การแก้ปัญหาของไข่หวาน

ตอนนี้ไข่หวานคลอดลูกคลอกที่ 2 แล้ว ตั้งแต่วันที่ 27 พฤศจิกายน 2549 ทิ้งระยะห่างจากคลอกแรกเพียง 37 วัน แต่ผมยังมีภาระที่จะต้องเล่าเรื่องการเลี้ยงลูกครอกแรกของไข่หวานต่อจากเมื่อบล็อกที่แล้วอยู่ จึงขอเล่าเรื่องของไข่หวานต่อจากบล็อกที่แล้วก่อนนะครับ เพราะมีคนเกือบสิบคนที่รออ่านเรื่องของไข่หวานอยู่ แม้ว่าจะมีคนอีกเป็นร้อยกำลังรอให้เลิกเขียนอยู่ก็ตาม


หลังจากที่ไข่หวานตามเก็บลูกอยู่หลายวัน พอลูกอายุได้ 5 วัน ไข่หวานก็คิดหาหนทางในการแก้ไขปัญหาขึ้นมาได้ นั่นคือการย้ายรัง

ไข่หวานย้ายรังมาอยู่ในห้องอาบน้ำ คนที่ไม่เคยเลี้ยงแฮมสเตอร์อาจจะสงสัยเรื่องห้องอาบน้ำ เพราะปกติหนูไม่น่าจะอาบน้ำ แต่แฮมสเตอร์เป็นสัตว์ที่รักความสะอาด มันมักจะทำความสะอาดตัวเองเสมอ คนเลี้ยงแฮมจะจัดหาทรายบางชนิดมาให้แฮมน้อยใช้คลุกตัวเอง เรียกทรายนี้ว่าทรายอาบน้ำ และเรียกการคลุกทรายนี้ว่าการอาบน้ำ

หมายเหตุ : แฮมสเตอร์นิยมอาบน้ำด้วยตัวเองไม่นิยมออกไปอาบน้ำนอกบ้านครับ


หนูน้อยสร้างรังแต่พอ(หก)ตัว

ไข่หวานคาบลูกตัว(ไม่ค่อย)เล็ก ๆ ทั้งห้าตัวเข้ามาไว้ในอ่างอาบน้ำที่ว่านี่แหละครับ คราวนี้พอไข่หวานออกจากรังไปดื่มน้ำ ทานอาหาร หรือปฏิบัติภารกิจส่วนตัวอื่น ๆ เวลาออกจากรังขอบของห้องน้ำก็จะกั้นลูกน้อยไว้ ไม่ให้ติดนมจองไข่หวานไปข้างนอก

นอกจากขอบของห้องอาบน้ำจะช่วยกั้นลูกแฮมไม่ให้ติดนมไข่หวานออกจากรังแล้ว ไข่หวานยังใช้ขอบของห้องอาบน้ำเพื่อประโยชน์ในการให้นมลูกอีกด้วย

ปกติแฮมสเตอร์ไม่นอนหงายให้นมลูก แต่จะนอนคว่ำให้ลูกดูดนมอยู่ใต้ลำตัว คิดว่าคงเป็นสัญชาติญาณในการปกป้องลูก ๆ เพราะตามธรรมชาติแฮมสเตอร์อาจคงจะมีศัตรูอยู่มาก โดยเฉพาะพวกเหยี่ยวที่โจมตีจากด้านบน ไข่หวานนอนหงายให้นมลูกเป็นบางโอกาส เพราะไข่หวานไม่ใช่แฮมสเตอร์ธรรมดา แต่เป็นแฮมสเตอร์ที่ไม่มีศัตรู

การนอนคว่ำนี้แม่แฮมสเตอร์ต้องโหย่งตัวเพื่อให้ลูก ๆ เข้ามาดูดนมด้านใต้ลำตัวได้สะดวก ซึ่งดูแล้วแม่หนูไม่น่าสบายนัก พอไข่หวานย้ายลูกมาไว้ที่ห้องอาบน้ำ ไข่หวานก็เอาอกพาดขอบห้องอาบน้ำทำให้ท้องลอยจากพื้น ลูก ๆ สามารถเข้ามาดูดนมได้สะดวก โดยที่ไข่หวานไม่ต้องโหย่งตัวให้เสียบุคลิกนางงามบ้านน้องแฮม


หนึ่งในสารพัดท่าให้นมบุตรของนางงามบ้านห้องแฮม

แต่อย่างไรก็ตาม การแก้ปัญหาของไข่หวานก็ใช่ว่าจะได้ผลสำเร็จถึง 100% เพราะพออายุ 6 วัน ลูก ๆ ของไข่หวานก็แข็งแรงพอที่จะคลานเตาะแตะ ๆ ได้แล้ว ทั้ง ๆ ที่ยังไม่ลืมตา

บางโอกาสลูก ๆ บางตัวจึงสำแดงพลังปีนของห้องอาบน้ำออกมาคลานล้ม ๆ ลุก ๆ อยู่ข้างนอก ปัญหาใหม่ของไข่หวานก็คือจะต้องคาบลูกกลับเข้ารัง


ตัวเองเฝ้ารังไว้นะ เค้าจะออกไปตามหาแม่ก่อน

ในระยะแรก ๆ ตอนที่ลูก ๆ ยังตัวเล็กอยู่ ไข่หวานก็ยังคาบลูกได้สะดวก แต่พอลูกตัวใหญ่ขึ้นไข่หวานเริ่มคาบไม่ไหว จึงเปลี่ยนจากการคาบคอลูกกลับเข้ารังตามปกติ มาเป็นการคาบขาแล้วลูกแล้วลากกลับเข้ารัง พอย้ายรังมาไว้ในห้องน้ำ ขอบของห้องน้ำอยู่สูงกว่าพื้นเล็กน้อย จากการการคาบขาลูกแล้วลากกลับเข้ารังตามปกติก็เปลี่ยนเป็นการคาบขาลูกแล้วลากกลับเข้ารังอย่างทุลักทุเลแทน แต่ความถี่ในการลากลูกลดน้อยลงเป็นอันมาก

ปกติเวลาที่แฮมสเตอร์มีลูก ตามตำราบอกว่าไม่ให้เราเข้าไปยุ่งวุ่นวายหรือแทรกแซงกิจการภายในของหนูแฮมโดยเด็ดขาด แม้แต่การไปดูหนูก็ให้ลดลงเหลือแค่วันละครั้งก็พอ การเปลี่ยนวัสดุรองพื้นก็ให้งดเป็นการชั่วคราว เพราะจมูกแฮมสเตอร์ตอนที่ไม่เป็นหวัดนั้นไวต่อกลิ่นมาก ถ้าได้กลิ่นแปลกปลอมอาจทำให้แม่แฮมรู้สึกไม่ปลอดภัย และกินลูกได้ ถ้าเราเผลอไปจับลูกหนู อาจทำให้แม่หนูกินลูกหนูหรือไม่ยอมเลี้ยงลูกตัวนั้นได้

แต่ตอนที่ไข่หวานออกลูกครอกแรกผมอดตื่นเต้นไม่ได้ ก็เลยแอบฉีกตำราทิ้ง (เป็นคำอุปมาอุปมัยนะครับ เดี๋ยวจะมีคนบ่นว่าเสียดายตำรา) ผมไปดูไข่หวานตามปกติ แถมยังเล่นกับไข่หวานด้วย ผมว่าตอนที่ผมคอยดูแลไข่หวานตอนที่มันมีลูกทำให้ไข่หวานรักผมมากขึ้นด้วยนะ

แต่อย่างไรก็ตามผมก็ยังไม่กล้าไปแตะต้องลูกของไข่หวาน เพราะแอบกลัวอยู่เหมือนกันครับ แม้จะค่อนข้างมั่นใจว่าไข่หวานคงจะไม่ใจร้ายกับลูกของตัวเอง แต่เท่าที่ผ่านมาไข่หวานก็ทำในสิ่งที่ผมคิดไม่ถึงอยู่เรื่อย ๆ

จนกระทั่งผมทนเห็นความทุลักทุเลตอนที่ไข่หวานลากลูกเข้ารังในห้องน้ำไม่ไหว ก็เลยต้องช่วยจับลูกไข่หวานเข้ารัง ก่อนหน้านี้ผมเคยช่วยเหมือนกัน แต่จะใช้ช้อนตักลูกหนูไปวางในรังแทนการใช้มือจับ

ผมคิดว่าผมกับไข่หวานรักลูกมากจนไม่น่าจะทำร้ายลูกได้ และผมกับไข่หวานก็สนิทกัน ไข่หวานน่าจะยอมให้ผมจับลูกของมันได้ และผมก็มั่นใจว่าไข่หวานต้องไม่ได้อ่านตำราที่บอกว่าห้ามจับลูกแฮมสเตอร์จนกว่ามันจะลืมตาและกินอาหารอื่นได้

ผมจับลูกของไข่หวานครั้งแรกเมื่ออายุ 6 วัน แต่เพื่อป้องกันการเคลือบแคลงของไข่หวานที่อาจมีต่อกลิ่นที่ผิดแปลกที่อาจจะติดตัวลูก ผมจึงจับลูกหนูต่อหน้าไข่หวานเลย แล้วเอามาส่งให้ไข่หวาน ไข่หวานก็จะมารับลูกจากมือผมคาบเข้ารังไปด้วยสายตาที่บ่งบอกความซึ้งในน้ำใจของผม


: แม่ไปไหนนะ ทำไมหนูไม่เห็นแม่เลย
: ก็หนูยังไม่ลืมตานี่(หว่า)

บล็อกนี้เขียนมายาวมาก โอกาสหน้าจะมาเล่าต่อถึงวิถีชีวิตของลูกน้อยทั้ง 5 ตัว ซึ่งบางตัวไม่ได้อยู่กับผมแล้ว


อายุ 6 วัน เริ่มหากินได้ด้วยตัวเองแล้วนะ

Create Date : 29 พฤศจิกายน 2549 Last Update : 29 พฤศจิกายน 2549 0:12:25 น. Counter : 1272 Pageviews.		56 comments
Share Tweet