คุณขาหนูหงอย

ไข่หวานกับน้ำขิงมาอยู่กับผมตั้งแต่วันเสาร์ที่ 2 กันยายน 2549 ครั้งแรกที่มาอยู่ด้วยกัน ทั้ง 2 ตัว มีอาการเครียดจากการเดินทางบ้างพอสมควร พอเปิดกล่องออกไข่หวานก็ขู่ผมเสียงดังกรอด ๆ ไม่ยอมให้ผมเข้าใกล้ ต้องเอานิ้วยื่นไปให้ดมสักพักไข่หวานจึงคุ้นเคยและยอมเป็นมิตรด้วย ส่วนน้ำขิงไม่ขู่แต่ใช้วิธีกัดแต่ไม่รุนแรงนัก สุดท้ายก็ยอมให้จับตัวได้ คืนนั้นผมรู้สึกคัน ๆ ที่ปลายนิ้ว พบว่ามีรอยบาดเล็ก ๆ ตื้น ๆ ตรงที่คัน คิดว่าคงเป็นร่องรอยที่นำขิงฝากเอาไว้ ซึ่งนั่นเป็นแผลเดียวที่น้ำขิงฝากไว้บนร่างกายผม

วันแรกทั้งสองตัวยังคงคึกคักดีอยู่ ไข่หวานขู่ผมอีกครั้งหนึ่ง นั่นเป็นครั้งสุดท้าย เพราะตั้งแต่นั้นมาไข่หวานก็ไม่เคยขู่ผมอีก ส่วนน้ำขิงก็ขู่ผมครั้งหนึ่งเหมือนกัน เพราะผมกำลังเห่อหนูใหม่ จึงอยากเล่นกับมันทั้งที่มันกำลังหลับ น้ำขิงจึงรู้สึกหงุดหงิด -- คำเตือน อย่าแหย่หนูหลับ

ตกเย็นวันอาทิตย์ ซึ่งเป็นวันที่สองของการอยู่ร่วมกัน ไข่หวานที่ร่าเริงกลับซึม ๆ หงอย ๆ อย่างน่าประหลาดใจ จนผมรู้สึกเป็นกังวล ไม่แน่ใจว่ามันป่วยหรือเปล่า

เช้าวันจันทร์ไข่หวานยังคงซึม ๆ เอาแต่หมกตัวอยู่ในบ้านหนูที่ไข่หวานยึดครองเป็นเจ้าของแต่เพียงผู้เดียวตั้งแต่วันแรกที่มาอยู่ ก่อนไปทำงานผมยกกล่องหนูแฮมไปไว้ที่ระเบียง ผมเลี้ยงเจ้าสองตัวไว้ในกล่องพลาสติกใบใหญ่ (แต่พอใส่วัสดุอุปกรณ์การเลี้ยงและของเล่นหนูแฮมลงไปแล้ว คิดว่ามันเล็ก) และคิดเลี้ยงมันไว้ที่ระเบียงตั้งแต่เริ่มแรก

ผมอยู่คอนโด ระเบียงห้องที่ผมอยู่ติดกับตึกอีกตึกหนึ่ง ตึกนี้จะบังแสงแดดไว้ให้ส่องมาถึงระเบียงผมเพียงเสี้ยวเดียวและเพียงชั่วเวลาหนึ่งเท่านั้น ฉะนั้นแสงแดดจึงส่องมาไม่ถึงกล่องหนูของผม ถ้าฝนตกก็สาดมาไม่ถึงเหมือนกัน

แต่พอผมออกจากบ้านมาทำงานกลับนึกเป็นห่วงมัน ผมลืมนึกไปว่าแม้แดดจะส่องไม่ถึงแต่ไอแดดอาจแผดความร้อนไปเป็นอันตรายกับหนูได้ โดยเฉพาะไข่หวานซึ่งผมคิดว่าคงจะป่วย แต่ก็ยังอุ่นใจอยู่ที่ผมเอาน้ำและน้ำแข็งใส่ถ้วยดินเผาปิดฝาไว้ให้ ถ้ามันร้อนถ้วยดินเผานี้จะช่วยมันได้

โทรไปถามหนูกิ่งเจ้า หนูกิ่งบอกว่าหนูเล็กของหนูกิ่งก็เคยเป็นอย่างนี้ หนูเล็กมีวันที่ขยันกับวันที่ขี้เกียจ วันไหนขี้เกียจก็จะหงอย ๆ อย่างนี้เหมือนกัน

วันนั้นผมมีประชุมที่เมืองทองธานี จากที่ตั้งใจไว้ว่าเลิกงานจะรีบกลับบ้าน ก็กลายเป็นว่ากลับถึงบ้านประมาณ 2 ทุ่มด้วยความกระวนกระวายใจ พอกลับไปสิ่งแรกที่ทำคือไปดูหนูที่ระเบียง น้ำขิงยังคงคึกคักเป็นปกติ ส่วนไข่หวานอยู่ในบ้านหนู

ผมเรียกไข่หวานอยู่พักหนึ่งไข่หวานก็ออกมาจากบ้านหนู แต่อาการที่ไข่หวานออกมานั้นทำให้ผมใจหาย เพราะแทนที่จะเดินออกมาเหมือนปกติกลับค่อย ๆ คลานออกมาอย่างอ่อนระโหยโรยแรง!


ไข่หวานกับลีลาเลื้อย(คลาน)อันเป็นเอกลักษณ์ประจำตัว

พอออกมาพ้นบ้านก็วิ่งจู๊ดไปวิ่งวงล้อ ผมจึงค่อยคลายความกังวล แต่หลังจากนั้นมันก็ซึม ๆ เหมือนเดิม
เคยเอามาเปรย ๆ ในบล็อกว่าไข่หวานหงอยผิดปกติซึ่งก็มีเพื่อนชาวบล็อกบางคนบอกว่าหนูที่ เคยเลี้ยงก็เป็นแบบเดียวกันนี้ แต่สุดท้ายไม่ไม่เป็นอะไร

ไข่หวานยังคงซึม ๆ หงอย ๆ ต่อมาอีกหลายวัน วัน ๆ เอาแต่อยู่ในบ้านหนูไม่ค่อยออกมาเล่นข้างนอก ผมจึงมีแผนการอันชั่วร้าย เอ้ย ! อันแยบยล นั่นคือเอาบ้านหนูออก ไข่หวานคงไม่ชอบเท่าไหร่ แต่ไม่นานไข่หวานก็ออกมาเล่นตามปกติ แต่ถึงตอนนี้น้ำขิงก็โตล้ำหน้าไข่หวานไปมากพอดู

เมื่อเทียบกับน้ำขิงแล้วไข่หวานกลายเป็นหนูรูปร่างแบบบาง เคลื่อนไหวช้า ๆ นุ่มนวล น่ารัก ส่วนน้ำขิงกลายเป็นหนูวัยรุ่นทีมีที่ท่าว่าจะบึกบึนกล้ามเนื้อแข็งแกร่งและเปี่ยมไปด้วยพลัง (น่ารักเหมือนกัน)

ต่อมาเมื่อผมเอาบ้านหนูใส่เข้าไปให้ใหม่ ไข่หวานก็ไม่ได้กลับไปเป็นหนูหงอยอีก แต่ยังคงเป็นเจ้าของบ้านแต่เพียงผู้เดียวอยู่เหมือนเดิม

กาลเวลาผ่านไป เดือนเศษ ๆ

เวลาผันผ่าน สรรพสิ่งย่อมเปลี่ยนแปลง รวมถึงไข่หวานด้วย ไข่หวานกลายเป็นหนูเจ้าเล่ห์ ฉลาดล้ำลึกกว่าน้ำขิงหลายเท่าตัว และสร้างวีรกรรมที่ทำให้เจ้าของทั้งเครียดทั้งขำไปพร้อม ๆ กัน ถ้าเข้ามาบล็อกผมบ่อย ๆ ซิครับ โอกาสหน้าผมจะเล่าให้ฟัง

แต่ตอนนี้ ในบางอารมณ์ผมอยากให้ไข่หวานกลับไปเป็นหนูหงอยอีกสักครั้งจังเลยครับ



เพลง : Hamtaro


***ไม่รู้จะหาเพลงอะไรที่เกี่ยวกับหนู ๆ มาประกอบบล็อก ต้องอาศัยเพลงเพลงประกอบภาพยนตร์การ์ตูนแฮมทาโร่กันทุกครั้งไป ฟังเพลงญี่ปุ่นกันมาหลายครั้ง คราวนี้ลองมาฟังของประเทศเนเธอร์แลนด์กันบ้าง เป็นการเปลี่ยนบรรกากาศ เพลงนี้เป็นเพลงช่วงอินโทรครับ

Create Date : 16 ตุลาคม 2549 Last Update : 16 ตุลาคม 2549 7:50:40 น. Counter : 1309 Pageviews.		29 comments
Share Tweet