อยากเล่า อยากเขียน อยากกล่าว กลัวว่าจะลืม และแล้วก็ใกล้ครบ 1 ปี กับถนนสายมิตรภาพแห่งนั้


28  กันยายน 2553 กับการเขียนบล็อกครั้งแรก แบบไม่รู้อะไรเลย ไม่รู้ว่าการเขียนบล็อกคืออะไร
ต้องทำยังไง ต้องทำแบบไหน และต้องเกี่ยวกับอะไร แต่พอได้เข้ามาอยู่นะที่แห่งนี้ อยากจะบอกว่า
ขาดมันไม่ได้เลยล่ะ อยากเข้ามาเปิดทุกวัน บางวันอาจจะแค่เปิดทิ้งไว้ไม่เคยได้อ่าน
บางวันอาจจะได้อ่านแต่อาจไม่ได้ไปทักทายใครต่อใครเพราะมัวแต่ยุ่งๆอยู่กับงาน
และการเล่น Facebook อิอิ  อันนี้เรื่องจริงค่ะ ก็เห็นๆ กันอยู่นะ

จริงๆ อยากขอบคุณถนนมิตรภาพสายนี้ที่ให้อะไรหลายๆ อย่าง ไม่ว่าจะเป็นมิตรภาพที่มีให้กัน
ทั้งที่ไม่เคยเห็นหน้า ทั้งที่ไม่รู้จักกันมาก่อน จนบัดนี้ได้รู้จัก ได้สนิท ได้คุ้นเคย เหมือนรู้จักกันได้สัก 10 ปี
ขอบคุณจริงๆ สำหรับความจริงใจที่มีให้เสมอมาค่ะ

1 ปีกับถนนสายนี้ รู้สึกมีความสุข รู้สึกอยากแบ่งปันทุกประสบการณ์ ไม่ว่าจะสุขหรือทุกข์
1 ปีกับถนนสายนี้ ได้รับความรู้ ได้รับคำแนะนำดี-ดี จากใครหลายๆ คน
แม้ยามที่ท้อแท้ ดูเหมือนว่าไม่มีใคร แต่พอได้เข้ามาอยู่ ณ ที่แห่งนี้ กลับรู้สึกดี รู้สึกอบอุ่น
รู้สึกเป็นกันเอง และได้รู้ว่าเราไม่ได้อยู่คนเดียวบนโลกใบนี้

ไม่รู้จะพูดอะไรค่ะ เอาเป็นว่าขอบคุณกับทุกเม้นท์ดีๆ  ที่มีให้ตลอด 1 ปีที่ผ่านมา
ขอบคุณทุกความรู้สึกที่มีให้กัน ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาและได้รู้จักค่ะ

และสุดท้ายขอบคุณเว็บดี-ดี ที่ทำให้ผู้หญิงคนนึงได้รู้จักกับมิตรภาพที่ดีเช่นนี้
ขอบคุณเว็บ-พันทิป-ดอท-คอม ที่ทำให้วันนี้มีสาระมากกว่าที่เป็น

ฉันมันก็แค่ผู้หญิงธรรมาดาคนนึง ที่ต้องการความรัก กำลังใจ จากใครหลายๆคน