ยังมีรักที่...อฮัคการ์ โดยคุณโสภาค สุวรรณ ชื่อเรื่อง: ยังมีรักที่...อฮัคการ์ ผู้แต่ง: โสภาค สุวรรณ พิมพ์ครั้งที่: 8 จำนวน: 522 หน้า เล่มเดียวจบ สำนักพิมพ์: บูรพาสาส์น ประเภท: โรแมนติค ผจญภัย เรื่องย่อ เพราะชีวิตครอบครัวไม่มีความสุข แม่ตายพ่อแต่งงานใหม่ยายที่เลี้ยงดูมาก็ตายจากไป สลิลาจึงหนีไปเรียนต่อที่ฝรั่งเศส กระทั่งเข้าทำงานกับบริษัททัวร์แห่งหนึ่งเมื่อเรียนจบ เรื่องราวในเรื่องจะเริ่มตั้งแต่ที่สลิลามีโอกาสไปเป็นหัวหน้าทัวร์นำเที่ยวทะเลทรายซาฮาร่าด้วยคาราวานอูฐ ซึ่งจุดหมายหนึ่งที่น่าสนใจของการท่องเที่ยวนี้คือดินแดนอฮัคการ์(Ahaggar) หรือฮ็อคการ์(Hoggar) เทือกเขาที่อยู่ทางตอนใต้ของอัลจีร์ เมืองหลวงของอัลจีเรีย ดินแดนนี้เป็นที่รู้จักกันดีว่าเป็นถิ่นฐานของเผ่าตาวาเร็ค(Tuareg) ชนเผ่าเร่ร่อนในทะเลทรายซาฮาร่า ทางบริษัทได้ว่าจ้างคนเผ่าตาวาเร็คมาเป็นไกด์ท้องถิ่นสำหรับคณะทัวร์นี้ และนี่เองทำให้สลิลาได้เห็นผู้ที่จะมานำทางคณะของเธอเป็นครั้งแรก ชายหนุ่มที่แนะนำตัวเองว่าชื่อรามเรน ชาวเผ่าตาวาเร็คที่คลุมหน้าคลุมตัวมิดชิดเหมือนมัมมี่ด้วยผ้าสีครามเห็นแต่ลูกตาคมๆ รูปร่างสูงเพรียวผิดจากตาวาเร็คคนอื่น ท่วงท่าองอาจมีความอหังการ์ในเผ่าพันธุ์ของตน ค่อนข้างเงียบขรึมแต่สำเนียงเวลาพูดภาษาฝรั่งเศสนั้นชัดถ้อยชัดคำไม่แปร่งเพี้ยนสักนิดเดียว นอกจากลูกน้องของเขาแล้ว ทั้งคณะทัวร์ไม่มีใครรู้จักตัวตนที่แท้จริงของรามเรนแม้สักคน จะรู้ก็เพียงว่าเขาสืบเชื้อสายมาจากวรรณะ Amrar ซึ่งเป็นตำแหน่งของชนชั้นปกครองที่มีหน้าที่และฐานะไม่ผิดกับชีคนั่นเอง แม้ผู้ชายตาวาเร็คจะไม่เปิดเผยหน้าตาให้ใครเห็นง่ายๆ แต่โอกาสย่อมเกิดขึ้นได้เสมอ ถ้าไม่บังเอิญว่าขณะที่สลิลาแอบดูใบหน้าของรามเรนซึ่งกำลังตกแต่งหนวดของตนในยามค่ำคืนนั้น เธอดันเห็นแมงป่องทะเลทรายกำลังไต่ขึ้นมาบนถุงนอนของตนเองเป็นเหตุให้เธอดีดตัวออกมา หลังจากเหตุการณ์นี้แล้วจะเป็นอย่างไร หน้าตาของตาวาเร็คที่มีสายเลือดบริสุทธิ์จะน่าพิสมัยแค่ไหน สลิลาจะทำอย่างไรกับความแตกต่างทางเชื้อชาติเผ่าพันธุ์ ศาสนาและฐานะ เสน่ห์แห่งดินแดนกลางทะเลทรายจะน่าตราตรึงใจ หรือดงกุหลาบกลางทะเลทรายแบบในพันหนึ่งทิวานั้นงดงามมากเพียงใด ขอให้ลองพิสูจน์ด้วยตัวเองค่ะ (สปอยล์)ความรู้สึกหลังอ่านจบ ก่อนอื่นเลยต้องขอบคุณพี่สาวผู้น่ารัก คุณกีณริน ที่แนะนำให้อ่านเรื่องนี้เมื่อนานมาแล้วค่ะ ทั้งที่โดยปกติไม่ค่อยได้อ่านนิยายของคุณโสภาคมากนัก เพราะกลัวบรรยายโวหารยาวๆ(ที่ขี้เกียจอ่านเป็นบ้า) แต่แล้วจู่ๆ ก็เหมือนมีอะไรดลใจให้นึกอยากหยิบมาอ่านเสียที ทีนี้แหละค่ะ พอเริ่มแล้วมันหยุดไม่ได้จริงๆ อันว่ามนตร์เสน่ห์ของทะเลทรายไม่ว่าที่ใดก็คงให้ความรู้สึกเหมือนๆ กันนั่นแหละ ดังนั้นสิ่งที่ทำให้ทะเลทรายซาฮาร่านี้แตกต่างออกไปเป็นพิเศษก็คือรามเรน หนุ่มตาวาเร็คของเรานั่นเอง หลายคนอาจจะคุ้นเคยกับนิยายทะเลทรายในปัจจุบันนี้ ในแง่ต้องมีชีคหนุ่มสูงใหญ่ หล่อล่ำ รวยมหาศาล แต่โหด เอาแต่ใจและหื่นใส่นางเอกตลอด แต่สำหรับเรื่องนี้แทบจะตรงกันข้ามเลยค่ะ เพราะรามเรนของเรานั้นสูงเพรียวตามเผ่าพันธุ์ ไม่รวยแต่นิสัยดี เป็นสุภาพบุรุษสุดๆ โรแมนติคและเอาใจใส่ ตามใจนางเอกทุกอย่าง เราอ่านไปก็อดจะบ่นๆ ด่าๆ นางเอกไม่ได้ทุกที เพราะรู้สึกเหมือนว่ารามเรนเป็นคนเดียวที่พยายามทำทุกอย่างเพื่อให้ระยะห่างของความแตกต่างทั้งหมดมันแคบลง เราไม่อาจพรรณนาวีรกรรมของรามเรนได้ทั้งหมด แต่ทั้งหมดที่รามเรนทำ ได้ใจไปเต็มๆ เลยค่ะ แม้บางครั้งจะแอบงี่เง่าคิดเอง เออเองไปบ้างก็ยังให้อภัยได้ ส่วนนางเอกของเรื่องนั้น ต้องขอชมเชยอยู่อย่างหนึ่งเลยคือเป็นกุลสตรีไทยที่รักนวลสงวนตัวตามที่ได้รับการอบรมสั่งสอนจากยายมาเป๊ะๆ แม้จะใช้ชีวิตอยู่ต่างประเทศก็ยังไม่ลืมคุณค่าของลูกผู้หญิง ตอนอ่านก็แอบฮานางเอกอยู่เรื่องหนึ่งคือ นางเป็นคนเดียวที่เจอแมงป่องทะเลทรายบ่อยมากถึงสามครั้งในขณะที่คนอื่นไม่ยักกะเจอเลย ตอนอ่านก็คิดเล่นๆ ว่าสงสัยเทพีเซลเค็ตคงไม่ทรงถูกชะตากับนางกระมัง พระองค์ถึงส่งบริวารมาหานางอยู่คนเดียว ถ้าให้จำแนกสิ่งที่ชอบจากเรื่องนี้คงยาก เพราะมีมากมายเหลือเกิน ทั้งบุคลิกตัวละคร คติคำสอนที่แทรกผ่านบทสนทนา ใครที่ไม่ชอบนิยายที่มีตัวละครเยอะๆ เราว่าเรื่องนี้ก็อ่านได้นะคะ เพราะจะเน้นบทของตัวละครหลักๆ ไม่กี่ตัวเท่านั้น แม้แต่พ่อกับพี่ของนางเอกก็เป็นเพียงองค์ประกอบย่อยที่โผล่มาแล้วก็หายไป ทำให้เราเต็มอิ่มกับการตามรามเรนไปท่องเที่ยวสถานที่ต่างๆ ในทะเลทรายได้เต็มที่ จะผิดหวังนิดเดียวคือรู้สึกว่าตอนท้ายรวบรัดไปหน่อย ถ้าเพิ่มเรื่องราวหลังจากปรับความเข้าใจมาอีกสักบทสองบทจะอิ่มเอมใจกว่านี้ค่ะ ยังมีรักที่...อฮัคการ์ ผมไม่ใช่คนฝรั่งเศส...ไม่ใช่เจ้าชายอาหรับ ไม่ใช่อะไรทั้งนั้น ตาวาเร็คก็คือชนเผ่าเร่ร่อนในทะเลทรายซาฮาร่า มีถิ่นฐานบ้านช่องแถบภูเขาอฮัคการ์ ยังป่าเถื่อน เหมือนเมื่อร้อยๆ ปีมาแล้ว...ยังอยู่บ้านที่ทำเป็นกระโจม...ยังให้สินสอดผู้หญิงที่จะแต่งงานด้วยอูฐและฝูงสัตว์เลี้ยง เมื่อไหร่ๆ คุณก็ยังเห็นความแตกต่างระหว่างความศิวิไลซ์กับความป่าเถื่อนของผม...ของคนเผ่าเดียวกับผมร่ำไป ไม่มีวันเสียละที่คุณจะเห็นแล้วก็มองผมอย่างที่คุณมองผู้ชายอังกฤษ อเมริกัน ฝรั่งเศส หรือชาติอะไรก็ตาม ยืมเพลงสะพานดาว ที่ร้องโดยเต้ กันตะ ประกอบละครเรื่องสะพานดาว(นิยายของป้าอี๊ด ทมยันตี) มาใช้ เพราะรู้สึกว่าพระเอกสองเรื่องนี้มีความเหมือนกันอยู่อย่างหนึ่ง แต่เหมือนยังไงใครอ่านแล้วก็รู้เองแหละเนาะ   Create Date : 22 สิงหาคม 2556 29 comments Last Update : 27 สิงหาคม 2556 14:38:26 น. Counter : 3206 Pageviews. Share Tweet

เรื่องนี้อ่านแล้ว เป็นเรื่องในความทรงจำอีกเรื่องค่ะ   โดย: ~:พุดน้ำบุศย์:~ 22 สิงหาคม 2556 20:26:25 น.

กรี๊ดดดด..ท่านผอ. ไม่ใช่แล้ว.. เรื่องนี้ เป็นแนวทะเลทรายที่แปลกกว่าทุกเรื่อง ไม่ว่าจะเป็นของโสภาค สุวรรณ หรือนักเขียนอื่น ตรงที่พระเอกไม่ใช่ชีค ไม่ใช่มหาเศรษฐี ไม่ได้รวยเหมือนคนอื่น แต่สิ่งที่ผู้แต่งจัดเต็มมาให้คือ ความรัก ความเอาใจใส่ที่มีให้นางเอกจนน่าอิจฉา เป็นนิยายอีกเรื่องที่ชอบค่ะ   โดย: ฟ้าใส ในเงาจันทร์ 22 สิงหาคม 2556 23:32:31 น.

ชมรมคนรักรามเรน...   โดย: kik IP: 125.26.10.244 22 สิงหาคม 2556 23:33:10 น.

ชอบนิยายเรื่องนี้เหมือนกันค่ะ พระเอกน่ารักมาก   โดย: VELEZ 23 สิงหาคม 2556 6:43:24 น.

กำลังอ่านเรื่องนี้อยู่เลย เพิ่งได้ครึ่งเล่ม สนุกดีเหมือนกัน   โดย: Nat_NM 23 สิงหาคม 2556 7:14:09 น.

สวัสดีครับจิ๊บ รู้จักเรื่องราวเกี่ยวกับเผ่าตาวาเร็คก็จากเรื่องนี้เลยครับ   โดย: สามปอยหลวง 23 สิงหาคม 2556 8:06:12 น.

เล่มนี้อ่านนานแล้ว ชอบเหมือนกันค่ะ   โดย: แม่ไก่ 23 สิงหาคม 2556 10:22:39 น.

คุณพุดน้ำบุศย์ # เห็นด้วยอย่างยิ่งค่ะ คุณฟ้าใส ในเงาจันทร์ # กรี๊ดดด...เจอคนชอบท่านผอ.เพิ่มอีกหนึ่งคนแล้ว เราว่าถ้าจะให้เอ่ยถึงนิยายที่มีฉากหลังเป็นทะเลทรายซาฮาร่า คงมีหลายคนเลยค่ะที่นึกถึงรามเรนก่อนใครเพื่อน พี่กิ๊ก # ถูกใจละสิท่า ได้แควนให้รามเรนเพิ่มอีกหนึ่งเนี่ย แต่นิยมรามเรนก็ตรงความมุ่งมั่นที่จะพิสูจน์ว่าตัวเองก็ศิวิไลซ์ได้เหมือนกันนะนี่แหละ เป็นเด็กดื้อที่น่ารักจริงๆ เนอะ คุณ Velez # สุดๆ เลยค่ะรามเรนเนี่ย คุณ Nat # ขอให้อ่านอีกครึ่งให้สนุกนะคะ ถ้าอ่านจบแล้วจะห้ามใจให้ไม่หลงรักรามเรนคงยาก คุณหมอกมุงเมือง # จริงค่ะ ก่อนนี้เคยได้ยินชื่อเผ่าตาวาเร็คกับการคลุมหน้าตาของผู้ชายจากพี่วรรธน์ แต่ได้รายละเอียดเพิ่มจากเรื่องนี้ทั้งนั้น เหมือนได้ตามรามเรนขึ้นรถบรรทุกไปเที่ยวด้วยเลย คุณแม่ไก่ # เราเป็นพวกหลังเขาน่ะค่ะ ตอนเด็กๆ ไม่ถนัดอ่านนิยายคุณโสภาค เลยเพิ่งมาอ่านเอาป่านนี้   โดย: Kitsunegari 23 สิงหาคม 2556 15:47:23 น.

แนวทะเลทรายของโสภาค อ่านแต่ ฟ้าจรดทราย เองครับ   โดย: อุ้มสม 23 สิงหาคม 2556 18:20:31 น.

ขอบคุณที่แวะไปทักทายนะคะ เดี๋ยวนี้ทางขึ้นน้ำตกเค้าทำให้เดินง่ายขึ้นค่ะ เลยไม่เหนื่อยมากเท่าเมื่อก่อน ตอนนี้ทำไปได้ถึงชั้นสี่แล้ว คาดว่าจะทำขึ้นไปอีกจนถึงชั้นสูงๆได้ค่ะ   โดย: VELEZ 23 สิงหาคม 2556 19:36:42 น.

ชอบเรื่องนี้มากกว่าฟ้าจรดทรายซะอีก   โดย: นัทธ์ 24 สิงหาคม 2556 9:00:14 น.

คุณอุ้มสม # เรื่องนี้จะแตกต่างจากฟ้าจรดทราย เรื่องนี้ไม่มีนางร้าย แม้จะเป็นทะเลทรายเหมือนกัน แต่ความเพลิดเพลินมันต่างกันค่ะ เพราะเรื่องนี้จะเหมือนพาคนอ่านไปเที่ยวตามเมืองต่างๆ ในทะเลทราย ถ้าว่างก็ลองอ่านดูได้นะคะ คุณ Velez # โห ก้าวหน้ามากเลยค่ะ ถึงขนาดทำทางให้เดินง่ายขึ้น แต่เราว่าเราชอบลุยๆ แบบธรรมชาติรังสรรค์มากกว่าที่คนปั้นแต่งน่ะค่ะ ความรู้สึกเวลาเหยียบย่ำมันต่างกันนะเราว่า อิอิ คุณนัทธ์ # 555+ เราว่าฟ้าจรดทรายมันเป็นไพรัชนิยายมากไปน่ะค่ะ เข้าขั้นเพ้อฝันสุดๆ   โดย: Kitsunegari 24 สิงหาคม 2556 14:38:29 น.

อ่านรีวิวแล้วชอบพระเอกแนวนี้จัง ขอไปคุ้ยในกองดองก่อนว่ามีป่าวค่ะ (บางทีก็ซื้อมาเพราะคนพูดถึงเยอะ ทั้งที่ไม่รู้หรอกว่าเรื่องเป็นแนวยังไง)   โดย: Sab Zab' 24 สิงหาคม 2556 15:27:24 น.

สวัสดีค่า คุณจิ๊บ แวะมาบล็อกนี่กรี๊ดเบาๆไปสองครั้งเลยค่ะ... ครั้งแรก ก็...เข้าบล็อกได้แล้ว ก็เพราะว่า เห็นคุณจิ๊บในกระทู้นั้นแล้วล่ะค่ะ ดีใจเชียวที่เลือก คิชฮัน เอ๊ย ไม่ใช่ พบกันใต้ดวงดาว แล้วก็รีบตามไปจะไปทักทายคุณจิ๊บที่บล็อกเลยนะคะ แต่ว่า มานขึ้นว่า บล็อกนี้เฉพาะ VIP ...อึ้งงง แล้วนี่เราจะคุยกับคุณจิ๊บยังละ่เนี่ย ส่วนกรี๊ดดดอีกครั้ง ก็ให้กับ รามเรนไงคะ ดีใจที่เห็นรีวิว ของ คุณจิ๊บเลยล่ะค่ะ หนุ่มรามเรนน่ารักมากกกกจริงเนอะ ใคร้...จะอดใจไม่หลงรักได้ ถ้าได้ทำความรู้จักกับหนุ่มตาวาเร็คคนนี้น่ะค่ะ ส่วนสลิลา น่ะนะ พิชละอยากจับเธอมาเขย่าๆ แล้วบอกว่า ช่วยตอบรับสักทีเถอะ ปล.พิชเชื่อแรงหนับหนุนจากคุณจิ๊บค่า หยิบเอา กาลครั้งนั้น...บางปู มาอ่านแล้วค่ะ อ่านแบบแทบไม่อยากวางเลย ชอบมากค่ะ ก็กะว่าถ้าอ่านจบแล้ว จะเอา สู้สุดฝันฯ มาอ่านต่อเลยล่ะค่ะ   โดย: pichayaratana 24 สิงหาคม 2556 20:59:34 น.

คุณ Sab Zab # ขอให้หาแล้วมีนะคะ จะได้มารวมกลุ่มรักรามเรนอีกคน คุณพิช # ขออภัยสำหรับความเสล่อของตัวเอง ที่ตั้งค่าบล็อกผิดพลาดค่ะ กว่าจะรู้ตัวก็อีกวันหนึ่งนั่นแน่ะ แหะๆ ตอนเข้าไปทักทายคุณพิชก็เห็นคุณเคยรีวิวรามเรนเอาไว้เหมือนกันค่ะแต่ยังไม่ได้เข้าไปอ่านเพราะตั้งใจจะเขียนถึงรามเรนในแบบของตัวเองก่อน แต่รามเรนเราน่ารัก แสนดีจริงๆ เนาะ แล้วไม่ทราบว่าตอนนี้อ่านพี่โบอิ้งจบแล้วหรือยังคะ มีคนอยากอ่านรีวิวคุณพิชน่ะค่ะ แต่จิ๊บยังไม่ได้ให้ลายแทง ส่วนสู้สุดฝันฯ ถ้าอ่านแล้วถูกใจหรือไม่ถูกใจยังไงก็กระซิบบอกกันได้นะคะ ว่าแต่คุณพิชเคยอ่านงานเล่มแรกของคุณกีณรินหรือยังเอ่ย(เซลล์เกิร์ล รักนี้ไม่ได้มีไว้ขาย) อิอิ อ้อ เกือบลืม อ่านบางปูแล้วจะแวะเข้าไปฟังเพลงธีมที่เป็นแรงบันดาลใจในการแต่งของคนเขียนในลิงค์บางปูของจิ๊บประกอบบรรยากาศด้วยก็ได้นะคะ   โดย: Kitsunegari 26 สิงหาคม 2556 14:54:59 น.

สวัสดีค่ะคุณจิ๊บ เป็นอีกเล่มที่ชอบมากค่ะ เมื่อก่อนเช่าอ่านตลอด พอซื้อมาเป็นของตัวเองได้ ยังไม่ได้หยิบมาอ่านซ้ำซะที อ่านบล๊อกคุณจิ๊บจบ เป็นการกระตุ้นให้ไปหยิบมาซ้ำได้เเล้ว   โดย: กล้ายางสีขาว 27 สิงหาคม 2556 12:20:25 น.

อ่านจากรีวิวแล้ว ชวนกรี๊ด และชวนฝันมากเลยค่ะ   โดย: เหมือนพระจันทร์ 27 สิงหาคม 2556 19:40:39 น.

คุณกล้ายางฯ # สนับสนุนเต็มที่เลยค่ะ ไปหลงเสน่ห์ทะเลทรายซาฮาร่าอีกสักรอบสองรอบรามเรนคงดีใจ อิอิ คุณเหมือนพระจันทร์ # ชวนกรี๊ดนี่ชัวร์ แต่ชวนฝันหรือเปล่าต้องลองอ่านเองเลยค่ะ   โดย: Kitsunegari 29 สิงหาคม 2556 17:55:19 น.

ปัญหาตอนนี้ไปวางไว้ตรงไหนของชั้นหนังสือ คงต้องรื้อล่ะค่ะ เมื่อก่อนเช่าอ่าน พอทำงานได้เล่มไหนที่เคยชอบตอนยังเรียนไล่ซื้อมาเก็บไว้เยอะมาก แต่ยังหยิบมาอ่านซ้ำไม่ครบเลยค่ะ   โดย: กล้ายางสีขาว IP: 223.205.10.91 29 สิงหาคม 2556 23:28:11 น.

ขอบคุณสำหรับคำอวยพร เรื่องที่ตูนอยากเป็นนักเขียนนะคะ   โดย: เหมือนพระจันทร์ 3 กันยายน 2556 19:55:54 น.

โหวตให้จ้าา เรื่องนี้อ่านเมื่อน้านนานมาแล้ววว   โดย: สาวไกด์ใจซื่อ 4 กันยายน 2556 15:12:44 น.

แวะมาเยี่ยมจ้า ตอบช้าไม่เป็นไรค่ะ เพราะเพชรประดับใจนานมากกก 555 เรื่องแนวทะเลทรายนี่เราแทบไม่ได้อ่านเลยค่ะ ชอบแนวชีวิตในเมืองมากกว่า 55555   โดย: ~*Sing Praise*~ 6 กันยายน 2556 9:55:47 น.

แสงสูรญ์ ถ้าตะเองอยากอ่านเด๋วเค้าไปค้นไฟล์นะ คิดว่าเซฟไว้อยู่ หลังไมค์เมลล์มาหน่อยนะจ้ะ ถ้าเจอจะส่งให้เด้อ   โดย: ~*Sing Praise*~ 6 กันยายน 2556 9:59:59 น.

แวะมาทักทายจิ๊บจ้ะ เรื่องนี้ พี่ยืมจากห้องสมุดมาอ่านนานมากแล้วอ่ะ จนจำเรื่องไม่ได้ เดี๋ยวงานหนังสือเดือนตุลา คงได้สอยมาอ่าน นิยายของคุณโสภาค พี่ชอบอ่านแนวนี้นะ แต่หนังสือที่เก็บสะสมมีแต่แนวจิตวิืทยาหมดเลยอ่ะ   โดย: platoo_cd 7 กันยายน 2556 21:59:41 น.

ขอบคุณมากที่แวะไปถวายพระพรพระราชินีด้วยกันที่บล็อกนะคะ ไม่ค่อยว่างเลยแวะมาหาช้าไปหน่อย ยินดีที่ได้รู้จักกันค่ะ ^_^ อ่านเนื้อเรื่องแล้วนึกถึงละครเรื่องฟ้าจรดทรายเลยค่ะ   โดย: haiku 9 กันยายน 2556 23:22:56 น.

หวัดดดีค่า คุณจิ๊บ กว่าจะมาคุยกับคุณจิ๊บต่อได้เนอะ ตั้ง2-3 อาทิตย์แน่ะ ชีวิตวุ่นวายจริงๆค่ะ คุณจิ๊บไปกรี๊ดดดไว้ให้รามเรนที่บล็อก พิชก็อยากจะบอกว่า รู้สึกเหมือนกันเลยค่ะ ว่าเราคิดออกมาคล้ายๆกันมากๆ แถมในบางจุดนะคะ ก็ตรงกับใจมาก แต่ตัวเองไม่ได้เขียนลงไว้น่ะค่ะ พิชอ่านพี่โบจบไปสักพักแล้วล่ะค่ะ ชอบมากๆเลยล่ะ เขียนรีวิวลงบล็อกไปแล้วค่า เรื่องเซลล์เกิร์ล นี่พิชดองไว้นานมากเลยล่ะค่ะ ตอนซื้อเพราะคิดว่าน่าสนใจนะ ก็..ได้รางวัลทมยันตีอะวอร์ด น่ะค่ะ แต่..ไม่รู้เพราะอะไร รู้สึก แปลกๆ' กับชื่อเรื่อง เลยพาให้ไม่หยิบมาอ่านสักที (ดูไม่มีเหตุผลเลยเนอะ.. แหะๆ) นี่ก็เลยหยิบเซลล์เกิร์ล มาอ่านต่อเลยล่ะค่ะ เดี๋ยวจะตามไปฟังเพลงธีมประกอบ บางปู ต่อนะคะ จะซึ้งขึ้นอีกแค่ไหนน้า ตอนพิชเขียนบล็อกไปได้เปิดแต่เพลงประจำในรถของนิ้ม ฟังไปด้วยค่ะ... ก็อวลไอหวานๆ ซึ้งไปกับเรื่องน่าดูเลยค่า   โดย: pichayaratana 14 กันยายน 2556 16:07:58 น.

คุณ Sing Praise # ขอบคุณมากๆ เลยค่ะ เดี๋ยวแจ้งหลังไมค์ให้นะคะ พี่ปลาทู # ของคุณโสภาคจิ๊บก็อ่านได้แค่บางเล่มค่ะ เอ...หรือจะคิดไปเองว่าอ่านได้แค่บางเรื่อง เพราะหยิบเล่มไหนมาก็จบทุกทีนะ อิอิ คุณ haiku # ยินดีที่รู้จักเช่นกันค่ะ พอดีเราไม่ได้อ่านฟ้าจรดทรายเลยไม่ทราบว่ามันเหมือนหรือต่างกันแค่ไหน แต่รับรองว่าถ้าได้อ่านเล่มนี้แล้วจะหลงรักผู้ชายแบบรามเรนได้ไม่ยากเลยค่ะ   โดย: Kitsunegari 23 กันยายน 2556 12:03:22 น.

ยู้ฮูคุณพิช จิ๊บแวะไปอ่านบล็อกบางปูของคุณพิชแล้วนะคะ แบบว่ารีบไปก่อนมาตอบเมนท์เลยด้วย เพราะลุ้นว่าจะถูกใจคุณพิชหรือเปล่า อ่านแล้วก็ดีใจค่ะที่อย่างน้อยก็มีคนชอบงานเขียนของคุณกีณรินเพิ่มมาอีกคน แม้เจ้าตัวจะยังนั่งยันว่ายังไม่ใช่นักเขียนก็เถอะ หวังไว้ว่าเมื่อคุณพิชอ่านเซลล์เกิร์ลฯ จบ คงจะมองข้ามชื่อเรื่องไปเหมือนจิ๊บนะคะ อิอิ ก่อนอ่านตัวเองก็แหยงๆ กับชื่อเรื่องเหมือนกันค่ะ แต่เอาวะ ชนะทมยันตีอวอร์ดเชียวนะ ยังไงก็ต้องรู้ให้ได้ว่ามีอะไรดี เนอะ   โดย: Kitsunegari 23 กันยายน 2556 12:36:50 น.

สวัสดีค่ะคุณจิ๊บ ไม่ได้เข้าบล๊อกมานานเช่นกัน ทิ้งบล๊อกให้ร้างมานานหลายเดือน คุณจิ๊บสบายดีนะคะ อ่านหนังสือได้น้อย เพราะงานยุ่ง + ไปตจว.บ่อยมาก ทั้งงานและเที่ยวส่วนตัว ช่วงนี้ไม่ได้ตามหนังสือเลยว่ามีอะไรออกใหม่บ้าง พอมีเวลาเลยแวบเข้ามาหาข้อมูลซะหน่อย   โดย: กล้ายางสีขาว 9 เมษายน 2557 10:53:38 น.