เก็บรักไว้ ให้หัวใจที่รอ ตอนที่ 3 ตอนที่ ๓ แสงอาทิตย์ค่อยๆ ลดดีกรีความร้อนแรงลง เมื่อเวลาเคลื่อนคล้อยมาถึงสี่โมงเย็น ผืนทรายทอดตัวยาวไปจรดแนวสวนสนของหาดสมิหลาจนสุดสายตา ท้องทะเลมีประกายระยิบ ณลักษณ์หยิบกล้องดิจิตอลขนาดพอเหมาะมือขึ้นมาถ่ายภาพ เธอตั้งใจจะอยู่ที่สงขลาประมาณ ๒ สัปดาห์ หลังจากเมื่อสองวันก่อนได้ตัดสินใจจับรถไฟลงมาใต้เพื่อไปหาพี่ชายที่ย้ายไปทำงานที่สงขลาเมื่อปีกลาย โดยที่เธอไม่เคยมาที่นี่มาก่อนเลย ใจหนึ่งก็อยากเปิดหูเปิดตา อีกใจก็อยากจะชาร์จพลังงานให้ตัวเองมีไฟอยากจะลุกมาทำงานอย่างคนอื่นบ้าง ธรรมรินพี่ชายคนโตชวนน้องสาวมาพักอยู่ด้วย เพราะเห็นว่าน้องสาวอยู่บ้านเอาแต่ นั่งๆ นอนๆ และมีเวลาว่างไว้เถียงกับแม่ ธรณีแอบโทรบอกให้เขาเอาณลักษณ์ไปดูเล่นแทนพ่อกับแม่หน่อย สุดท้ายภาระการดูแลน้องสาวคนเล็ก จึงตกอยู่กับพี่ชายคนโตด้วยความเต็มใจ ขณะที่คนเป็นแม่ก็อดเป็นห่วงไม่ได้อยู่ดี เพราะณลักษณ์ไม่เคยไปไหนไกลบ้านนานขนาดนี้ เต็มที่ก็ไปเที่ยวต่างจังหวัดกับเพื่อน ๓- ๔ วันเท่านั้น แม่จึงหมั่นโทรหาลูกสาวบ่อยๆ “แม่ทำเหมือนหนูเป็นเด็กเลยนะ แม่บอกเองนี่คะว่าหนูโตแล้ว แก่แล้ว” ณลักษณ์ย้อนคำพูดของแม่ตัวเองที่ชอบย้ำว่าเธอโตแล้ว “เออ รู้แล้ว ฉันกลัวแกจะไปป่วนบ้านป่วนเมืองเขาน่ะสิ แล้วเป็นไง อยู่กับพี่รินได้หรือเปล่า” ธรณีเฉไฉไม่กล้าแสดงออก “โหย สบายมาก เมียพี่รินทำกับข้าวอร่อยสุดยอดเลยแม่ อาหารใต้แต่ละอย่างนะหนูช้อบชอบ ตอนนี้หนูชักอยากมีแฟนเป็นนายหัวแล้วล่ะ “ทะลึ่งจริงๆ เลยแก” “ฮี่ๆๆ พูดเล่นน่ะแม่ก็” “อย่าลืมช่วยเขาล้างจานด้วยล่ะ อย่ากินอย่างเดียว” “อยู่แล้วล่ะ มีเจ้าตัวเล็กช่วยด้วยอีกแรง ฮิๆๆ” ณลักษณ์หมายถึงต้นไผ่ ลูกชายของธรรมรินวัยกำลังจ้อ “เงินพอมั้ย ถ้าไม่พอเดี๋ยวแม่จะบอกพ่อให้โอนไปให้” “เหลือเฟือค่ะ พี่รินไม่ยอมให้หนูจ่ายเลยแม่ ไม่รู้เขาถูกหวยหรือเปล่า ฮ่าๆๆ” “อะไรที่เราพอจะจ่ายได้ก็จ่าย อย่าเป็นภาระให้พี่เขามากนัก เดี๋ยวเมียรินเขาจะเขม่นเอา” “โอ๊ย พี่พิมใจดีจะตาย น่ารักด้วยบอกว่ามาวันหลังไม่ต้องเอาเสื้อผ้ามาก็ได้ เอาเสื้อผ้าของเขาใส่ได้เลย มีเต็มตู้ ตัวพอๆ กันเป๊ะ สงสัยอยากจะได้ลูกผู้หญิง ชอบมาแต่งตัวให้หนูซะงั้น” “หึๆๆ เออ ถ่ายรูปเขามาให้แม่กับพ่อดูบ้างนะ ไม่ได้เจอนานแล้ว คิดถึง” “แล้วทำไมแม่ไม่บอกเขาเองล่ะ” ณลักษณ์สงสัย แต่ธรณีไม่ตอบ ก่อนที่จะเปลี่ยนไปพูดเรื่องอื่น แล้ววางสายไป เธอจึงเดาว่าแม่คงเขิน และเกรงใจพี่ชายที่อายุห่างกับณลักษณ์เกือบสิบปี พอมีครอบครัวแล้ว เขาห่างเหินไปพอสมควร ต้องทุ่มเทเวลาและดูแลครอบครัวตัวเองเพิ่มขึ้น แต่ธรรมรินก็ไม่เคยละเลยหน้าที่ของลูกที่ดี เขาทำงานเป็นข้าราชการมีหน้ามีตา มีรายได้ค่อนข้างสูง จึงส่งเงินส่วนหนึ่งมาให้พ่อกับแม่ทุกๆ เดือน แม้ว่าทั้งคู่จะเป็นข้าราชการบำนาญก็ตาม แต่เพราะเขาเข้าใจดีว่าน้องสาวยังไม่มีรายได้จึงต้องเป็นภาระของพ่อและแม่อยู่ ส่วนพิมระวี ภรรยาของธรรมรินเป็นผู้หญิงสวยคมอย่างสาวใต้ ฐานะทางบ้านดี เป็นลูกเศรษฐีเจ้าของสวนยางขนาดใหญ่ อยู่บ้านเล่นหุ้น เลี้ยงลูก มีความสุขตามประสาแม่บ้านสมัยใหม่ โชคดีที่ครอบครัวนี้ไม่เคยมีปัญหาแม่ผัวลูกสะใภ้หรือแม่ยายลูกเขยเลย ณลักษณ์อยากจะมีครอบครัวดีๆ แบบพี่ชายบ้าง แต่เธอยังไม่มีโอกาสแม้แต่จะมีคนรักสักคน สมัยเรียนชั้นประถมก็เป็นหัวหน้าห้องที่เพื่อนๆ ขยาด พอขึ้นชั้นมัธยมก็อยู่โรงเรียนหญิงล้วนมาตลอด เข้ามหาวิทยาลัยก็มีแต่เพื่อนผู้หญิงเป็นส่วนใหญ่ ถ้ามีผู้ชายหลุดเข้ามาก็เป็น “สตรีข้ามเพศ” ไปเสียเกือบหมด จบมาทำงานได้ปีเดียวก็ไม่ทันได้รู้จักกับใครมากนัก ออกจากงานมาเรียนต่อยิ่งแล้วใหญ่ เพราะการเรียนทำให้เธอเคร่งเครียดจนไม่มีความรู้สึกที่อยากจะรู้จักหรือสนใจใครเป็นพิเศษเลย กระทั่งเรียนจบและมาคลุกคลีกับครอบครัวที่สมบูรณ์ของพี่ชาย ทำให้เธออดคิดไม่ได้ว่า เธอจะมีหวังได้เจอใครสักคนที่ดูแลกันอย่างนี้บ้างหรือเปล่า ......................... “แฟนลักษณ์อยู่ที่ไหนคะ” พิมระวีตั้งคำถามถามน้องสะใภ้ระหว่างที่ขับรถไปเที่ยวเมืองหาดใหญ่ด้วยกันสองคน “โห พี่พิมถามแบบนี้ ตอบยากจัง” “ทำไมล่ะ ดูๆ กันอยู่เหรอ” “ฮ่าๆๆ ไม่ใช่ค่ะพี่พิม หนูไม่ใช่ดาราคงไม่กล้าตอบแบบนั้น ที่ลักษณ์บอกว่ายาก เพราะว่าตั้งแต่ลักษณ์เกิดมายังไม่เคยมีแฟนสักคนเลยพี่ พี่พิมต้องเปลี่ยนคำถามใหม่ว่า ลักษณ์มีแฟนหรือยังจะเหมาะกว่า” ณลักษณ์ทำหน้าเป็น “อ้าว พี่ก็ไม่รู้ เห็นลักษณ์ก็หน้าตาดี คิดว่าต้องมีแฟนแล้วแน่ๆ” “หน้าตาดีอะไรกันคะ วันก่อนแม่เพิ่งด่าลักษณ์ว่าดูไม่ได้อยู่เลยค่ะ” “ก็แค่ไม่แต่งหน้าแต่งตาเท่านั้นเอง เอางี้ วันนี้เราไปช้อปปิ้งกันในห้าง แล้วพี่จะสอนแต่งหน้าให้เอง รับรองว่ากลับไปกรุงเทพฯ แม่ต้องเปลี่ยนคำพูดแน่ๆ แล้วหาแฟนได้ด้วย เชื่อพี่” พิมระวีดูจริงจังมาก “เอางั้นเลยเหรอพี่พิม แม่ไม่ตกใจหงายเงิบนะ ลักษณ์ยิ่งชอบทำอะไรให้แม่ช็อคอยู่บ่อยๆ ด้วยสิ ตั้งแต่เกิดมาแม่ไม่เคยชมว่าลักษณ์สวยเลย ชมอยู่อย่างเดียวว่าเถียงแม่เก่ง แต่ลักษณ์จะเชื่อพี่พิมนะเพราะลักษณ์อยากจะหาแฟนให้ได้ต่างหาก ฮ่าๆๆ” น้ำเสียงของเธอฟังดูล้อเล่น แต่ความหมายที่แท้จริงก็เป็นอย่างที่พูด สองสัปดาห์ที่ขลุกอยู่กับพี่สะใภ้ที่วัยใกล้เคียงกัน ทำให้ณลักษณ์ได้แปลงโฉมจากผู้หญิงมอซอที่ไม่ค่อยใส่ใจตัวเอง เป็นผู้หญิงที่รักสวยรักงามมากขึ้น เดย์ครีมไนท์ครีมที่ก่อนหน้านี้ไม่เคยรู้จัก เต็มที่ก็ทาแต่ครีมกันแดดกับแป้งฝุ่นเท่านั้นก็นึกว่าพอแล้ว ก็ถูกพี่สะใภ้บังคับแกมยัดเยียดให้ใช้จนใบหน้าดูผุดผ่องสะดุดตา ผมเผ้าที่เคยกระเซาะกระเซิงก็ถูกเล็มออกและจัดแต่งทรงใหม่ให้ดูทันสมัยจนพี่ชายยังออกปากชมน้องสาวตัวเอง “เออ น้องสาวเราก็ไม่เลวแฮะ หน้าตาไม่ได้แย่อย่างที่แม่ว่า น่าจะมาเจอกับพี่พิมตั้งนานแล้วนะ ฮ่าๆๆๆ” “พี่รินประชดหรือพูดจริงเนี่ย” ณลักษณ์ถาม “อ้าว พูดจริงดิ พี่เคยพูดเล่นซะที่ไหน” ธรรมรินพูดจบเดินไปขยี้ผมของน้องสาวที่เพิ่งออกจากร้านจนยุ่ง ณลักษณ์หน้าง้ำ พิมระวีอยู่ใกล้ๆ จึงรีบตีมือสามีทันที “อย่าแกล้งน้อง! ตัวเองน่ะไปตัดผมซะมั่ง” ความสุขมันช่างผ่านไปเร็วนัก ได้เวลาต้องเดินทางกลับไปผจญภัยในเมืองหลวงต่อแล้ว ณลักษณ์สัญญากับพี่ชาย พี่สะใภ้ และหลานชายว่าจะกลับมาเยือนสงขลาอีกอย่างแน่นอน ไม่ใช่แค่ติดใจอาหารใต้ หลงใหลชายทะเลสมิหลาเท่านั้น แต่ยังรู้สึกผูกพันกับพี่ชายมากขึ้นกว่าสมัยที่ยังเด็กๆ คงเป็นเพราะวัยที่ห่างกัน พอเธอเริ่มรู้ความ พี่ชายก็เป็นวัยรุ่น พอเธอเข้าสู่วัยรุ่น พี่ชายก็ทำงานแล้ว โอกาสที่สองพี่น้องจะมาใกล้ชิดสนิทสนมกันอย่างนี้มีไม่มากนัก ยิ่งมีพี่สะใภ้ที่ใจดีอย่างนี้ด้วย เหมือนเธอได้พี่สาวเพิ่มมาอีกหนึ่งคน รวมทั้งหลานชายตัวน้อยที่ช่างฉ้อเลาะ ความอบอุ่นที่มีจึงเป็นเท่าทวีจากในอดีต Create Date : 11 มิถุนายน 2557 Last Update : 5 ตุลาคม 2560 9:34:15 น. 0 comments Counter : 1022 Pageviews.   Share Tweet ชื่อ : Comment :   *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิกช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก