หมอเทวดาเจ้าเสน่ห์...เถาเถา
ปกหลัง...หมอเทวดามีความสามารถกำหนดเป็นตายชาวบ้านจึงล้วนยกย่องเลื่อมใส ชาวยุทธ์ยิ่งปรารถนาได้ตัว เพราะนั่นเท่ากับเป็นการรับประกันว่าใต้หล้าจะไม่มีศัสตราวุธหรือพิษร้ายอันใดมาคุกคามขัดขวางซึ่งหนทางสู่การเป็นใหญ่ในแผ่นดิน หากผู้ใดเล่าคือตัวจริงผู้คนมากมายล้วนกล่าวอ้างว่าตนไม่เป็นหมอเทวดาก็เป็นลูกศิษย์สายตรง หล่างฉิงนางเองก็ไม่ปฏิเสธว่ามีความสัมพันธ์ทว่านางไม่ดึงดัน สุดแท้แต่ว่าใครจะเชื่อ
ฟู่อี้หรง แห่งจวนสกุลฟู่ย่อมมิใช่คนมีตาหามีแววไม่ ยิ่งมิใช่คนโง่และไม่มีทางไม่รอบคอบ แม้นางจะมีฝีมือทำให้เขายอมรับ แต่ลักษณะท่าทีที่เลื่อนเปื้อนล่องลอยเผลอเป็นหยิบเหล้าขึ้นกรอกดื่ม ซ้ำยังเชี่ยวชาญการใช้พิษเสียขนาดนั้น ให้อย่างไรก็น่าสงสัยใจที่นางพาตัวเข้ามาใกล้เขาย่อมต้องมีจุดประสงค์เร้นแฝงแน่ แต่เป็นดีหรือร้ายจะแพทย์หรือพิษ เขาคงได้แต่ใช้กายและใจของตนเข้าทดสอบนางด้วยตัวเอง!
อ่านจบ...นางเอกหล่างฉิงมีบุคลิกที่แปลกกว่าสาวยุคนั้นมากๆค่ะนอกจากจะเป็นหมอที่เก่งกาจรู้จักพิษเป็นอย่างดีแล้ว ยังเป็นคนที่พูดจาตรงๆไม่เคยถ่อมตน(คือเวลามีคนชม นางก็จะยืดอกยอมรับว่ามันคือสิ่งที่ถูกต้องดีงาม)เลยดูเหมือนคนนิสัยชอบโอ้อวดแต่จริงๆแล้วนางเป็นคนซื่อนะคะแถมยังมีความลับติดตัวมาซะด้วยสิ
พระเอก...เป็นจอมยุทธ์ที่มีบุคลิกนิ่งเงียบ แต่ก็ชอบนิสัยใจคอนางเอกอยู่ไม่น้อย เพราะรู้สึกว่านางเอกต่างจากหญิงสาวทั่วไปยิ่งได้ใกล้ชิดมากเข้าเลยกลายเป็นความรักในที่สุด
ส่วนเรื่องความลับของนางเอกนั้นก็มีตัวละครอื่นๆเข้ามาเกี่ยวข้องด้วยค่ะ ทั้งยังมีในส่วนของการใช้พิษต่างๆและการเปิดปมเรื่องราวในอดีต...ที่บางครั้งก็รู้สึกว่าคนเขียนเล่นประเด็นนี้สั้นไปหน่อยค่ะแบบเล่มมันบางมาก ถ้าใส่เรื่องปมในอดีตของนางเอกกับหลิ่วฟางหวามากกว่านี้จะประทับใจมากขึ้นเยอะเลยค่ะ
ส่วนความรักของพระนาง...เราว่าก็น่ารักดีค่ะแถมบางทีนางเอกเธอยังเป็นฝ่ายรุกก่อนซะงั้น