เปิดหัวใจให้เจอะชีวิตจริง ทิ้งความหลัง... ออกมาจากความมืดมิดของอดีต
ที่มาของภาพ : //www.my.dek-d.com/AmYrIe/story/viewlongc.php?id=20...
เพลงประจำวัน : เปิดหัวใจ - รัดเกล้า อามระดิษ
17/12/50
วันนี้เข้าอบรมการอบรม จป.วิชาชีพเช่นเดิม เรียนเกี่ยวกับการตรวจวัด และประเมินการสัมผัสเสียง และความเข้มของแสงสว่าง สนุก+ง่วงดี
เลิกเรียน ราวๆ 4 โมงเย็น แล้วก็แวะวงเวียนใหญ่ ซื้อของที่ top โรบินสันลาดหญ้า และเดินเล่นในห้างเรื่อยเปื่อย
ไปแวะอัพ blog ร้านเน็ต จน 2 ทุ่ม เพื่อนโทรมาให้ไปดูเสื้อจะใช้แสดงงานสัมมนา ให้โจทย์ว่า ต้องเป็นเสื้อยืดที่มีปีก
เราเลยตัดสินใจฉับพลันทันที นั่งรถแวะไปให้ดูให้ที่สีลม เดินผ่าน โรงพยาบาล BHN นึกถึงน้องเดียร์ อ่านป้ายหน้าโรงพยาบาล เพิ่งรู้ว่า โรงพยาบาลนี้อายุ 100 กว่าปีแล้ว
เห็นร้านสเต๊ก ตรงข้ามโรงพยาบาลคนเยอะ เดาว่าอร่อย เราหิวข้าวเลยสั่งข้าวหมูเจงกิสข่าน อร่อยดี... ร้านชื่อ "สเต๊ก คอนแวน" อร่อยมากครับ ร้านเปิดวันจันทร์ถึงศุกร์ 15.00 - 22.00 น. ลองไปทานดูเน้อ ราคาไม่แพงด้วย เดินออกมาผ่าน เจอร้าน "ส้มตำคอนแวน" อีก แต่ไม่ได้แวะไปทาน
ไปถึงสีลมลืมไปว่าวันนี้วันจันทร์ เค้าห้ามขายของริมฟุตปาต ไม่ได้เสื้อตามต้องการ เลยโทรบอกเพื่อน พรุ่งนี้จะแวะไปดูเสื้อให้อีกรอบ
แต่ก็ผ่านไปดูกิจการ(ของคนอื่น) ที่ธนิยะพลาซ่าและพัฒนพงศ์ เจอแต่ชาวต่างชาติน่ารักๆ อ่ะวันนี้ เพลินตาเชียว
mms สื่อสารไปยังน้องที่อยู่ไกล สักหน่อยว่ามาร่อนแถวนี้
สัก 4 ทุ่มก็นั่งรถกลับห้อง คุยกับเพื่อนที่มาค้างที่ห้อง เรื่องชีวิตต่างๆที่เจอมา
เพิ่งรู้ว่าเพื่อนต้องหาพึ่งยานอนหลับเป็นประจำ ไม่ได้นอนมาหลายคืนติดกัน
เราก็บอกว่าอย่าคิดถึงเรื่องอดีตให้มากนัก ต้องอยู่กับปัจจุบันให้ได้ และปลอบๆไปตามเรื่องราว เท่าที่จะช่วยได้
แต่เรารู้สึกว่า มันกำลังบอกเราไม่หมด ยังไงไม่รู้
อาบน้ำเสร็จ เราก็ขึ้นเตียง เตรียมตัวเข้านอน
แล้วเรื่องไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น เพื่อน เดินฝ่าความมืดไปจะปิดแอร์ แล้วเดินท่าไหนไม่รู้
เซไปนั่งทับ จอมินิเตอร์ คอมพิวเตอร์ ที่มีคนมาฝากไว้ที่ห้อง ซึ่งเราก็ไม่เคยได้ใช้งานเลยสักครั้ง พลาสติกหุ้มจอ หักกระจุย
เราเซ็งเลย เลยบ่นไปพักหนึ่งก่อนนอน เพื่อนให้เหตุผลว่า มันกินยานอนหลับ แล้วควบคุมตัวเองไม่อยู่
เราก็บ่นไปใครใช้ให้เดินอ่ะ รู้ว่าควบคุมตัวเองไม่อยู่ เราต้องเสียเงินอีกแล้วดิ เรื่องของเรื่องไม่ใช่ของเราด้วย แล้วเพื่อนมันก็บอกสัปดาห์หน้าจะมาจัดการให้ บอกตรงๆไม่อยากให้ใครเข้ามาห้องแล้วอ่ะ
แล้วเราจะแน่ใจได้ยังไง เด่วคราวหน้ามันกินยานอนหลับ แล้วควบคุมตัวเองไม่อยู่ ปัดทีวีเราทิ้งอีก ข้าวของพังอีกเราไม่ซวยเหรอ
แล้วเราจะแน่ใจได้ยังไงด้วย ว่ามันจะมาพักที่ห้องเราอีก มันอาจหายไปเลย โดยที่เราไม่สามารถติดต่อมันไม่ได้อีกเลยก็เป็นได้
เราล่ะเซ็งหนักมากๆ ก่อนนอน... เฮ้ออออออออ
ป.ล. ขอบคุณที่คุณ "The bitter sweet person" แนะนำเพลงนี้ครับ : ) ป.ล. อ่านไปอ่านมา เราดูใจร้ายกับเพื่อนยังไงไม่รู้เนาะ... เฮ้ออ
Create Date : 18 ธันวาคม 2550 |
Last Update : 20 ธันวาคม 2550 17:58:03 น. |
|
24 comments
|
Counter : 1226 Pageviews. |
|
|
|
ไม่ชวน...
ง๊อน งอน ..
ระวังเพื่อนตื่นขึ้นมาบีบคอเด้อ