แวะมาเรื่อยเปื่อยด้วยคน

ผ่านไปอีกวันนึง ^_^



ปล.ชอบฟังกรีนเวฟเหมือนกันค่ะ

ถ้าเราเป็นคุณ พี่ยามต้องทำเรายิ้มแน่เรย อะ

คนแปลกหน้าที่เดินผ่านกันไปมา ...พอเร่มทักและยิ้มให้กัน ก็กลายเป้นคนรู้จักกันแร้ว อะ

วันนี้มายิ้มให้ แอะนึง...แชะ

เมื่อเวลาผ่านไป เราจะรู้ว่านี่ไง เราก็อยู่ได้ ^^

ปล.ชั่วนิจนิรันด์นี่ที่เป็นนิยายฝรั่งเศสรึเปล่าคะ เหมือนจะเคยอ่านในห้องสมุดที่มหาวิทยาลัย ถ้าใช่ล่ะก็ เราก็ชอบเรื่องนี้เหมือนกันค่ะ

ไม่กลัวหัวหน้าเข้ามาอ่านเหรอ...เหอๆๆ

แวะมาทักทายค่ะ

ชอบฟังกรีนเวฟเหมือนกันเลย แต่ฟังในเน็ตน่ะ ด้วยความที่อยู่ไกลจากกรุงเทพหลายกิโลโขอยู่ค่ะ

แล้วจะแวะมาใหม่นะคะ

นอนดึกแต่ก็ตื่นเช้านิ!!!
เล่าบ้าง..เรื่อยเปื่อย..ของเรานอนไม่ดึก( 23.00 น)ดู AF4(หนูKatตกรอบ)และดูบอลMan utd.แต่ไม่จบ..
ตื่น 7.00น.ดู พระทิญวงศ์ ช่อง 7 สี(เชยม๊ะ) ..แล้วก็ไปตลาดนัด/ซื้อผักกับเจ้าประจำ...(เราชอบกินผัก..แต่ละอาทิตย์ซื้อทีละประมาณเข่ง)....

รู้สึกวันนี้ จะเหงาๆนะครับ

โอ๊ย...วันหยุดนายยังโทรมาคุยเรื่องแบบนี้เหรอคะ เคียดๆ เน๊อะ

วันนี้ดูเหมือนจะเรื่อยเปือย แต่ก็มานั่งทำงานนะเนี่ย แวะมาเยี่ยมคะ

สวัสดีค่ะ...
เมื่อวานก็ขับรถไปเรื่อยเปื่อยเหมือนกันค่ะ...
มารู้ตัวอีกที...รถน้ำมันเกือบหมดค่ะ...

แวะมาส่งกำลังใจพร้อมกับขอบคุณที่แวะไปเยี่ยมกันค่ะ

พี่บอกเอาไว้ในblogของเดียร์ว่าดูเปี่ยมสุข...ไม่จริงหรอกค่ะ หน้าตาเดียร์ไม่เคยบอกอารมณ์ข้างใน เดียร์เลิกกับแฟนได้ไม่ถึงอาทิตย์ก่อนลงไปภูเก็ต ก็เศร้านะ ถึงไม่ยอมอยู่คนเดียวว่างๆ หนีลงไปทำงานภูเก็ตซะเลย พออยู่คนเยอะๆ หรืออยู่กับเพื่อนแล้วมันก็ลืมไปได้

เดียร์ไม่ได้อ่านblogพี่ทั้งหมดหรอกนะคะ แต่ก็อ่านย้อนไปพอควร...เรื่องไม่สมหวังอะไร ไม่พูดดีกว่า เพราะก็ไม่ได้ดีไปกว่ากัน แต่ที่อยากบอกก็คืออย่ากินยาอย่างนั้นอีกนะคะ แล้วไม่สบาย ไปหาหมอเถอะค่ะขอร้อง ยาฆ่าเชื้อ ยาแก้อาเจียน จริงๆกินเข้าไปแล้วมันให้โทษมากกว่าข้อดีอีก
ส่วนแอคติเฟด...ถ้าจะให้หลับ อยากจะหลับจริงๆ อย่าใช้ยาตัวนี้อีกนะคะ มันเป็น drup abuse มากๆเลย ในแอคติเฟดมันไม่ได้มีแค่ยาแก้แพ้ที่ฤทธิ์ของมันจะทำให้ง่วงนอนได้ แต่มันยังมียาตัวอื่นอีกเช่น pseudoephedine (ยาตัวที่ตรวจพบในเลือดของ นพ.ประกิตเผ่าไงคะ) ที่ผลข้างเคียงไม่ค่อยดีเท่าไหร่เลย ถ้าอยากจะหลับจริงๆ ไปซื้อยานอนหลับมาทานเลยซะยังดีกว่าค่ะ (แต่ไม่สนับสนุนนะคะ แค่ในทางที่ไม่มีทางออกแล้วจริงๆ)

สุดท้ายๆ รู้สึกเดียร์จะเขียนยาวมากๆเลย...อย่าทำร้ายตัวเองเลยนะคะ เดียร์คิดอย่างนี้นะว่า...ไม่มีใครรักเราได้ถ้าเราไม่รู้จักที่จะรักตัวเองก่อน...

สวัสดีค่ะ ขอบคุณที่ไปเเวะที่บล็อคนะค่ะ

ชอบฟังเพลงไปอ่านหนังสือไปเหมือนกันเลยค่ะ

เบื่อไหมค่ะกับชีวิตเเบบนี้ เห็นนอนๆ อ่านๆ ฟังๆ

เป็นอ้อ ถ้าอ้อเรียนมาเหนื่อยมากเเล้วอ้อคงจะนอนๆ

อ่านๆ ฟังๆเหมือนกัน เเต่ถ้าไม่ได้ทำอะไรอยู่เเล้วเป็นเเบบนี้คงน่าเบื่อน่าดู

.....................................................
สวัสดีคะ
Goodpeople มาเยี่ยมเยียนในวันหยุดคะ
ขอบคุณที่มาเยี่ยม blog goodpeople นะคะ
ดีใจจ้า..............

กรกฎ พัลลภรักษา เขียนสารคดีท่องเที่ยวได้น่าสนใจมากทีเดียวค่ะ
เป็นอีกหนึ่งนักเขียนสารคดีคนโปรดของฉัน

เดินทางมาจนเหนื่อยแล้วเหมือนกันค่ะ
ยิ่งเดี๋ยวนี้ไม่มีบ้านเป็นของตัวเอง
ฉันเลยยิ่งได้ทีทำตัวเป็นนกไร้ขาตามแบบหว่อง กาไว

ขอบคุรที่แวะเยี่ยมเยียนคนป่วยไข้ทางจิตใจค่ะ

อาการเดียวกันเลยค่ะ
ช่วงนี้กว่าจะนอนก็เที่ยงคืนกว่าๆ
ไม่รู้ทำไม นอนก่อนนั้นมันไม่หลับ
จะหลับตาก็เหมือนมีสปริง เด้งขึ้นตลอด
เห่อๆ


เบื่อๆ เซ็งๆ รำคาญๆ ... รึ๊วัยทองจะมาก่อนกำหนดหว่า เรา ฮ่า

แล้วมันก็ผ่านไปอีก 1 วันนะคะ ^ ^

คืนนี้ก็นอนให้เร็วหน่อยก็แล้วกันนะคะ..

พรุ่งนี้จะได้สดชื่น มีแรงทำงานอย่างเต็มที่..

^^

ขอบคุณที่แวะไปบล๊อกเรา คุณต้องเป็นเพื่อนหรือรุ่นพี่เราแน่ๆ เพราะม.ปลายเรียนโรงเรียนเดียวกันเลย

ชะแว๊บมาตอบก่อนหนีไปนอนค่ะ...

เดียร์โอเคแหละค่ะ ยังทำหน้าเปี่ยมสุขให้คนอื่นเห็นได้ อิอิ
เศร้าไหม เจ็บไหม ก็เจ็บนะ แต่เมื่อถึงจุดหนึ่งเราจะถามตัวเองว่าที่ทำอยู่เราทำเพื่ออะไร เพื่อใคร แล้วเขาหรือใครคนนั้นมาเห็นสิ่งที่เราทำร้ายตัวเองไหม...ก็ไม่ แล้วคนที่ได้รับผลกระทบคือใคร...ก็เราเองอีก
ที่สำคัญกว่านั้นเรากำลังทำร้ายคนอื่นๆที่รักเราอยู่ด้วยหรือเปล่า เดียร์มองไปรอบๆตัวแล้วเห็นคนหลายๆคนที่รักและแคร์เดียร์หลายๆคนต้องมาวิตกกังวลและเป็นห่วงกับอาการซึมเศร้าหรืออะไรอีกหลายๆอย่าง เดียร์เลยถามตัวเองว่าเดียร์กำลังทำอะไรและควรจะทำอย่างไร
เศร้า...ให้กับคนที่ไม่มีเราอยู่ในสายตาแล้ว หรือจะยิ้มให้กับคนที่ทั้งรักและห่วงและยังจะมีเราอยู่ในสายตาเสมอดี...แล้วเดียร์ก็ได้คำตอบ...

ดีใจค่ะที่ได้ทราบว่าทุกอย่างเริ่มเข้าที่แล้ว หวังว่ามันจะดีขึ้นเรื่อยๆนะคะ...แล้วก็ไม่เอายามั่วๆแล้วนะคะ อย่าทำร้ายตัวเองเลย สู้ๆค่ะ โลกไม่ได้ร้ายเกินไปหรอก

ชั่วนิจนิรันดร์ ของแบ็บติสท์หรือเปล่าคะ
ไม่แน่ใจว่าใช่เล่มเดียวกันกับที่เคยอ่านไหม
ยังไงก็ รักษาสุขภาพนะคะ
รักตัวเองให้มากเข้าไว้ อย่าลืม
ขอบคุณที่แวะไปที่บล็อกค่ะ
ยินดี

ขอบคุณค่ะที่ให้กำลังใจ

สู้ๆเหมือนกันนะค่ะ
ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ

มาทักทายตอนเช้าค่ะ

ชั่วนิจนิรันดร์ อ่านแล้วเหมือนกัน เป็นหนังสือที่สวยค่ะ ทั้งสำนวน รูปภาพ และบรรยากาศ

แล้วก็....

ฟัง green wave เหมือนกัน ^__^

แวะมาทักทายค่ะ ขอบคุณที่ให้กำลังใจเรานะคะ