BlogGang.com : : F_nakhon : เฉพาะแฟน ชิงชัง (ไอ้หนูลูกพ่อ)

เฉพาะแฟน ชิงชัง (ไอ้หนูลูกพ่อ)

“เดี๋ยวแม่อิ่ม ทำไมละแม่อิ่ม ในเมื่อไอ้ยอดมันก็ตายไปแล้วส่วน บังอรก็มีผัวใหม่ไปแล้ว ทำไมเอ็งถึงจะรับรักพี่ไม่ได้”

“ถ้าเป็นเมื่อก่อน ฉันคงบอกพี่ไม่ได้ว่าเพราะอะไร แต่ช่วงสองปีที่ผ่านมา ฉันผ่านเรื่องราวมาเยอะแยะมากมายทำให้ฉันรู้ใจตัวเอง ว่าในใจฉันมีแต่พี่ยอดคนเดียว”

“เอ็งรักมัน”

“จ๊ะ ไม่ใช่เพราะฤทธิ์เสน่ห์ยาแฝดหรืออะไรทั้งนั้น ฉันรักพี่ยอดจริง ๆ”

“ทำไม ไอ้ยอดมันมีดีอะไร มีอะไรที่มันมีแล้วพี่ไม่มี มีอะไรบ้าง พี่ต้องทำให้ได้”

“มันไม่มีเหตุผลอะไรทั้งนั้น ความรักมันก็เป็นอย่างนี้แหละ คนที่ได้มีรัก ถึงได้มีทุกข์ทุกราย”

“ไม่นะแม่อิ่ม มันต้องมีสักทางสิ มันต้องมีสักทาง ที่แม่อิ่มจะรักพี่ ต้องมีสักทาง..พี่ต้องทำให้ได้ พี่ต้องทำได้”

“ไม่มีทางหรอกพี่อิน ไม่มีทาง..ตัดใจเสียเถอะนะพี่ อย่าดิ้นรนให้ทุกทรมานกันอีกเลย ฉันไม่ได้รักพี่ ไม่ว่าชาตินี้หรือชาติไหน ฉันจะไม่รักใครอีกแล้ว ฉันจะรักพี่ยอดคนเดียว”

การรอคอยอย่างไม่มีที่สิ้นสุด เป็นการรอที่ทรมาน มันเหงา อ้างว้าง โดดเดี่ยว แต่ก็เต็มไปด้วยความหวัง แม้รู้ว่ามันเป็นแค่เพียงความหวังลม ๆ แล้ง ๆ เป็นความว่างเปล่าเหมือนอากาศที่ไม่เคยจับต้องได้ แต่ตราบใดที่ยังมีลมหายใจ แม่อิ่มก็ยังมีความหวังอยู่กับวันข้างหน้า ทั้งที่ตามความเข้าใจนั้น ไอ้ยอดตายจากไปเกือบยี่สิบปีแล้ว

ดังนั้นเมื่อคำถามออกจากปากแม่ทองคำ จึงเหมือนเข็มที่ไปสะกิดแผลตรงหัวใจ แม้ไม่ได้พูดออกมา หรือเลือดไม่ได้ไหลออก แต่น้ำตาที่ไหลรินมันก็ล้นจากอกที่กลัดหนอง มันแทนคำตอบได้อย่างชัดเจนว่าแม่อิ่มยังรักไอ้ยอดอย่างไม่เสื่อมคลาย

น่าสงสารแม่อิ่มที่แม้จะผ่านช่วงเวลาร้าย ๆมาแล้ว แต่ความทุกข์ก็ยังเกาะกุมหัวใจ เมื่อยังอยู่กับการรอคอยจะพูดจะบอกให้ใครฟังก็ไม่ได้ เพราะคงถูกมองว่าเป็นคนบ้า มีใครที่ไหนคอยให้คนตายกลับมา

สุดท้ายสายตาของทุกคนก็จะมองด้วยความเวทนาว่าแม่อิ่มนั้นเป็นบ้าเพราะไอ้ยอดมันตายจาก
เศร้า....

อาทิตย์กับพ่อปิง

เป็นอีกหนึ่งของความเศร้าที่เป็นผลมาจากความทะเยอทะยานของผู้หญิงใจดำอย่างอารีย์ สองพ่อลูกแม้จะเจอหน้ากันแล้ว ปรับทุกข์ปรึกษาหารือ เพราะชะตาชีวิตคล้ายกัน แต่พ่อปิงกับลูกอาทิตย์คงไม่ทันคิดถึงคำว่า "บังเอิญ" บังเอิญว่าในโลกนี้มันมีอยู่จริงในเมื่อพ่อลูกบังเอิญให้ต้องมาช่วยเหลือเกื้อกูลกันถึงสองครั้งสองหน แล้วทำไมมันจะบังเอิญอีกไม่ได้บ้างหากปิงจะถามลูกว่าแม่ของเอ็งชื่ออะไร? ไม่อย่างนั้นพ่อลูกก็คงได้พบกันเสียที แต่ก็นั่นแหละเรื่องบังเอิญคงไม่เกิดขึ้นบ่อย ๆ ในเมื่อโชคชะตายังเล่นตลกกับสองพ่อลูกผู้อาภัพอยู่

ยงชัยกับนังอุ่น

หัวอกคนเป็นแม่อย่างนังอุ่นนั้นน่าเห็นใจไม่น้อย ยงชัยโชคดีกว่าอาทิตย์ตรงมีแม่ส่งเสียเลี้ยงดู แม้ไม่ได้อุ้มชูแต่ก็รักดังแก้วตาดวงใจ เราเข้าใจนะว่านังอุ่นมันอยากเห็นลูกแค่ไหน แม่ที่ไหนจะไม่ภูมิใจกับความสำเร็จขั้นแรกของลูกในรั้วมหาวิทยาลัย อ้อ แม่ในที่นี้ยกเว้นแม่อย่างอารีย์ที่มีลูกกับผัวคนแรกชื่อปิง และมีลูกชื่ออาทิตย์ (ต้องประจาน) จึงไม่แปลกที่นังอุ่นจะมาด้อม ๆ มอง ๆในรั้วมหาวิทยาลัย แต่ถ้าเราเป็นเพื่อนกับนังอุ่นที่ไม่ใช่นังพริ้ม เราจะบอกเธอว่าอย่ามาเลย ถ้ามาแล้วลูกเจ็บปวดกับความรู้สึก มาแล้วทำให้ลูกอับอาย นังอุ่นควรอยู่ในที่ที่ควรอยู่ แล้วเฝ้ามองห่าง ๆ ชื่นชมความสำเร็จของลูกผ่านทางแม่อิ่ม

แต่ก็นั่นละนะ เผอิญเราไม่ใช่นังพริ้มเพื่อนนังอุ่น และนังอุ่นก็เกิดมาแบบข้ามั่นใจในตัวเอง
และสิ่งที่เธอทำอยู่ไม่เคยผิด ด้วยเธออ้างเหตุที่ทำนั้นมาจากคำคำเดียวคือ "รัก" ไม่อย่างนั้นยงชัยจะเกิดมาหรือ ใช่ไหมที่นังอุ่นมันพูดกับตัวเองว่าสิ่งที่มันทำอยู่นี้ไม่ผิด! แล้วนังอุ่นก็ไปหาว่านปลาไหลเผือกมาให้พี่เขยกิน เพื่อเผด็จศึก

เหตุการณ์วันนั้นส่งผลมาถึงวันนี้ ความจริงก็เหมือนกรรมสนองนังอุ่นนะ ตอนนั้นตัวเองก็แอบทำมิดีมิร้ายกับพี่เขย แล้วเป็นไงล่ะ ตอนนี้ก็เลยต้องมาแอบมองลูกชายตัวเอง

ไอ้ยอดกับการไล่ล่าตามหาอดีต

การไม่รู้อดีตของไอ้ยอดเป็นการทรมานเช่นเดียวกับแม่อิ่ม มันอ้างวาง โดดเดี่ยว เปลี่ยวเหงา และเต็มไปด้วยความทรมาน สุดท้ายสิ้นหวังเมื่อเวลาผ่านไปในแต่ละวัน เดือนหรือปีก็ตาม การไร้อดีตของไอ้ยอด เปรียบเสมือนคนไร้เงา เหลียวหายังไงก็ไม่เจอเพราะมันว่างเปล่า ไอ้ยอดไม่รู้เลยว่าจะมีใครอยู่ข้างหลังบ้าง หรือมีใครคอยเขากลับไปหรือไม่ จึงไม่แปลกที่ไอ้ยอดจะกระวนกระวายจนขับรถชนอดีตคนเคยเจอหน้าแค่ครั้งเดียว

ไอ้ยอดจึงมีความหวังขึ้นมาเมื่อเจอปิง แต่ความหวังนั้นดับไปเมื่อบังเอิญปิงเข้าใจผิดว่าต้องเสียค่ารักษาพยาบาลเอง ทิ้งเพียงคำพูดให้ไอ้ยอดได้ขบคิดต่ออย่างมีความหวังว่าตนยังมีอีกหนึ่งชื่อคือ "เสือ"

วันนี้ยังมีตัวละครอีกหนึ่งที่ต้องพูดถึง เพราะถ้าไม่พูดดูจะฉีกหน้าหล่อนกันเกินไป อีกอย่าง วันนี้เธอมาเพื่อขโมยซีนคนอื่นเห็น ๆ

"คนอย่างข้า ปกติใส่ข้างล่างข้างบนครบสองชิ้นถือว่าเรียบร้อยแล้ว"
ยกให้เป็นวลีเด็ดประจำสัปดาห์นี้ไปเลย นังพริ้ม สุดยอดจริง ๆ

คำเตือน : นี่คือความคิดเห็นส่วนตัวหลังดูละครจบ
โปรดใช้วิจารณญาณ

โดย: โมริสา IP: 118.173.90.91 1 ตุลาคม 2552 23:13:21 น.

วันนี้ก่อนอื่นต้องขอกู้หน้าคุณลีก่อน เรื่อง เพลง ที่เปลี่ยนเป็นออเคสต้านะครับ คุณลีโพสต์ไว้ว่า เพลงผิดเพราะรัก แล้วผมมาแก้ว่า เป็นเพลง รักเจ้าเอย ก่อนโพสต์เมื่อวานนี้ วันนี้ไปนั่งฟังใหม่อีกรอบ ตอนที่ทิดอิน จะเข้าไปหาหลวงลุง มันคือเพลง ผิดเพราะรัก ครับ เพล้งงงงงงงงงงงงง!!!

หลักฐานว่า มีคนเข้ามาเยี่ยมชมบล็อกจนกระทั่งไต่ลำดับขึ้นมาเป็นที่ 18 ของวันที่ 1 ตุลาคม ขอบคุณนะครับ ตอนทำบล็อกใหม่ ๆ เห็นเขามีคนเข้าบล็อกกันเยอะ เราก็คิดว่า เอ ทำอย่างไรให้คนเข้ามาป้วนเปี้ยนดูชมบล็อกเราได้บ้าง ก็พยาย้ามพยายาม จนกระทั่ง ได้อานิสงส์ของชิงชัง ซึ่งตรงนี้ก็เป็นอีกช่องทางหนึ่ง ที่ทำให้ผมรู้ว่า มีคนชอบชิงชังมากน้อยแค่ไหนครับ..

ก็ไม่น่าจะเชื่อนะ จินตนการของเราหนึ่งเรื่อง (ของเด็กกะโปโล) มันจะไปได้ไกลถึงเพียงนี้..

เมื่อวาน ผมถูกกล่าวหาว่า "ใจร้าย" ใจร้าย เธอน่ะใจร้ายรู้ไหม...

สำหรับปิง หรือยิ่ง หรือทิดอิน บังอร ใครก็แล้วแต่ที่ถือว่าประสบเคราะห์กรรม อันน่าไม่พึงใจ

ยอมรับว่า ตอนที่เขียนนั้นก็นั่งน้ำตานองตลอดครับ

พอเขียนเสร็จแล้ว มองย้อนกลับไป ผมก็ยังนึกเวทนาชีวิตพวกเขา

ถามว่า ผมคิดหรือ? ผมจงใจอย่างนั้นหรือ
พวกเขาพาชีวิตของเขาไปเอง ผมเพียงเป็นคนนั่งดูเท่านั้น...ผมนั่งดูจริง ๆ ...นั่งดูเหมือนนั่งดูละครในเวลานี้นี่แหละครับ

ทุกวันนี้ก็ยังงง ๆ อยู่เลยว่า ชีวิตพวกเขาเข้ามาในมโนของผมได้อย่างไร...
นึกว่าแม้กระทั่งจังหวะจะโคนที่จะปล่อยพวกเขาออกมานั้น ทำได้อย่างไร คนเขียนนิยาย เขาจะมีพล้อตที่ดี แต่ผมบอกได้เลยว่า ผมไม่มีพล้อตที่ดีเลย เขียนไปเรื่อย ๆ ให้ตัวละครพาไป ชื่อตัวละคร เขียน(พิมพ์)ไป จดไป(จดด้านหลังกระดาษที่ปริ้นมา)..ไม่มีการตั้งอะไรไว้ล่วงหน้า

แต่ว่าวันนี้ชิงชังก็มาถึงขั้นนี้แล้ว ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเป็นเพราะอะไร จะชมว่าฝีมือ ผมก็ว่ามันก็มีข้อบกพร่องเยอะ ชิงชังถือเป็นงานดิบ ๆ เล่มหนึ่งแล้วกัน เพราะถ้าถามว่าทำไม ไม่ให้นั่นล่ะ นี่ละ โน่นล่ะ ผมตอบไม่ได้ครับ..

ผมรู้แต่ว่า มันชื่อเรื่อง "ชิงชัง" ดังนั้นมันต้องแรงและเป็นไปอย่างที่ใคร ๆ ก็คาดถึงและไม่ถึง...

ดังนั้นหากผมจะถูกกล่าวหาว่าใจร้ายในเวลานี้..

ใจร้าย ๆ แบบนี้น่าจะเรียกสติคนได้บ้างนะครับ..

ผมว่ามันมีอะไรมากมายทีเดียว...ที่ทำให้เราต้องฉุกคิด อย่างที่ ตัวอักษรเเดง ๆ ที่ผมทำไวด้านบน...มันน่าจะเป็นเรื่องที่ใกล้ตัวเราที่สุด..นะ..

สรุปว่า ตอนที่ผมเขียนชิงชัง ผมบวชอยู่ (เขียนจบตอนสึกมาแล้ว) ต้องบอกว่าตอนนั้นค่อนข้างจะเห็นทุกข์ ทุกข์จากรัก จากการครองเรือน ดังนั้น มันจึงถูกตีแผ่ออกมาครับ..เรื่องประโลมโลกประโลมใจก็เลยมีน้อยไปหน่อย แค่นั้นเอง...

"ยงชัยลูกแม่"
ประโยคนี้ชอบจัง แต่เมื่อไปเปิดในนิยาย จะไม่มีครับ มีแต่ "ลูกแม่"

สำหรับเมื่อคืน ผม

ไปสองรอบ
รอบแรก..ฉากตอนปิง คว้าข้าวบนโต๊ะมากิน แล้วอาทิตย์มาเห็น วิ่งไล่จับกัน..

และก็ฉากสุดท้าย อันนี้ไม่ได้เตรียมใจไว้เลยยยยยยยยยยยยยยยยย แบบ พอปิงเดินไปเกาะเสา ผมก็เต็มตื้นอีกแล้ววววววววววววว ทำไมมันถึงได้รันทดขนาดนี้ละปิงเอ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย

บังอรเธอรักแม่นะ..

วัยเจริญพันธุ์

รักเจ้าเอยหัวใจเพรียกหา ...ความรักทำให้คนสุขสม ความรักทำให้คนหลั่งน้ำตา...

วันนี้รูปน้อยหน่อย พอดี ธุระเยอะ ขอตัวก่อนครับ..

Create Date : 02 ตุลาคม 2552

Last Update : 2 ตุลาคม 2552 12:06:11 น.

15 comments

Counter : 1854 Pageviews.

สนใจนวนิยาย ชิงชัง สองเล่มจบ ราคา 420 เหลือจากผม เหลือเพียง 330.- รวมค่าจัดส่ง

โอนเงินมาที่ ธ. กรุงไทย สาขา ถ.มาตุลี ชื่อบัญชี นายนิพนธ์ เที่ยงธรรม ออมทรัพย์ เลขที่ 642-0-02733-0

แล้วอีเมล์มาแจ้งที่อยู่ f_nakhon@hotmail.com

และถ้าจะหาซื้อในกทม. มีจำหน่ายที่แพร่พิทยา ร้านบีทูเอส(บางร้าน)น่าจะสั่งเคาน์เตอร์ได้ หรือสาขาของ ณ บ้านวรรณกรรม มีที่เดอะมอลบางแค บางกะปิ ซีคอน ท่าน้ำศิริราช
หรือสั่งซื้อได้ที่เว็บของ ณ บ้านวรรณกรรม (ครับ)

ขอบคุณล่วงหน้าครับ..

--------------------------------------

เพลงรอสาย ริงโทน
รักเจ้าเอย (เพลงเปิดเรื่อง) กด *1237005 โทรออก
เพลงผิดเพราะรัก กด *1230146 โทรออก

(ได้ทั้ง ดีแทค เอไอเอส และทรู)

ผลงาน+ราคา ของผมและคุณโมริสาครับ (ประกอบการพิจารณา)
ราคาเต็ม
ชิงชัง 420.-
องค์การบริหารฯ 210.-
แจกันดอกหญ้า 220.-
สะบายดีหัวใจ 180.-
ไม่ต้องรักเท่าฟ้า 220.-
แสงดาว ไอดินฯ 295.-
หัวใจไม่ใช้เส้นขนาน 269.-

แรงรักเงาริษยา 269.-
พยัคฆ์ร้ายในสายหมอก 220.-
รอยแค้นแรงพิศวาส 299.- (แถมที่คั่นหนังสือรุ่นพิเศษ)

ทุกเล่มลด 20 % สนใจ โอนเงินเข้าเลขที่ธ.กระทู้บน แล้วก็แจ้งที่อยู่มาครับ เพียงเท่านี้ก็จะได้มีผลงานเกือบมีคุณค่าสูงไว้ในครอบครอง (ขอบคุณล่วงหน้าครับ)

โดย: F_nakhon

วันที่: 2 ตุลาคม 2552 เวลา:12:10:45 น.

รอ ๆ ๆ ๆ ๆ ให้อัพบล็อค รออ่าน อย่างใจจดใจจ่อ

เสียดายนะ อีกตั้ง 3 วัน กว่าจะได้ยล ชิงชังอีกที

โดย: little prawn IP: 119.46.60.62, 119.46.60.3 วันที่: 2 ตุลาคม 2552 เวลา:14:22:50 น.

คุณจุฬามณีเริ่มคิดแล้วใช่ไหมค่ะ ที่พี่ปิงของเราบทเศร้าๆ ยิ่งได้พี่หนุ่มเล่นด้วยยิ่งทวีความเศร้าเรียกน้ำตาได้อย่างเยี่ยมยอดไปเลย ทำให้แฟนละครอย่างเราอินไปก่ะบทเลย เมื่อวานเห็นตัวอย่างตอนต่อไปไม่รู้อีอุ่นของเราได้เห็นพี่ยอดไหมอ่ะ
ปล. ชอบตัวละครทุกตัวเลยค่ะ แต่ที่ได้ใจยกให้พี่พริ้มเมื่อคืนพูดซะเด็ดดวงเลย ฮากระจาย ว่าละครเรื่องนี้มีกี่ตอน แบบว่ารวมรุ่นลูกแล้วอ่ะค่ะ

โดย: Brownie IP: 203.144.130.176 วันที่: 2 ตุลาคม 2552 เวลา:14:26:37 น.

รวมรุ่นลูกแล้วพี่เขาบอกว่าสี่สิบกว่าตอน แต่ไม่ได้บอกว่าเท่าไหร่ไม่ถึงห้าสิบตอนครับ แต่ตอนนี้ ก็ 36 แล้ว อยากให้ถึงสัก 45 อะนะ อยากดูอะไรหวาน ๆ วัยรุ่น ๆ อีกนิดคับ..

โดย: จุฬามณี (เฟื่องนคร-ชอนตะวัน) IP: 114.128.80.149 วันที่: 2 ตุลาคม 2552 เวลา:14:36:25 น.

ทำไมเรา..ไปพาพ่อไปหา......ที่ท่าน้ำอ้อย ล่ะ!
คำถามนี้ทันสมัียมาก เป็นคำถามที่ตรงใจคนดู ไม่ต้องรอให้คนดูลุ้นถาม
แสดงถึงไหวพริบของตัวละคร "น้องก้อย" สมแล้ว
ที่ได้เข้าเรียนในสถาบันที่มีชื่อเสียง

สงสาร "อุ่น" จับใจ คงอยากเข้าไปกอดลูก หอมลูก
ชื่นชมลูกใกล้ ๆ

พี่รักพี่อิ่มเพียงใด ฉันรักพี่ยอดมากกว่า
ข้ารักพี่ยอดเพียงใด ข้าก็รักลูกพี่ยอด.....(จำไม่ได้)
อุ่นเอย...เจ้าต้องวิ่งตาม...ความรัก อีกนานสักเท่าใดหนอ

+ + + + + + + + + + + + + + + + + + +

ตัวอย่าง ตอนต่อไป ที่จะออกอากาศในวันจันทร์
ทำให้แฟนชิงชังลุ้นอย่างใจจดใจจ่อ
+ - + - ไม่อาจคาดเดาได้

! เพราะเดาผิดมาแล้ว คิดว่าความทรงจำของคุณชลาชลจะ
กลับคืนมา - - - - -

โดย: แอน_แฟนชิงชัง IP: 125.25.207.232 วันที่: 2 ตุลาคม 2552 เวลา:14:45:49 น.

อยากให้ถึงวันจันทร์เร็วๆ จัง

โดย: Brownie IP: 203.144.130.176 วันที่: 2 ตุลาคม 2552 เวลา:16:23:28 น.

ไม่เกินเมนต์เลย....แต่อ่านตลอดเลยค่ะ
ต้องขอชมคุณเฟื่องนะคะว่าเรื่องชิงชังนี่ดีมากเลย ติดมากค่ะ
นานๆ จะมีละครแนวนี้ เป็นอะไรที่สามารถเป็นไปได้ในชีวิตจริง
ปกติชอบละคร แนวที่เห็นการดำเนินชีวิต แบบนี้เลยค่ะ ....
ตื่นเช้สต้องหาดูในเวบก่อนเลย......แล้วเข้ามาอ่านหน้าบล็อกของคุณ......

มะอยากเชื่อว่าจะยังละอ่อนอยู่เรยนะเนี่ย.....อืม ยกนิ้วให้เลยค่ะ ....สร้างสรรค์ผลงานดีๆ ต่อไปนะคะ ......

โดย: แม่บ้านบาเยิร์น IP: 217.227.51.16 วันที่: 3 ตุลาคม 2552 เวลา:14:32:29 น.

พรุ่งนี้ก็ได้ชม...ชิงชัง..แล้ว ..

โดย: แอน IP: 125.25.207.77 วันที่: 4 ตุลาคม 2552 เวลา:20:37:12 น.

แวะเข้ามาเยี่ยม และแวะมาบอกว่าแถวบ้านและที่ปัตตานี มีแฟนละครชิงชังเพียบ และมีน้องฝากมาบอกว่า ชิงชังสนุกมาก ช่างคิดช่างผูกเรื่องได้ดุเด็ดเผ็ดมัน พูดตามเขาบอกเกือบทุกคำนะเนี่ย

โดย: โต๊ะกลม ณ บ้านไร่

วันที่: 5 ตุลาคม 2552 เวลา:12:01:06 น.

ลูกผู้ชายกล้าทำ ก็ต้องกล้ารับ
คำนี้ดูจะใช้ได้กับหลวงพี่อินได้อย่างลงตัว
คำสารภาพจากปากของคนเป็นพระ ทำเอาแม่อิ่มนิ่งตะลึงไปชั่วครู่ใหญ่
หากทิดอินเป็นฆราวาส แม่อิ่มก็คงจะถามว่าพี่ทิดอินโกหกฉันใช่ไหม ?
แต่เมื่อคนพูดเป็นพระสงฆ์ผู้อยู่ในศีลในธรรม คำพูดที่เปล่งออกมาย่อมเป็นความจริง
แม่อิ่มถึงได้นิ่งอึ้ง แม้ในสายตาจะเต็มไปด้วยความคลางแคลงใจ
แต่เธอจำต้องยอมรับความจริงที่เกิดขึ้นอย่างเจ็บปวด
คำอโหสิกรรมที่เอื้อนเอ่ยออกไปนั้น เราเชื่อว่าเธอสองจิตสองใจ
เปรียบเหมือนด้านมืดกับด้านสว่างของคน
ใจหนึ่งอยากจะบริภาษออกไปด้วยความเจ็บใจที่ทิดอินทำกับไอ้ยอดจนต้องจากกันโดยที่ยังไม่ทันได้ล่ำลา
แต่ใจด้านสว่างของแม่อิ่ม กลับให้อภัยพร้อมมือที่ยกขึ้นพนม
กับคำพูดอโหสิกรรมที่เปล่งออกไปทั้งน้ำตา

ฉากนี้เราว่าคุณเจี๊ยบ โสภิตนภาแสดงได้ดีมาก
ใบหน้านองน้ำตาแสดงออกถึงอารมณ์ที่สับสนของผู้หญิงที่รอการกลับมาของคนรัก
กับสายตาที่มองหลวงพี่อินหลังสารภาพผิดนั้น มันบอกเราคนดูว่า
เหมือนเป็นเรื่องเหลือเชื่อ เหมือนกำลังฟังใครสักคนพูดเรื่องโกหกให้ฟัง
ขณะเดียวกันในสายตานั้นก็ยังเคารพในคำขออโหสิกรรมของผู้ทรงศีล

ส่วนหลวงพี่อินนั้นเล่า ท่านนิ่ง สงบ และสำรวมใจได้อย่างดี
ไม่หวั่นว่าจะโดนแม่อิ่มโกรธ เกลียด ในเมื่ออดีตจำต้องสะสาง
เมื่อถึงเวลาก็ต้องยอมรับความจริงอย่างลูกผู้ชาย
เราดูว่าหากแม่อิ่มจะไม่ให้อภัยในความผิดที่เคยก่อขึ้นของหลวงพี่ทิดอินแล้วละก็
ทิดอินในเพศบรรพชิตก็จะให้อภัยและอโหสิกรรมให้กับแม่อิ่มอย่างไม่มีเงื่อนไข

ถ้าจะถามว่าวันนี้เราชอบฉากไหนสุด ก็คงหนีไม่พ้นฉากพระสารภาพบาปไปได้หรอก
ขอสารภาพเช่นกันว่า ฉากนี้เราเสียน้ำตาให้ง่าย ๆ เลยแค่เห็นสีหน้าผิดหวังของแม่อิ่มแค่นั้นแหละ

สองพ่อลูกในห้องนอนกับการรักษาพยาบาล เป็นอีกหนึ่งฉากที่ประทับใจ
คนทั้งสองเหมือนเติมในสิ่งที่อีกคนขาด
ความผูกพันจึงรุดหน้าไปอย่างรวดเร็ว เมื่อต่างให้ในสิ่งที่อีกฝ่ายไม่มี

ในขณะที่นังอุ่นเริ่มคลางแคลงใจในตัวไอ้ยอดเช่นกัน
อยากบอกว่าชะตาชีวิตของคนเรา เมื่อมันถึงเวลาต้องสะสาง
มันมักหมุนวนกลับมาหาเขาเหล่านั้นจนได้
แม้จะต่างสถานที่ ต่างเวลา แต่โชคชะตามักหาพวกเขาจนเจอ
เพื่อให้ได้มีโอกาสแก้ไขสิ่งบกพร่องของชีวิตที่ผ่านมาอีกครั้ง
และคำพูดอโหสิกรรมที่มีให้แก่กัน อย่างที่พระอินขอกับแม่อิ่มนั่นเอง

คำเตือน : นี่คือความคิดเห็นส่วนตัวหลังดูละครจบ
โปรดใช้วิจารณญาณ

โดย: โมริสา IP: 118.173.93.139 วันที่: 5 ตุลาคม 2552 เวลา:22:19:29 น.

พี่ยอดกับแม่อิ่มจะไม่ได้อยู่ด้วยกันตอนจบจริงๆเหรอนี่
ใครรู้บ้างช่วยไขข้อข้องใจที
อยากให้ได้อยู่ด้วยกันนะ
เพราะทั้ง 2 คนก็เป็นคนดีนี่ ใช่ป่ะ???

ใครรู้บอกทีนะ สุดท้ายจะเปนยังไง

โดย: lapiz IP: 117.47.44.242 วันที่: 5 ตุลาคม 2552 เวลา:22:30:15 น.

คุณ lapiz เรื่องจะได้อยู่ด้วยกันตอนจบหรือเปล่านั้น..อิอิ ผมก็ไม่รู้ใจคนเขียนบทเหมือนกันครับ..

โดย: F_nakhon

วันที่: 6 ตุลาคม 2552 เวลา:9:11:34 น.

สุดท้ายปิงต้องตาย
แต่อยากจะขอให้ ทั้งสองพ่อลูกจากกันด้วยดี
ให้ทั้งสองพ่อลูกได้อยู่ดูแลกัน จนอิ่มใจ ก่อนได้ไหม ขอให้คุณจุฬามณีต่อรองกันคนเขียนบทด้วย

โดย: แอน_แฟนชิงชัง IP: 125.25.207.178 วันที่: 6 ตุลาคม 2552 เวลา:9:27:27 น.

แค่คู่ของอาทิตย์สมหวังก็หรูแล้วเนอะ มะเฟื่องเนอะ

ดีใจจังเมื่อคืนไม่เสียน้ำตา

โดย: Jum IP: 199.40.204.245 วันที่: 6 ตุลาคม 2552 เวลา:11:48:41 น.

ชอบทั้งสองคู่ก็คืออาทิตย์กับกิ่งและยงชัยกับก้อยนะแต่ก้อยกับยงชัยจะรักกันได้หรอก็พ่อคนเดียวกันนะงงจัง

โดย: m IP: 118.173.217.29 วันที่: 7 ตุลาคม 2552 เวลา:21:19:42 น.