พิษปรารถนา...อินธน์

ปกหลัง...เพราะความปรารถนาที่ทำให้ใจร้อนรนพิมธีรา...พาตนเองออกจากที่ที่เธอคุ้นเคยมาทั้งชีวิตเพื่อไปตามหาคำตอบที่เธอไม่เคยเข้าใจ

ธรนินทร์...หันหลังให้กับวังวนจอมปลอม หลุดพ้นจากเงามืดใต้อิทธิพลของบิดามารดา

แต่พิษแห่งปรารถนาได้นำพาให้ลองโชคชะตามาพบกันหนึ่งคนสงบเย็น เรียบนิ่งดุจผิวน้ำแข็ง อีกหนึ่งคนเปี่ยมไปด้วยความแข็งแกร่งเป็นที่พึ่งพิงอันน่าหลงใหล หากแต่ซ่อนเพลิงไฟไว้ภายใต้ความเย็นเยียบเขาและเธอจะสามารถก้าวข้ามเส้นทางที่บางความรู้สึกขาดหายไปได้หรือไม่มีสิ่งใดเล่าที่จะหยุดยั้งใจที่ร้อนรนได้?

เล่าเอง...หลังจากเรียนจบมหาวิทยาลัยพิมธีราก็หันหลังให้กับบ้านเกิด มุ่งหน้าเข้าเมืองกรุงเพื่อหางานทำแต่บุคลิกที่ใสซื่อ ค่อนข้างเก็บตัว เงียบ เรียบ ไม่มีปากเสียงทำให้งานที่หาให้ตรงกับตัวเองนั้นยากเย็นแสนเข็ญ...พิมธีราจึงไปขออาศัยอยู่กับลภัสรดาเพื่อนสนิททางจดหมายที่แตกต่างกับเธอทุกอย่างลภัสรดาเป็นคนสวย มั่นใจตัวเอง ปราดเปรียว...ทั้งสองคบกันมาหลายปีที่คบกันมาได้ยืนยาวเพราะลภัสสรดาคิดว่าเพื่อนอย่างพิมธีราไม่เป็นพิษเป็นภัยกับใคร

ธรนินทร์...อดิตแฟนของลภัสรดา หนุ่มนักเรียนนอกที่เลือกจะหันหลังให้กับครอบครัวและธุรกิจร้อยล้าน เขาเลือกเส้นทางเดินชีวิตเองด้วยบุคลิกเงียบขรึม เข้ม ดุ ทำให้เปลือกนอกดูเป็นคนนิ่งเงียบ แต่ใครจะรู้ว่าเขาเคยผ่านการใช้ชีวิตแบบโลดโผนและใจที่ร้อนดั่งไฟมาแล้ว

จุดเริ่มต้นของธรนินทร์และพิมธีรา...เริ่มมาจากที่ธรนินทร์เมาและแวะมาหาลภัสรดาที่คอนโดที่ซื้อร่วมกันเพื่อเคลียร์ปัญหาคาใจแต่กลับเจอพิมธีราแทน...คืนนั้นทั้งคู่มีสัมพันธ์กัน รุ่งเช้า...พิมธีราขอให้ธรนินทร์ถอยห่างจากเธอหายไปจากชีวิตเธอซะ...ให้ถือซะว่าเรื่องนี้ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อนธรนินทร์รับปากและจากไป

พิมธีราทนอยู่กับลภัสรดาด้วยความรู้สึกผิดไม่ได้ จึงออกไปเช่าหอพักเล็กๆอยู่แทนประจวบกับที่ได้งานที่ห้องสมุดของโรงแรมพอดี...เธอพอใจที่จะใช้ชีวิตแบบเรียบง่ายต่อไปถ้าไม่บังเอิญว่าธรนินทร์คือเพื่อนสนิทกับชนาธิปเจ้าของโรงแรมและยังเป็นหนึ่งในผู้ถือหุ้นอีกด้วย...

การกลับมาเจอกันอีกครั้ง ธรนินทร์ไม่ได้ผิดคำพูดเขาไม่ได้ตามหาเธอ...แต่เมื่อได้มาเจอกันโดยบังเอิญครั้งนี้เขาจะไม่ปล่อยให้พิมธีราหลุดมือไปอีกแล้ว...

อ่านจบ..เริ่มต้นเรื่องมาด้วยการมีความสัมพันธ์ที่เหมือนตั้งใจและไม่ตั้งใจให้เกิดขึ้นของพระเอกนางเอกคนอ่านคิดเลยว่า...เรื่องนี้ดราม่าแน่...แต่...อ่านไปถึงครึ่งเรื่อง เอ๊ะทำไมมันหวานอย่างนี้...หวานมากกกกก หวานล้ำหน้าชื่อเรื่องไปไกลเลย...

นางเอก...เงียบ เรียบ ใจเย็น พูดน้อยและมักเก็บอะไรไว้ในใจมากกว่าที่จะพูดออกมา

พระเอก...เงียบ แต่ไม่เรียบ ใจร้อน ดุ แต่พอเวลาหวานนี่ทำเอาน้ำตาลยังยกธงยอมแพ้...

คนเขียนสร้างให้ทั้งสองคนดูแตกต่าง ทั้งสภาพสังคม ฐานะแม้แต่นิสัยใจคอก็แตกต่างกันตอนแรก...ยังแอบคิดว่านางเอกนี่ซินเดอเรลล่าเลย...พระเอกนี่สมบูรณ์เพียบพร้อมยังกะเจ้าชายแถมยังรักนางเอกมากอีกตะหาก...แต่พอพ้นกลางเรื่องมา...กลับมีปมที่ทำให้เห็นว่าแม้ภายนอกจะดูว่าสมบูรณ์พร้อมทุกอย่างแต่จิตใจกลับแหว่งวิ่น เพราะคำว่าครอบครัว...ตอนนั้นสงสารพระเอกมาก รับรู้ถึงแรงกดดันความอัดอั้นตันใจ ความรู้สึกต่างๆที่แบกรับ...ทำให้รู้แล้วว่า...สิ่งที่พระนางเค้ามีเหมือนกันคือ...ความโหยหาความรักความอบอุ่นความอ้างว้างโดดเดี่ยว และสิ่งที่ต้องการเหมือนกันคือ...ความรู้สึกถึงคำว่าบ้าน...

อย่างที่บอกค่ะ...ตอนแรกๆถึงกลางเรื่องนี่ออกแนวหวานไปหน่อยและเรื่องดูอืดๆไปนิด แต่หลังจากที่ทั้งคู่ตัดสินใจใช้ชีวิตร่วมกันก็มาพีคเอาตอนเกือบจะท้ายเรื่อง...ที่ออเดิร์ฟด้วยดราม่าครอบครัวนางเอกก่อน...อันนี้แค่เล็กๆต่อด้วยดราม่าครอบครัวพระเอก...เป็นจานหลักที่...ทำเอาคนอ่านน้ำตาซึมเลยนะขอบอกตอนนี้พระเอกได้คะแนนสงสารไปจมเลย ก่อนจะมาหักคะแนนพระเอกออกแทบไม่ทันกับดราม่าของหวานตบท้ายรายการด้วยการหลงไปกับความแค้นทำเพื่อตอบสนองความสะใจและสั่งสอนลภัสรดา(ชื่อนางยากจริงๆ)โดยไม่ฟังการตักเตือนจากนางเอก สุดท้ายเลยได้รับบทเรียนสำคัญ...ที่สุดในชีวิต

ชอบนะคะเรื่องนี้...ชอบบทบรรยายความรู้สึกเพราะพระนางไม่ค่อยพูดนี่แหละเลยอาศัยอ่านจากบรรยากาศรอบตัว ความคิดในใจ...มันดูเป็นความรักที่หวานๆ หม่นๆดีค่ะ...ยิ่งฉากตอนที่พระเอกเจอกับนางเอกอีกครั้งท่ามกลางสายฝน โอ๊ยยยยนี่มันละครชัดๆ

เรื่องนี้อ่านเพื่อตอบโจทย์ ชื่อเรื่องมีคำว่า "พิศวาส" / "ปรารถนา" ในภารกิจพิชิตกองดอง