เฉพาะแฟน ชิงชัง (ซิงซัง ฟีเวอร์!) คนเราถ้าต้องการจะค้นหาความจริงจากอดีตจริง ๆ แล้วละก็ มันไม่ยากเลยใช่ไหมผู้พันเสมอพงษ์ ? ในขณะที่เมียตัวเองก็อยากปกปิด ไม่อยากให้รู้ความผิดพลาดในอดีต เรื่องนี้ต้องบอกว่าอารีย์ผิดมาตั้งแต่ต้น ผิดตรงคิดทิ้งผัวยังไม่พอ เธอยังผิดตรงทิ้งลูกเพื่อไปมีครอบครัวใหม่ เพราะความทะเยอทะยานที่มีติดตัวมาตั้งแต่สาว ๆ ความจริงมันก็ไม่ผิดนะถ้าคนเราจะมีความทะเยอทะยาน ใฝ่ดีใฝ่สูง แต่ก็อยากให้ดูด้วยว่าไอ้สิ่งที่เราตั้งความหวังไว้ข้างหน้านั้น เราเหยียบใครให้จมดินไปบ้าง และตอนนี้มันก็ใกล้เวลาที่อารีย์จะต้องชดใช้แล้ว หลังจากที่เธออยู่กับความโป้ปดมดเท็จมานาน ก็รอดูว่าเหตุที่เธอก่อ ไว้ในอดีตนั้นจะส่งผลอย่างไรกับเธอบ้างในปัจจุบัน ยงชัยยังคงอยู่กับความฝันแสนหวานของตน หลังจากปมชีวิตเรื่องแม่ถูกคลายออก เขาก็เดินหน้าสานต่อรักครั้งแรกของตนอย่างไม่ย่อท้อ คำพูดที่ว่า"รักตั้งแต่แรกพบ และจะรักจนวันตาย" ดูจะบอกไปถึงความเป็นตัวตนของยงชัยตรงที่ว่า ทุกอย่างในโลกนี้เป็นสีชมพูสำหรับเขา แต่เมื่อเขาพูดถึงลางสังหรณ์ กลัวว่าจะต้องพลัดพรากจากคนรัก สีหน้าและแววตาของเขาดูเปลี่ยนไปอย่างชัดเจน และที่สำคัญโลกสีชมพูของเขามันเปลี่ยนเป็นสีเทาไปอย่างง่ายดาย ก็อยากบอกว่านี่คือวิถีชีวิตของวัยรุ่น วัยที่กำลังเติบโตทางความคิด วัยที่เต็มไปด้วยความฝัน วัยที่ไม่ต้องการความผิดหวัง และคำตำหนิติเตียน สุดท้ายเขาไม่ต้องการให้ใครขัดใจในความคิดที่เขาเชื่อมันถูก ซึ่งบางครั้งก็ต้องให้พวกวัยรุ่นได้เรียนรู้ความเจ็บปวดด้วยตัวเอง เพราะประสบการณ์เหล่านั้นจะสอนให้เขาเติบโต เพื่อที่ในอนาคตเขาจะแข็งแรงทั้งใจและกาย วันนี้ดูบังอรแล้วขำจริง ๆ "อาทิดดดดด มีใครมาหาแน่ะลูกกกก" บังอรเธอจีบปากบอกหลานชาย ช่างเป็นเสียงที่หวานแหลมซะจริง ๆ ประมาณว่าเสียงเธอแทงเข้าหูทะลุไปถึงหัวใจเลย บังอรก็ยังปากเก่ง ปากจัดระรานเขาไปทั่ว กัดใครได้เธอก็จะกัดไว้ก่อน ไม่สนว่าใครจะเจ็บปวดเพราะคำพูดของเธอ ชอบฉากที่ยงชัยจะเอาพริกยัดปากเพราะพูดมากเกิน เท่านั้นไม่พอ เจอคู่ปรับเก่าอย่างอารีย์ที่เป็นคนแฉเรื่องจดหมายในอดีตของบังอร คำกระแหนะกระแหน กระทบกระเทียบเปรียบเปรยจึงพ่นใส่อย่างเผ็ดร้อน เรียกว่าเผ็ดยิ่งกว่าพริกในขวดโหลของแม่อิ่มเสียอีก วันนี้เผอิญได้ฟังคำสัมภาษณ์สั้น ๆ ของท่านว.วชิรเมธี ท่านพูดว่า "การคิดจะทำอะไรสักอย่าง ขอให้คิดถึงสิ่งที่จะตามมาในวันข้างหน้าด้วย" ก็ขอนำมาใช้ปิดท้ายความเห็นที่มีต่อละครชิงชังในวันนี้เลยแล้วกัน โมริสา คำเตือน : นี่คือความคิดเห็นส่วนตัวหลังดูละครจบ โปรดใช้วิจารณญาณ โดย: โมริสา IP: 180.180.1.6 14 ตุลาคม 2552 22:48:06 น. ------------------------------------------------------------------------------- สะบายดี...กลับมาแล้วครับ ในขณะที่เขียน บรรยากาศน่านอนมาก ๆ แต่ว่า ก็นอนต่อไปไม่ได้..เพราะว่าคิดถึง คิดถึง ‘เฉพาะ’ แฟน ๆ ของ ‘ซิงซัง’ อ่านใหม่อีกรอบครับ ซ. ไม่ใช่ ช. เด้อคร้าบเด้อ.. ก่อนอื่นก็ต้องขอบคุณคุณลีกับคุณอามานี่ ที่ช่วยทำให้บล็อกแห่งนี้มีอะไรต่อมิอะไรตอนที่ผมไม่อยู่ ขอบคุณอีกครั้งครับ.. สำหรับสถิติของบล็อกอันน่าชื่นใจเป็นอย่างมาก ล่าสุดก็เมื่อวันศุกร์ที่แล้วครับ// 2006 ผู้เยี่ยมชม และช่วงหลัง ๆ ก็มียอดเม้นท์มากขึ้น ขอบคุณ จาก ทุก ๆ กำลังใจนะครับ ครับผมไปลาวมาตั้งแต่วันศุกร์ยันวันพุธ (เมื่อคืนนี้ถึงบ้านตีสอง) ไปพร้อมกับ ไข้ ไข้ที่เพ้อหาแต่ ชิงชัง ซึ่ง เพ้อ ๆ แบบนี้คุณลี เธอบอกว่า ฟีเวอร์ โอ้วววววววว ชิงชัง ฟีเวอร์ ไปแล้ว// จริงหรือเปล่า..ช่วย คอนเฟิร์มกันหน่อยเถอะครับ ใครเป็นไม่เป็นไม่รู้ แต่ ผมอาการหนัก 5555+ เริ่มจากพอขึ้นรถ ก็เม้าท์เรื่องชิงชัง ไปครึ่งทาง คนโน้นคำ คนนี้คำ จนกระทั่งผล็อยหลับไป ซึ่งตอนนี้ ใคร ๆ ก็เรียก ผมว่า “ยงชัย” อุ้ย คนเขียนก็กลายเป็นพระเอกไปเสียแล้ว ซึ่งชื่อผมที่ถูกเรียกว่ายงชัยนี้มีมาตั้งแต่หนังสือเป็นเล่ม แล้วอาจารย์ท่านซื้อไป(บังคับให้ซื้อ) พออ่านจบท่านก็เรียกผมว่า “ยงชัย” หรือไม่ก็ “ไอ้ยง” ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา คนอื่น ๆ (ลูกทัวร์) ที่ไม่ได้อ่าน ก็งง ๆ ว่าใครหว่า “ยงชัย” อาจารย์ก็ยิ้ม ๆ ไม่ยอมบอก จนกระทั่งสองปีผ่านไป พอยงชัยหน้าตาน่ารักเป็นบอล แถมโด่งดังซะขนาดนี้ ตอนนี้ใครก็เลยรู้ว่า ชื่อ ยงชัย (ชื่อแปลก ๆ) นี้ มีที่มาอย่างไร.. ต้องเล่าเรื่องไปลาวอีกหน่อย ไปมาหลายหนจนกระทั่งได้เรื่อง “สะบายดี..หัวใจ” มาหนึ่งเรื่อง ไปครั้งที่แล้ว มีผู้ร่วมเดินทางที่เรียกว่าพาไปย้อนรอย ณมิตรากับเทียนปูชา ก็คุยกันแต่เรื่องตัวละครในสบายดีหัวใจ พอครั้งนี้ ช่วงชิงชังฟีเวอร์ เราก็อยากรู้ว่าคนลาวแขวงบ่อแก้ว (ตรงกันข้ามกับเชียงของจังหวัดเชียงราย) ได้ดูชิงชังหรือเปล่า พอเรือโดยสารแล่น ก็มีน้องลาวนั่งอยู่ที่ข้างหน้าเราสองคน ผู้สาว กับผู้บ่าว ผู้สาวเป็นแม่ค้า ผู้บ่าวเป็นนักศึกษา คุยกันไปมาก็เลยถามว่า ได้ดูชิงชังบ้างหรือเปล่า เพิ่นบอกว่าดู ดู ซอบ ซอบ ซอบ ซิงซังมาก (ลาวจะไม่มีตัวช.ช้าง) คราวนี้จะวัดว่าเขาดูจริงหรือเปล่า ก็ต้องถามถึงตัวละคร (คนอื่นถาม) เขาก็บอกว่าชอบ ไอ้ยอด เมียเยอะดี อยากเป็นอย่างไอ้ยอดบ้างจัง คณะนครสวรรค์ก็เฮ้ ดูจริง ๆ วุ้ย... ซึ่งตอนหลัง พวกเราก็จะเรียกผู้บ่าวคนนั้นว่า “ซิงซัง” กรณีจะแบ่งอาหารให้ ก็ “ซิงซังกินบ้อ” “ซิงซังโน้นอะไร นี่อะไร” แบบนั้น.. ไปลาวครั้งนี้กังวลใจอยู่เรื่องเดียว คือ กลัวไม่ได้ดูชิงชัง ก็เลยต้องหาที่พักที่มีโทรทัศน์ คืนวันจันทร์ผ่านไปด้วยดี “สุมหัว” กันอยู่ที่ห้องหนึ่ง ดูไป คนดูก็ถามนั่นถามนี่คนเขียนไปด้วย (สมาธิไม่มีเลย) ผมก็เลยต้องบอกว่า ละครจบค่อยคุยกัน (ไม่ได้บริ้วอารมณ์เรียกน้ำตาเลย) อย่างฉากปลัดสมชายกับบังอร ยื้อยึดกันตรงบันได คือ รู้อยู่แล้วว่า ภาพมุมแบบนี้ ต้องมีคนตกแน่ ใจหนึ่งก็คิดว่าบังอร ใจหนึ่งก็ปลัด แต่พอปลัดตกลงมา ก็ดีใจนะ..(คนดูมีพนันกันด้วย) ตัดมาที่ไอ้ชด เป็นซิฟิลิส คนอะไรเล่นดี้ดี..อาจารย์วัยเกษียณอายุงานบอกว่า แผลที่ทำ เหมือนคนเป็นโรคนนี้จริง ๆ เลย (ผมก็ไม่เคยเห็นหรอก พอคุณลีบอกว่าไม่เห็นมีที่หน้าก็สงสัยเหมือนกัน) สำหรับผมฉากเจ้าชดกลับใจผูกคอตายนี้ เหมือนจริงมากกกกกก....กระตุก ๆ ดีนะไม่ซูมไปที่หน้าให้เห็นลิ้นห้อยด้วย.. วันรุ่งขึ้น ต้องเดินทางไปทุ่งไหหินแต่เช้า-ซึ่งต้องตีรถย้อนกลับมาพักที่เมืองวังเวียง เมืองเชียงขวางที่เป็นที่ตั้งทุ่งไหหินนั้นทางขึ้นภูเขาและไกลมากกอรปกับรถตู้ในลาววิ่งช้า(ถูกจำกัดความเร็ว+สภาพถนน) จึงทำให้ระหว่างทางกังวลว่า จะได้ทันดูชิงชังหรือเปล่า สรุปว่า.. สอง20.18 น. รถถึงเมืองกาสี ผมก็บอกคนขับว่า พี่จอดกินข้าวเถอะ พอเดินเข้าไปในร้านอาหาร(มีหลายร้าน) ผมก็ถามคนขายว่าโทรทัศน์ติดช่องห้าไหม เขาบอกติด ผมบอกเปิดให้ดูหน่อย เขารีบเปิด(ถ้าไม่มีผมเปลี่ยนร้านแน่ ๆ) ภาพหยดน้ำเซเนริโอขึ้นมาพอดี..เราก็อุ้ยคืนนี้ได้ดูวุ้ย แต่ปรากฏว่า กำลังถือจานข้าวไปนั่งหน้าจอ (แบบดูไกล ไม่เห็นหน้านักแสดง) ถึงฉากที่ก้อยกับยงชัยคุยกัน ไฟดับครับ ไฟดับทั้งเมือง เซ็งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก เมื่อคืนวันพุธ เดินทางกลับนครสวรร์พอใกล้ 20.20 น.ถึงแยกอะไรไม่รู้พอดี ผมก็เลยจอดกินข้าว เดินหาร้านที่มีโทรทัศน์ ปรากฏว่า มีอยู่ร้านเดียวที่มีโทรทัศน์อยู่ข้างนอก ก็เลยถามว่า ดูชิงชังกันเปล่า เขาบอก ดู หลานมันรอดูอยู่ ก็เลยกินร้านนี้แหละ (สุมหัวกันต่อ) แต่ปรากฏว่าพอชิงชังมา โทรทัศน์มันแบบ ภาพล้มมั่ง อะไรมั่งก็ไม่รู้ เซ็งอีกวันครับ...(แถมดูได้แค่สองตอน ต้องรีบกลับนครสวรรค์เดี๋ยวดึก) ครับเมื่อวานนี้ตอนถึงเวียงจันทร์ (ทริปนี้เป็นแบบนครสวรรค์- เชียงของ(เชียงราย) ปากแบง หลวงพระบาง เชียงขวาง(ทุ่งไหหิน) วังเวียง เวียงจันทร์ หนองคาย นครสวรรค์) พี่สาวก็โทรมาหาบอกว่า ตอนนี้ชิงชังมันดังมากเลยรู้ไหม มีคนเขียนจดหมายไปฟ้องหนังสือพิมพ์ว่า ชิงชัง โฆษณาเยอะกว่าเนื้อละคร หนังสือพิมพ์(ฉบับไหนหว่า) บอกว่า ถ้าดูกันแม้แต่โฆษณาแสดงว่า ละครดังมาก แสดงว่าคนดูไม่ย้าย(เปลี่ยน)ช่องหนีด้วย รอดูแบบใจจดจ่อ โอ้ววววววววววว มันฟีเวอร์ขนาดนั้นเลยหรือนี่ เมื่อคืนตอนกำลังงับข้าวไป ดูชิงชัง(แบบทุลักทุเล) ไปด้วย ช่วงตัดโฆษณา ดีเจ คนเดิม พี่หมี วราพร อยู่เอี่ยม ดีเจ ของ สวพ.นครสวรรค์ คลื่น 105.75 (กองตำรวจสื่อสารสำนักงานตำรวจแห่งชาติ) โทรมาหา บอกว่า อุ้ย เธอ ตั้งแต่วันที่เจอกับเธอ(ที่ไปรษณีย์) พี่ก็ดูชิงชังตลอดเลยนะ ละครอะไรก็ไม่รู้ ทำให้พี่ร้องไห้ได้ หัวเราะได้..เก่งจังเลย ...ฯลฯ ครับ แบบนี้ก็ถือเป็นอีกหนึ่งรางวัลของผมเหมือนกัน.. เม้าท์อะไรเรื่อยเปื่อยอีกนิด เวลาที่ผมออกทัวร์ ผมก็จะได้พบกับผู้ปกครองพ่อแม่ที่ทั้งชีวิตทุ่มเททุกสิ่งให้กับลูก เยอะแยะมากมาย อยากให้ลูกเป็นนั่นเป็นนี่ พ่อแม่บางคนก็สมใจ บางคนก็ไม่สมใจ สมใจก็ชื่นชมลูกตัวเอง (เล่าสู่กันฟัง) ไม่สมใจก็บ่น ๆ (ด่า) ผมคนฟัง บางทีก็มีอิจฉา คนที่เขาเรียนเก่ง ๆ ได้รับการสนับสนุนจากครอบครัว เขาก็ถึงฝั่งฝันดังใจ ผมเอง เรียนหนังสือดี แต่ว่าขาดโอกาสมากมายจึงเป็นอย่างที่อยากเป็นไม่ได้ (เช่นสอบข้าราชการอะไรแบบนี้หรือทำงานในบริษัทใหญ่โต) ดังนั้นชีวิตในวันนี้จึงไม่มีตำแหน่ง ไม่มีโบนัสปลายปีฯลฯ บางทีมันก็กร่อย ๆ เหมือนกันนะ เวลารวมรุ่นแบบนี้ เขาก็จะคุยกันถึงที่ทำงาน พูดถึงอนาคตกัน..เราก็ได้แต่..ปลง ๆ ดังนั้น เสียงชื่นชมกับจินตนการที่กลับมาในวันนี้ จึงถือเป็นรางวัลของชีวิตทางหนึ่งเหมือนกัน.. ขอบคุณสำหรับท่านที่หลังไมค์มาว่า อยากได้ลายเซนผมในงานสัปดาห์หนังสือที่จะถึงนี้.. สรุปว่า วันเสาร์ที่ 24 ตุลาคม ภาคบ่าย ผมจะไปที่บูธ ณ บ้านวรรรณกรรมนะครับ หรือใครมาในวันนั้นแล้วมีเวลาจำกัดเช้าหรือค่ำอะไร ก็โทรนัดขอลายเซนได้ครับ ( 0869299779) วันนั้นผมน่าจะอยู่ในงานแน่นอนครับ.. สำหรับ ท่านที่อยู่มาเลเซียแล้วอยากได้ชิงชัง ผมต้องไปถามไปรษณีย์ก่อนว่า น้ำหนักเท่านี้ค่าส่งเท่าไหร่ แล้วจะเมล์ไปบอกนะครับ.. สุดท้าย วันนี้ ขอไปดูย้อนหลังสองวันที่ผ่านมาก่อนนะครับ.. มีความรู้สึกรวม ๆ ประการใด พรุ่งนี้จะมาโม้ต่อครับ... สะบายดี.. ปล. ผู้สาวหลวงพระบางบอกว่า พี่ หนังสะบายดีหลวงพระบางนะคนหลวงพระบางไม่ชอบนะ เพราะ นางเอกเป็นคนเวียงจันทร์ แถม เรื่องก็ดำเนินที่ลาวใต้ตั้งค่อนเรื่อง มีฉากหลวงพระบางนิดเดียวววววววววว ...ไม่ย้อมไม่ยอม.. อะไรแบบนี้ ดังนั้นทริปนี้ผมก็เลยมีพล็อตหนุ่มลาว(หลวงพระบาง) สาวไทยมาอีกเรื่อง คาดว่า อารมณ์ดี ๆ คงจะได้เริ่มร่าย เอาใจชาวหลวงพระบาง(บ้าง) ชื่อเรื่อง ดังนี้ "ฮักแท้แท้"   Create Date : 15 ตุลาคม 2552 16 comments Last Update : 15 ตุลาคม 2552 11:41:34 น. Counter : 793 Pageviews. Share Tweet

ชอบอ่ะเรื่องชิงชังง๊ะ ไม่เคยพลาดซักตอนอ่ะ หนุกจริงๆๆค่ะ   โดย: anoma4466 15 ตุลาคม 2552 12:39:05 น.

ขอวิเคราะห์ตัวละครบังอรบ้างนะครับ หลังๆ มานี่รู้สึกว่าบังอรไม่ค่อยร้ายเท่าไหร่ ไ่ม่ได้น่าชิงชังเหมือนรุ่นพ่อแม่ บางทีดูแล้่วยังขำๆ ซะด้วยซ้ำไป เหมือนเป็นตัวสร้างสีสันในเรื่อง แค่่ปากเสียเท่านั้นเอง แต่สิ่งที่เค้าพูดก็เป็นความจริง ฉุกให้คิด อย่างตอนที่แม่อุ่นไปปรารภกับแม่อิ่มว่าสิ่งที่บังอรพูดมันก็ถูก ที่บังอรพูดว่ายงชัยว่าเลือดแม่นี่มันแรงจริงๆ จะว่าไป ตัวละครบังอรก็เดินมาสุดทางแล้่ว ไม่มีปมอะไรให้ต้องคลี่คลายในตอนจบ พี่อินก็ไปบวช นายอำเููภอก็เลิกกันแล้ว ไม่มีประเด็นเรื่องลูก เรื่องคนรักเลย จะตัดทิ้งไปเลยก็ได้ แตุ่่ถ้าจะคงไว้่ ก็อาจจะเป็นตัวป่วน (เหมือนสัญชัย) หรือไม่ก็เป็นคนเปิดโปงเรื่องอารีย์ ไม่ก็เรื่องของยงชัยที่เป็นลูกของยอด ข้อดีของบังอรอย่างนึงที่อารีย์ไม่มี ก็คือความรักที่มีต่อครอบครัว ดังจะเห็นได้จากตอนที่บังอรคุยกับแม่อิ่มเรื่องที่กังวลกันว่าแม่ทองคำจะเป็นมะเร็ง แล้วแนะนำให้แม่อิ่มลงมาซื้อยาจีนให้แม่กินที่เยาวราช แล้วเมื่อบัังอรโดนนายอำเุภอสมชายทิ้ง ก็กลับมาอยู่บ้านที่ท่าน้ำอ้อย มาช่วยแม่อิ่มทำน้ำพริก ไปจ่ายตลาด สังเกตได้จากตอนที่เจอหน้าอารีย์ บังอรถือตะกร้าผักอยู่ (ถึงแม้ว่าจะแต่งตัวเป็นคุณนายอยู่ตลอดเวลา 555) มีความรู้สึกว่า ละครเรื่องนี้ คนที่จะคลายความลับต่างๆ มีอยู่สองคน คือแม่อิ่ม (หลุดเพราะทนไม่ได้) กับ บังอร (หลุดเพราะความปากเสีย)   โดย: summer_vacation IP: 128.138.45.99 15 ตุลาคม 2552 14:53:51 น.

เป็นละครเพียงเรื่องเดียว ที่ดูในช่วงนี้ สนุกดีครับ   โดย: แสง สีรุ้ง 15 ตุลาคม 2552 15:42:18 น.

กรี๊ดดดด ไม่ได้ติดละครไทยแบบนี้มานานแล้วครับ สุยอดมากๆ   โดย: D4C IP: 58.8.122.197 15 ตุลาคม 2552 15:55:04 น.

ดีจังกับคุณเฟื่องสุดๆ มีแฟนคลับเพิ่มมากขึ้นตั้งหลายคน   โดย: เจ้ากิ๊ง IP: 221.128.75.82 15 ตุลาคม 2552 17:45:38 น.

ดูชิงชังทุกวันจ๊า ตัดเข้าโฆษณาก็ไม่เปลี่ยนช่อง ^_^   โดย: Orangesung IP: 125.24.77.159 15 ตุลาคม 2552 17:47:18 น.

ดูชิงชัง อย่างจริงจัง ทุกวัน อยากรู้ว่า จะมีภาคต่อรึเปล่าครับ...   โดย: D4C IP: 58.8.122.223 15 ตุลาคม 2552 18:27:36 น.

บังอรนี่เป็นสีสันของเรื่องจริงๆ ค่ะ ชอบฉากที่เรียกอาทิตย์เสียงหวาน+แหลม เหมือนจะแกล้งอารีย์เลย เดี๋ยวต้องไปเฝ้าหน้าจอแล้วล่ะค่ะ ติดงอมแงมยิ่งกว่าเล่นเน็ตอีก   โดย: YesterdayOnceMore 15 ตุลาคม 2552 20:11:35 น.

ดูชิงชัง ตอนที่ 44 ย้อนหลังได้ที่นี่เลยคับ //www.pantip.com/cafe/chalermthai/topic/A8437102/A8437102.html#8   โดย: มะเฟื่อง IP: 117.47.137.239 15 ตุลาคม 2552 22:10:27 น.

กรรมใดใครก่อ กรรมนั่นย่อมคืนสนอง จริงดังที่ยงชัยพูดไม่มีผิด นี่คือผลลัพธ์ที่ตามมา หลังจากที่อารีย์ก่อไว้มันเมื่อสิบกว่าปีก่อน คำขอโทษก็ไม่สามารถลบความผิดพลาดในอดีตลงได้ เมื่อความผิดนั้นห่มหุ้มด้วยคำโกหกพกลม โป้ปดมดเท็จ เราเห็นด้วยกับคำพูดของผู้พันเสมอพงษ์ที่ว่า อารีย์ไม่รักใครไม่เคยสนใจความรู้สึกของใคร มากกว่าความรู้สึกของตัวเอง บทเรียนราคาแพงที่อารีย์ต้องจดจำไปจนวันตาย ทะเยอะทะยาน ใฝ่สูง หลงไหลอยู่กับกิเลสจนหนาเตอะ อารีย์ลืมไปว่าความลับไม่มีในโลก สักวันอดีตต้องถูกค้นพบ และผู้ที่ขุดค้นก็ไม่ใช่ใครอื่น เป็นสามีและลูก แน่นอน ความผิดหวัง ความโกรธ โมโหจึงมากกว่าเดิมอีกหลายเท่า เพราะสิ่งที่เสมอพงษ์มอบให้อารีย์มาตลอดคือความจริงใจ แต่สิ่งที่เขาได้รับตอบแทนคือคำโกหกตั้งแต่เจอหน้าครั้งแรก ใครเจอเมียอย่างนี้ก็คงคิดหนักเหมือนกัน ไม่นึกว่าจะได้เห็นน้ำตาของผู้พันเสมอพงษ์ ในที่สุดก็เป็นอีกหนึ่งตัวละครที่ต้องร้องไห้ให้กับชะตาชีวิตของตนเช่นกัน รู้สึกว่าละครเรื่องนี้จะนับตัวละครที่ไม่ร้องไห้ ได้ง่ายกว่านับตัวละครที่ร้องไห้นะ คุณแมน ศุภกิจไว้ลายนักแสดงมากฝีมือได้อย่างสมบทบาทเช่นกัน ความผิดหวังนั้นเต็มเปี่ยมอยู่ในดวงตา ส่วนสีหน้านั้นเจ็บปวด เหมือนไม่อยากจะเชื่อว่าสิ่งที่เกิดขึ้นเป็นความจริง อาทิตย์ยังเป็นลูกที่อาภัพเหมือนกับพ่อปิงของเขา ต่อให้อาทิตย์ร้องไห้จนน้ำตาเป็นสายเลือด หรือพูดบอกรักแม่วันละหลายร้อยล้านคำ อารีย์ก็ยังเป็นผู้หญิงที่ระบายสีดำลงบนหัวใจเธอได้อย่างเลือดเย็น ใจดำ เห็นแก่ตัว ทะเยอะทะยาน ใฝ่สูง โป้ปดมดเท็จ โกหกพกลมคือคำจำกัดความของอารีย์ เคยพูดไว้ว่าทุกคนย่อมมีเหตุผลส่วนตัวในการกระทำแต่ละครั้ง แต่ต้องไม่ลืมว่าการกระทำนั้นต้องไม่ทำร้ายใคร โดยเฉพาะต้องไม่ทำร้ายคนที่เรารัก และรักเรา ขอพูดถึงคู่ของยงชัยกับก้อยเป็นลำดับต่อมา โลกของคนทั้งสองกำลังเป็นสีชมพู โดยที่คนทั้งคู่กำลังช่วยกันวาดและระบาย ไม่ลืมใส่ความหวัง ความฝัน ความสมบูรณ์พร้อมทุกอย่าง ก้อยกับยงชัย ตัดความผิดหวังทิ้ง ปิดประตูความขัดแย้ง เขาสองคนเปิดรับแต่ความสุขซึ่งจะมาถึงในวันข้างหน้า น่าสงสารโชคชะตาของคนทั้งคู่ สิ่งที่เขาคิด เขาหวังกำลังจะมลายหาย เส้นโค้งที่วาดเข้าหากันเป็นรูปหัวใจนั้น มันกำลังจะกลายเป็นเส้นตรงที่ไม่มีวันมาพบกันได้อีก อย่างว่าละนะ หัวใจสองดวงนี้เขาใช้เส้นตรงวาด วาดไปวาดมา ก็เลยกลายเป็นหัวใจที่ต้องใช้เส้นขนานไปซะฉิบ สงสารมาก สงสารคู่นี้จริง ๆ ยามใดที่ความจริงถูกเปิดเผย หัวใจของพวกเขาจะยับเยินแค่ไหน แค่นึกมันก็เจ็บแล้ว คำทำนายในใบเซียมซีทำคนรักทั้งสองใจเสีย และพระท่านก็คงต้องการบอกว่าไม่ให้ประมาทกับความรัก แต่ก็นะ อนาคตเป็นสิ่งที่มองไม่เห็น เมื่อมันยังมาไม่ถึงใยจะไปคิดวิตกกังวลทำไม สู้เร่งทำปัจจุบันให้ดีที่สุด เพื่อที่มันจะส่งผลถึงภายภาคหน้าไม่ดีกว่าหรือ โมริสา คำเตือน : นี่คือความคิดเห็นส่วนตัวหลังดูละครจบ โปรดใช้วิจารณญาณ ป.ล.นังอุ่นกำลังจะได้รับรู้ว่า การกระทำเมื่อสิบแปดปีก่อน มันกำลังจะส่งผลมาถึงปัจจุบันเช่นกัน   โดย: โมริสา IP: 125.24.21.224 15 ตุลาคม 2552 22:53:54 น.

รู้สึกว่าอารีย์ จะไม่เคยรักใครนอกจากตัวเอง แต่บังอรก้อยังเคยรักพี่อิน(หลวงพี่อิน) สุดใจจนสามารถทำอะไรได้ทุกอย่าง...   โดย: ไอซ์ IP: 124.121.212.62 15 ตุลาคม 2552 22:57:21 น.

เรื่องนี้ตัวละครเยอะเหมือนอิเหนาเลยค่ะ จะว่าไปแล้ว.. ทิดยอดก็ครือๆกับอิเหนาตรงหลายเมีย แต่ทิดยอดไม่ได้เจ้าชู้ หลายเมียเพราะอุบัติเหตุทั้งสิ้น (หรือเปล่า) ฮ่าๆๆ ถ้าเช่นนั้น แม่อิ่มก็คงจะเป็นระเด่นบุษบามินตรา รักกับยอด แต่อุปสรรคเยอะเหลือเกิน แล้วศัตรูหัวใจของอิเหนา.... จรกา แต่ทิดอินหล่อเกินเป็นจรกา งั้นให้ทิดอินเป็นวิหยาสะกำแทนละกัน หล่อเหลือลาก มีศึกชิงนางด้วย เหมือนตอนที่ทิดอินต่อสู้กับทิดยอด ไอ้หมายิ่งก็เป็นกะหรัดตะปาตี พี่น้องอิเหนา อุ่นให้เป็น จินตะหราวาตี เอาแต่ใจ พูดมาก ก้าวร้าวบ้าง รักอิเหนา แต่อิเหนาชักรำคาญ เหมือนทิดยอดรำคาญอุ่น ฮ่าๆๆ สะการะวาตีก็เมียอิเหนา ก็ให้เป็นอรุณีละกัน มาหยารัศมี นี่ก็เมียอิเหนา จริงๆเป็นคนดี แต่พวกเราจำได้แต่เรื่องร้ายๆ (จากดาวพระศุกร์) งั้นให้ตำแหน่งนี้แก่นังมะลิก็แล้วกัน อ่านแล้วงงไหมเนี่ย   โดย: สุพรรณิการ์ IP: 24.211.34.95 16 ตุลาคม 2552 6:53:58 น.

ชอบฉากยงชัยบอกรักก้อยเมื่อคืนมากเลยค่ะ แบบ..เขินแทนก้อยเลยทีเดียว ๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕+ น่ารักที่สุดด อิอิ ไม่อยากเชื่อว่าละครเรื่องนี้จะใกล้จบแล้ว น่าเสียดายมากๆๆๆๆๆๆๆๆ วันจันทร์นี้ แม่อิ่มก็จะเจอยอดแล้วว จะเป็นอย่างไรนะ ? ตัวละครทุกตัวกำลังจะถูกเปิดโปง ๕๕๕๕๕+ เมื่อคืน แอบหมั่นไส้อาริสา นึกว่าจะเป็นกาวประสานใจรอยร้าวที่เพิ่งเกิดขึ้นระหว่างคุณพงษ์กับอารีย์ แต่นี่กลับซ้ำเติมแม่ตัวเองซะได้ ลูกประสาอะไร อารีย์ว่าเห็นแก่ตัวแล้ว อาริสาสิ เห็นแก่ตัวยิ่งกว่า พูดออกมาได้อย่างไร .. ว่า "แม่ก็รู้อยู่ว่าหนูรักพี่อาทิตย์ ทำไมแม่ไม่บอกหนู" ท่าทางเป็นเอามาก ไม่เข้าใจแม่ตนเลยหรืออย่างไร บ่นๆๆๆๆๆๆ อารีย์น่าสงสารมากเมื่อวานนี้ กรรมที่เคยทำกับปิงไว้ กำลังจะคืนสนอง เมื่อวานคุณพงษ์หอบอาริสาหนีไปอยู่บ้านแม่ตน ก็เหมือนกับที่อารีย์เคยหอบอาทิตย์หนีไปอยู่บ้านแม่ทองคำ เฮ้อ... อาทิตย์นี่ก็เป็นคนดีเหลือเกิน ยอมเป็นฝ่ายถูกกระทำตลอด โดยไม่คิดซะแก้แค้นแม่ผู้บังเกิดเกล้า แม่ที่ไม่เคยเลี้ยงดูเขาเลย แต่เมื่อวานนี่ แทบกรี๊ด.. ตอนอารีย์ตบยงชัย ไม่ยอมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม!! ฮ่าๆๆ ปล. เมื่อคืนแอบสังเกต หัวพระอิน (อยากรู้ว่าพี่เปปเปอร์โกนหัวหรือเปล่า) เห็นรอยต่อของศีรษะด้วยค่ะ ตลกดี   โดย: RaBBiT IP: 113.53.167.51 16 ตุลาคม 2552 10:46:54 น.

เมื่อคืนบังอรเก็บปากเก็บคำมากกว่าปกติ แต่สีหน้าและแววตาของเธอก็ยังแรงไม่เปลี่ยน   โดย: YesterdayOnceMore 16 ตุลาคม 2552 11:38:01 น.

โห คุณสุพรรณนิการ์ สุดยอดเลยค่ะ ช่างเปรียบจริงๆ เลย   โดย: Jum IP: 199.40.204.245 16 ตุลาคม 2552 13:12:34 น.

ทั้งดูละคร ทั้งอ่านความเห็นเพื่อนๆ แล้ว สนุกนะค่ะ ละครเรื่องนี้ ไม่อยากจะให้จบเลยค่ะ แต่เมื่อวานนี่ ตอนอารีย์ตบยงชัย ไม่ยอมมมม!! เหมือนกันเลยค่ะ แบบว่า ตบทำไม วันจันทร์หน้าต้องห้ามลืมติดตามเด็ดขาดค่ะ กำลังสนุกเลยเชียว   โดย: ta (tookta_tt ) 16 ตุลาคม 2552 13:20:36 น.