เรื่องย่อปกหลัง... “...ขอให้วันนี้เป็นวันเริ่มต้นชีวิตใหม่สิ่งใดเคยฝัน เคยหลงลืม จะจารในความทรงจำอีกครั้ง...”

หลังได้รับดอกไม้งามพร้อมการ์ดอวยพรนี้ในวันแต่งงานเพียงพริบตาทุกสิ่งรอบกาย “พิณพิรินทร์”ก็พลันเปลี่ยนแปลงไป...เธอไม่รู้ว่ามันเกิดขึ้นได้อย่างไร แต่ดูเหมือนรูปร่างหน้าตาเธอเวลานี้คือหญิงสาววัยสามสิบต้นๆหากความทรงจำและจิตใจกลับย้อนหลังไปในวัยยี่สิบเอ็ดปี!

เธอเป็นนักศึกษาอยู่ไม่ใช่หรือทำไมเวลานี้ถึงได้แต่งงานแล้วแถมเจ้าบ่าวคนนี้เป็นใครเธอยังไม่รู้จักเสียด้วยซ้ำไป! ทุกอย่างรอบกายล้วนแปลกตา ไม่เว้นแม้กระทั่ง“ธรรม์นลัท” รุ่นพี่ผู้แสนดีที่เคยสนิทเสน่หา แม้รูปลักษณ์ของเขาจะไม่เหมือน“พี่ลัท” คนเดิม แต่อย่างน้อยเวลานี้เขาก็เป็นที่พึ่งเดียวที่เธอมีกระนั้นความห่างเหินระหว่างกันก็ทำให้เธอรู้สึกแปลกใจสงสัย...สิบปีกับความทรงจำที่ขาดหายนั้นเกิดอะไรขึ้นกับเธอและเขากันแน่

เหตุใดใจสองดวงที่เคยผูกพันจึงต้องร้างราไกลแล้วปาฏิหาริย์เล่นตลกอะไรถึงพาเธอกลับมาชิดใกล้พร้อมกับการหลงลืมอดีตเช่นนี้!

เล่าเอง...จู่ๆเจ้าสาวอย่างพิณพิรินทร์ก็เกิดจำเรื่องราวที่ผ่านมาตลอดระยะเวลาสิบปีไม่ได้เพียงแค่ได้รับดอกกล้วยไม้สีขาวที่ส่งมาให้เธอเป็นของขวัญในวันแต่งงาน...เธอจำไม่ได้แม้แต่เจ้าบ่าวของตัวเองสิ่งที่จำได้คือวันนี้เธอมีนัดจะไปดูหนังกับพี่ลัทรุ่นพี่คนสนิทหลังปิดภาคเรียน...

พิณพิรินทร์หนีออกจากงานแต่งงานกลับมาที่บ้าน...แต่ก็พบว่าบ้านที่ตัวเองจำได้นั้นกลายเป็นบ้านร้างไปแล้วที่ไปที่เดียวที่นึกออกก็คือบ้านพี่ลัท...แต่กลับเจอพี่สาวของเขาแทนเมื่อพี่ลัทกลับบ้านมาหาเธอก็พบสิ่งที่แตกต่างไป เขามีปฏิกิริยาที่แปลกไป ห่างเหินและดูเย็นชา แต่เขาเป็นคนเดียวในความทรงจำที่เธอมี

ธรรม์นลัทให้พิณพิรินทร์ไปพักที่คอนโดของเขาในระหว่างที่พยายามรื้อฟื้นความทรงจำที่หายไปร่วมสิบปีพิณพิรินทร์ต้องใช้เวลาช่วงนี้ตามหาความทรงจำที่หายไปอะไรทำให้เธอกับพี่ลัทกลายเป็นเพียงแค่คนรู้จัก สิ่งที่เคยฝัน สิ่งที่เคยลืมกลับมาอีกครั้งแต่สิ่งที่เธอทำหล่นหายไปอย่างเจ้าบ่าวที่เธอทิ้งกลางงานแต่ง เธอจะทำอย่างไร...

จิณณ์...ชายผู้อยู่เคียงข้างเธอมาตลอดสิบปีผู้ชายที่ครั้งหนึ่งเธอเคยตอบรับคำขอแต่งงานมาแล้ว

ธรรม์นลัท...ชายผู้เป็นรักแรก คนที่เธอเคยเอ่ยปากออกไปอย่างเต็มหัวใจว่ารัก

เธอควรจะเลือกใครกันแน่...

อ่านจบ...หวานค่ะหวาน...จนคนอ่านคิดว่าน้ำตาลจะขึ้นซะแล้ว อิอิ

ตอนแรกคิดว่าจะดราม่าน้ำตานอง...แต่มันไม่ใช่อย่างนั้นเล้ยยยยยยยิ่งอ่านยิ่งหวานค่ะ

เรื่องเล่าสลับกันไปมาระหว่างปัจจุบันกับอดีตเมื่อสิบปีก่อนที่พระเอกนางเอกเค้ามีความหลังร่วมกัน...การสลับตัดฉากไปมาไม่ทำให้สับสนมึนงงใดๆค่ะแต่ทำให้มองเห็นว่าทั้งคู่เค้ารักฝังใจกันมาตั้งแต่สมัยเรียนโน่นนนนนด้านพระเอกเข้าใจได้ว่าทำไมรักนางเอกซะขนาดนั้นเพราะนางแสนดีให้ความช่วยเหลือและอยู่เคียงข้างตอนที่พระเอกเค้าหลงผิดแต่...ด้านนางเอกนี่ยังอ่อนไปนิดค่ะ

มาพูดถึงตัวละคร...ธรรม์นลัท...เป็นตัวละครที่มีความพลิกผันในชีวิตสูงเลยค่ะถ้าทำให้ดราม่านี่ได้หนักแน่จากเด็กดีมาเป็นเด็กเกเรเกือบเสียผู้เสียคนเพราะผู้หญิง(อดีตแฟน)แล้วพอหลุดพ้นมาได้ก็พยายามอัพตัวเองจนได้ดีมาถึงทุกวันนี้เรียกว่าประสบความสำเร็จอย่างสูงถ้าใส่เรื่องราวระหว่างสิบปีนี้ของพระเอกลงไปว่าเขาไปทำอะไรและต้องพยายามแค่ไหนกับการจากนางเอกไป รับรองว่าคอดราม่าต้องชอบแน่ค่ะ

พิณพิรินทร์...นางเอกที่ความทรงจำขาดๆหายๆบางสิ่งบางอย่างที่ทำเลยแปลกไปกว่าหญิงสาววัยสามสิบปีแน่นอนยิ่งตอนที่นางเอกจะใช้โทรศัพท์แบบสมาร์ทโฟนที่ใช้กันอยู่ในปัจจุบันแต่นางบอกว่านางใช้ไม่เป็นหาปุ่มกดไม่เจอ...คนอ่านอมยิ้มเลย...เป็นเรื่องเล็กน้อยที่คนเขียนใส่เข้ามาแต่ว่า...เมื่อสิบปีก่อนโทรศัพท์แบบนี้ยังไม่มีนี่นา...ถ้านางฟื้นมาแล้วพบว่าความจำตัวเองกลับไปที่อายุยี่สิบเอ็ดแล้วรูดปรื๊ดๆโทรศัพท์เล่นราวกับเป็นอวัยวะที่สามสิบสามสิ...อันนี้แปลกแน่...

จิณณ์...ตัวละครที่น่าสงสารค่ะ ตามบทบาทที่ได้รับก็น่าสงสารอยู่แล้วในเรื่องยังจะบทน้อยอีก คนอ่านเลยยิ่งสงสารเข้าไปใหญ่ ควรจะให้ตาคนนี้ได้มีเรื่องของตัวเองสักเรื่องนะคะชดเชยความน่าสงสารจากเรื่องนี้...

ที่น่าสนใจอีกอย่างคือดอกกล้วยไม้ฟาแลนอปซิสสิ่งที่ทำให้นางเอกของเราย้อนความทรงจำกลับไปสิบปี...และหลังจากนั้นยังมีเรื่องราวที่เกี่ยวพันและเชื่อมโยงถึงกันด้วยดอกกล้วยไม้นี้ตามมาอีกด้วยค่ะ...

เอาจริงๆอ่านแล้วชอบค่ะ หวานมากเลยและซึ้งกับความรักที่พระเอกมีต่อนางเอกที่มั่นคงและไม่เห็นแก่ตัวบทสนทนาในเรื่องชอบเลย...หลายๆประโยคหลายๆคำพูดสื่อออกมาได้ดีมาก...แต่แอบขัดใจนิดนึงตรงที่คนอ่านคิดไปไกลว่าเรื่องราวที่ทำให้พระเอกนางเอกเค้าห่างเหินกันในอดีตหรือแม้แต่พอกลับมารักกันใหม่แล้วจะมีอุปสรรคชวนวุ่นวายปวดหัวมากกว่านี้...แต่ที่มีมันน้อยไปหน่อยค่ะ

“ความทรงจำบางอย่าง...กับบางคนต่อให้เวลาหมุนผ่านไปนานแค่ไหนก็ยากจะลบมันออกจากความรู้สึกได้”

ภาพดอกกล้วยไม้ฟาแลนอปซิส หาดูจากในกูเกิลค่ะ