เรื่องย่อปกหลัง...“คิดเสียว่ายายมดตะนอยเป็นหลานคุณด้วยก็แล้วกัน...ผมอยากให้มดตะนอยโตขึ้นเป็นผู้หญิงอย่างคุณนะไข่หวาน”
“ผู้หญิงอย่างไข่หวานเนี่ยนะคะ” หล่อนชี้หน้าตัวเองถามเขา
“ใช่” อนิลบอกอย่างมั่นใจ...ขณะที่อีกเสี้ยวใจบางๆ หากลึกล้ำกลับถามตัวเองว่า ความมั่นใจที่บอกหล่อนไปนั้นคือความมั่นใจในเรื่องใดกันแน่?
“ไข่หวานไม่ได้เรื่องได้ราวอะไรนักหรอกค่ะลุงช้างนายแม่ยังว่าไข่หวานน่ะขาดๆ เกินๆ”
หากแต่สำหรับคนฟัง เขากลับรู้ชัดในนาทีนี้เอง ชีวิตที่ผ่านมาของเขา ขาดอะไรไปบางสิ่งบางอย่าง...ชายหนุ่มเปรยเสียงแผ่ว... จากใจมั่นคง หนักแน่น!
“การที่คุณมาอยู่ที่นี่ ทำให้ผมได้รู้ว่าบางทีชีวิตก็ขาดอะไรไม่ได้จริงๆ”
ใช่ อนิลรู้ในนาทีนี้เองว่าชีวิตของเขาไม่อาจขาดบางสิ่งบางอย่างไปได้ ตลอดเวลาหลายปีที่ผ่านมาเขาอาจทุ่มเทชีวิตทั้งชีวิตให้แก่หลานสาวคนเดียว เด็กหญิงผู้เป็นแก้วตาของเขาคนนั้นกระทั่งลืมเลือน และหลายครั้งหลายหนที่ทำเป็นแชเชือน “ใครสักคน”ที่ลึกๆ แล้วหัวใจเขาก็ปรารถนามาตลอด
...ปรารถนาใครคนนั้นมาเป็น “หวานใจ” ของเขาอย่างเหลือเกิน

เล่าเอง...ไข่หวานสาวอีสานดีกรีวิศวกรรมศาสตร์นักเรียนนอกต้องเดินทางเข้ากรุงเทพฯเพื่อประกวดเป็นพรีเซ็นเตอร์สถาบันการเงินพ่วงด้วยภารกิจสำคัญของหมึกพี่ชายคือการตามหาลูกของพี่ชายที่เกิดกับแฟนสมัยเรียน(แบบว่าพี่ชายเพิ่งรู้ว่าตัวเองทำหญิงท้อง)

อนิลหรือลุงช้างอาชีพเขียนบทละคร...เขาอาศัยอยู่ในบ้านแถวชานเมืองกับหลานสาววัยห้าขวบชื่อมดตะนอยเขาเป็นทั้งพ่อและแม่ของมดตะนอยในเวลาเดียวกันเพราะกวางน้องสาวของเขาต้องตั้งท้องในวัยเรียนและรับไม่ได้กับชีวิตที่ผกผันจึงทำให้ต้องหลบไปรักษาแผลใจที่ต่างประเทศ ทิ้งให้พี่ชายเลี้ยงลูกของตัวเอง

ไข่หวานเป็นเพื่อนสนิทกับหนูเล็กน้องสาวต่างมารดาของลุงช้างเมื่อต้องเข้ากรุงเทพหนูเล็กเลยฝากฝังให้ไข่หวานมาพักกับลุงช้างและมดตะนอยไข่หวานรู้สึกสนิทใจกับการพักที่นี่เพราะคิดว่าลุงช้างเป็นเกย์ที่อยากมีลูกเป็นของตัวเองเลยเอาหลานมาเลี้ยงแต่ความน่ารักสดใสของมดตะนอยและความอบอุ่นอ่อนโยนของลุงช้างก็ทำให้หัวใจไข่หวานหวั่นไหว

สุดท้ายไข่หวานได้รับตำแหน่งชนะเลิศพร้อมๆกับที่รู้ความจริงว่าหลานที่ตัวเองตามหานั้นคือใครเรื่องราวการแย่งชิงเด็กของทั้งสองบ้านก็เกิดขึ้นทั้งไข่หวานและลุงช้างต้องช่วยกันรักษาความร่าเริงและความสุขของมดตะนอยให้คงอยู่ตลอดไปให้ได้...

อ่านจบ...น่ารักมากค่ะ อบอุ่นจริงๆลุงช้างเป็นผู้ชายที่อ่อนโยนน่ารักจริงๆค่ะผู้ชายอะไรทำกับข้าวเก๊งเก่ง...ถ้าไข่พะโล้อย่างเรา(คู่แข่งกะไข่หวานนางเอก)ไปอยู่ด้วยรับรอง...ฟาดเรียบทุกเมนูที่ลุงช้างทำ...555

ส่วนไข่หวานก็เป็นผู้หญิงเก่ง เปลี่ยนหลอดไฟซ่อมรถ ซ่อมหลังคา...เหมาะกับลุงช้างสุดๆค่ะ

ตัวขโมยซีนอย่างหนูมดตะนอยก็น่ารัก น่าเอ็นดูต้องชมคนเลี้ยงอย่างลุงช้างจริงๆ ที่เลี้ยงหลานออกมาได้น่ารักขนาดนี้

เนื้อเรื่องช่วงแรกๆก็จะเป็นแนวอุ่นๆของลุงช้างกับไข่หวาน สลับกับเรื่องราวในอดีตของพี่หมึกและกวางทำให้เนื้อเรื่องไม่หวานมากเกินไปแต่ก็ไม่ดราม่าจนถึงขนาดจิตตก...แต่พอถึงช่วงแตกหัก ที่ความจริงเปิดเผยบอกเลย...คนอ่านน้ำตาซึมเลยค่ะ สื่อออกมาได้ดีมากทุกตัวละคร...

เรื่องนี้มีตัวละครจากเรื่องอื่นๆมาด้วย...ที่จำได้ก็ลุงเสือหรือดร.อนลที่เคยอ่านเจอว่าเป็นเพื่อนกำนันไก่โต้ง ณ แผ่นดินหัวใจแต่ยังไม่เคยอ่านเรื่องที่ลุงเสือเป็นพระเอกเต็มตัวเลยค่ะ

อ้อ...ตัวละครอีกตัวไม่พูดถึงไม่ได้เลย...ก็นายแม่ดาวเรืองแม่ของไข่หวานเองค่ะ...ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมไข่หวานถึงเป็นหญิงแกร่งได้ขนาดนี้...มีตัวอย่างดีนี่เอง...บางตอนนางก็ฮานะคะ...

“นี่เป็นบ้านตัวอย่างนะครับ คุณนาย”

“แล้วขายไหมล่ะ”

“ขายครับขาย”

“เท่าไหร่ก็บอกมา ตกแต่งอะไรให้เสร็จด้วยล่ะเอาเร็วๆนะ เสร็จเมื่อไหร่แล้วรีบโทร.ไปบอกทันทีล่ะ เอ้า...กี่บาทล่ะพ่อคุณ”...โห...นายแม่ทำยังกะซื้อกับข้าวที่ตลาด...

สุดท้ายใครยังไม่ได้อ่านเรื่องนี้...แนะนำค่ะ...น่ารักจริงๆ...

เรื่องนี้อ่านเพื่อตอบโจทย์ นิยายที่เป็นละครหรือภาพยนตร์ ในภารกิจพิชิตกองดอง