ร่วมไว้อาลัยให้ "ไอ้หมายอดของอีอุ่น" ด้วยคน

มาดูที่อัดเอาไว้เมื่อเช้า น้ำตาไหลเลย

รู้แต่ว่างานนี้นังอุ่นโง่มากๆ

ถามถึงชาติหน้ายังมาอ้ำอึ้ง ยิ่งเอ้ย ชาติหน้ามาให้ป้าเลี้ยงก็ได้นะจ๊ะ

ดูมาทั้งเรื่อง ว่าไอ้ยิ่งแสดงได้สวมบทบาทมาก เป็นสีสันของเรื่องเลย น่าสงสารที่สุดในเรื่อง

ถึงแม้จะอ่อนใจกับความโง่เขลาเบาปัญญาของไอ้ยิ่ง ก็ยังอดเสียน้ำตาให้ไม่ได้ เสียดายรักแท้ที่มีให้นังอุ่น เสียดายความจงรักภักดีที่มีต่อไอ้ยอดพี่ชาย เสียดายที่คุณเฟื่องยัดเยียดจุดจบที่แสนสะเทือนใจให้คนที่ไม่มีพิษมีภัยอย่างไอ้ยิ่ง น่าแปลกใจที่คุณเฟื่องสร้างตัวละครดีๆอย่างปิงและยิ่งขึ้นมาด้วยมือแต่กลับลบเสียด้วยเท้าอย่างหาความยุติธรรมไม่ได้

คนอย่างยอด มีดีแค่ความรักที่มีต่อแม่อิ่ม แต่เป็นความรักที่นำแต่ความทุกข์มาให้แม่อิ่ม ข้าวเสน่ห์เพียงช้อนเดียว ยอดก็ถึงวิ่งตามมาลัยไปอย่างยั้งไม่อยู่ อันนี้ยังพออภัยให้ได้เพราะถูกเสน่ห์เล่ห์กล แต่สำหรับยาปลุกกำหนัด ไม่น่าถึงกับจะลืมความผิดชอบชั่วดีได้ โดยเฉพาะเมื่อยังป่วยอยู่ถึงขนาดนั้น ถ้าต้องใช้ชีวิตกับผู้ชายก้นไวขนาดนี้ คงมีชีวิตอยู่ด้วยความหวาดระแวงและหาความสุขไม่ได้ แต่ตัวละครอันเป็นต้นเหตุแห่งความทุกข์ทั้งปวงกลับได้ดิบดีเป็นเศรษฐีในบั้นปลาย
อินยังคงมัวเมาอยู่ในวังวนแห่งกิเลส หลับหูหลับตาไม่ยอมรับความจริงว่าแม่อิ่มไม่รัก เลวร้ายขนาดฆ่าคนโดยเจตนาได้โดยไม่รู้สึกผิดชอบชั่วดี ความแค้นของอินที่ถูกหักหน้าแย่งคนรักพอเข้าใจ แต่เมื่อถึงเวลาที่อินตระหนักว่าอิ่มรักแท้มั่นคงต่อยอด อินยังจะดันทุรังเอาชนะไม่เลิก ก่อเหตุร้ายและนำทุกข์มหันต์ให้อิ่มอย่างไร้สติ อย่างนี้จะเรียกว่าความรักได้อย่างไร

นังอุ่นร้องไห้เสียดายไอ้ยิ่งเมื่อสายเกินไป บาปกรรมที่เป็นต้นเหตุให้ไอ้ยิ่งและไอ้หมานต้องตายตก ถึงส่งให้ชีวิตของนังอุ่นตกต่ำ ความรักของนังอุ่นไม่ใช่รักแท้ แต่เป็นความเห็นแก่ตัวสุดประมาณ ถ้าอุ่นรักยอดจริงก็น่าจะดีใจที่เห็นยอดมีความสุข แต่ความรักและความหลง ตลอดจนการกระทำของอุ่นเป็นรักที่ทำลายทุกคนและทำลายตัวเอง

ผู้ใหญ่แก้วออกมาวันนี้ให้เสียอารมณ์เปล่าๆ เชื่อที่อินใส่ร้ายยอดอย่างงมงายและออกความเห็นโง่ๆให้อิ่มฟัง

อิ่มยังคงโง่ไม่สิ้นสุด กี่ครั้งแล้วที่โดนทำร้าย ไม่เคยสักครั้งที่จะหวนคิดไตร่ตรองถึงความเป็นไปของเรื่องราวทั้งหลายแหล่ เอาแต่ก้มหน้าน้ำตาตก เชื่อความหลอกลวงของทั้งอิน อุ่น และ มาลัย ที่ไม่ได้ครองคู่กับยอดส่วนหนึ่งเพราะทำตัวเองแท้ๆ ไม่ต้องมัวโทษคนอื่นหรือโทษโชคชตา แต่ต้องโทษตัวเองที่ไม่รู้จักลุกขึ้นมาสู้อิน สู้มาลัย สู้อุ่นเพื่อให้สมหวังในรัก คนสองคนรักกัน แต่กลับปล่อยให้คนอื่นมาย่ำยีไม่สิ้นสุด ก็สมควรแล้วที่จะต้องพรากจากกัน

พรุ่งนี้ก็คงจะเห็นความเลวร้ายของอารีย์ที่จะทิ้งลูกไปอย่างสุดใจดำ ไม่รักผัวไม่ว่า แต่ทิ้งลูกแบบเลือดเย็นเพื่อความสุขของตัวเอง ไม่เข้าใจว่าวันข้างหน้า เมื่อมีลูกใหม่ อารีย์ไม่เคยคิดถึงลูกคนแรกที่ถือกำเนิดในท้องของตัวเองบ้างหรือไร สัตว์ยังรักลูก แต่อารีย์จิตใจต่ำช้ากว่าสัตว์ จึงเลือกทางของตัวเองอย่างใจไม้ใส้ระกำ น่าเสียดายที่กลับได้ดีและร่ำรวย (ในนิยาย อารีย์หวนคิดถึงความดีและนึกขออโหสิปิงบ้างหรือเปล่า)

เข้ามาให้คะแนน ฉากยิ่งตายเมื่อวาน

สุโค่ย พี่พิมเล่นดีมาก

น้ำตาไหลเป็นหยดๆเลย

ป้านิดครับ..

ในนิยายผมกับละคร ก็ถือว่าต่างกันโขอยู่ครับ..

เขาบวกความเลวให้อิน
บวกความร้ายให้บังอร
บวกความแรดให้อุ่น

และบวกความโง่ให้อิ่ม
แน่นอนว่าบวกความดีของปิง
กับบวกความน่ารักของยิ่งด้วยครับ..

มันก็เลยออกมาแซ่บดุเด็ดเผ็ดมันส์..
ซึ่งผมคนประพันธ์ยังลืมนิยายตัวเองไปเลย

เช่นกัน..แต่ตอนที่เขียนให้ไอ้ยิ่งตายผมก็ร้อง แต่ในนิยาย อย่างน้อยไอ้ยิ่งก็ได้ความรักจากอุ่น แต่ในละครมันแรงกว่า แม้คำว่ารัก คำเดียว อุ่นก็ให้ไม่ได้ครับ..

ผมยังอินอยู่เลยเนี่ย...เศร้าทั้งวัน อัพภาพบางภาพไปก็น้ำตาร่วงไป โดยเฉพาะ ข้อความและภาพสุดท้าย แม้ไม่ได้ดูย้อนหลัง ก็ยังเรียกน้ำตาได้...แต่ก็ดีใจว่า ไอ้ยิ่งได้ตายไปกับความดี และถ้าเราจะต้องตายอย่างมันด้วยเหตุใดก็แล้วแต่ ขอให้มีความดีให้คนได้กล่าวถึงและคิดถึงบ้างเถอะ..

ชีวิตมันไม่อะไรแน่นอนหรอกครับ..

ขอบคุณสำหรับความเห็นที่มีให้มานะครับ..

ฉากไอ้ยิ่งตาย สะเทือนใจมากมาย นั่งดูแบบน้ำตาซึม แฟนกลับมาดูไม่ทันต้องเล่าให้ฟัง (เป็นเรื่องเดียวที่คุยกันรู้เรื่อง..55) ติดตามกันตลอดตั้งแต่ต้น นอกจากไอ้ยิ่งแล้ว ยังสงสารปิงด้วย นับถือจุฬามณีจริงๆ เขียนได้สุดยอด จะติดตามผลงานและเป็นกำลังใจให้ต่อไปค่ะ

อืม แต่ละคนก็ต่างความเห็น ต่างความคิด
(ป้านิดอินน่าดูเลยค่ะ)
สงสารยื่งจังเลย มะเฟื่องใจร้่ายโค ตะ ระ
คิวต่อไปก็ปิงไง ฮือๆ

คุณ ธนิกานต์ ดีใจจังที่ ชิงชัง ทำให้เกิดสมานฉันท์ได้..55+

พี่จุ๋มครับ คนอะไรก็ไม่รู้ ใจร้าย จริง ๆ เลยเนอะ

รายต่อไปก็ไอ้ปิง ..
ต่อไปก็บังอร..
ไอ้อิน..
นังอุ่น..
ผมไม่ยอมให้ใครร้ายแล้วได้ดีหรอก...ต้องให้สาสมกับความร้ายของมัน (จิตนาการถึงสายตาของทิดอินในดวงตาของผมไปด้วยนะ )

และจะหยุดอัพบล็อกจนกว่าจะวันจันทร์หน้านะครับ เพราะอุทิศให้ไอ้ยิงหมดหัวใจแล้ว....มีเม้นท์อะไรสองตอนต่อไปก็ฝากไว้ตรงนี้ได้เลยครับ...

Believed in God
Even For the hardest things
with his help and blessing
everything will be just fine..
God please be with me and blessed me
for ever

ตั้งแต่ดูชิงชังมายี่สิบกว่าตอน หลายครั้งมักได้ข้อคิดเสมอ
แต่ไม่มีโอกาไสด้พูดถึงเท่าไร
อาจเป็นเพราะเหล่านักแสดงต่างทำหน้าที่ได้สมบทบาท เราจึงสนใจอยู่กับตรงนั้น
แต่วันนี้ดูแล้วต้องคิด แล้วก็ต้องย้อนดูการกระทำของแต่ละคนด้วย

ความผิดพลาดที่เกิดขึ้นไม่ว่าจะของตัวละครใดในเรื่องก็ตาม
ย่อมส่งผลตามมาอย่างไม่มีทางหลีกเลี่ยง
อย่างกรณีของนังอุ่น ความสุขชั่วยามที่มันได้กกกอดพี่ยอดของมัน
อันตรธานหายไปสิ้นเมื่อวันใหม่มาเยือน พร้อมกับการจากไปของไอ้ยิ่ง
และยามสิ้นแสงตะวัน
พี่ยอดของมันก็ต้องหนีเพื่อเอาชีวิตรอดจากเงื้อมมือของตำรวจ โดยการบงการของทิดอิน

ภาพนังอุ่นหอบกระเป๋ากับห่อผ้าทำเอาใจหาย แม้ไม่เห็นด้วยที่มันเอาแต่ใจตัวเป็นใหญ่
ทำในสิ่งเลวร้ายจนชีวิตของคนดี ๆ อย่างไอ้ยิ่งต้องจบลง รวมถึงชีวิตของไอ้หมานอีกหนึ่ง
แต่เราก็อดเห็นใจไม่ได้ว่าสิ่งที่นังอุ่นทำนั้น เป็นเพราะความรักตัวเดียว
ความรักที่ดลบันดาลให้ใครหลายคนต้องเจ็บปวดทุกข์ทรมาน
บันดาลให้ใครอีกหลายคนลุ่มหลง พร่ำเพ้อ
รวมไปถึงเคียดแค้นชิงชัง ในยามที่โดนรักนั้นทำพิษจนอกกลัดหนอง
สุดท้ายแล้วความรักยังทำให้คนบางคนต้องเสียคน เพราะหาทางออกให้ตนเองไม่เจอ

อย่างกรณีของไอ้ปิงผู้ต่ำต้อย และอ่อนแอ
ขอเน้นคำว่าอ่อนแอ เพราะปิงนั้นอ่อนแอจริง ๆ
ไม่ปฏิเสธว่าความดีที่ปิงมีนั้นล้นเหลือ
น่าที่จะได้ความดีตอบแทนเป็นของขวัญ เป็นรางวัลให้กับชีวิต
แต่สิ่งที่ปิงทำอยู่ ณ ปัจจุบันนี้ (การกินเหล้าจนไม่มีสติ)
เป็นสิ่งที่จะพาปิงไปสู่จุดหมายปลายทาง เพราะความอ่อนแอของตน
ปิงไม่ยอมเอาความพ่ายแพ้นั้นเป็นแรงผลักดันให้ตัวเองสูงขึ้น
กลับปล่อยให้มันดึงลงสู่ที่ต่ำ เมื่อตัวเองไม่ยอมต่อสู้กับวิกฤตในชีวิต

อย่าลืมว่าคนเราเลือกเกิดไม่ได้
แต่ทุกคนเลือกที่จะเป็นคนดีได้ เลือกที่จะมีชีวิตดี ๆ ด้วยมือของตน
ไม่ใช่นั่งรอสิ่งตอบแทนความดีของตัวเอง
โดยงอมื้องอเท้า แล้วรอ เพราะคิดว่าทำดีต้องได้ดี
เมื่อไม่ได้ก็ก่นด่า โทษฟ้าโทษดิน โดยหลงลืมไปว่าตนทำตนเองทั้งสิ้น

ความจริงกรณีของไอ้ปิง เป็นกรณีที่น่าศึกษา
เพราะความดีที่ตนมี ไม่สามารถเอามาลบล้างความต่ำต้อยของชีวิตตนเองได้
อย่าลืมว่าจะดีจะชั่วอยู่ที่ตัวทำ จะไปซ้ายหรือขวาเราเป็นคนกำหนด
เหล้าไม่มีใครจับกรอกปาก
อุจจาระถ้าไม่หยิบขึ้นมาจะเลอะมือไหม
เพราะฉะนั้นชะตากรรมที่ปิงจะต้องพบเจอ คือสิ่งที่ปิงได้เลือกด้วยตัวเอง


วันนี้มีคนถาม ดูชิงชังแล้วได้อะไรบ้าง
เราว่าได้ ได้ย้อนดูตัว ดูความคิดของตน
รวมไปถึงมุมมองที่เราต้องมองให้ได้หลายมุม
โดยไม่เอาตัวเองเป็นที่ตั้งหรือศูนย์กลางของทั้งหมด
ถึงจะเกิดกระบวนการเรียนรู้กับสิ่งใหม่ที่เรียกว่า "เปิดใจ"



คำเตือน : นี่คือความคิดเห็นหลังดูละครจบ
ใครจะเห็นอย่างข้าพเจ้าหรือไม่ ไม่ใช่ความผิด
ขณะเดียวกัน ข้าพเจ้าก็ไม่ผิดเช่นกันที่จะมีความเห็นเช่นดังที่กล่าวมาแล้ว

โปรดใช้วิจารณญาณ

คอมเม้นท์ของวันพุธ ที่ 16 ก.ย. วันหวยออกนี้คงไม่ขึ้นหน้าใหม่ เพราะอยู่ในช่วงไว้อาลัยให้ไอ้ยิ่งครับ..

สำหรับวันนี้ ก็ยังสามารถเรียกน้ำตาให้ผมได้อีกนิด คงสงสัยว่าทำไมร้องไห้ง่ายกันจัง ก็ ดาว เป็นคน เซ็นซิทีฟหรือเปล่า เลย ร้องไห้ง่าย..

ตอนแรกก็ลุ้นกับวิธีหนีของยอด แล้วก็หมั่นไส้ยอดที่เอาปืนจอหัวอินแล้วแต่ไม่ทำอะไร ไม่ยิงไม่ว่าหรอก ถ้าจะให้มันสาสมกับที่น้องตัวเอง มันต้องหนักกว่านั้น ซัดให้น่วมเลยยยย คนดูถึงจะสะใจ..ไม่ไหว แถมไม่เอาปืนไปอีก เซ็ง มากก (ขอด่ามั่ง)

พอตัดเรื่องไปหา อารีย์กับปิง ที่อยู่ ปากน้ำโพ ก็ เห็นอย่างที่คุณลีเห็น ปิงอ่อนแอ เมียอย่างนี้มันน่าจะซักป๊าบเหมือนกัน เริ่มหงุดหงิด อารีย์ยังเล่นได้ดีนะครับ อยู่ในอารมณ์แบบยังมีเมตตายังมีความเห็นใจ ยังไม่รุ่นแรงจนน่าเกลียด ...ตอนนี้แอบลุ้นให้เสมอพงษ์โง่จนกระทั่งพาอารีย์ไปเป็นคนนาย ชอบเสมอพงษ์มากกกกกกกกกกกกกกกก (ชอบตัวแมนเป็นการส่วนตัวครับ)...
ก็เลยดูเพลิน ๆ ไป นึกถึงความรักของคนสมัยนั้น เขาตรง ๆ ไม่อ้อมค้อม รักก็บอกว่ารัก ว่าชอบ ให้รอ จะหมั้นหรือจะอะไรก็เป็นพิธีการ...(คิดยาวอีกแระ)

พอตัดกลับมาหาที่บ้านพ่อแก้วแม่ทองคำ ปรากฏว่า แม่ทองคำทำซึ้งซะ ผู้ใหญ่แก้วก็ด้วย ก็เลย คิดถึงแม่กับพ่อขึ้นมาเหมือนกัน คิดถึงชีวิตตัวเอง มีวันนี้ได้ก็ได้พ่อได้แม่ ทำผิดทำพลาด เกือบเข้าหน้าพ่อแม่ไม่ติด แต่พ่อแม่ก็อ้าแขนรับลูกเสมอ..


ตอนนั้นยังคิดเลยว่า เขาจะกล่าวถึงอีอุ่นไหม ใครจะมารับอีอุ่น เพราะวิศัยของคนแล้ว ถ้าลูกมีภัยอย่างนี้ (ลืมพ่อยงของยอดกับยิ่งไปเลย ...) สำหรับตัวละครพ่อแม่ นั้น คนเขียนบททำได้ดีทีเดียว เพราะมีความเป็นจริงมากพอที่จะวิ่งไปหาฉากพ่อยังกับหลวงลุง และฉากนางทองคำกับผู้ใหญ่แก้ว แม้แต่ฉากอิ่มที่ไปกอดพ่อเพราะพ่อให้อภัย ...ตอนนั้นใจผมคิดว่า เขาจะตัดไปสายตาของอินไหม เพราะอินคงดีใจที่อิ่มกำลังจะอยู่ดีมีสุขเพราะอยู่บ้าน แต่ว่าพอลงจากเรือน อินมันก็ร้ายลึกกว่าเราซะอีก เฮ้ยยยยยยยยยย ร้ายจนกูไม่กลับเลย ทิดอินของผม 55555+

ฉากเรียกอารมณ์ได้อีกฉากก็คือฉากผู้ใหญ่แก้วไปตามอุ่น ใช้น้ำเสียงซะน่าวิ่งลงมาหาทีเดียว แต่ว่า นั่นคืออารมณ์เสียดายของคน เพียงพ่อมาเร็วกว่านี้ หรืออุ่นไม่ไปไหน หรือไม่รักจนลืมหูลืมตาไม่ขึ้น ชีวิตของอุ่นก็คงไม่เป็นเยี่ยงหน้า....

บอกตามตรงว่า นั่งดูเหมือนกับที่นั่งทำงาน คิดเหตุและผล ในการกระทำของตัวละครไปด้วย ก็ยังต้องบอกว่า ผมก็เรียนรู้วิธีทำงานจากละครชิงชัง โดยคนเขียนบทที่ชื่อ ศิริลักษณ์ เช่นกันครับ...

น้ำตาซึมกับฉากผู้ใหญ่แก้วนึกถึงลูกแต่ละคน
กับแม่ทองคำ เฮ้อยังไงๆ ลูกก็ยังเป็นลูกวันยังค่ำ

แล้วตอนที่ผู้ใหญ๋ไปตามอุ่นอีก แง้
น้ำตากระจาย ฮือออออ

ป้านิดค่ะ รบกวนป้าดูภาพตามลิ้งค์นี้นะคะ สะใจคนเกลียดนังอารีย์มากมายคะ (เฉพาะภาพแรกนะป้านิด)
//www.pantip.com/cafe/chalermthai/topic/A8330647/A8330647.html

ดูตอนที่ 27 จบ ก็ถอนหายใจอีกหลายตลบ

สงสารแม่ทองคำและผูใหญ่แก้ว น้ำตาไหลกับความรักของพ่อแม่ที่มีต่อลูก แต่ทำไมแม่ทองคำถึงคิดได้ช้านัก ทำไมถึงเพิ่งขอร้องให้ผัวอภัยให้ลูกๆ ผู้ใหญ่แก้วเองก็ทิฐิจัด ตัวเองแท้ๆที่เสือกใสไล่ส่งลูกออกจากบ้าน แม่อิ่มมาขอขมาถึงสองครั้ง ก็โดนไล่เปิดเปิงทั้งสองครั้ง นั่งอุ่นมาขอขมาพร้อมเจ้ายิ่ง ไอ้ยอดและแม่อิ่ม กลับถูกผู้ใหญ่แก้วตบเข้าให้ฉาดใหญ่ ไม่ให้แม้กระทั่งขึ้นเรือน พอรู้ว่าอารีย์ท้อง ปิงก็ออกมารับว่าเป็นพ่อแล้วแทนที่จะเห็นแก่ลูกที่กำลังท้อง เห็นแก่หลานผู้บริสุทธิ์ กลับตัดขาดกัน บ้านช่องก็ออกใหญ่โต ถ้าเพียงแต่จะอ้าแขนรับลูกกลับบ้าน มีหรือที่ชีวิตทุกคนจะเบี่ยงเบนถึงขนาดนี้ ผู้ใหญ่แก้วยอมไปรับอุ่นกลับเพราะเพียงแม่ทองคำขอร้อง ผู้ใหญ่แก้วหนอ เป็นถึงผู้ใหญ่บ้าน แต่ไม่รู้จักการปกครองคน แล้วเมื่อลูกเลือกทางเดินผิด จะไปโทษลูกได้อย่างไร

วันนี้โมโหปิง จะคร่ำครวญหวนไห้ถึงนังอารีย์ทำไม อยู่กินกันมาตั้งนาน ไม่คิดหาทางจัดการกับเมียตัวเอง น่าจะมองเห็นว่า นังอารีย์ไม่รักปิง

ปิงไม่รักตัวเอง ถ้ารักปิงต้องเลือก เลือกที่จะทิ้งนังอารีย์ ถ้าอยากรั้งไว้ก็ต้องปราบ ลงไม้ลงมือให้รู้สึกซะบ้าง ถึงนังอารีย์จะพร่ำไม่รู้จบว่าจบตั้งม.6 แต่ปิงก็หาเลี้ยง ทำกับข้าว ซักผ้า ถูบ้านถูเรือน ทำให้ทุกอย่าง แต่นังอารีย์จะเห็นความดีสักนิดเป็นไม่มี มีแต่ดูถูกผัว ลืมใปหมดแล้วว่าตัวเองสมยอมเป็นเมียปิงเอง

คนอย่างนังอารีย์หาความดีไม่เจอซักกระผลีก ทะเยอทะยานใฝ่สูง แต่ขี้เกียจสันหลังยาว ไม่มีความเป็นแม่บ้านแม่เรือน ไม่เคยคิดจะลุกขึ้นมาทำมาหากิน เอาแต่เฝ้ารอราชรถมาเกย พูดแต่ว่าตัวเองเรียนสูงแต่ปัญญาฝ่อเป็นที่สุด

ดูตัวอย่างที่อุ่นถูกโชคชตาบังคับให้เข้าซ่องแล้วเวทนา ที่เคยโกรธเคยเกลียดก็พลันเหือดหาย ใครเลยจะอยากถูกชีวิตทำร้ายถึงขนาดนั้น แต่อย่างน้อยอุ่นก็เป็นคนห้าวและแกร่ง คงจะพอทำใจให้ยอมรับสิ่งเลวร้ายที่ผ่านเข้ามาในชีวิตได้

เหนื่อยกับยอดที่คลาดกับอิ่มไม่รู้จบ อ่อนใจกับอิ่มที่ยอมรับเรื่องร้ายๆโดยไม่มีปากมีเสียง และสังเวชใจกับอินผู้เลือกทางบาปซ้ำแล้วซ้ำอีก

แล้วก็ต้องตามดูต่อด้วยความละห้อยละเหี่ยใจ

เอ วันนี้คุณโมริสา หายไปไหนหว่า แล้วจะลอกข้อสอบใครได้..


สำหรับตอนที่ 28 ในวันพฤหัสบดีที่ 17 กันยายน 2552

ก็งวดเข้ามาแร้วสำหรับชิงชัง ภาคยุ่ง ๆ ของพ่อแม่ ซึ่งแน่นอนว่าด้วยมีเวลาจำกัดเลยตัดฉับ ๆ ให้เร็วจน ...จนหัวใจจะวาย..

สำหรับฉากยอดตกน้ำ ..หัวใจหลักของมันในบทประพันธ์อยู่ตรงนี้..

คือ ยอดไปตามหาอิ่มที่ปากน้ำโพ เปลี่ยนชื่อเป็นเสือ อยู่กับแสน แล้วทำงานในโรงสีเป็นจับกัง ในโรงสีมีวนิดาลูกสาวเจ้าของโรงสีมาหมายปอง ทำให้ดำที่เป็นคนคุมคนงานไม่ชอบยอด

ยอดกำลังจะไปหาอิ่มแบบนี้ แล้วถูกตามขึ้นเรือ หลังจากนั้นมีเรื่องกับดำที่กทม.ถูกตีตกน้ำไป(ไม่ได้ถูกยิง)

สรุปว่า เมื่อคืนถูกรวบ ยอดถูกตีหัวตกน้ำจริง กำลังจะได้เจอกับแม่อิ่มจริง หายวับไปกับตาจริง ///แต่ว่า ตอนนี้ไอ้อินก็เลยกลายเป้นคนสารเลวมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก แล้วตรรกะก็เกิดว่า แล้วมันจะลอยไปถึงกทม.อย่างไรหว่า.. งงนะเนี่ย..เล่นถูกปืนด้วยแบบนี้ มันจะรอดไหม เพราะถ้าถูกตีตกน้ำนี่อาจจะยังมีแรงว่ายไง..

แต่ว่าปรากฏว่า เฉพาะฉากใจหายใจคว่ำนี้.. ความทุกข์ความตรึงเครียดก็เกิดกับท่านผู้ชม..โทรศัพท์ของข้าพเจ้าถูกกระหน่ำเข้ามาอีกครั้ง..(จากคนที่ไม่ได้อ่านนิยายและในเรื่องย่อก็หมดแล้ว) คำถามแรก

ไอ้ยอดจะตายไหม.. พอบอกไม่ตาย เดี๋ยวเขาก็ตัดบอกว่า 20 ปีผ่านไป มันไปมีลูก คำตอบคือ เห้ยโล่งอก หายใจได้หน่อย..

มาอีกสาย..ถูกด่าเลยกรู เอแล้วกรูเกี่ยวอะไรด้วยหว่า หาว่าเราใจร้าย ทำไมถึงได้โหดร้ายขนาดนี้ ให้เจอกันหน่อยก็ไม่ได้..ฉอด ๆๆๆๆๆๆๆๆ แล้วมันก็สรุปว่า ช่วงนี้กินข้าวไม่ได้เลย มาคิด ๆ ดูสงสัยจะเครียดกับชิงชัง 55555555555555+ แต่พอเขารู้ว่ายอดไม่ตาย แต่หายไปก็คงสบายใจขึ้น เราก็บอกว่า ในละครก็บอกเป็นนัยน์ ๆ อยู่นะ ฉากหลวงพ่อไง ท่านก็บอกว่าเดี๋ยวก็ได้เจอกัน แต่เมื่อไหร่ไม่รู้ แต่ว่าอย่างไรเสีย แม่อิ่มก็ไม่เอาไม่อินแน่ ๆ เพราะถึงแม้ว่า อินจะโสดเพราะจับได้ว่าบังอรมีชู้ แต่ว่า อิ่มก็เกลียด(ชิงชัง) อินเป็นอย่างมากกกกกกกกกกกกกก (เลวได้ขนาดนี้ไม่เกลียดได้ไง)

อีฉากที่ถูกรวบรัดจนขาดความสมจริง นั่นก็คือ ฉากที่อุ่นเข้าซอง ในนิยาย อุ่นจะไปทำงานเป็นกรรมกรทำถนนตั้งแต่ยิ่งยังไม่ตาย ตอนนั้นอุ่นกับยิ่งไปพักที่บ้านพักคนงานเป็นบ้างคน และพากันไปเล่นการพนันอยู่บ่อย ๆ จนกระทั่ง พอยิ่งมาตาย อุ่นไม่ที่ไป ไหนจะติดการพนันมีหนี้สินจนกระทั่งถูกชดบังคับให้ขายตัวกับคนในบ่อน (ก่อน) หลังจากนั้น อุ่นวางแผนฆ่าชด หลังจากได้ปืนมา อุ่นก็เลยจ้างคุณชาติชายฆ่าชด แล้วยอมขายตัวในซ่อง... แต่นี่รวบรัดจน เรา แบบ มันจับกันไปขายตัวได้ง่าย ๆ อย่างนี้เลย เหรอหว่า แต่ เอ้า เวลามันไม่พอแล้วนิ.. อิอิ.. แต่ส่วนหนึ่งก็สะใจ ที่นังอุ่นมันโดนแบบนี้ อีส่วนหนึ่ง ก็สังเวชใจกับชีวิตของมัน...แล้วเมื่อคืนฉากอุ่นโดนซ้อมก็พลอยคิดไปถึงเรื่องกว่าจะรู้เดียงสา กับสายน้ำไม่ไหลกลับเสียอีก..

ชีวิตของคนเรา...จะดีจะชั่วมันไม่ได้อยู่ที่ตัวเราคนเดียวววววววว นะเอ้อ...

เมื่อคืนก็เครียด ๆ เดินกลับขึ้นมา ตามประสาเจ้าของบทประพัทธ์กลัวเสียของ แต่ว่าก็ได้รับโทรศัพท์จาก พี่ศิริลักษณ์ พี่เขารายงานผล เรตติ้งในกทม.ให้ได้รับทราบดังนี้..

ตอนนี้ ชิงชัง ได้ 9.5 (หน่วยเป็นไรไม่รู้) แต่เขาบอกบริษัทจะวัดจากคนดูในกทม.นะคะ ไม่วัดจากของอะไรทั่วประเทศนั่น เพราะททบ. จะมีสัญญาณไม่ครอบคลุมทั่วประเทศ พี่เขาบอกว่า ถ้าได้ เลข 10 เมื่อไหร่ บริษัทจะฉลองค่ะ ถือว่าเป็นละครที่ประสบความสำเร็จของเขา ..ผมก็ได้แต่เอาใจลุ้นด้วย ...


แต่ผมก็บอกพี่เขาไปว่า ตอนนี้ผมคิดว่า ชิงชังมันสำเร็จมากนะครับ ด้วยตัวโปรดักส์ชั่น ที่ไม่ได้สุกเอาเผากิน ด้วยความซับซ้อนของเรื่อง (แปลก ๆ ) และด้วย ทำให้คนเชื่อว่าตัวละครเป็นคน ด้วยความร้ายอย่างมีที่ไปที่มา ไม่ได้ร้ายตะพึด ทำให้ละครเรื่องนี้มีกระแสปากต่อปาก และใครถ้าได้เปิดใจได้ดูสักตอน มีโอกาสติดสูง จนกระทั่งต้องถามคนข้าง ๆว่า เล่าให้ฟังหน่อยซิ อะไรแบบนี้.. พี่เขาก็บอกว่า คงจะเป็นอย่างที่ผมว่าไว้..

บอกตามตรงว่า ผมดูชิงชังขณะนี้ เหมือนคนดูคนหนึ่งที่เคยชอบละครแล้วนั่งดู ดูเพราะอยากจะรู้ว่าชีวิตของพวกเขาจะเป็นอย่างไร และโดยส่วนตัวผมชอบละครดราม่าเรียกน้ำตาเรียกความซึ้งใจ และเมื่อชิงชังทำให้ผมรู้สึกเช่นนี้ได้ ในหลาย ๆ ฉาก ผมถือว่าชิงชังเป็นละครในดวงใจของผมทีเดียว และก็มีอีกหลาย ๆ ท่านที่คงมีความคิดไม่ต่างจากผมแน่ๆ ใช่ ไหม ๆ..

เจอกันวันจันทร์ กระทู้หน้าใหม่ ตอนนี้ขอไว้อาลัยให้ไอ้ยิ่งก่อนนะครับ..


จุ๊ฟ ๆ ..

เมื่อคืนเขียนไปได้เกินครึ่งแล้ว แต่เกิดไฟดับวูบไปชั่ววินาที
ไอ้ที่เขียนไว้ก็หายวับไปกับตา นึกอยากจะทุบคอมทิ้งก็เสียดาย
อีกอย่างมาคิดว่าคอมไม่เกี่ยวซะหน่อย มันเกี่ยวกับการไฟฟ้าต่างหากล่ะ ฮึ่ม !
อารมณ์ที่จะเขียนก็เลยหยุดชะงัก อาบน้ำนอนน่าจะดีที่สุด
เช้านี้พยายามรวบรวมอารมณ์ที่ดูชิงชังเมื่อคืนใหม่
ได้อะไรไม่มาก เพราะมันไม่เหมือนดูจบแล้วเขียนเลย
แต่พอจะเล่าสู่กันฟังได้ประมาณนี้

ในที่สุดไอ้ยอดกับแม่อิ่มก็เดินมาถึงสุดท้ายปลายทาง
ปลายทางแห่งการพลัดพราก แต่ไม่ใช่ปลายทางของความรัก
ทั้งสองจากกันทั้งที่ยังรัก จะด้วยโชคชะตาฟ้ากำหนด
หรือจะผลลัพธ์จากการกระทำแต่แรกของไอ้ยอดก็ตาม
มันกำลังมีแรงส่ง ให้ต้องรับผลจากการกระทำนั้นอย่างไม่มีทางหลีกเลี่ยง
กำลังคิดว่าจากกันครั้งนี้ จากเป็นหรือจากตายก็มีค่าเท่ากัน
เพราะทั้งคู่ไม่อาจกลับมาอยู่คู่กันได้อีก
แม้ในตอนหลังแม่อิ่มกับไอ้ยอดมีโอกาสได้เห็นหน้ากันอีกครั้ง
แต่กลับเสมือนคนแปลกหน้าของกันและกัน
เพราะไอ้ยอดไม่มีความทรงจำเหลืออยู่
ในขณะที่ความทรงจำของแม่อิ่ม ไอ้ยอดได้ตายจากไปแล้ว

ตอนนี้เราเห็นใจ สงสาร และเวทนาแม่อิ่ม
การเกิดมาเป็นคนสวยใช่ว่าจะดีเสมอไป (ยกเว้นสมัยนี้)
ความสวยของแม่อิ่มทำให้เกิดเรื่องราวมากมาย
ผู้คนรอบข้างต่างถูกผลกระทบจากความสวยของเธอทั้งสิ้น
เช่นทิดอินที่โดนเพื่อนทรยศหักหลัง แย่งชิงหญิงสาวที่หมายปองเอาไปด้วยวิธีสกปรก
ความเคียดแค้นชิงชังจึงตามมา ทิดอินผู้ไม่ยอมปล่อยวาง แม้จะรักแม่อิ่มนักหนา
แต่ความแค้นบังตา จึงเลือกที่จะทำทุกวิธีที่จะไม่ให้ไอ้ยอดได้มีความสุข
แม้ต้องเสียเลือดเสียเนื้อของใครหลายคนก็ตาม
จนลืมไปว่าผู้หญิงที่ตนรักก็ย่อมได้รับผลกระทบด้วย

อีกหนึ่งคนที่โดนผลกระทบด้วยเช่นกัน
นังอุ่นผู้หาญกล้าเอายาปลุกกำหนัดให้ไอ้ยอดกิน
ก่อนหน้านั้นหลอกล่อไอ้ยิ่งไปให้พ้นจากบ้าน จนพลาดท่าเสียทีกับไอ้อิน
ไอ้ยิ่งต้องหอบลมหายใจเฮือกสุดท้ายมาตายในอ้อมกอดของนังอุ่น

ลองคิดดูนะ ถ้า... ถ้าคนเราไม่คิดชั่ว ทำอะไรเอาอารมณ์ของตนเป็นใหญ่
นังอุ่นจะไปตกระกำลำบากอยู่ในซ่องไหม ?
เมื่อคืนตอนที่นังอุ่นกำลังโดนฉุดกระชากลากถูนั้น
เรานึกถึงไอ้ยิ่ง ถ้ามันยังอยู่ นังอุ่นคงไม่ต้องไปมีชีวิตเลวร้ายอยู่ในนั้น
อย่างน้อยนังอุ่นคงมีไอ้ยิ่งเป็นคู่คิด ช่วยเหลือ ปกป้องคุ้มครอง
แต่คนเรามักทำอะไรไม่ค่อยคิดถึงผลกระทบถึงข้างหน้า
คิดเพียงแต่ว่าฉันต้องได้ ฉันไม่ผิด
สุดท้ายผลลัพธ์ที่เกิดมันก็มาจากเหตุข้างต้น

สำหรับทิดอินของเรา
ช่างเลวได้อย่างไม่มีที่ติ คือเลวบริสุทธิ์
การพ่ายแพ้ให้กับเพื่อนทรยศ เพราะผู้หญิงที่ตนรักถูกพรากจากไป
ทำเอาทิดอินลืมความเป็นคน ลืมศีลธรรมอันดีงาม
แม้จะเคยบวชเรียนมาแล้ว แต่มันไม่ได้ช่วยกล่อมเกลาจิตใจให้สูงขึ้นได้

ถ้าถามว่าสุดท้ายแล้ว ทิดอินบวชล้างบาปเพียงพอกับความผิดที่ก่อขึ้นไหม
สำหรับเราแล้ว กรรมใดใครก่อ กรรมนั้นย่อมตกเป็นของเขา
เราไม่มีสิทธิ์ตัดสินว่าโทษของเขาน้อยเกินไป
เพราะการกระทำที่ผ่านมา ย่อมเป็นบทเรียนราคาแพงสำหรับทิดอิน
การเลือกเดินบนเส้นทางธรรม บอกให้รู้ว่าใจของทิดอินทุกข์หนัก
การรักษาเยียวยาที่ได้ผลจึงมีวิธีเดียว คือรักษาใจของตนให้พ้นทุกข์
เราเชื่อว่าเป็นเช่นนั้น

เอวังด้วยประการละฉะนี้นะโยมมมมมมมมมมมมมมมม

คำเตือน : นี่คือความคิดเห็นหลังดูละครจบ
ใครจะเห็นอย่างข้าพเจ้าหรือไม่ ไม่ใช่ความผิด
ขณะเดียวกัน ข้าพเจ้าก็ไม่ผิดเช่นกันที่จะมีความเห็นเช่นดังที่กล่าวมาแล้ว

โปรดใช้วิจารณญาณ

เมื่อไหร่จะถึงวันจันทร์ซะที อยากดูๆ

ตอนที่ 28

คนเขียนบทช่างทำไปได้ ในเรื่องที่ว่ายอดถูกทำร้ายปางตาย แถมถูกถีบตกน้ำอีกด้วย แต่ยังอุตส่าห์ลอยไปติดท่าน้ำบ้านเศรษฐีที่มีลูกสาวกำลังท้องไม่มีพ่อ ก็ต้องทำใจพอแล้ว มาเจอยอดถูกยิงทะลุหน้าท้อง ถูกทุบถูกตี ถูกฟันหัว แต่ลอยจากนครสวรรค์ไปถึงกรุงเทพได้นี่ คิดได้ยังไง ดูถูกคนดูจัง ให้ตัวละครโง่กันไม่แบบไม่สิ้นสุด แล้วคิดว่าคนดูต้องโง่ตามด้วยหรือไง

อุ่นเพิ่งจะได้กัยยอดไม่กี่วัน ท้องซะแล้ว ไปถึงซ่องแล้ว แค่ว่าท้องเฮียศักดาก็ปล่อยให้รอคลอดก่อนแล้วค่อยขายตัว พ่อพระจริงๆเลย

แต่เอาเถอะ ในฐานะแฟนชิงชัง ต้องทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ ตัดใจจากอคติทั้งปวง คิดเสียว่าเรื่องทั้งหมดเกิดขึ้นจริง แล้วก็เกิดความรู้สึกดังนี้

สงสารยอดและอิ่มมาก

สงสารแม่ทองคำและผู้ใหญ่แก้ว

สงสารอุ่นเหลือเกิน ไหนๆคนเขียนบทก็เปลี่ยนเรื่องตามใจชอบแล้ว ก็ให้อุ่นเป็นคนรับใช้ในซ่องแล้วกัน ให้ผู้ใหญ่แก้วมาซื้อตัวกลับ แล้วกลับไปคลอดลูกที่บ้าน

เวทนาบังอร

เบื่อทิดอิน เมื่อไรจะไปบวชซักที

รอดูต่อจ้ะ

โห แต่ละคน
ถ้าให้ระหว่างเลือกตบตืตัวละคร
อิน อุ่น อารีย์ ชด บังอร และ มะเฟื่อง 5555
จะทำร้ายใครก่อน ใครหลังคะ

รอวันจันทร์เหมือนกันค่ะ

เราว่าคุณจุ๋มต้องอยากทำร้ายมะเฟื่องก่อนแน่เลย ในฐานะคนเขียนชิงชัง ฮา

ตบได้แต่ต้องจูบด้วยนะ...

แบบรสนิยมซาดิส

ลืมเลย เมื่อกี้ คุยกับพี่ศิริลักษณ์(ทางโทรศัพท์) ได้ข่าวดีจ้า..
ตอนนี้ คือ พุธ-พฤหัส ที่ผ่านมา เรตติ้งชิงชัง ในกทม. ทะลุ เลขสองหลักไปแล้วววววววววววววววววววววววววววววววว

พี่เขาบอกว่า แค่นี้ ก็ถือว่า เอ็กเเซกประสบความสำเร็จกับละครเรื่องนี้แล้วจ้า...

ดีใจจังเลยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
นิยายบ้าน ๆ ของฉันนนนนนนนนนนนนนนนนนน
ไปไกลถึงตปท. โอ้วววววววววววววววววววววววววว

แหม...พ่อทิดเฟื่องเอ้ยยยยยยยยยยย
จะเอาทั้งตบทั้งจูบเลยรึ ตอนนี้มีแต่ตบอย่างเดียวอ่ะ
เอาไปก่อนแล้วกันเน้อออออออออออออ

อ้อดีใจด้วยจ้า เรตติ้งวิ่งกระฉูดแบบนี้ จะชมใครดีเนี่ย ??

รู้แล้ว ต้องชมคนดู ที่เลือกดูได้ถูกช่อง ถูกเรื่อง อิอิ

กำลังคิดว่าที่ตัวละครแต่ละตัวในชิงชังต่างเอาคำว่ารักมาอ้าง
มาเป็นข้อแก้ตัว แก้ต่างให้กับตัวเองว่าทุกสิ่งที่ทำลงไปนั้น
เป็นเพราะคำว่ารักคำเดียว
เพราะรักจึงยอมทำทุกอย่าง เพื่อให้ได้รักนั้นมาครอบครอง
ไม่ว่าสิ่งที่ทำนั้นจะผิด หรือเลวร้ายแค่ไหน

อย่างกรณีที่หนึ่ง อารีย์กับลูก และปิงผู้ต่ำต้อย
ถามว่าเวลาเก้าเดือนที่อุ้มท้องนั้น ความผูกพันไม่มีเลยหรือไร
ใจของอารีย์ทำด้วยอะไร
ถึงได้ไม่มีความรักความผูกพันให้กับลูกที่เธอเองเป็นผู้ให้กำเนิด
อารีย์คิดเพียงว่าฉันต้องมีชีวิตที่ดีกว่าที่เป็นอยู่ กับผู้ชายคนใหม่ที่ไม่ใช่ปิง

นึกสงสารไปถึงว่าที่สามีคนใหม่ของอารีย์
เขาจะมีโอกาสได้รู้ไหมว่าเจ้าสาวในอนาคตใจดำยิ่งกว่าอีกา
กล้าทิ้งลูกตาดำ ๆเพื่ออนาคตที่ตนเองคิดว่าสดใส
การกระทำที่อารีย์ทำอยู่นี้ เรียกว่าอะไร ?
ความรักหรือ ?
อยากบอกว่าอารีย์รักตัวเองมากกว่าสิ่งใดทั้งหมด
แต่เป็นความรักที่เห็นแก่ตัว ซึ่งมันไม่ใช่ความรักที่ดีเลย

อีกหนึ่งสาวที่ยกเอาความรักมาเป็นข้ออ้างก็คือบังอร
บังอรทำทุกอย่างเพื่อให้ได้แต่งงานกับทิดอิน
เธอคิดว่าเมื่อแต่งกันไปแล้ว
ทิดอินจะใจอ่อนยอมรับรักเธอ เหมือนกับคู่แต่งงานที่ถูกคลุมถุงชนทั่วไป
แต่เผอิญว่าทิดอินมีแค้นที่ฝังลึกอยู่ในใจ
ความรักที่บังอรมีให้ยังไม่สามารถขุดมันขึ้นมาได้
แล้วบังอรก็เลยใช้ข้ออ้างที่ว่าทุกอย่างที่ทำไปแล้วนั้น
เป็นเพราะความรักที่ทุ่มเทให้ทิดอินจนหมดใจ
แต่สำหรับเรากลับมองว่า มันเป็นความหลง
หลงตัวเอง เสียจนบังอรไม่เห็นสิ่งใดเลย
เพราะกิเลสมันบังตาของจนมืดสนิท

นังอุ่นเป็นกรณีที่สาม
ยอมรับเลยว่าไม่มีไอ้ยิ่งอยู่ด้วย รู้สึกไม่สนุกเท่าไร
มันเหมือนขาดสีสัน ขาดชีวิตชีวาที่จะคอยเติมรอยยิ้มให้กับคนดู
เพราะฉะนั้นอย่าว่ากัน ถ้าคอมเม้นท์วันนี้จะดูจืดชืดยิ่งกว่าน้ำเปล่าเสียอีก

การเจอไอ้เหนาะของนังอุ่น แทนที่จะขอความช่วยเหลือให้ตัวเองพ้นจากซ่อง
แหนะ ! กลับให้นังพริ้มไปถามหาไอ้ยอด (เวรรรรรร เอ๊ะ หรือเราจะอินจัด ?)
นังอุ่นก็มีความต้องการที่จะไปจากที่นี่ แต่เจอคนรู้จักกลับไม่เข้าไปขอความช่วยเหลือ
เฮ้อ...นังอุ่นเอ้ยยยยยยย เอ็งสมควรสถิตอยู่ในซ่องนี่แหละดีที่สุดแล้วสำหรับเอ็ง

แต่ฉากสุดท้ายที่เรียกคะแนนจากเราไปเต็ม ๆ แม้จะแค่ไม่กี่วินาที
ไอ้ยอดของแม่อิ่มก็ทำให้เรารู้ว่า ในดวงตาคู่นั้นมันไร้อดีตเสียจนน่าใจหาย
อดีตที่ไอ้ยอดทำหาย เป็นอดีตที่รวมทุกอย่างไว้ด้วยกัน
ไม่ว่าจะเป็นความรักที่มีต่อแม่อิ่ม หรือความแค้น ที่รอการสะสางกับทิดอิน
ความหวังที่นังอุ่นรอให้ไอ้ยอดของมันกลับไปพร้อมกับความรัก
ทุกอย่างเหลือเพียงความว่างเปล่าสำหรับไอ้ยอด

เรากำลังจะบอกว่าผลจากการกระทำที่ไอ้ยอดได้ก่อไว้
กำลังส่งผลต่อชีวิตของไอ้ยอดอย่างไม่มีทางปฏิเสธความรับผิดชอบไปได้
นี่ไงที่บอกว่า "กรรมใดใครก่อ กรรมนั้นคืนสนอง"
เว้นเสียแต่ว่าจะช้าหรือเร็วเท่านั้น

ถึงตอนนี้ก็ยังคอนเฟิร์มตรงที่ว่าละคร "ชิงชัง"น้ำเน่า
แต่เป็นน้ำเน่าที่ยังเห็นเงาจันทร์ หรือน้ำเน่าแต่ไม่ไร้สติ
ตามอย่างที่คุณเฟื่องเคยบอกไว้นั่นแหละ

คำเตือน : นี่คือความคิดเห็นส่วนตัวหลังดูละครจบ
โปรดใช้วิจารณญาณ

โห เมื่อวานทีวีดูเราอ่ะ อดเลย
พลาดไปตั้งตอนนึง

มาบอกว่า กำลังดูเรื่องนี้อยู่ที่เยอรมันทางยูทูป คิดว่าละครเรื่องนี้มีคนไทยที่อยู่ต่างประเทศดูกันมาก ติดตามดูแบบลุ้นมากๆ เสียดายที่ไอ้ยิ่งผู้น่ารักและน่าสงสารตายซะแล้ว ชอบไอ้ยิ่งมากกว่าไอ้ยอดเสียอีก ชอบนังอุ่นมากกว่าใคร อาจจะเพราะว่าไอ้ยิ่งมันรักอีอุ่น เลยพลอยทำให้รู้สึกสนุกไปกับละครสองตัวนี้ ทำให้ละครเรื่องนี้มีสีสรรมากๆ ชอบตอนที่อีอุ่นเอาใจไอ้ยิ่งให้ไอ้ิยิ่งกินตูดไก่ เพื่อให้ไอ้ยิ่งพาไปบ่อนอีก ฉากนี้หัวเราะกั๊กๆ ตอนที่ไอ้ยิ่งรำพึงว่า ทำไมมันจะไมู่รู้ว่า รักข้างเดียวมันเจ็บอย่างไร? ซึ้งจริงๆ น้องพิมพ์ทำเอาร้องสะอึกสะอื้นตามไปด้วยตอนที่ไอ้ยิ่งตาย...ละครเรื่องนี้บางตอนไม่สมจริงสมจัง แต่เอาเหอะ ดูสนุกๆไม่ซีเรียสอะไร แต่ชอบมาก ดูเรื่องนี้อยู่เรื่องเดียว เพราะแค่เรื่องนี้ความดันก็พุ่งปรี๊ดแล้ว....ขืนดู อีกเรื่องทางช่องเจ็ด เส้นเลือดแตกในสมองกันพอดี มีแต่เรื่องอิจฉาพยาบาท ไม่ไหว....จริงๆถ้าละครเรื่องนี้ออกอากาศได้ทุกวันก็จะดีนะ ถ้าละครจบเมื่อไหร่ มีเซ็ง....