามการปลอมเช็ค ขอรับเงินบำนาญทั้งหมด 60 ใบกลับมาครบได้อีกด้วย วันที่ 10 ธันวาคม 1993 โดโรเธีย พูเอนเต้ แม่พระนักฆ่า ถูกพิพากษาต้องโทษจำคุกตลอดชีวิต ข้อหาฆาตกรรมโดโรธี มิลเลอร์ เบนจามิน ฟิงค์ และลีโอนา คาร์เพนเตอร์ แต่คณะลูกขุนยกฟ้องการฆาตกรรม 4 ชีวิตโดยไม่ให้เหตุผล ทั้ง ๆ ที่น่าจะสืบพยานได้ง่ายกว่า โดโรเธียซึ่งตอนนี้เธออายุ 64 ปีแล้ว เธอถูกส่งเข้าคุกเซ็นทรัส แคลิฟอเนีย ใกล้เมืองเชาว์ซิลล่า คุกหญิงที่ใหญ่ที่สุดในเมือง โดยไม่รับอนุญาตให้ลดหย่อนผ่อนผัน แต่ด้วยอายุของโดโรเธีย เธอคงชดใช้ชีวิตที่เหลือในคุกนั้นไม่กี่ปี
| Create Date : 15 กรกฎาคม 2558 |
| Last Update : 20 ตุลาคม 2558 14:04:18 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 1245 Pageviews. |
 |
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 12 คน [
ส่งอีเมล์ 
Facebook ของ Hathairat 