Corn Muffins แสนนุ่มและอร่อย
สวัสดีค่ะ เพื่อน ๆ และน้อง ๆ ชาวบล๊อกแก็งค์
ช่วงนี้ดิฉันมีเวลามาอัพบล๊อกมากขึ้น เนื่องจากที่ห้างฯ ที่ดิฉันทำงาน ไม่ค่อยให้ชั่วโมงการทำงานกับพนักงานเท่าไร เหตุผลก็คือช่วงนี้โรงเรียนต่าง ๆ ในอเมริกาปิดเทอมภาคฤดูร้อน ทางรัฐบาลจึงต้องจัดหางานให้กับเด็กนักเรียนเหล่านั้นได้ทำงาน เพื่อไม่ให้พวกเด็กมีเวลาว่าง ซึ่งจะก่อให้เกิดปัญหาทางสังคม เช่น ไปมั่วสุ่มกันติดยา ดังนั้นทางรัฐบาลจึงได้หางานให้พวกเด็กนักเรียนทีปิดเทอมภาคฤดูมีงานทำ แถมยังมีเงินใช้อีก
สำหรับบริษัท ห้าง ร้าน ต่าง ๆ ก็ให้ความร่วมมือกับทางรัฐบาล โดยรับเด็กนักเรียนเหล่านั้นมาทำงาน โดยรัฐบาลเป็นผู้จ่ายค่าแรงให้ ซึ่งดิฉันได้ทราบว่ารัฐบาลได้จ่ายค่าแรงให้กับเด็กนักเรียนที่มาทำงานที่ห้างที่ดิฉันทำงานอยู่ถึงชั่วโมงละ $10.30 เรียกว่ามากกว่าพนักงานอย่างดิฉันเสียอีก แถมยังได้เครดิตอีก
อย่างที่เพื่อน ๆ และน้อง ๆ คงพอทราบว่างานที่ห้างที่ดิฉันทำงานอยู่ เป็นงานที่ต้องใช้แรงงานล้วน ๆ ดังนั้นห้างฯ ที่ดิฉันทำงานจึงได้รับอานิสงค์จากการทำงานช่วงฤดูร้อนของนักเรียนเหล่านั้น โดยไม่ต้องจ้างพนักงานอย่างดิฉันเท่าไร เชือไหมค่ะช่วงนี้ดิฉันไปทำงานจะเจอกับเด็กนักเรียนพวกนี้เรียกว่าวันล่ะไม่ต้ำกว่าห้าหรือหกคน แล้วก็เปลี่ยนหน้ากันมา เพราะโครงการนี้ไม่ได้จ้างนักเรียนนาน จบโครงการแล้วก็มีนักเรียนรายอื่นมาทำงาน
ดังนั้นถ้าเป็นช่วงวันธรรมด แล้วช่วงที่คนทำงาน ต้องบอกว่าเงียบเอามาก ๆ ไม่มีอะไรจะทำ เพราะทุกอย่างนักเรียนเหล่านั้นแย่งกันไปทำหมดแล้ว ปกติช่วงที่ไม่มีนักเรียนภาคฤดูร้อนมาทำงาน ถึงห้างฯจะเงียบแต่ดิฉันก็มีงานทำคือจัดเสื้อผ้า เรียงขนาดต่าง ๆ แต่ตอนนี้นักเรียนพวกนั้นทำหมดแล้ว เรียกว่าทำให้ดิฉันรู้สึกเบื่อเอามาก ๆ คิดว่าอยู่บ้านยังมีอะไรทำกว่าอีก
ด้วยเหตุนี้ห้างที่ดิฉันทำงานจึงลดชั่วโมงการทำงานพนักงานไปโดยอัตโนมัติเพราะมีนักเรียนพวกนั้นมาทำงานแทน แถมยังไม่ต้องจ่ายค่าแรงให้กับนักเรียนเหล่านั้น เพราะรัฐบาลจ่ายแทนให้เรียบร้อย ต้องเรียกว่าเป็นความฉลาดทางธุรกิจมาก ๆ
สำหรับเพื่อน ๆ ดิฉันบางคนก็ไม่มีชั่วโมงการทำงานเลยตลอดอาทิตย์ หรือบางคนก็ได้รับสี่หรือแปดชั่วโมงต่อสัปดาห์ เรียกว่าพนักงานที่ได้รับชั่วโมงการทำงานที่พอใช้หรือดีจะต้องเก่งจริง ๆ หรือยอดเยี่ยมทำผลงานให้บริษัทฯ เพราะผลงานยอดเยี่ยมเหล่านั้นนักเรียนที่มาทำงานทำแทนไม่ได้ เช่นการหาลูกค้ามาทำบัตรเครดิตให้ห้างฯ หรือบริการลูกค้าได้ดีเยี่ยมจริงๆ
สำหรับดิฉันนั้นชั่วโมงการทำงานก็หายไป แต่ก็ไม่ค่อยเท่าไร อย่างที่เพื่อนๆ และน้องๆคงพอทราบว่าดิฉันเป็นพนักงานที่สามารถหาลูกค้ามาทำบัตรให้ห้างและเป็นคนที่หนักเอาเบาสู้ พนักงานที่ชั่วโมงการทำงานไม่กระทบมากก็คงมีดิฉันกับเพื่อนอีกคนเท่านั้น ที่เหลือต้องบอกว่าชั่วโมงการทำงานพวกเค้าหายไปแบบน่ากลัวมาก ๆ แต่ทำอย่างไรได้จะไปหางานที่อื่นก็คงหาลำบากเอามาก ๆ เพราะเศรษฐกิจอเมริกาอยู่ในขาลง มีแต่เลิกจ้างหรือปลดออก พวกพนักงานแบบดิฉันก็ต้องทนกันต่อไป รอจนกว่าเศรษฐกิจจะดีขึ้น
สำหรับดิฉันนั้นการทำงานที่ห้างฯแห่งนี้ เชื่อไหมค่ะค่าแรงที่ได้รับดิฉันก็จะหมดไปกับการซื้อเสื้อผ้า เมือวานก็เพิ่งซื้อกางเกงยีนส์กลับบ้านมาอีก เรียกว่าไปทำงานทุกวันได้เสื้อผ้ากลับมาทุกวัน แต่ช่วงนี้ดิฉันยังไม่ได้เอาออกมาอวด คิดว่าจะเอามาอวดในอีกสองหรือสามบล๊อก เพราะช่วงนี้ดิฉันบ้าพลังทำอาหาร เบเกอร์รี่เอามาก ๆ เหตุผลก็คือมีเวลาว่างมาก และอาทิตย์หน้าดิฉันจะไปแคมปิงจึงต้องเตรียมจัดทำอาหารเอาไว้ แล้วทุกครั้งที่ดิฉันต้องไปเจอญาติสามี เชื่อไหมพวกเค้าจะต้องบอกว่าให้ดิฉันทำอาหารไทยให้พวกเค้าทาน บางครั้งดิฉันนั้นไม่อยากทำอาหารไทยเพราะไปเที่ยวก็เพื่อพักผ่อนหรือไปทานอาหารอเมริกันมากกว่า แต่พวกเค้าก็ขอทุกครั้ง ครั้งนี้เหมือนกันดิฉันจะไปแคมป์ปิงที่ High Sierra ซึ่งห่างจากบ้านดิฉันประมาณหกชั่วโมง ไม่มีน้ำ ไม่มีไฟ ไม่มีคลื่นโทรศัทพ์ เวลาจะโทรศัพท์ก็ต้องขับรถออกมาอีกไกล กลางคืนเวลานอนก็มีสัตว์มาเยี่ยมเยือน เช่นหมี ต้องเก็บอาหารไว้ทีรถ
ดิฉันนั้นอยากจะปฏิเสธเรื่องการทำอาหารไทยเอามาก ๆ แต่เพราะด้วยว่าดิฉันเป็นคนไทยก็เลยปฏิเสธไม่เป็น เป็นอันว่าดิฉันรับปากพวกเค้าไปว่าจะผัดข้าวผัดไปให้พวกเค้าทาน โดยจะทำเสร็จไปแล้วเมื่อไปถึงก็แค่อุ่น เพราะจะได้ไม่ยุ่งยาก
ก็ตามธรรมเนียมดิฉันล่ะค่ะ เมื่อได้ระบายความในใจแล้วก็มาเข้าเรื่อสูตรมัพฟิ่นข้าวโพดแสนอร่อยกันเลยค่ะ
ก่อนอื่นต้องขอโทษด้วยน่ะค่ะที่ดิฉันจำไม่ได้ว่าสูตรนี้ไปลอกมาจากแม่บ้านท่านใด ถ้าแม่บ้านท่านใดเข้ามาอ่านแล้วคิดว่าสูตรนี้เป็นสูตรของแม่บ้านหรือเพื่อน ๆ ก็ช่วยบอกด้วย แล้วถือเป็นการส่งการบ้านและให้คะแนนการบ้านด้วยน่ะค่ะ
ต้องบอกว่าสูตรนี้นุ่มเอามาก ๆ สามีดิฉันทานถึงกับบอกว่าใช่เลย เนื้อมัพฟิ่นต้องนุ่มแบบนี้
มาดูสูตรและวิธีการทำกันเลยค่ะ สำหรับที่ดิฉันทำในวันนี้เพิ่มสูตรเป็นสองเท่าค่ะ เพราะเป็นคนทานจุกกลัวทานไม่อิ่ม มัพฟิ่นข้าวโพด
ส่วนผสม แป้งสาลี ๑ ๓/๔ ถ้วยตวง ผงฟู ๒ ช้อนชา เกลือป่น ๑/๒ ช้อนชา นมสด ๑/๒ ถ้วยตวง น้ำมันพืช ๑/๔ ถ้วยตวง ไข่ไก่ ๑ ฟอง น้ำตาลทราย ๑/๒ ถ้วยตวง วานิลา ๑ ช้อนชา ข้าวโพดหวานกระป๋อง ๑ ๑/๒ ถ้วยตวง
วิธีทำ ดังนี้ค่ะ
1. เปิดเตาอบไว้ที่ ๔๐๐ องศาฟาเรนไฮต์ก่อนนะคะ 2. ชามใบแรก ผสมแป้ง ผงฟู กับเกลือเข้าด้วยกัน 3. ชามใหญ่อีกใบหนึ่ง เอาทุกอย่างที่ยกเว้นข้าวโพด ผสมเข้าด้วยกันโดยใช้ตะกร้อตีความเร็วสูงให้เข้ากัน 4. เอาชามแป้งใบแรก เทใส่ชามของเหลว ใช้ตะกร้อมตีให้เข้ากัน โดยใช้ความเร็วต่ำ
เมือตีให้เข้ากันแล้ว นำข้าวโพดหวานใส่ลงไป คนให้เข้ากัน
5.นำถ้วยกระดาษหรือถ้วยฟรอยส์ ใส่ลงไปบนถาดมัพฟิ่น
ตักแป้งหยอดเข้าไปในถ้วยกระดาษหรือฟอยส์เกือบเต็มถ้วย แล้วนำเข้าเตาอบ
นำเข้าไปอบ นานประมาณ 12-15 นาที
ขนมสุกแล้วค่ะ หน้าทานไหมค่ะ
มาดูใกล้ ๆ ค่ะ
หลังจากนั้นนำไปแซะออกจากถาดมัพฟิ่น แล้ววางในตะแกรงเพื่อพึงให้เย็น
ขอขอบคุณเพื่อนๆ และน้อง ๆ ที่มาเยียมบล๊อกดิฉันน่ะค่ะ มีความสุขมาก ๆค่ะ
Create Date : 10 สิงหาคม 2552 |
|
41 comments |
Last Update : 10 สิงหาคม 2552 0:08:29 น. |
Counter : 1571 Pageviews. |
|
|
|