เรื่องย่อปกหลัง...ทันทีที่เห็นไพลินดาวเม็ดงามสีน้ำเงินใส โซเนีย โกลด์ฟายนักออกแบบเครื่องประดับอัญมณีสาวสวย ฐานะปานเศรษฐีนี คิดถึงดวงตาสีน้ำเงินเข้มของอลาสแตร์ ชาร์ลตัน ท่านลอร์ดหนุ่มโสดรูปหล่อแห่งแฟร์ลีย์ทว่าเขาไกลสุดเอื้อมสำหรับเธอ ต่างทั้งเชื้อชาติ ศาสนา และที่สำคัญผู้คนในวงสังคมอังกฤษเหยียดหยามเชื้อชาติของเธอ

สำหรับโซเนีย...เธอรักเขาแต่สำหรับเขา เขาแต่งงานกับเธอเพื่อแลกกับการชำระหนี้จำนวนมหาศาลไพลินดาวเม็ดงามบนเรือนแหวนเงิน สลักเสลาลวดลายวิจิตร โดยฝีมือการออกแบบของเธอคือของขวัญล้ำค่าที่เธอมอบให้เขาแต่ค่าของมันก็ยังมิอาจเปรียบปานความรักที่เธอมอบให้เขาเช่นกัน

เล่าเอง...เรื่องราวนี้เกิดขึ้นในช่วงปี ค.ศ.1805 ในยุคสมัยที่นโปเลียนกำลังบุกยีดยุโรปโดยเป็นช่วงที่ทำการรบกับสเปนและโปรตุเกสอยู่ โซเนียสาวเชื้อสายยิวที่ต้องอพยพจากเวียนนาที่โหดร้ายกับชาวยิวมาอยู่ที่อังกฤษในอุปการะของคุณลุงฐานะทางครอบครัวและทรัพย์สินส่วนตัวของโซเนียจัดได้ว่าร่ำรวยมาก แต่ชาวยิวก็ยังเป็นที่รังเกียจของสังคมชั้นสูงและยังถูกจำกัดเรื่องสิทธิต่างๆ

อลาสแตร์ชาร์ลตัน ลอร์ดแฟร์ลีย์ ที่โซเนียพบในงานเลี้ยงเต้นรำ เขาสูงสง่า หล่อเหลา นัยน์ตาสีน้ำเงินเข้มเป็นประกายสดใสโลกของโซเนียกับเขาต่างกัน เขาเป็นมาร์ควิสแห่งตระกูลขุนนางใหญ่ในอังกฤษเป็นโปรเตสแตนท์ที่เกิดในคฤหาสน์ใหญ่โตและมีฐานะทางสังคมสูงส่ง

ลุงของโซเนียยื่นของเสนอให้อลาสแตร์จัดการกับหนี้สินของเขาที่พ่อได้สร้างไว้ว่าจะจัดการชดใช้หนี้สินกว่าสามแสนปอนด์ให้รวมถึงแถมเงินเพื่อจัดการกับธุรกิจต่างๆให้อีกสองแสนปอนด์ถ้าโซเนียแต่งงานกับเขาแต่เขาจะต้องไม่ยุ่งเกี่ยวกับทรัพย์สินของโซเนียโดยเด็ดขาดอลาสแตร์ไม่มีทางเลือกเพราะเจ้าหนี้ต่างรอให้เขาชำระหนี้เขาขอโซเนียแต่งงานทั้งๆที่ตอนนั้นตัวเองพึงใจสาวคนนึงอยู่และแน่นอนโซเนียไม่รู้เรื่องสัญญาระหว่างเขากับลุงของเธอ

หลังแต่งงานโซเนียอึดอัดใจและเศร้าใจกับการได้รับปฏิบัติจากสังคมชั้นสูงที่ยังคงมองเธออย่างเหยียดหยามแต่สุดท้ายความดีงามของเธอก็ทำให้ชนะใจครอบครัวของสามีได้ แต่เส้นทางรักของทั้งคู่ยังคงมีอุปสรรคเมื่อเธอรู้ว่าเขาแต่งงานกับเธอเพราะต้องการเงินและยังคงติดต่อกับผู้หญิงคนนั้นอยู่ส่วนเขาก็หวาดระแวงสงสัยเมื่อจู่ๆโซเนียหายตัวไปหลายเดือนกับภารกิจลับที่ไม่สามารถบอกสามีเช่นเขาได้...

อ่านจบ...ไม่ค่อยได้อ่านงานแปลทางฝั่งยุโรปค่ะโดยเฉพาะยุคที่มีบรรดาศักดิ์ของขุนนางติดมาด้วยอย่างนี้...ออกจะงงกับประเพณีแบบแผนของสังคมผู้ดีนิดหน่อยที่เหมือนจะวันๆไม่ทำอะไร เอาแต่คิดว่าเย็นนี้มีงานเลี้ยงที่ไหนจะไปดูละครหรือโอเปร่าเมื่อไหร่ จะตัดชุดอะไรออกงานสำหรับฤดูหนาวที่จะถึงเครื่องประดับจะสวมอะไรจึงจะเข้ากับชุด การซุบซิบนินทาของเหล่าคุณหญิงคุณนายการพนันของเหล่าคุณชาย...เอ่อ...ดูไม่ค่อยมีแก่นสารอะไรเลยค่ะไม่แปลกใจเลยว่าทำไมพระเอกถึงเป็นหนี้มหาศาลขนาดนั้นอ่านแล้วยังไม่รู้เลยว่าเค้าทำงานทำมาหากินอะไรกัน...

ตอนอ่านหลังจากพระเอกนางเอกเค้าแต่งงานกันแล้วรู้สึกเฉยๆค่ะเดี๋ยวหวานเดี๋ยวขม...จนอดคิดไม่ได้ว่าอีกครึ่งเล่มที่เหลือจะมีอะไรให้เล่น...แล้วมันก็น่าสนใจตรงภารกิจลับที่นางเอกกับพี่ชาย(ลูกของลุง)ต้องเดินทางไปทำกันตามลำพังเป็นเวลาหลายเดือนจนเป็นเหตุให้พระเอกอาละวาดบ้านแตกอีกครั้งเพราะเข้าใจผิดนี่แหละค่ะตรงนี้น่าสนใจตั้งแต่การเดินทางไปจนถึงการบรรยายถึงสภาพผู้คนที่ผ่านไปพบเจอความยากลำบากจากสงคราม ทำเอาหายเบื่อกับพระเอกอารมณ์ขึ้นๆลงๆไปได้เยอะค่ะ

จากเรื่องนี้อีกจุดที่อ่านแล้วสะท้อนใจคือการแบ่งแยกชนชั้นค่ะชาวยิวต้องอยู่อย่างถูกจำกัดสิทธิต่างๆในเวียนนาหรือแม้แต่อังกฤษที่ให้การตอบรับดีกว่าแต่ก็มีหลายๆอย่างเหลื่อมล้ำ เช่นชาวยิวสามารถเดินบนถนนสายเดียวกับชาวอังกฤษได้ แต่ต้องไม่เดินคู่กัน ชาวยิวสามารถจัดพิธีแต่งงานหรูหราได้แต่ต้องไม่ใช่กับคนอังกฤษ ดังนั้น...เมื่อนางเอกที่เป็นชาวยิวแล้วมาแต่งงานกับพระเอกที่ไม่ใช่แค่คนอังกฤษธรรมดาแต่เป็นถึงท่านลอร์ดรู้เลยว่านางเอกต้องเจอกับอะไรที่อึดอัดมากมายกับสายตาเหยียดหยาม การซุบซิบนินทาการหมางเมินไม่ให้การต้อนรับ...กว่าที่นางเอกกะพระเอกเค้าจะผ่านกันมาได้คนอ่านล่ะเหนื่อยแทนค่ะ...

เล่มนี้อ่านเพื่อตอบโจทย์นิยายแปล ในภารกิจพิชิตกองดอง