Group Blog
 
<<
กันยายน 2552
 12345
6789101112
13141516171819
20212223242526
27282930 
 
4 กันยายน 2552
 
All Blogs
 
เฉพาะแฟน ชิงชัง 11 (ผ่านไป 20 ตอนแล้วนะ)

ตั้งแต่ดูมา 20 ตอน
บอกตรง ๆ เลยนะไม่มีตอนไหนที่ไม่อยากดูต่อสักตอน
แล้วแบบว่าหนึ่งชั่วโมงมันทำไมเร็วเยี่ยงนี้
รู้สึกว่าหายใจไม่กี่ที อ้าว !จบแล้ว
ฟระ กว่าจะได้ดูอีกทีก็ต้องวันจันทร์ คอยกันเงกเลย

เสียดายว่าฉากแรกที่พ่อกับแม่นังมาลัยเข้าไปเจอไอ้ยอดอยู่กับลูกสาวตัวเองนั้น
เราไม่ได้ดู เพราะมัวแต่เดินไปซื้อหนังสือ "แม่และเด็ก" ฉบับเดือนกันยายน
เพราะในเล่ม คอลัมส์เคาะประตูบ้าน เขามีสัมภาษณ์คุณจุฬามณี เจ้าของเรื่อง "ชิงชัง"
เราตามประสาแควนขับก็เลยต้องแจ้นออกไปหาซื้อมาชื่นชม
สำหรับใครที่อยากทราบว่าเขาสัมภาษณ์อะไรกันบ้าง
แล้วตัวจริงเสียงจริงหน้าตาจะหล่อปานไหนละก็
ขอเชิญออกไปหาซื้อได้ตามร้านหนังสือชั้นนำทั่วไป
ขอบอกว่าหมดแล้วหมดเลยเน้อ

วกกลับมาเรื่องชิงชังต่อดีกว่า
วันนี้สงสารแม่อิ่ม เธอพยายามจะรักษาสถานะสามีภรรยาให้ยืนยาว
ถึงแม้ไม่ได้ตกแต่งตามประเพณี แต่เมื่ออยู่กินเป็นผัวเมียกันแล้ว
เรื่องจะให้ทิ้งสามีแล้วไปอยู่กับคนใหม่นั้น ไม่เคยมีความคิดอยู่ในสมองของแม่อิ่ม
วันนี้จึงได้เห็นแม่อิ่มอ้อนวอนขอร้องให้ผัวกลับบ้าน
หากจะมองย้อนกลับไปตอนที่แม่อิ่มรู้ว่าผัวทำเสน่ห์ใส่นั้น
ตอนนั้นแม่อิ่มก็คิดจะกลับไปอยู่กับพ่อ แต่เพราะคำมั่นสัญญาที่ไอ้ยอดขอพิสูจน์ตัวเอง
อีกทั้งแม่อิ่มเองก็คิดว่าในเมื่อเป็นผัวเมียกันแล้ว ก็ต้องอดทนสู้กันไปให้ถึงที่สุด
แต่มาวันนี้ วันที่มารผจญชีวิตคู่ของแม่อิ่มกับไอ้ยอด
เราจึงได้เห็นแม่อิ่มอ้อนวอนไอ้ยอดให้กลับบ้านทั้งน้ำตา
หากไอ้ยอดมีสติสัมปชัญญะที่สมบูรณ์ มันคงปลื้มจนน้ำตาไหลที่แม่อิ่มรักมันได้ขนาดนี้

อีกสองคนที่น่าสงสารไม่แพ้แม่อิ่มก็คือ ไอ้ยิ่งกับนังอุ่น
ฉากไอ้ยิ่งยกมือไหว้ขอร้องแม่อิ่มให้อยู่ต่อ ยอมรับว่าประทับใจมาก
ประทับใจในความรักของไอ้ยิ่งที่มีต่อพี่ชายและพี่สะใภ้ของมัน
ความรักที่ไอ้ยิ่งมอบให้คนทั้งสอง
มีทั้งความเคารพยำเกรง ความภักดี สุดท้ายความจริงใจ
และไอ้ยิ่งยังเชื่อมั่นว่าพี่ของมันไม่ใช่คนเยี่ยงนั้น
จึงไม่แปลกที่ไอ้ยิ่งจะยกมือไหว้ขอเวลาจากพี่อิ่มของมันทั้งน้ำตา

นังอุ่นเองก็เจ็บไม่แพ้คนเป็นพี่สาวหรือไอ้ยิ่ง
แต่ความเจ็บของนังอุ่นออกไปในทางเหมือนเด็กกำลังถูกแย่งของรักของหวง
เราจึงเห็นนังอุ่นตบตีด่าทอกับนังมาลัยอย่างถึงพริกถึงขิง
เห็นนังอุ่นตัดพ้อต่อว่าไอ้ยอดราวเด็กน้อยที่ถูกพี่ชายขัดใจ

แต่ฉากนังอุ่นตบกับนังมาลัย ยอมรับเลยว่าคันมือมาก ๆ อยากร่วมวงไพบูลย์ด้วยคน
คุณปีใหม่แสดงเป็นนางมาลัยได้อย่างสุดยอดของเมียน้อยจริง ๆ
แบบว่าอยากตบเธอจริง ๆ เลยขอบอก (ฮา)

ผู้ใหญ่แก้วกับแม่ทองคำในงานศพของเจ๊กฮวด
เป็นอีกหนึ่งฉากที่เข้มข้นของวันนี้เลยทีเดียว
ผู้ใหญ่แก้วที่กางปีกปกป้องลูกสาวราวพญาเหยี่ยวแต่แรกนั้น
หลังทิดอินกับบังอรสาวไส้ของตนออกมาแฉกลางงานศพ
พญาเหยี่ยวที่ว่ากลับกลายเป็นนกปีกหัก
ทำไมไม่เปรียบเป็นหงส์ ? เพราะหงส์ยังเหลือมาดของความเป็นหยิ่งทะนง
แต่ผู้ใหญ่แก้วไม่เหลือสภาพ แม้ในดวงตาที่เอ่อท้นด้วยน้ำตานั้น
ยังไร้สิ้นแสงแห่งความหวังในตัวลูกสาวของตน

บังอรกับปลัดสมชาย
การกระทำของสองคนนี้ต้องพูดถึง ย้ำ ต้องพูดถึง
เพราะเป็นตัวอย่างที่ไม่ดีสำหรับเยาวชน
หรือสำหรับใครบางคนที่อาจกำลังหลงทาง
จะด้วยประชดประชัน หรือต้องการแก้แค้นเอาคืนก็ตาม
ขอบอกว่าการกระทำเช่นนี้ เป็นสิ่งที่ไม่ควรเอาเยี่ยงอย่าง
แต่อยากให้ดูไว้เป็นบทเรียนสอนใจ สอนตัวเอง
เพราะมนุษย์อย่างปลัดสมชายเอากิเลส ตัณหาเป็นที่ตั้ง บวกลบคูณหารออกมาแล้ว
กลายเป็นเหวลึกที่เขาพร้อมจะดึงคนหลงทางอย่างบังอรให้ตกหลุมพรางไปด้วยกัน

คำเตือน : นี่คือความคิดเห็นส่วนตัวหลังดูละครจบ จึงย้อนดูตัว
โปรดใช้วิจารณญาณ

โดย: โมริสา IP: 125.24.41.138 3 กันยายน 2552 22:32:23 น.

----------------------------------------------------------------------------------------------


หายจากบล็อกไปสองวัน ไปติดภารกิจ ทำบุญครบรอบร้อยวันให้พ่อ..
ยังคุยกับพี่และน้องว่า ถ้าพ่อยังอยู่ พ่อคงดีใจมากกกกกกกกกกกกกก....
และแน่นอนว่าตอนนี้ ชิงชัง พลอยทำให้จุฬามณี ดูดีไปด้วย เวลาเดินไปตรงไหน ก็..มาเล่าหน่อยซิ เรื่องเป็นอย่างไร หรือไม่ก็มาเอาเรื่องป้าไปเขียนบ้างนะลูก

ตามความรู้สึกของผมเอง ที่คนแบบป้า ๆ คนบ้าน ๆ อยากให้เอาเรื่องของตัวเองนำเสนอก็คงเป็นเพราะว่า ชิงชัง เป็นอะไรที่บ้าน ๆ เป็นอะไรที่เขารู้สึกว่า เขาก็เป็นตัวละครได้เมื่อเขารู้สึกคล้อยตามเช่นนั้น ดังนั้นพอตัวละครตัดสินใจทำอะไรลงไป เขาจึงต้องย้อนคิดถึงตัวเอง
----------- “ดูละครแล้วย้อนดูตัวเอง”------------------------


ตอนที่กลับไปทำบุญ ผมนำนวนิยาย ชิงชัง ไปสองชุด วันพุธ ตอนเย็น คุณครูที่สอนผมตอนอยู่ประถมก็มาพร้อมกับคุณครูอีกคนพร้อมกับลูกสาวของเขา..คุณครูของผมก็ถามถึงเรื่องชิงชัง แต่ว่า เรื่องที่พ่อมันเจ้าชู้ ๆ นั่นใช่ไหม ผมบอกเออ อันนั้นรอยรักรอยบาปครับ 555+ แต่ว่าน้องหนูคนนั้นเธอก็เล่าใหญ่เลย ไม่ใช่ค่ะ เรื่องนี้ มีพี่ยอด กู้หน้า จุฬามณีขึ้นมาหน่อย คุยไปคุยมา..เล่มแรกออกไปพร้อมลายเซ็น (รุ่นกันคนยืมตัง) 555+
คืนนั้น ก็มีพี่ผู้ชายคนหนึ่ง เขาติดชิงชังมากกกกกก อยากรู้นั่นอยากรู้นี่ เราก็บอกว่า เอานิยายไปอ่านไป 300 สองเล่ม แกไม่เอา แต่อยากจะรู้ ถามใหญ่ ถามไม่เลิก แต่ไม่ยอมซื้อ จนชิงชังมา ขณะที่เขากำลังแทงไฮโลอยู่นั้น ผมก็ตะโกนตามไปเรียก ให้มาดู (วันนั้นดูไม่รู้เรื่องหรอกวุ่นวายไปหมด) แกไม่ยอมมา บอกไม่ดูแล้ว ให้ไอ้ยิ่งตายได้ไง (คงรักไอ้ยิ่งมาก แบบ คอเดียวกันด้วย (ผีพนันเข้าสิง))

เวลาผ่านไป ที่หน้าจอช่องห้า ก็เต็มไปด้วยเด็ก ๆ ดูกันตาแป๋ว ถึงฉากอีมาลัยกับพี่ยอดฟัดกัน เราก็หวาย!! มีเอ็กซ์แบบนี้ไม่ดีเลย แต่ก็ไม่รู้จะให้คำแนะนำกับเด็ก ๆ ว่าอย่างไร? 5555+ (วันต่อมาก็เลยถามคนที่นั่งดูละครพร้อมกับลูก เขาบอกว่าถ้ามีฉากจูบหอมอะไรพวกนี้ เขาจะย้ายช่องหนีไปก่อนบอกว่าเด็ก ๆ ดูไม่ได้ ..(ไม่รู้ถูกหรือผิด...(เพราะไม่เคยเป็นพ่อคนจึงไม่รู้หรอก))
เมื่อวานตอนเย็นหลังจากเซ็งที่นิยายขายไม่ได้หนึ่งชุด(เว่อร์) เมื่อวานตอนเย็น ขณะที่นอนหลับอยู่(ที่บ้านแม่) โทรศัพท์ก็ดังขึ้นเป็นเสียงผู้หญิง ไม่คุ้นหู ตอนแรกก็สุภาพ แต่พอรู้ว่าเป็นใคร ผมก็บอกว่า โทรมาทำไมเนี่ย ไม่มีตังค์ให้ยืมหรอก(555+ล้อเล่นกันแรง ๆ เพราะเธอคือสะใภ้ของป้า)

..แต่พอรู้จุดหมายในการโทรมาน้ำเสียงของจุฬามณีก็เปลี่ยนไป..อ๋อ อยากได้ชิงชังเหรอ หาซื้อไม่ได้เลย ตอนแรกก็แนะนำก่อนว่า อู้ย ชิงชัง เขาไม่วาง ซีเอ็ด กับนายอินทร์ หรอก ไม่มี้ มีที่แพร่พิทยาโน่น บีทูเอส บางร้าน กับร้านสาขาของ ณ บ้านวรรณกรรม (พอดีบ้านของเขาอยู่ฝั่งธน) มอล์ลบางแคมี ไปหาดูซิ พูดไปพูดมา ก็เลย ซื้อจากตรูก็ได้ โอนเงินมาเลย แล้วจะส่งไปให้ 55555+

สรุปว่า ตอนงานศพพ่อ เธอก็มา เราเอาชิงชังไปขายด้วย ไม่ยอมซื้อ บอกว่า ไม่อยากอ่าน..เชอะ เห็นไหม ++++++ ต้องมีสักวันซิน่า..

เมื่อวานกระดี้กระด้า เพราะแม่และเด็กออกแล้ว แล้วทาง คอลัมน์นิส คุณหมีก็ส่งซีดี รูปถ่ายหลายสิบรูปมาให้ด้วยเราก็นั่งดูอยู่ เออ ตากล้องฝีมือราคาแพง ๆ นี่ถ่ายรูปได้ดีนะ จากรูปไม่หล่อกลายเป็นหล่อมากมีหลายรูปทีเดียว แต่พอไปดูหนังสือที่ร้าน ไหง เค้าเอารูปขี้เหร่มาลงว่ะเนี่ย เฮ้ยยยยยยยยย..แย่จังงงงงงงงงงงงงงงง

พอได้หนังสือกลับมาก็มาดูชิงชัง ตอนที่ 19 ในเน็ต เพราะกลางคืนไม่ได้ดูฉาก นังมาลัยโรยกลีบกุหลาบก็เลยไม่รู้ว่าฉาก fun&fun นั้นเป็นอย่างไร แต่พอดูแล้ว ดันไปคิดถึงยุคปัจจุบัน คือคิดว่า ไอ้เหนาะมันมีมือถือ+กล้อง มันคงจะไปแอบถ่ายแน่ ๆ 555+ (อุตริได้พอไหม)

สำหรับ ตอนที่ 19 คุณลี เธอก็ปวดหัวตัวร้อนซะอีกก็เลยไม่ได้มาแสดงความคิดเห็นอะไร สำหรับผมเองนั้น คงหนีไม่พ้นฉากที่อารีย์กับพี่อิ่มคุยกันบนเรือน แล้วอารีย์ระบายความในใจออกมา

ถ้าผมเป็นอารีย์ ถ้าผมเป็นปิง ถ้าผมเป็นคนกลางอย่างอิ่ม “พูดคำด่าคำกับผัว แบบนี้มันจะไม่เจริญรู้ไหม”..(((ร้องไห้ดีกว่า)))

ตอนนั้นก็นึกถึงคำพูดของป้านิดด้วย ป้านิดบอกว่าถ้าให้ปิงได้ดีอย่างยอดแล้วกลับมาให้อารีย์เจ็บใจเล่น ๆ จะเป็นอย่างไร? ผมก็คิดว่าตอนนั้นทำไมไม่คิดนะ.. แต่นั้นแหละครับ ชีวิตของคนเรา มีมากมายที่ไปไม่ถึงฝั่งฝัน และเมื่อผิดหวังซ้ำแล้วซ้ำเล่าแล้ว ใครทำร้ายตัวเรา ก็ไม่เท่ากับเราทำร้ายตัวเราเอง และปิงก็เป็นประเภทนั้น..ส่วนอารีย์นั้น เธอพลาดไป ใช่ว่าเธอจะจำนนต่อความฝัน เมื่อมันขัดแย้งกันแบบนี้ ทางเดียวก็คือ “ชิงชัง”
หลังจากดูชิงชังจบก็นั่งเช็คเมล์..

อันแรกจากพี่แจ้
“สวัสดีค่ะ น้องเฟื่อง

ได้รับหนังสือแล้วนะคะ เมื่อวานนี้ ลองอ่าน ๆ ดูไปได้นิด ๆ หน่อย ๆ (ปาไปหมดเล่มแรก 555) รู้สึกว่านิยายจะดีกว่าละครมากเลยค่ะ มีการสอดแทรกธรรมะเข้าไปในเกือบทุกช่วงของการเดินเรื่อง ขณะที่ในละครไม่มี ดีใจค่ะที่ใช้วิธีอ่านมากกว่าดู สุดท้ายก็ขอขอบคุณลายเซ็นต์ที่ลงไว้ให้ในหนังสือด้วยนะคะ

ขอเป็นอีกกำลังใจให้ในการสร้างสรรค์นิยายดี ๆ ต่อไปคะ

พี่แจ้”

ต้องบอกว่าตอนนี้ ละคร เขามีการเปลี่ยนแปลงไปจากนิยายเยอะเหมือนกัน แต่ว่าก็ยังเดินอยู่ในไลน์เดียวกันเพื่อไปให้ถึงจุดหมายคือตัวละครรุ่นลูกที่กำลังจะตามมา..

และผมก็ได้ถามพี่คนเขียนบทแล้วครับ..
สรุปว่า รุ่นพ่อแม่ คงจะอีก สองสัปดาห์ อีก 8 ตอน
ส่วนนังอุ่น อย่างไร ๆ ก็ขายตัวเพราะในนิยายเธอขาย เพราะถ้าไม่ขายลูกก็จะไม่เกลียดแม่((มากมาย))

อีกฉบับ จากคุณทิพย์ อุบล..

ถึง คุณเฟื่องนะคะ
หนูแอบเข้ามาอ่านบล็อกได้หลายสัปดาห์แล้ว
เห็นว่าสามารถสั่งซื้อหนังสือกับคุณเฟื่องได้
แต่หนูก็ไม่กล้าเมลล์มาสั่งซื้อซักที
เพราะว่าหนูรู้สึกอายและก็กลัวด้วย
(เป็นเด็กบ้านนอกไม่เคยสั่งซื้อของจากเน็ตเลยในชีวิต+
++แถมต้องส่งเมลล์มาให้คนที่ไม่เคยรู้จัก)
แต่ก็อยากได้หนังสือมากกกกกกกและหาซื้อที่ร้านไหนไม่ได้ซักที
จนวันนี้ก็เลยต้องตัดสินใจ(แบบกล้าๆกลัวๆ)เมลมาสั่งซื้อกับคุณเฟื่อง
รบกวนช่วยส่งมาที่…….
พรุ่งนี้ 3 ก.ย. เก้าโมงเช้า หนูจะโอนเงินให้นะคะ
ขอลายเซ็นสวยๆเลยนะคะ^_^ ขอบคุณมากๆคะ
ปล.หนูรู้สึกว่าคุณเฟื่องเป็นกันเองกับคนอ่านมากๆ ทำให้หนูกลัวน้อยลง(แต่ก็ยังกลัวและตื่นเต้นอยู่ดี เหมือนได้รู้จักคนดัง)ขอบคุณอีกครั้งนะคะ

และสำหรับชิงชัง เป็นเรื่องที่ไม่น่าเชื่อว่านักเขียนรุ่นใหม่จะถ่ายทอดออกมาได้ดีและสมบูรณ์ขนาดนี้ ทั้งฉาก ความคิด คำพูด การกระทำของตัวละคร โดยเฉพาะคำพูดขอบอกว่าเรียบเรียงออกมาได้เรียบง่ายและสวยงามมาก สมกับเป็นคำพูดคำสอนของคนสมัยก่อนจริงๆ (เย็นเหมือนฟัก หนักเหมือนแฟง ชอบๆ)

ไหนๆก็ได้เขียนมาแล้วก็ขอเม้าท์ต่ออีกนะคะ ตอนดูละครหนูชอบและสงสารตัวละครที่เป็นปิงมากกกกกกก แต่ก็ไม่ได้รู้สึกกังขาในการกระทำของอารีย์เลย(เพราะในชีวิตจริงปิงอาจไมได้ดูเท่ แมน เหมือนคุณหนุ่มในละครกระมัง) คนเราเลือกที่จะชอบต่างกัน แต่ที่คุณเฟื่องบอกว่าปิงนอกจากอ่อนโยนแล้วยังอ่อนแอ ไม่มีความเป็นผู้นำ ซึ่งผู้หญิงส่วนใหญ่ทั้งสมัยก่อนและสมัยนี้ไม่ค่อยชอบนัก หนูก็เข้าใจที่อารีย์ไม่เลือกปิง แต่ว่าในละครหนูเห็นว่าปิงนอกจากจะอ่อนโยนและรักอารีย์สุดหัวใจแล้ว มันยังฉลาด(ไม่ได้หมายถึงเรื่องเรียนหนังสือนะคะ) แก้ไขปัญหาเฉพาะหน้าได้ดี มีสติ ขยัน และอดทน ทำไมปิงถึงมีจุดจบที่แย่จัง หนูยังนึกอยู่เลยว่าปิงหายไปแล้วอาจไปก่อร่างสร้างตัว กลับมาใหม่ให้ทุกคนอึ้ง T_T แต่ก็ไม่เป็นไรคะ ชีวิตคนจริงๆอาจยิ่งกว่านี้ซะด้วยซ้ำ เฮ้ออออออออเศร้าอีกแล้ววววว

ยังไงหนูก็ขอเป็นกำลังใจให้คุณเฟื่องเขียนหนังสือต่อไปนะคะ วงการวรรณกรรมไทยจะได้คึกคักมีสีสันมากขึ้น จะติดตามผลงานเล่มต่อๆไปนะคะ

ชื่นชมจากใจจริง.
ทิพย์ค่ะ


อ่านจม.ฉบับนี้ผมก็เลยตัวลอยถึงเพดานเลยสำหรับบทประพันธ์นั้น มีความแตกต่างจากละคร ก็ตรงที่บทประพันธ์จะพรรณนาอารมณ์ตัวละครมากกว่า สอดแทรกความคิดดี ๆ ของอิ่มไว้เยอะ แบบแฝงศาสนา ส่วนพวกคำคม เย็นเหมือนฟัก หนักเหมือนแฝง หรือ แม่ทองคำเขาว่าต้นไม้ตายเพราะลูก อะไรแบบนี้ ต้องยกนิ้วให้พี่ศิริลักษณ์ครับ เธอเก่งจริง ๆ อย่าง “ว่านดอกทอง” อะไรนั่น (ในนิยายไม่มีหรอก) พี่เขาบอกว่า มีจริง และคาถาที่มาลัยท่องอยู่นั้นก็ของจริง ในละครจะดึงปีพ.ศ.ให้ลดลงสิบปีจากนวนิยายครับ ผมเองตอนเขียน ชิงชัง ก็อายุยังน้อยมาก (แค่23) แล้วก็เป็นเรื่องแรก ๆ ด้วย ความคิดความอ่าน ข้อมูลโบราณ ๆ นั้นไม่ค่อยมี ในนวนิยายจึงมีแต่อารมณ์ล้วน ๆ ครับ แต่พอได้ดูละคร ทำให้ต้องเรียนรู้อะไรจากบทละครชิ้นนี้เพื่องานชิ้นหน้าอีกไม่น้อยเหมือนกัน..

ส่วนเรื่องที่ผมเป็นกันเองกับคนอ่าน หรือใคร ๆ มากมาย เออ อันนี้ คือ เออ จริง ๆ นะ จะว่าอยากดังก็ใช่ แต่ว่า เพื่อนเป็นสิ่งที่มีค่าสำหรับผมมากครับ ด้วยชีวิตนี้มีดีได้ถึงวันนี้นอกจากพ่อแม่ญาติพี่น้องแล้ว ผมมีแต่เพื่อนดี ๆ ด้วย แต่ทั้งนี้ทั้งหมด ผมก็จะดีกับคนอื่น ๆ ก่อน ให้เขาก่อน ให้อะไรก็ได้ ที่คิดว่าดีสำหรับเขาแน่ ๆ ..พอผมเป็นฝ่ายรับ ผมรู้สึกว่า นั่นคือผลของการกระทำจากตัวเราเอง อย่างผมเสียเวลามาทำบล็อกตรงนี้ มันก็ประโยชน์ของผม แต่ว่าผมไม่ทำก็ได้ แต่บางทีผมก็อยากบอกเล่าในอีกมุม ของเจ้าของบทประพันธ์ ของคนดู และของคนที่พอมีความรู้อะไรเก่า ๆ ที่ในละครไม่ได้อธิบาย แต่ว่าผมก็เห็น..(งงละเซ่)

จุ๊ ฟ ๆ ..

(คุณลี หนังสือจะหมดสต๊อกแล้วนะ)


มีจดหมายอีกฉบับ แต่เป็นส่งซื้อนิยายเช่นกัน (จนนี้ยังไม่ได้ไปส่งเลย เพราะมัวแต่โม้ รอหน่อยนะ))))


-------------------------------------------------------------
สำหรับชิงชังเมื่อคืน ตอนที่ 20 นั่งดูด้วยใจจดจ่อ แต่บอกตามตรงว่าเมื่อคืนมันแรงมากกกกกกกกกก คือไม่ตรงกับบทประพันธ์หรอกครับ อย่างฉากที่ไอ้ยิ่งกับนังอุ่นไปตามยอดที่บ้านมาลัยนั้น

ถ้ากรณีเช่นนี้ หลังจากที่ตาเฉยกับยายมะลิ จับลูกสาวกับยอดได้แล้ว เขาจะต้องพากันไปหาผู้ปกครองของผู้ชาย กรณีเช่นนี้ก็คือเมีย แล้วพูดตรง ๆ เลยว่า “แม่อิ่มจะเอาอย่างไรเรื่องเป็นแบบนี้” แค่นี้อิ่มจะไปไหม แต่ว่ามันคือละคร หรือแม้แต่ฉากที่ยิ่งกับมาลัยไปตาม จริง ๆ ก็ต้องเรียกเจ้าของบ้านซิ เรียกออกมาถามด้วยความเกรงใจ แต่พอไม่ได้ดังใจค่อยลุยกัน แต่ฉากที่ไอ้เหนาะ ตาเฉย ยายมะลิ ซ่อนตัวแล้วให้มาลัยลงมาลุยคนเดียวนั้นก็ถูกอยู่นะ แต่ว่าพอวิ่งลงจากเรือนมาแล้ว จริง ๆน่าจะเข้ามาช่วยลูกสาว ไม่ใช่ ไปดึงไอ้ยิ่งออกมา.. (คือมันแปลก ๆ แต่ว่าโดยรวมก็ถือว่า มันส์ อย่างที่คุณลีอยากตบอีมาลัยนั่นแหละ ลอยหน้าลอยตาได้น้าตบมากกกกกกกกกก สุดยอดดดดดดดดดดดดดเลย)

และเมื่อคืนนี้ผมของขึ้นกับนังบังอรสุด ๆ ตอนแรกก็ไม่พอตา กับยายเอียดเท่าไหร่สะบัดสบิ้งกับผู้ใหญ่แก้ว แต่พอรู้เหตุเกิดจากคนลือกันว่า อิ่มกับอินเล่นชู้กัน ก็ไม่แปลกที่เธอจะชัดเจนซะขนาดนั้น พอฉากบังอรอาละวาด ทำตัวงี่เง่า เต็มไปด้วยอารมณ์หึงหวงอยากเอาชนะ อยากตบบังอรจริง ๆ (เล่นถึงมาก) แต่พอทิดอินได้ระบายความในใจออกมา ก็สงสารบังอรอีก เข้าใจหัวอกลูกผู้หญิง(ด้วยกัน555+) แล้วก็เห็นใจทิดอินสุด ๆ ก็คนมันไม่รัก แล้วมันก็มีแผนการอยู่ในใจแล้ว แผนจะพังก็เพราะบังอร
และเมื่อทุกอย่างมันจะพังก็ให้มันพังกันไปเลย..

((ฉันไม่ได้นอกใจเพราะ บังอรไม่เคยอยู่ในใจของฉัน))

และเมื่อบังอรจะหันไปเล่นชู้เพราะเจอคนอย่างปลัดสมชายนั่นก็เข้าใจอารมณ์ชั่ววูบในค่ำคืนที่แสนจะเจ็บปวด

และตอนนี้ก็สะท้อนให้เห็นว่าในอดีตนั้น ผู้หญิง จะเป็นไทจากพ่อจากแม่ได้นั้นก็คือต้องออกเรือน พอออกเรือนมาแล้ว ชีวิตก็เป็นของบังอร ดีชั่วก็อยู่ที่การตัดสินใจของตัวเอง

และความรักที่มันว่างเปล่า อ้างว้าง เหน็บหนาวใครเล่าจะไม่รู้สึกดี ๆ เมื่อมีใครสักคนมาประคับประคอง มีคำพูดหวานหู ชักจูงใจบวกเล้าโลม..
แต่ว่า ถ้าเปลี่ยนจาก สะมันดาเฮ่ กันที่ท้ายรถ เป็นในรถมันคงจะได้อารมณ์กว่านี้นะ 55555+










Create Date : 04 กันยายน 2552
Last Update : 4 กันยายน 2552 10:27:17 น. 4 comments
Counter : 721 Pageviews.

 
สนใจนวนิยาย ชิงชัง สองเล่มจบ ราคา 420 เหลือจากผม เหลือเพียง 330.- รวมค่าจัดส่ง

โอนเงินมาที่ ธ. กรุงไทย สาขา ถ.มาตุลี ชื่อบัญชี นายนิพนธ์ เที่ยงธรรม ออมทรัพย์ เลขที่ 642-0-02733-0

หรือ

ธ.กรุงศรีฯ สาขาถนนสวรรค์วิถี ชื่อบัญชี นายนิพนธ์ เที่ยงธรรม ออมทรัพย์ เลขที่ 237-1-24729-1

แล้วอีเมล์มาแจ้งที่อยู่ f_nakhon@hotmail.com

และถ้าจะหาซื้อในกทม. มีจำหน่ายที่แพร่พิทยา ร้านบีทูเอส(บางร้าน)น่าจะสั่งเคาน์เตอร์ได้ หรือสาขาของ ณ บ้านวรรณกรรม มีที่เดอะมอลบางแค บางกะปิ ซีคอน ท่าน้ำศิริราช
หรือสั่งซื้อได้ที่เว็บของ ณ บ้านวรรณกรรม (ครับ)

ขอบคุณล่วงหน้าครับ..

--------------------------------------

เพลงรอสาย ริงโทน
รักเจ้าเอย (เพลงเปิดเรื่อง) กด *1237005 โทรออก
เพลงผิดเพราะรัก กด *1230146 โทรออก

(ได้ทั้ง ดีแทค เอไอเอส และทรู)



โดย: จุฬามณี (เฟื่องนคร-ชอนตะวัน) (F_nakhon ) วันที่: 4 กันยายน 2552 เวลา:10:45:48 น.  

 
เพิ่งได้ดูตอนที่ 20

สงสารยอดและอิ่ม เสียดายที่ความแค้นของอินได้ทำลายความรักของคนสองคนที่มีต่อกัน

เห็นใจบังอรแต่ไม่สงสาร ส่วนหนึ่งก็เพราะบังอรลุแก่โทสะโมหะมากจนขาดสติ

เสียดายที่วันนี้ไมมีปิง เสียดายที่อารีย์ไม่เห็นความดีของปิง ถ้าอารีย์มีความคิดได้แค่เสี้ยวหนึ่งของอิ่ม คงได้เห็นปิงมีความสุขกับเขาบ้าง

เสียดายที่คุณเฟื่องสร้างตัวละครแสนดีขึ้นมาแล้วกลับทำลายจนย่อยยับ

ไม่รู้ในนิยายเป็นอย่างไร แต่ในละครมีแต่คนรักและสงสารปิง ในกระทู้พันธ์ทิพย์ขนาดเนื้อเรื่องเข้มข้นขึ้นมากมาย ยอดถูกมาลัยทำเสน่ห์จนอิ่มน้ำตานอง กลับมีแต่กระทู้สงสารปิง เศร้าจริงๆ

จะตามดูต่อจ้ะ


โดย: ป้านิด IP: 91.48.118.229 วันที่: 4 กันยายน 2552 เวลา:21:44:34 น.  

 
ยิ่งเด่นมากวันนี้ เสียดายที่อุ่นปิดตาและปิดใจไม่เห็นความรักของยิ่งจนทำให้ชีวิตของตนดิ่งลงเหวอย่างน่าเศร้า

เสียดายที่ผู้ใหญ่แก้วใช้แต่โมหะเป็นวิธีปกครองลูก ไม่เคยไตร่ตรองและไม่รู้จักคำว่าอภัยอันเป็นทานสูงส่ง ไม่รู้จักอภัยแม้แต่สายโลหิตตัวเอง เอาแต่ก่นด่ารำพึงว่าลูกทำให้เจ็บช้ำโดยไมหวนมองตัวเองว่าเพราะอะไร ชีวิตลูกทุกคนถึงหักเห

เศร้าใจที่แม่ทองคำเป็นแม่ที่ไม่รู้จักปกป้องคุ้มครองลูก เอาแต่เป็นช้างเท้าหลังของผัวจนยอมที่จะเห็นลูกตกต่ำ ยอมเห็นหลานเกิดมาท่ามกลางความยากจน น้ำตาที่แม่ทองคำหลั่งออกมานั้นเย็นเยียบและไม่อาจประโลมน้ำใจสายโลหิตคนใดทั้งสิ้น

เสียดายที่วันนี้ไมมีปิง เสียดายที่อารีย์ไม่เห็นความดีของปิง อารีย์ลืมไปหมดแล้วว่าเคยเรียกหาแต่ปิงยามทุกข์ยามยาก ให้ปิงช่วยปกป้องคุ้มครอง มาวันนี้กลับมีให้แต่ความชิงชัง ถ้าอารีย์มีความคิดได้แค่เสี้ยวหนึ่งของอิ่ม คงได้เห็นปิงมีความสุขกับเขาบ้าง

จะรอวันปิงกลับมา แม้ไม่อาจให้ปิงเป็นอย่างที่หวัง ก็ยังดีที่ปิงได้ช่วยเลือดเนื้อเชื้อไขที่เกิดจากความรักอันบริสุทธ์ของตนให้รอดพ้นจากภัย ได้รับรู้และปิติที่ลูกเรียกพ่อก่อนจะละ้สังขาร




โดย: ป้านิด IP: 91.48.118.229 วันที่: 4 กันยายน 2552 เวลา:23:44:24 น.  

 
สวัสดีครับป้านิด ...

ขอบคุณสำหรับข้อคิดเห็นนะครับ..

สำหรับนังอุ่นนั้น อันที่จริงเธอจะลงเอยกับยิ่ง แต่ว่ายิ่งมาตายเสียก่อน อุ่นกลับบ้านท่าน้ำอ้อยไม่ได้ ยอดก็หนีคดี อุ่นจึงไปอยู่ในดงโจร แต่ตอนหลังอุ่นก็จ้างคนฆ่าไอ้คนที่ทำให้ชีวิตของตัวเองตกต่ำ แต่ปัญหาก็คืออยู่ที่ค่าจ้างฆ่าคน ก็คือ เธอจะต้องอยู่ในซ่อง แต่ตอนหลังอุ่นก็เลิกอาชีพนั้น เพราะว่า ยงชัย(ลูกชาย) ไม่ยอมให้จับต้องเนื้อตัว ลูกอายที่มีแม่เป็นกระหรี่ อุ่นก็เลยไปขายผ้าอยู่ที่ลพบุรี แต่อุ่นก็ส่งเสียเลี้ยงดูยงชัย แต่ถึงอย่างไรยงชัยก็ยังครึ่ง ๆ กลาง ๆ กับความรักของแม่..

ส่วนอาทิตย์กับอารีย์นั้น...ตัวละครตัวนี้ต้องรอดูว่า จะเล่นได้ถึงไหม อาทิตย์เป็นพระเอก ที่มีปัญหา เติบโตมาได้ด้วยความรักของยายและป้า แต่ว่าเขาก็ยังมีปมที่แม่ทิ้งไปไม่มาเหลียวแลอีกเลย อุ่นนั้นแม้ไม่เลี้ยงแต่อุ่นก็มาดูยงชัยอยู่เสมอ แต่อาทิตย์
แม่ถึงขนาดจำตัวเองไม่ได้ ทำให้เขาเจ็บปวดจนยืนอยู่แทบไม่ได้ แม้งานบวชอารีย์ก็ไม่กลับมา...

แล้วความรู้สึกของเขาจะเป็นอย่างไร?

รุ่นลูกท่าจะสนุกก็ตรง คุณกิ่ง คุณก้อย สัญชัย ยงชัย อาทิตย์ ที่เป็นเรื่องของชนชั้นในรั้วมหาวิทยาลัย แต่ปมปัญหาภายในใจของ ยงชัย อาทิตย์ ก็ยงคงอยู่ รวมถึงปูมหลังของ คุณชลาชล พ่อของกิ่ง แก้ว ที่รอวันเปิดเผย

ได้ครึ่งเรื่องแล้วครับ..
อีกครึ่งเรื่อง ก็น่าจะร้อนฉ่า...



โดย: จุฬามณี (เฟื่องนคร-ชอนตะวัน) IP: 117.47.160.162 วันที่: 5 กันยายน 2552 เวลา:8:16:38 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

F_nakhon
Location :
นครสวรรค์ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 9 คน [?]




email ถึงผู้เขียน

เฟื่องนคร : f_nakhon@hotmail.com
ลิขสิทธิ์งานเขียนทุกชิ้นในบล็อก เป็นของผู้เขียนตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ. 2537 ห้ามคัดลอก ดัดแปลง หรือนำไปเผยแพร่ต่อ ไม่ว่ากรณีใด ๆ ก็ตามโดยไม่ได้รับอนุญาตจากเจ้าของผลงาน

-------------------


Friends' blogs
[Add F_nakhon's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.