Group Blog All Blog
|
12>>>หนึ่งบุปผากลางใจ...อวี๋ฉิง เขียน...พวงหยก แปล หนึ่งบุปผากลางใจ...อวี๋ฉิง เขียน...พวงหยก แปล เรื่องย่อปกหลัง...สามสกุล จี หลิน เฟิ่ง ผูกพันเกี่ยวเนื่องกันมาแต่อดีตกาลดังนั้นจึงรวมตัวกันเป็น วงศ์ตระกูลใหญ่ นำเด็กน้อยจากสามสกุลมาเลี้ยงดู เพื่อหาหนทางที่ใช่ตั้งแต่วัยเยาว์ก่อนจะถูกส่งตัวเข้าไปสร้างอนาคตและความสำเร็จอยู่ในสกุลที่ตรงกับหนทางซึ่งสมควรเลือกเดิน เขากลายเป็น หลินหมิงหย่วน ขุนนางหนุ่มผู้หล่อเหลาความสามารถโดดเด่น หมั้นหมายกับบุตรีขุนนางใหญ่ อนาคตรุ่งโรจน์หากแล้วทุกอย่างกลับพังพินาศลงในพริบตา กลายเป็นนักโทษประหาร ต่ำต้อยกว่าเศษดิน นางกลายเป็น จีเหลียนเหลียน นักพรตหญิงน้อยมีชีวิตเรียบง่ายอย่างที่สุด ใช้ชีวิตอย่างเข้มงวดเพื่อปกปิด ความลับสำคัญ ทั้งคู่กลับมาเจอกันในวันประหารชีวิตของเขาเพียงประโยคแรกพบหน้าหลังจากจากกันแสนนาน ท่านจริงๆ ด้วยสิ...หลินหมิงหย่วน?ชื่อหลินหมิงหย่วนใช่หรือไม่ หลังจากนั้นวงล้อแห่งโชคชะตาก็หมุนพาให้ชีวิตของเขาและนางไม่มีวันเหมือนเดิมอีกต่อไป... เล่าเอง...หลินหมิงหย่วนขุนนางหนุ่มที่กลายเป็นนักโทษประหารที่ต้องถูกประจานไปทั่วเมืองด้วยข้อหาฉ้อราษฎร์บังหลวงจากชีวิตที่รุ่งโรจน์สุดขีดและกำลังจะได้แต่งงานกับคุณหนูตระกูลขุนนางใหญ่กลับกลายเป็นนักโทษไปในชั่วคืน หนำซ้ำว่าที่ภรรยายังกลายเป็นภรรยาของเพื่อนขุนนางด้วยกันไปซะแล้ว...ในวันที่ชีวิตเกือบจะไม่รอดขาทั้งสองข้างหัก ร่างกายบอบช้ำเพราะถูกทรมานนานนับเดือน เขาก็ได้เจอกับจีเหลียนเหลียนหนึ่งในสมาชิกสามตระกูลใหญ่ที่นิยมความเรียบง่ายและยินดีที่จะอยู่ในสำนักชิงเหมินไปตลอดกาล นางช่วยเหลือเขาในฐานะที่เขาเป็นญาติผู้พี่ร่วมสกุลเดียวกันร่างกายบอบบางไร้กำลังภายใน(ทั้งๆที่อยู่ในยุทธภพ)กลับไม่ละเลยแม้จะต้องแบกเขาขึ้นหลังเดินทางจากเมืองหลวงไปจนถึงที่ต้องสำนักชิงเหมิน หลินหมิงหย่วนมองว่านางเป็นคนโง่งมที่ไม่รู้จักประมาณตนทั้งๆที่ตัวเองก็แทบจะเอาตัวไม่รอดอยู่แล้วแต่ก็ยังยืนยันที่จะช่วยเขา...เขาเป็นบัณฑิตที่ฉลาดเฉลียวนางเป็นนักพรตน้อยที่โง่งม เขาเป็นคนโลภ นางเป็นคนใจกว้าง เขาเป็นคนฝักใฝ่ในอำนาจแต่นางเป็นคนที่รักสันโดษต้องการอยู่อย่างเรียบง่าย...ทั้งสองคนต่างกันโดยสิ้นเชิง...แต่หลินหมิงหย่วนก็รักผู้หญิงที่ต่างจากหญิงงามในเมืองหลวงนี้เข้าซะแล้ว... เป็นสหายในวัยเยาว์ที่ผูกพัน...ผูกพันกันเหมือนครอบครัวกระมังพวกเราต่างเป็นเด็กกำพร้าที่ไม่มีพ่อแม่กันทั้งคู่แม้เจ้าจะโกรธที่ข้าเป็นเดนมนุษย์ แต่ก้ยังกลับมาช่วยข้าอยู่ดี... ข้าเกิดมาเป็นคนช่างคิดช่างแค้นถ้าโกรธใครก็จะจำฝังใจ รอแก้แค้นให้สาสมเมื่อสบโอกาส ไม่มีทางยอมเลิกรามีเพียงเจ้าเท่านั้นที่เป็นข้อยกเว้น ถึงจะโมโหเจ้า โกรธเจ้าแต่ข้าก็ไม่มีวันทำร้ายเจ้า ไม่ว่าจะโกรธสักกี่ครั้ง จะทะเลาะกันสักกี่หนข้าก็ไม่คิดอยากเสียเจ้าไป... เจ้าว่าความรู้สึกเช่นนี้หากมิใช่ครอบครัวแล้วยังเป็นอะไรได้อีก โลกนี้มีแต่เจ้ากับข้าเท่านั้นที่เข้าคู่กันจะขาดคนใดคนหนึ่งไปไม่ได้ อ่านจบ...ต้องตั้งอกตั้งใจอ่านอย่างมากเลยค่ะเพราะเปิดเรื่องมาพระเอกก็มีพฤติกรรมที่ไม่น่าจะเรียกว่าพระเอกซะแล้วต้องเป็นนักโทษในคดีฉ้อราษฎร์แบบที่เขาก็ยอมรับด้วยว่าทำ...ช่างยืนหยัดด้วยความมั่นใจจริงๆแต่บอกเลยว่าแม้พระเอกจะยอมรับอย่างหน้าชื่นตาบานว่าเป็นคนโลภและทำจริงคนอ่านกลับเกลียดไม่ลงแฮะ คล้ายๆกลับว่า...เอาเถอะ กล้าทำกล้ารับอย่างน้อยๆก็คนจริงคนหนึ่ง แม้ว่าการดำเนินเรื่องจะทำให้เห็นภาคความเห็นแก่ตัวของพระเอกออกมาหลายครั้งแบบว่าพระเอกเค้าฉลาดน่ะนะจะทำอะไรก็ต้องคิดถึงผลว่าประโยชน์สูงสุดที่จะได้คืออะไรแต่พอท้ายสุดแล้วทำไปเพื่อปกป้องนางเอก...อ่ะ ให้อภัยก็ได้ ส่วนทางด้านนางเอก ช่างซื่อ โง่จริงๆรู้ทั้งรู้ว่าช่วยพระเอกแล้วจะต้องเจอกับอะไรก็ยังจะทำ...เพราะอะไรน่ะเหรอคะ...มันมีเฉลยอยู่ท้ายเล่ม...แบบว่า...อ่านแล้วเข้าใจเลยว่าทั้งสองเป็นมาอย่างไรผูกพันกันอย่างไร ฟินมากกะไม่กี่หน้าสุดท้ายนี่แหละค่ะ ในการดำเนินเรื่อง...พระเอกที่เปิดมาแบบเลวขี้โกง ก็ค่อยๆเปลี่ยนไปเลยทำให้ยอมรับได้ในที่สุดว่าพระเอกเป็นแบบนี้ก็ได้ คนเรามันก็ต้องมีผิดพลาดเขาผิดที่หลงเข้าสู่วังวนของอำนาจ และมัวเมาจนทำผิดแต่เมื่อได้รับบทเรียนและรู้ซึ้งถึงกลไกความโลภ และยิ่งได้สัมผัสกับความสันโดษเรียบง่าย สงบสุข เขาก็พร้อมที่จะเปลี่ยนแปลงและพร้อมที่จะกางปีกปกป้องคนที่ตัวเองรักอย่างสุดความสามารถ...พอเจอแบบนี้คนอ่านเลยเกลียดไม่ลงเลยค่ะชอบซะด้วยซ้ำ... อ่านมานาน ความหวานไม่ค่อยจะเห็นนะคะเพราะนางเอกเธอตามไม่ค่อยทัน แต่ถ้าจะฟินจริงๆก็ตอนพิเศษท้ายเล่มเลยค่ะ ที่เล่าย้อนอดีตไปวัยเด็กของทั้งสองคนน่ารักค่ะ... เรื่องนี้อ่านเพื่อตอบโจทย์นิยายพีเรียด ในภารกิจพิชิตกองดอง ไม่ค่อยได้อ่านนิยายจีน แต่ขอเข้ามาเก็บข้อมูลไว้ก่อน
โดย: PZOBRIAN วันที่: 29 มกราคม 2558 เวลา:15:32:30 น.
แหม สองBlog ติดกันเลย
ทำเราแทบอดใจรองานสัปดาห์หนังสือไม่ไหว โดย: Serverlus วันที่: 30 มกราคม 2558 เวลา:9:07:58 น.
|
Aneem
Rss Feed Smember ผู้ติดตามบล็อก : 25 คน [?] ปีนี้+++ตั้งเป้าไว้ว่าจะพยายามซื้อหนังสือให้น้อยลง...แต่จะอ่านของเก่าที่ดองอยู่ให้มากขึ้น...จำทำได้มั้ยนะ!!! Friends Blog
Link |
ชอบในความเลวแบบแมน ๆ ของพระเอกเหมือนกัน