หนึ่งคำรัก...อิสย่าห์

ปกหลัง...จะว่าไป ศีลธรรมก็ไม่ได้จะอะไรนักหนากับการที่ผู้ช่วยส่วนตัวสักคนจะลาออก
ในเมื่อพิธีกรหนุ่มสุดฮอต หล่อ รวย และเพอร์เฟกต์อย่างเขา
จะหาพีเอคนใหม่ย่อมง่ายแค่กระดิกนิ้ว

มันติดตรงที่ว่า ณฐา พีเอคนนี้ของเขาดันอึด ถึก ทนรับคำสั่งเขาได้สารพัดสิ่ง
สนองความต้องการชนิดทะลุเพดานของเขาได้อย่างน่าทึ่ง
เหนืออื่นใดยังรู้จักรู้ใจเขาไปเสียทุกสิ่งอย่างชนิดไม่ต้องให้เอ่ยปากด้วยซ้ำ

มัน ‘เรื่องงาน’ ล้วนๆที่ทำให้เขาทนให้สาวหน้าจืดจอแบนอย่างเธอ
ทำงานชิดใกล้หนุ่มเพอร์เฟกชันนิสต์อย่างเขามาตั้งห้าปี
ทั้งที่เขาเคยมีพีเอสวย เอกซ์ เซ็กซ์ อึ๋ม มานับไม่ถ้วน
และก็ ‘เรื่องงาน’ จริงๆอีกนั่นแหละ ที่ทำให้เขายอมคิดแผนบ้าๆ...
พาตัวเองเข้าไปอยู่ในบ้านเธอ!

ก็จะทำไงได้ ในเมื่อจู่ๆดันมีหนุ่มหน้าตี๋ที่ไหนไม่รู้มาวนเวียนเทียวไล้เทียวขื่อ
หนำซ้ำยังทำท่าจะชิงตำแหน่งคนสำคัญอันดับหนึ่งในสายตาเธอไปจากเขาเสียดื้อๆ

แค่คิดว่าเธอจะไปจากเขา จะไม่อยู่ใกล้เขาจะไม่เป็นพีเอของเขาอีกต่อไป
ศีลธรรมก็แทบอยู่ไม่ติด

เขาไม่ใช่สมภารกินไก่วัด และไม่เคยเปลี่ยนรสนิยมมาชื่นชมสาวจอแบน
แต่เรื่องจะให้หมอนั่นมางาบเอ๊ย...มาชิงตัวผู้ช่วยมือหนึ่งของเขาไปง่ายๆ
คงไม่ใช่เขาแน่ และไม่ว่ามันจะดูโรคจิตและเวอร์สุดฤทธิ์ขนาดไหน
เขาก็จะทำทุกทางเพื่อชิงเธอกลับมา

ขอย้ำให้เข้าใจกันอีกครั้ง...นี่มันเรื่องงาน!

อ่านจบ...เรื่องนี้เป็นอีกเรื่องในชุดบ้านน้อยซอยเดียวกันหรือชุดบ้านตุ๊กตาค่ะ

พระเอกเว่อวังอลังการมั่กมากกกกกแบบว่ามีความครีเอทค่อนไปทางพิสดารอยู่เสมอๆ แผนการแต่ละอย่างของพ่อคุณนี่ถ้าไม่รวยจริง ไม่บ้าจริง...ทำไม่ได้นะคะ 555 กะอีแค่นางเอกเค้ามีทีท่าว่าจะมีแฟนเป็นตัวเป็นตนขึ้นมา...ก็ทนไม่ได้ต้องคอยตามติดตามเฝ้าถึงขนาลงทุนรีโนเวตบ้านใหม่แล้วอ้างขอย้ายไปทำบ้านน็อกดาวน์อยู่ในรั้วบ้านนางเอกซะเลยเท่านั้นไม่พอ...ยังลงทุนย้ายออฟฟิซไปอยู่ในซอยแถวบ้านนางเอกอีกด้วย...ไงล่ะแต่ๆๆๆ ความบ้าบิ่นของคุณศีลยังไม่จบแค่เพียงนี้...ที่ทำเอาคนอ่านคาดไม่ถึงเลยก็คือเพื่อที่จะได้ย้ายไปอยู่ในบ้านนางเอก ถึงกับลงทุนเจาะหลังคาบ้านน็อกดาวน์แล้วจ้างรถดับเพลิงมาฉีดฝนตกตลอดคืนทั้งๆที่ไม่ใช่หน้าฝน...คนในบ้านตื่นมางงค่ะงง...ว่าทำไมฝนตกแค่บ้านตัวเอง 555

พระเอกกับนางเอกเหมือนอยู่คนละขั้วค่ะ แต่ดันเข้ากันได้สุดๆในขณะที่พระเอกเอาแต่ใจ เผด็จการ ฝั่งนางเอกก็เป็นคนเรียบๆทำตามคำสั่งได้ไม่มีขาดตกบกพร่อง แทบจะไม่มีปากเสียงแนวว่า...อยู่ใกล้แล้วเย็นชื่นเลย

ในเรื่องไม่ได้เน้นคดีปริศนา ฆาตกรต่อเนื่องคนโรคจิตเหมือนเรื่องที่ผ่านๆมา แต่เน้นไปที่เรื่องของครอบครัวที่มีคน 4 วัย อาศัยอยู่ด้วยกัน ต้องอาศัยความรัก ความเข้าใจและประสบการณ์เรื่องราวต่างๆที่ผ่านมาทำให้เห็นได้ว่าสถาบันครอบครัวเป็นสถาบันหน่วยย่อยที่สุดแต่ก็แข็งแรงที่สุดในขณะที่พระเอกเกิดมาด้วยความรู้สึกโดดเดี่ยวในชีวิตเขามีแต่ย่าที่เลี้ยงดูมาแต่ท่านก็จากไปแล้วพ่อและแม่ต่างก็มีครอบครัวใหม่ เขารู้สึกเป็นส่วนเกิน และเขาก็ไม่แคร์ไม่สนใจใครนอกจากความต้องการของตัวเอง เรียกได้ว่าพระเอกคือปมของเรื่องนี้เลยค่ะ

เรื่องปลีกย่อยอื่นๆที่ใส่เข้ามาก็น่าติดตามทั้งเรื่องพี่สาวและหลานสาวนางเอก แฟนของนางเอกที่ขมวดปมให้เป็นเรื่องที่น่าสนใจได้ดีค่ะ

เป็นเรื่องที่อ่านได้เพลิน หลุดขำกับความเว่อของพระเอกส่ายหน้าให้กับความซื่อของนางเอกบางทีก็น้ำตาซึมไปกับเรื่องราวปลีกย่อยในครอบครัว...เรียกได้ว่าครบรสค่ะ