เฉพาะแฟน ชิงชัง (ผมแค่อยากเห็นแม่ อยากรู้แม่อยู่อย่างไง แม่สบายดีเป็นสุขดีใช่ไหม)

"ให้ทุกข์แก่ท่านทุกข์นั้นถึงตัว......."

จริงดังที่ยงชัยพูดไม่มีผิด

นี่คือผลลัพธ์ที่ตามมา หลังจากที่อารีย์ก่อไว้มันเมื่อสิบกว่าปีก่อน คำขอโทษก็ไม่สามารถลบความผิดพลาดในอดีตลงได้ เมื่อความผิดนั้นห่มหุ้มด้วยคำโกหกพกลม โป้ปดมดเท็จ เราเห็นด้วยกับคำพูดของผู้พันเสมอพงษ์ที่ว่า อารีย์ไม่รักใครไม่เคยสนใจความรู้สึกของใคร มากกว่าความรู้สึกของตัวเอง

บทเรียนราคาแพงที่อารีย์ต้องจดจำไปจนวันตาย ทะเยอะทะยาน ใฝ่สูง หลงไหลอยู่กับกิเลสจนหนาเตอะ อารีย์ลืมไปว่าความลับไม่มีในโลก สักวันอดีตต้องถูกค้นพบ และผู้ที่ขุดค้นก็ไม่ใช่ใครอื่น เป็นสามีและลูก

แน่นอน ความผิดหวัง ความโกรธ โมโหจึงมากกว่าเดิมอีกหลายเท่า เพราะสิ่งที่เสมอพงษ์มอบให้อารีย์มาตลอดคือความจริงใจ แต่สิ่งที่เขาได้รับตอบแทนคือคำโกหกตั้งแต่เจอหน้าครั้งแรก
ใครเจอเมียอย่างนี้ก็คงคิดหนักเหมือนกัน

ไม่นึกว่าจะได้เห็นน้ำตาของผู้พันเสมอพงษ์ ในที่สุดก็เป็นอีกหนึ่งตัวละครที่ต้องร้องไห้ให้กับชะตาชีวิตของตนเช่นกัน รู้สึกว่าละครเรื่องนี้จะนับตัวละครที่ไม่ร้องไห้ ได้ง่ายกว่านับตัวละครที่ร้องไห้นะ คุณแมน ศุภกิจไว้ลายนักแสดงมากฝีมือได้อย่างสมบทบาทเช่นกัน ความผิดหวังนั้นเต็มเปี่ยมอยู่ในดวงตา ส่วนสีหน้านั้นเจ็บปวด เหมือนไม่อยากจะเชื่อว่าสิ่งที่เกิดขึ้นเป็นความจริง

อาทิตย์ยังเป็นลูกที่อาภัพเหมือนกับพ่อปิงของเขา ต่อให้อาทิตย์ร้องไห้จนน้ำตาเป็นสายเลือด
หรือพูดบอกรักแม่วันละหลายร้อยล้านคำ อารีย์ก็ยังเป็นผู้หญิงที่ระบายสีดำลงบนหัวใจเธอได้อย่างเลือดเย็น ใจดำ เห็นแก่ตัว ทะเยอะทะยาน ใฝ่สูง โป้ปดมดเท็จ โกหกพกลมคือคำจำกัดความของอารีย์

เคยพูดไว้ว่าทุกคนย่อมมีเหตุผลส่วนตัวในการกระทำแต่ละครั้ง แต่ต้องไม่ลืมว่าการกระทำนั้นต้องไม่ทำร้ายใคร โดยเฉพาะต้องไม่ทำร้ายคนที่เรารัก และรักเรา ขอพูดถึงคู่ของยงชัยกับก้อยเป็นลำดับต่อมา โลกของคนทั้งสองกำลังเป็นสีชมพู โดยที่คนทั้งคู่กำลังช่วยกันวาดและระบาย ไม่ลืมใส่ความหวัง ความฝัน ความสมบูรณ์พร้อมทุกอย่าง

ก้อยกับยงชัย ตัดความผิดหวังทิ้ง ปิดประตูความขัดแย้ง เขาสองคนเปิดรับแต่ความสุขซึ่งจะมาถึงในวันข้างหน้า

น่าสงสารโชคชะตาของคนทั้งคู่ สิ่งที่เขาคิด เขาหวังกำลังจะมลายหาย เส้นโค้งที่วาดเข้าหากันเป็นรูปหัวใจนั้น มันกำลังจะกลายเป็นเส้นตรงที่ไม่มีวันมาพบกันได้อีก อย่างว่าละนะ หัวใจสองดวงนี้เขาใช้เส้นตรงวาด วาดไปวาดมา ก็เลยกลายเป็นหัวใจที่ต้องใช้เส้นขนานไปซะฉิบ

สงสารมาก สงสารคู่นี้จริง ๆ ยามใดที่ความจริงถูกเปิดเผย หัวใจของพวกเขาจะยับเยินแค่ไหน แค่นึกมันก็เจ็บแล้ว คำทำนายในใบเซียมซีทำคนรักทั้งสองใจเสีย และพระท่านก็คงต้องการบอกว่าไม่ให้ประมาทกับความรัก

แต่ก็นะ อนาคตเป็นสิ่งที่มองไม่เห็น เมื่อมันยังมาไม่ถึงใยจะไปคิดวิตกกังวลทำไม สู้เร่งทำปัจจุบันให้ดีที่สุด เพื่อที่มันจะส่งผลถึงภายภาคหน้าไม่ดีกว่าหรือ




โมริสา

คำเตือน : นี่คือความคิดเห็นส่วนตัวหลังดูละครจบ
โปรดใช้วิจารณญาณ


ป.ล.นังอุ่นกำลังจะได้รับรู้ว่า การกระทำเมื่อสิบแปดปีก่อน
มันกำลังจะส่งผลมาถึงปัจจุบันเช่นกัน

โดย: โมริสา IP: 125.24.21.224 15 ตุลาคม 2552 22:53:54 น.




ขอโทษทีที่วันนี้มาช้า..
สารภาพตามตรงว่า คิดคอนเซ็ปของเรื่องเมื่อวานนี้ไม่ออกแบบไม่รู้จะหยิบประเด็นไหนมาโม้ แบบ มันเป็นยำใหญ่ทั้งเรื่องอาทิตย์ อารีย์ เสมอพงษ์ ปิง// ไหนจะตัดมาหา กิ่ง อาทิตย์ ยงชัย ก้อย ยอด น้ำพริกแม่อิ่ม อุ่น ใบเซียมซี ..แบบมันเป็นมหกรรม กรรมลิขิตจริง ๆ...งง ๆ งวย ๆ แต่ก็สนุกเนอะ ละครอะไรก็ไม่รู้...คนเขียนบททำไมเก่งเยี่ยงนี้ ซูฮกเล้ยยยยยยยยยยยย....

เมื่อเช้าตื่นขึ้นมาแบบว่าอ่อนเพลีย เพราะ งานเก่า กับ คิดงานใหม่ เอ เราจะเขียนอะไรลงบล็อกดีนะ ...คนรออ่านก็มีเยอะเสียด้วย จะเลิกเขียนก็ใช่ที่อีก ...ตั้งใจไว้แล้วต้องทำให้ตลอดรอดฝั่ง...โอ้ยยยยยยยยย อีกกี่ตอนละนี่..ถ้าทำ 50 ตอน ก็อีก 6 ตอน อีก 6 บล็อก..แอร๊สสสสสสสสสสส..


ยามขี้เกียจคิดอย่างนี้จริง ๆ..

แล้วสุดท้ายก็รีบออกจากบ้านไปไปรษณีย์ ส่งหนังสือ แล้วก็เลยไปต่อที่ฌาปนกิจสงเคราะห์ (ส่งเบี้ยให้ย่า) ปรากฏว่า ที่สมาคมนั้น ผมรู้จักกับป้ากรรณิการ์ ซึ่งเคยไปทำบุญด้วยกัน ไปเที่ยวด้วยกัน อยู่บ่อย ๆ

เวลาผมไปที่สมาคม ผมก็จะแวะเข้าไปนั่งคุย คุยกับรู้เรื่องบ้างไม่รู้เรื่องบ้าง แบบป้าแกงง ๆ อายุมากแล้ว แต่ที่วันนี้นึกถึงแกมากก็เป็นเพราะ เคยไปหลวงพระบางด้วยกันมาเมื่อสองปีก่อน แล้วแกก็ไปชอบใจคนขับรถ(ลาว) กะว่าจะแวะไปคุยเรื่องหนุ่มลาวกับแกสักหน่อย แต่พอไปถึง ผลักประตูเข้าไป โต๊ะที่แกเคยนั่งว่างเปล่า เจ้าหน้าที่คนอื่น ๆ ก็ นี่ไง น้องคนที่เขียนหนังสือ ผมก็เลยถามว่า ป้าไปไหนเหรอ..
เสียแล้ว
ฮะ อะไรนะ เสียแล้ว
ตายเมื่อ 14 ก.ย. เป็นความดันสูง หลับไม่ตื่น
..โอ้ววววววววววว แย่จังเลย..

คุยกันไปมา แล้วก็สรุปว่า นี่นะ ตอนชิงชังออกอากาศใหม่ ๆ น่ะ ป้าแกก็มาเม้าท์ในออฟฟิศว่า ฉันนะซื้อนิยายชิงชังมาจากคนเขียนด้วยนะ พวกพี่ ๆ เขาก็ขอให้เอามาให้ยืมอ่านหน่อย แต่ว่า ป้าแกหาไม่เจอ...จนกระทั่ง ป้าแกตายไปแล้ว ลูกหลานเขายังหาชิงชังไม่เจอเลย เอ แล้วป้าเอาไปเก็บไว้ตรงไหนละนั่น.. แกอุตส่าห์อยากจะอวดว่า รู้จักกับคนเขียนชิงชังแถมมีหนังสือพร้อมลายเซนด้วยนะ..

จุฬามณีก็เลย เศร้าอีกแล้ว..

สู่สุขคติเถอะนะป้า

-------------
พอกลับมาบ้าน น้องชายแวะมาหา จะทำบล็อกต่อ กำลังนั่งแคปภาพมันก็ดันอยากดูชิงชังตอนเมื่อคืนนี้อีก (..ก็เลย ต้องนั่งเฝ้ามันดู...และก็ดูกันอีกรอบ)..

ครับ..
วันนี้ขอเล่าเรื่องด้วยภาพและบทสนทนาเล็ก ๆ น้อย ๆ ละกัน..

แบบวันศุกร์แล้ว.. เเวะเข้ามาเยี่ยมกันจะได้มีอารมณ์อาวรณ์ชิงชังเช่นกัน..

อิอิ..







อุ่น “หยุดโวยวายอย่างนี้ได้แล้วนะ เอ็งนั่นแหละ ไปสร้างเรื่องโกหกเอาไว้ จนสุดท้ายมันก็วกกลับมาทำลายตัวเองเอง”

“ถ้าฉันมีปัญหากับคุณพงษ์แกคงจะสะใจใช่ไหม”

“ผมไม่เคยคิดอย่างนั้นกับคุณเลยนะ ผมหวังดีกับคุณเสมอนะ ...ผมรักแม่ ถึงแม่จะไม่รักผมอ่ะ ไม่เคยคิดว่าผมเป็นลูกก็ตาม....ผมแค่อยากเห็นแม่ อยากรู้แม่อยู่อย่างไง แม่สบายดีเป็นสุขดีใช่ไหมอ่ะ..”

“แกต้องออกไปจากชีวิตฉัน”

“ข้าไม่นึกเลยนะนางอารีย์ว่าเอ็งจะทำได้อย่างนี้ ดีนะที่พ่อเอ็งตายไปก่อน ถึงไม่ต้องมาทนดู เอ็งทำกับลูกแบบนี้”

“แม่จะหาใจดำก็ได้ แต่ฉันจะไม่ยอมให้ชีวิตฉันกลับไปเป็นแบบเดิมอีก ไม่ว่าจะเพื่อใครทั้งนั้น”

เคยบอกบ่อย ๆ ว่า ดูชิงชัง เหมือนคนบ้า เดี๋ยวร้องไห้ เดี๋ยวหัวเราะ..เมื่อคืนก็เช่นกัน เบรคแรก ..ดราม่าล้วน ..สงสารอาทิตย์มากกกกกกกกก...
ตอนที่แคปภาพก็มานั่งน้ำตาซึมอีกแล้ว เมื่อคืนไม่ได้ซึมไม่ได้ร้อง เพราะว่า มีหลานๆ นั่งดูอยู่ด้วย (สงสัยจะทนกระแสที่โรงเรียนไม่ไหวก็เลยต้องดู555+)









“ใครช่วยบอกผมอีกสักทีได้ไหม ว่าอาทิตย์กับอารีย์เป็นอะไรกัน”

“อาทิตย์เป็นลูกของอารีย์กับผัวเก่า”

“พี่ผิดหวังมาก ที่คนที่พี่รักทำกับพี่แบบนี้...”

ต้องยอมรับบทของเสมอพงษ์ที่แมนเล่นจริง ๆ..สุดยอดไปเลย...อารีย์เองก็น้ำตาเป็นทางงงงงงงงงง แบบเธอทำได้อ่ะ ไม่สะดุดเลยยยยยยย ยกนิ้วให้ครับ..



สำหรับฉากนี้ เมื่อนั่งดู
นึกถึง..ตอนที่เปิดตัวละครเรื่องนี้ ตอนที่ทั้งสี่คนไปทำบุญ..



ระยะสิบกว่าปี..ชีวิตมันเปลี่ยนแปลงไป มีแผลเป็นกันทั้งนั้นเลย อย่างอารีย์มันพูดก็น่าคิด พี่ ๆ อิจฉาฉันใช่ไหม อยากให้ชีวิตครอบครัวของฉันแตกสลายเหมือนพี่ ๆ ใช่ไหม.. ตอนนั้นอิ่มก็มีสีหน้าตกใจ ไม่คิดว่าน้องสาวจะขุดอดีตขึ้นมา.. และภาพที่แม่ทองคำและพีสาวทั้งสามคนเดินมาหาอารีย์นั้น บอกให้รู้ว่า แม้เอ็งจะร้ายขนาดไหน แม่และพี่ ๆ ก็ยังพร้อมจะอยู่ข้าง ๆ เสมอนะ..แม้พวกฉันเองจะแย่แค่ไหน ก็ไม่ได้อยากให้เอ็งแย่ตามไปด้วย..อะไรที่พอแก้ไขได้ก็ควรรีบแก้ซะก่อนที่มันจะสายไป อย่างที่อิ่มได้บอกนั่นแหละ อย่างไรเสียเอ็งก็เป็นแม่ของลูกสาวเขา ให้กลับไปคุยกัน....

ผมซึ้งนะ ซึ้งกับสีหน้าบังอร สีหน้าของอุ่น และอิ่ม รวมถึงแม่ทองคำด้วย...

วันนี้ ที่สมาคมฌาปนกิจ เขาถามผมว่า ชิงชังนี่ หมายถึงใครเหรอ บังอรเหรอ..

..ตอบตรงนั้นแล้วก็ขอตอบตรงนี้ด้วย..

ชิงชัง จะรักก็ไม่รักไม่ได้ แต่จะให้เกลียดจนแค้นอยากจะฆ่ากันให้ตายก็ไม่ใช่ เพราะอย่างไรเสีย มันก็ยังเป็นพี่เป็นน้อง มีสายเลือดเดียวกัน ชิงชังนั้น แค่ทำให้เจ็บ ๆ ปวด ๆ ใช้ลิ้นและฟันเท่านั้น ฆ่ากันให้ตายจะไม่มี นี่คือ "ชิงชัง"..

และกำลังซึ้ง ๆ ตื้อ ๆ งง ๆ ก็มา ยิ้มกริ่มกับสองพี่น้องอีกแร้ววววว...




“สมน้ำหน้า..ให้ทุกข์แก่ท่านทุกข์นั้นถึงตัว..จริงไหมพี่อาทิตย์”

“น่าสงสารเขามากกว่า ต่อไปคงเดือดร้อนน่าดู”

“ฉันไม่อยากจะเชื่อเลย ว่าพี่เป็นลูกน้าอารีย์...พี่ใจดีเหมือนใครก็ไม่รู้ฉันละสงสัยจริง ๆ..”




นั่นนะสิ เนอะ..เหมือนใครหว่ายงชัย..?


“แค่ได้เห็นเขามีความสุข รักไอ้หนูมันบ้างแค่นี้ฉันก็ดีใจแล้วจ๊ะ”

ว่าไปนะ เวลาที่ดูวิธีคิดของปิง ของ อาทิตย์นั้น เราก็มีคำถาม ถามตัวเองว่า ถ้าเป็นเราล่ะ แต่อย่างปิงอย่างอาทิตย์ ถือว่า เป็นคนคิดบวก คิดแล้ว คนอื่นอาจจะอึดอัดบ้าง แต่บางทีใจของคนคิดมันก็ร่มเย็น ...

อีกฉากที่ทำให้นึกถึง ภาพในอดีตของแม่ทองคำ..ครั้งเมื่องานศพของผู้ใหญ่แก้ว...แม่ทองคำเคยพรรณาว่า..

“พี่แก้วพี่ไปดีแล้วนะ ไม่ต้องเจ็บ ต้องปวด ไม่ต้องทุกข์ ต้องร้อน ไม่ต้องทนฟังเสียงคนนินทา พวกมันทั้งสี่คน อิ่ม อุ่น บังอร อารีย์ ฉันยังไม่รู้เลยว่า พวกมันจะแก้ไขปัญหาชีวิตของพวกมันกันอย่างไร ถ้าดวงวิญญาณอยู่ที่ไหน ช่วยปกป้องคุ้มครอง ชี้ทางที่ถูกให้พวกมันด้วยนะ นะพี่แก้ว



แล้ววันนี้..คนแก่คนหนึ่งก็รู้แล้วว่า ชีวิตของลูก ๆ ทั้งสี่คนเป็นเยี่ยงไร...

“พี่แก้ว..ฉันได้แต่หวังว่าวันนั้นจะมาถึง วันที่ลูกหลานของพวกเราอยู่กันพร้อมหน้าอย่างมีความสุข พี่แก้วก็หวังเยี่ยงนี้เหมือนกันใช่ไหม..”

ดูแล้วคิดถึงผู้หญิงที่เป็นย่าเป็นยาย...ขึ้นมา..ปู่ผมก็ตายก่อนย่า ตาก็ตายก่อนยาย พอเห็นชีวิตแม่ทองคำแล้ว นึกถึงชีวิตของชีวิตของคนแก่ที่ผัวตายก่อนอีกหลาย ๆ คน..ขาดคู่ปรึกษา ขาดคนร่วมทุกข์ร่วมสุข และได้แต่หวังใจว่า ดวงวิญญาณที่อยู่แห่งหนใดไม่รู้นั้น จะช่วยดลจิตดลใจให้อะไรต่อมิอะไรที่มันไม่น่าปรารถนานั้น..ผ่านพ้นไปด้วยดี...

นี่แหละทุกข์ของคนครองเรือนน....
เกิด แก่ เจ็บและตาย ใครหนีพ้นเล่า...
ทางใดควรน้อมนำมาใส่ใจ ทางใดควรเลี่ยง แก่ ๆ เยี่ยงนี้จะรู้ดี..ว่าชีวิตทั้งชีวิตที่ผ่านมานั้น..ไม่มีอะไรเลย รัก โลภ โกรธ หลง แท้ ๆ ถึงได้วุ่นวาย..

โอ้วววววววววว ไปไกล อีกแร้ววววววววววววววว...





และสองตอนสุดท้าย เป็นอะไรที่ อุ้ยสุดเขิลที่สุดเลยยยยยยย..
วันนี้นั่งดูกับหลานสาวสองคน สาวสิบห้าอะนะ พอมีฉากหวาน ๆ พวกเธอก็อ้าย อ้าย กันยกใหญ่ ...เขินแทนแม่ก้อย...

(น้ามันก็อาย...โดยเฉพาะตรงนี้...)


“รู้ไหมว่าผู้หญิงทุกคนต้องการถูกบอกรัก..”

“การที่ให้ผู้ใหญ่ไปสู่ขอน่ะ มันไม่ยิ่งการไปบอกรักหรือครับ”

“ไม่เลยค่ะคุณอาทิตย์ มันเป็นการกระทำที่น่าเบื่อและคร่ำครึมาก สิ่งที่ผุ้หญิงต้องการ คือมาให้ผู้ชายมากุมมือเรา มองตา แล้วก็บอกว่าเราเป็นเทพธิดาคนเดียวในใจของเขา”

“คุณคือเทพธิดาคนเดียวในใจของผม(พออาทิตย์จับมือคุณกิ่งแล้วพูดแบบนี้ คุณกิ่งเธอม้วน แต่ว่า..เอ้ย..อาทิตย์นะอาทิตย์ รมย์เสียโว้ย)... แบบนี้หรือครับที่พวกคุณชอบกัน..”

“ไม่ใช่ บ้าทึ่มชะมัดเลยยยยยยยยยย ไม่โรแมนติกเอาเสียเลยยยยยยยยยยยยยยยย....”




สำหรับเมื่อคืน ตอนที่ กิ่งกับก้อย กลับมาจากแอบฟังยงชัย พูดทาบทามขอก้อยกับชลาชลแล้วเดินกลับไปกรี้ดกร้าดในครัวตามประสาสาว ๆ...

แล้วกิ่ง ตอบก้อยว่า "เยสค่ะ"

โอ้ววววววววววว โทรศัพท์ของผมก็ดังขึ้นทันที เพื่อนเวงโทรมา..บอก เฮ้ย มรึงเขียนเหรอ เยสค่ะ เนี่ย ผมก็รีบแก้ตัวว่า ไม่ได้เขียน คนเขียนบทเขาเขียน.. มันบอกว่า ถ้ากรุเปิดดูหนังสือ(ที่มันเพิ่งซื้อไป) แล้วเจอว่ามรึงเขียนเจอดีเลยนะ เป็นสาว เป็นนางพูดได้อยางไรว่า "เยสค่ะ" ผมบอก เอ่อ ๆ แค่นี้นะ จะดูละครต่อ.....55555555555

*************
ลำดับต่อไปขอตอบปัญหาคาใจนะครับ..อันแรกเลยของคุณ สุพรรณิการ์

เรื่องนี้ตัวละครเยอะเหมือนอิเหนาเลยค่ะ

จะว่าไปแล้ว.. ทิดยอดก็ครือๆกับอิเหนาตรงหลายเมีย แต่ทิดยอดไม่ได้เจ้าชู้ หลายเมียเพราะอุบัติเหตุทั้งสิ้น (หรือเปล่า) ฮ่าๆๆ

ถ้าเช่นนั้น แม่อิ่มก็คงจะเป็นระเด่นบุษบามินตรา รักกับยอด แต่อุปสรรคเยอะเหลือเกิน

แล้วศัตรูหัวใจของอิเหนา.... จรกา แต่ทิดอินหล่อเกินเป็นจรกา งั้นให้ทิดอินเป็นวิหยาสะกำแทนละกัน หล่อเหลือลาก มีศึกชิงนางด้วย เหมือนตอนที่ทิดอินต่อสู้กับทิดยอด

ไอ้หมายิ่งก็เป็นกะหรัดตะปาตี พี่น้องอิเหนา

อุ่นให้เป็น จินตะหราวาตี เอาแต่ใจ พูดมาก ก้าวร้าวบ้าง รักอิเหนา แต่อิเหนาชักรำคาญ เหมือนทิดยอดรำคาญอุ่น ฮ่าๆๆ

สะการะวาตีก็เมียอิเหนา ก็ให้เป็นอรุณีละกัน

มาหยารัศมี นี่ก็เมียอิเหนา จริงๆเป็นคนดี แต่พวกเราจำได้แต่เรื่องร้ายๆ (จากดาวพระศุกร์) งั้นให้ตำแหน่งนี้แก่นังมะลิก็แล้วกัน

อ่านแล้วงงไหมเนี่ย
โดย: สุพรรณิการ์ IP: 24.211.34.95 วันที่: 16 ตุลาคม 2552 เวลา:6:53:58 น.

ตอบ..พออ่าน เม้นท์ของคุณสุพรรณิการ์ ผมเลยอยากอ่านอิเหนาเสียแล้วสิ...ว่าไปนะ ผมยังอ่านวรรณคดีไทยไม่จบสักเรื่องเลย เรื่องพวกนี้รู้ปู ๆ ปลา ๆ จริง ๆ เวลาเรียน เขาก็จะจกตรงนั้นตรงนี้มาสอน เพราะช่วงเรียน ปวช. เรื่องวรรณคดีก็น้อยมาก พอเรียนที่รามก็มีวรรณคดีวิจารณ์อยู่แค่เล่มเดียว จกขุนช้างขุนแผนมาสอนเหมือนกัน ตรงนี้ของคุณสุพรรณิการ์ถือเป็นอีกแรงใจในการต่อยอด พีเรียดซับซ้อนของผมเช่นกันครับ อย่างล่าสุด ผมก็ศึกษางานพีเรียดเก่าแก่ อย่าง ขมิ้นกับปูน ...ขอบคุณสำหรับกำลังใจอีกครั้งครับ..
------------------------------------
ชอบฉากยงชัยบอกรักก้อยเมื่อคืนมากเลยค่ะ แบบ..เขินแทนก้อยเลยทีเดียว ๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕+ น่ารักที่สุดด อิอิ

ไม่อยากเชื่อว่าละครเรื่องนี้จะใกล้จบแล้ว น่าเสียดายมากๆๆๆๆๆๆๆๆ วันจันทร์นี้ แม่อิ่มก็จะเจอยอดแล้วว จะเป็นอย่างไรนะ ?

ตัวละครทุกตัวกำลังจะถูกเปิดโปง ๕๕๕๕๕+ เมื่อคืน แอบหมั่นไส้อาริสา นึกว่าจะเป็นกาวประสานใจรอยร้าวที่เพิ่งเกิดขึ้นระหว่างคุณพงษ์กับอารีย์ แต่นี่กลับซ้ำเติมแม่ตัวเองซะได้ลูกประสาอะไร อารีย์ว่าเห็นแก่ตัวแล้ว อาริสาสิ เห็นแก่ตัวยิ่งกว่า พูดออกมาได้อย่างไร .. ว่า "แม่ก็รู้อยู่ว่าหนูรักพี่อาทิตย์ ทำไมแม่ไม่บอกหนู" ท่าทางเป็นเอามาก ไม่เข้าใจแม่ตนเลยหรืออย่างไร บ่นๆๆๆๆๆๆ อารีย์น่าสงสารมากเมื่อวานนี้ กรรมที่เคยทำกับปิงไว้ กำลังจะคืนสนอง เมื่อวานคุณพงษ์หอบอาริสาหนีไปอยู่บ้านแม่ตน ก็เหมือนกับที่อารีย์เคยหอบอาทิตย์หนีไปอยู่บ้านแม่ทองคำ เฮ้อ...

อาทิตย์นี่ก็เป็นคนดีเหลือเกิน ยอมเป็นฝ่ายถูกกระทำตลอด โดยไม่คิดซะแก้แค้นแม่ผู้บังเกิดเกล้า แม่ที่ไม่เคยเลี้ยงดูเขาเลย แต่เมื่อวานนี่ แทบกรี๊ด..ตอนอารีย์ตบยงชัย ไม่ยอมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม!! ฮ่าๆๆ

ปล. เมื่อคืนแอบสังเกต หัวพระอิน (อยากรู้ว่าพี่เปปเปอร์โกนหัวหรือเปล่า) เห็นรอยต่อของศีรษะด้วยค่ะ ตลกดี

โดย: RaBBiT IP: 113.53.167.51 วันที่: 16 ตุลาคม 2552 เวลา:10:46:54 น

ตอบ ข่าวล่ามาเร็ว...ตอนนี้ชิงชังในกทม. เรตติ้งสูงสุดอยู่ที่ 14.7 /ตจว. ลงมาที่ 9 แต่ว่าตอนนี้เรามาลุ้นกันดีกว่า ว่าจะ ล้มสถิติเดิมของแอกแซกจากแก้วล้อมเพชรได้ไหม..เรื่องนั้น 15 ถ้าชิงชังได้ 16 ในกทม. ผมก็จะได้เฮ้ไปด้วยยยยยยย แต่ตอนนี้ขอซ้อมไว้ก่อนนะ เฮ้ฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮ

สรุปว่า แน่ ๆ แล้ว 52 ตอน //จบวันที่ 29 ตุลาคม แต่ว่าแต่ว่า อาจจะมีแถม ให้กำไร บริษัท เอ้ย คนดู..(จะได้ดูหน้า กิ่ง แก้ว อาทิตย์ ยงชัย อาลิสา นาน ๆ ) หรือเปล่านั้น..ก็ต้องลุ้น นะเวลานั้น แต่เวลานี้โอ้วววววววววววว ชิงชังของผม ละครยิ่งใหญ่แห่งปี (ปลื้มจังเลย)




พบกับจุฬามณีที่บู๊ธ ณ บ้านวรรณกรรม ในงานหนังสือที่ศูนย์ประชุมสิริกิตติ์ ได้ในวันที่ 24 ตุลาคม นะครับ..

Create Date : 16 ตุลาคม 2552		13 comments
Last Update : 16 ตุลาคม 2552 15:06:24 น.
Counter : 3229 Pageviews.
Share Tweet