มกราคม 2558

 
 
 
 
1
3
5
6
7
8
13
14
16
19
20
22
23
24
26
27
29
30
31
 
All Blog
2>>>ฝันรักร้อยใจ...เนตรนภัส



ฝันรักร้อยใจ...เนตรนภัส

เรื่องย่อปกหลัง...พริษฐ์แทบเต้น เมื่อจู่ๆเรือนไทยซึ่งเคยอาศัยอยู่ในวัยเด็ก มรดกตกทอดตั้งแต่รุ่นปู่กำลังจะตกเป็นของคนอื่น ญาติก็ไม่ใช่ ใครก็ไม่รู้ อยู่ดีๆก็มาชุบมือเปิดไปง่ายๆเรื่องอะไรจะยอม เขาจึงทำทุกวิถีทางเพื่อรักษาบ้านหลังนี้เอาไว้ให้ได้ พริษฐ์ตัดสินใจเดินทางไปยังเรือนไทยหลังนั้น เพื่อสืบหาต้นเหตุที่ทำให้พ่อยอมยกให้ผู้หญิงปริศนาที่ชื่ออัญชัน ที่นั่นเองเขาได้พบกับแก้มแหม่ม หญิงสาวที่ก้าวเข้ามาในชีวิตของเขา พร้อมกับเรื่องราวประหลาดในเรือนไทย ยิ่งสืบลึกมากขึ้นเท่าไร ก็ยิ่งพบกับเงื่อนงำแปลกๆมากขึ้นเท่านั้น..ในอดีตเกิดอะไรขึ้นกันแน่ ขณะพริษฐ์ต้องปวดหัวกับเรื่องราวในอดีต เขาก็ต้องรับมือกับแก้มแหม่มด้วยอีกทาง ผู้หญิงอะไร งกก็เท่านั้น ปากเสียละที่หนึ่ง แต่...เธอน่ารักเป็นบ้า!


เล่าเอง...เพื่อไขข้อข้องใจและหาทางแก้ไขเกี่ยวกับมรดกที่พ่อระบุไว้ในพินัยกรรมว่าจะยกให้กับผู้หญิงชื่ออัญชัน ที่เขาไม่รู้จักว่าเป็นใครมาจากไหน ทำให้พริษฐ์ต้องเดินทางลงใต้ไปยังบ้านเรือนไทยที่ปู่ทวดของเขาสร้างขึ้น เพราะปิดตายไปหลายปีทำให้บ้านมีสภาพคล้ายบ้านร้าง

ที่นั่น...พริษฐ์ได้พบกับแก้มแหม่มหรือชมพู่ เจ้าของร้านขายต้นไม้ที่บังเอิญไปหลับอยู่ใต้ต้นไม้ในอาณาเขตบ้านเรือนไทย ชมพู่ช่วยเหลือพริษฐ์ได้มาก ไม่ว่าจะเป็นการหาคนมาทำความสะอาด ซ่อมแซม ปรับปรุงบ้านเรือนไทย รวมไปจนถึงจัดสวนใหม่ให้สวยงาม

แต่ก็มีสิ่งหนึ่งที่ติดค้างในใจของชมพู่จนต้องพยายามหาทางพิสูจน์ เมื่อทุกครั้งที่ไปใกล้ต้นไม้ต้นนั้น เธอจะต้องหลับไปและฝันถึงเหตุการณ์ในอดีตของผู้หญิงชื่อเดือน...ทั้งๆที่พริษฐ์ยืนยันหนักแน่นว่าเขาไม่มีญาติที่ไหนชื่อเดือนแน่นอน...


อ่านจบ...เรื่องนี้น่ารัก ใสๆค่ะ ชอบมากเลย อ่านไปอมยิ้มไป นางเอกเธอสู้ชีวิตมากค่ะ รู้จักทำมาหากิน และมีน้ำใจงาม...รู้สึกได้เลยว่านางเอกเป็นคนธรรมดาที่ทำงานจริงจัง อย่างตอนที่พระเอกเผลอจับโดนมือนางเอกเข้า ถึงกับชะงักไปเลย...
"มือคุณ"
"อ๋อ คุณจะบอกว่ามือฉันด้านใช่ไหม เรื่องปกติน่ะคุณ อย่าตกใจเลย คนใช้แรงงาน ไม่ได้ทำงานนั่งโต๊ะ วันๆเฝ้าแต่หน้าจอคอมพิวเตอร์ มือจะหยาบบ้างแตกบ้างก็เป็นเรื่องธรรมดา"


ตอนอ่านให้อารมณ์แบบเจ้าชายกับหญิงชาวบ้านเลยค่ะ...แบบว่าพระเอกเค้าเป็นลูกคุณหนูคนเมืองกรุง แต่นางเอกลูกคนธรรมดาพอมีพอกินแบบต้องทำงาน แต่เรื่องนี้ทำให้รู้สึกรักทั้งพระเอกนางเอก พระเอกน่ารักตรงที่รักนางเอกเพราะความงามในจิตใจของนางเอกมากกว่ารูปลักษณ์ภายนอก เห็นได้ว่า...มันเป็นแบบค่อยเป็นค่อยไป พระเอกนางเอกเค้าทำความรู้จักกัน ทำงานร่วมกัน ช่วยเหลือกัน จึงค่อยๆก่อตัวเป็นความรัก ไม่ใช่เห็นสวยหน่อยแล้วจีบดะนะคะ ฮาาาา   ส่วนนางเอกก็น่ารัก อย่างที่บอก...นิสัยดีมาก มีน้ำใจ ถึงจะงก แต่ก็ไม่เอาเปรียบใคร ร่าเริงแจ่มใส ทั้งๆที่ตัวเองก็มีปมตรงที่กำพร้าพ่อแม่ แต่ไม่เคยเก็บตรงนั้นมาทำลายบรรยากาศให้เศร้าเลยค่ะ

ส่วนปมของเรื่อง...ทั้งเรื่องราวในอดีตที่นางเอกฝันเห็น ทั้งเรื่องของผู้หญิงปริศนาที่กำลังจะได้รับมรดกจากพ่อพระเอก ทำได้ดีค่ะ...ค่อยๆเฉลยออกมาทีละนิด ไม่อัดมาทีเดียว ทำให้พอคลายปมหมดก็ถึงเวลาจบเรื่องพอดีกันเด๊ะ เรียกได้ว่าลงจังหวะได้ดีค่ะ

อีกอย่างที่ชอบมากในเรื่องคือ...เรื่องนี้ไม่มีตัวอิจฉามากรีดร้องคร่ำครวญ...มีแต่ความน่ารักมุ้งมิ้งของพระนาง Smiley

ปล.ชอบบทส่งท้ายมากๆเลยค่ะ ทั้งขำทั้งสงสารพระเอก อยากรู้ว่าขำอะไร และสงสารทำไมต้องไปหาอ่านเอาเองนะคะ แค่นี้ก็สปอยล์จนเรื่องเค้าปรุหมดแล้ว
Smiley




Create Date : 04 มกราคม 2558
Last Update : 4 มกราคม 2558 20:25:07 น.
Counter : 1102 Pageviews.

6 comments
  
เรื่องนี้น่ารักจริงล่ะค่ะ .. ชอบแล้วแอบกรี๊ดตอน
ห้องเก็บของที่พระนางลงไป อยู่ๆ เกิดอาการซะงั้น
แบบว่าทั้งสองคนน่ารักมากเลยล่ะค่ะ
โดย: JewNid วันที่: 4 มกราคม 2558 เวลา:20:42:06 น.
  
อ่านรีวิวแล้วน่าอ่านค่ะ
จดๆค่ะ
ขอบคุณมากๆค่า

โดย: lovereason วันที่: 5 มกราคม 2558 เวลา:0:32:37 น.
  
เล่มนี้แอบซื้อไว้แล้วค่ะ ^^ เย่ๆๆๆ
โดย: Sab Zab' วันที่: 5 มกราคม 2558 เวลา:17:04:31 น.
  
น่าอ่านค่ะ
จดไว้ก่อนนะคะ
โดย: polyj วันที่: 6 มกราคม 2558 เวลา:8:30:46 น.
  

เรื่องนี้อ่านแล้วส่วนตัวคิดว่าเนิบๆไปหน่อย อ่านของคุณเนตรนภัสมาหลายเล่ม คิดว่าเนิบๆทุกเรื่องเลย
โดย: กล้ายางสีขาว วันที่: 6 มกราคม 2558 เวลา:15:11:47 น.
  
น่าอ่านนะคะ ชื่อเรื่องน่ารัก และติดใจตรงคำในหัวใจที่ว่าสนุกมากอยากบอกต่อนี่แหละ
โดย: ชบาหลอด วันที่: 7 มกราคม 2558 เวลา:16:50:21 น.
ชื่อ :
Comment :
 *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

Aneem
Location :
สระบุรี  Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 25 คน [?]



ปีนี้+++ตั้งเป้าไว้ว่าจะพยายามซื้อหนังสือให้น้อยลง...แต่จะอ่านของเก่าที่ดองอยู่ให้มากขึ้น...จำทำได้มั้ยนะ!!!