ถนนสายนี้มีตะพาบ 38.....เสียงสวรรค์ โจทย์ตะพาบ ณ สถานีรถไฟหัวลำโพงที่ฉันคุ้นเคย กลิ่นอายและบรรยากาศเก่าๆ ผุดขึ้นมาเหมือนฝัน เพราะที่แห่งนี้อยู่ใกล้กับโรงเรียนมัธยมที่ฉันเคยเรียน เพราะที่แห่งนี้ ฉันเคยนั่งไปสำรวจค่าย ไปค่ายไหนต่อค่ายไหนมาหลายครั้ง ตอนเป็นนักศึกษามหาวิทยาลัย เพราะที่แห่งนี้ ฉันยังจดจำบรรยากาศรถไฟชั้นสาม ที่จะมีอะไรสนุกๆและเบาะไม้แข็งๆอยูเสมอ ....ฉันจึงมาหาความหมาย... อีกครั้ง เวลาตีห้าปกติฉันจะเพิ่งโต้รุ่งเคลียร์งานเสร็จ แต่วันนี้... ฉันก้มหน้าก้มตาเขียนโปสการ์ดถึงตัวเอง มันเหมือนกับสิ่งเล็กๆน้อยๆที่ฉันชอบทำ ถ้าเทียบเป็นแอฟพลิเคชั่นคงเหมือนเวปเชคอิน แต่..ถ้าใครได้สัมผัสเสน่ห์ของโปสการ์ดหรือจดหมาย แล้วจะรู้ว่า เจ้าเทคโนโลยีดุ๊กดิ๊กเหล่านั้น มัน "คลาสสิก"ได้ไม่ถึงครึ่งของสิ่งเหล่านี้ ฉันกล้าพูดเพราะฉันเองเมื่อไม่กี่วันก่อน ก็ยังวุ่นวายกับไอโฟน ไอแพด แมคบุ๊ค และแลปท้อปอีกตัว สารพัดข้อมูลข่าวสารทีไ่หลมายังกับห่าฝนในแต่ละวัน มันเยอะเสียจนฉันเองก็รู้สึก "อิ่ม" และ "เอียน" แบบแปลกๆ วงจรการทำงานเดิม งานเครียดๆเหมือนเดิม แล้วก็ชีวิตที่ฉันไม่เคยใฝ่ฝันถึงเลยสักนิด ด้วยเพราะสังคม ค่านิยม หรืออะไรก็แล้วแต่ ถ้าไม่นับเิงินเดือนที่สวยหรูพอที่ฉันจะส่งกลับไปให้ครอบครัวแล้วละก็ ฉันไม่มีเหตุผลที่จะต้องมาวิ่งอยู่เป็นหนูติดจั่นที่นี่หรอก คืนก่อน ฉันเลยจำเป็น ที่จะต้องปิดสวิตช์ทั้งหมด ฝากไ้ว้ที่เลขาของฉัน แล้วก็แพ็คกระเป๋าเดินทางไปภาคจังหวัดแพร่ จังหวัดที่ฉันรู้สึกผูกพัน ทั้งๆที่ไม่มีญาติ ไม่มีใคร เคยแต่มาทำค่ายสองสามครั้ง ฉันกะว่า ถ้าเห็นวิวที่ไหนสวยจะโดดลงเก็บภาพ ให้ตารางหัวใจบริหารเวลาแทนตารางชีวิตที่แ่น่นๆของฉันเสียหน่อย ขณะที่ฉันกำลังจะหย่อนจดหมายแล้วรีบวิ่งไปให้ทันรถขบวนที่ประกาศเรียกนั้น ตอนนี้ฉันกึ่งหลับกึ่งตื่นบนรถไฟ ระหว่างทาง..ฉันนั่งตรงข้ามแม่ลูกอ่อนที่กำลังให้นมทารก ฉันก็ครุ่นคิดถึงสิ่งที่เพิ่งจะเกิดขึ้น ถ้าเวลานี้แม่ฉันยังอยู่ ฉันคงจะโทรไปเล่าอะไรให้ท่านฟังมากมาย ฉันคงจะได้กอดท่านและแสดงความรักกับสิ่งที่ท่านทุ่มเท ทำงานหนัก เพื่อฉันทั้งชีวิต แต่ฉันก็ทำได้เพียงส่งเงินให้ท่าน พร้อมกับข่าวดีว่าฉันได้งานใหม่เงินเดือนดีกว่างานราชการที่แม่อยากให้ทำ แต่เงินซื้อไม่ได้ทุกอย่าง แม้แต่ลมหายใจสุดท้ายของท่าน นึกแล้วก็เสียดายเวลา พลันกำลังเพลิน..แม่ของลูกน้อยก็ตกใจมาก เพราะทารกน้อยร้องไห้จ้าอยู่ดีๆ แล้วเงียบไป หมดสติ เอาละสิ...งานที่ฉันหนีจะมาประเคนตรงหน้าฉันนี่เลย กุมารแพทย์อย่างฉันเรียนรู้วิธีปั๊มหัวใจทารกตั้งแต่เป็นนักศึกษาแพทย์ เรื่องแค่นี้คงไม่พ้นวิสัยของฉันหรอก ผู้คนเกือบทั้งโบกี้เริ่มมารุมที่ฉันและแม่ของเจ้าตัวน้อย ดีอย่างเดียว ที่ฉันบอกให้ทุกคนอยู่ห่างหน่อย ให้พอมีอากาศหายใจ แล้วก็ให้แม่เตรียมผ้าอ้อมและน้ำอุ่นที่จะชงนมเอาไว้ฉุกเฉิน แม่มือใหม่คนนี้ดูลนลานและตกใจมาก ฉันเองก็เช่นกัน นาทีฉุกเฉินอย่างนี้ ฉันได้แต่ภาวนาให้เจ้าตัวเล็กร้องไห้จ้าขึ้นมาอีกครั้ง ขอให้มีปาฎิหาริย์ ปั๊มหัวใจครั้งแรก..นิ่ง ปั๊มครั้งที่สอง...นิ่ง หน้าคนเป็นแม่เริ่มเสีย ฉันเองก็เริ่มซีด ฉันจะทำลูกเค้าตาย ทั้้งๆที่ฉันจะไปพักผ่อนเนี่ยนะ ไม่ได้ๆ ฉันนึกถึงเจ้าตัวน้อยดูจากลักษณะ ไม่เกินสองเดือน คาดว่าแม่น่าจะเพิ่งคลอดไม่นาน ฉันพูดกับเด็กน้อยในใจ " เราไม่เล่นกันอย่างนี้นะจ้ะ หนูต้องโตขึ้น เป็นกำลังใจให้แม่ เป็นกำลังใจให้หมอนะจ้ะ" ฉันสูดหายใจลึกๆพร้อมกับปั๊มหัวใจอีกครั้ง แล้วเสียงสวรรค์ก็ดังลั่นโบกี้ อุแว๊................ เสียงปรบมือของคนทั้งค้น พร้อมกับน้ำตาของคนเป็นแม่หลายคน ฉันเองแม้จะไม่เคยเป็นแม่ แต่ก็สัมผัสได้ว่าความรักของท่านมันยิ่งใหญ่ และน่าบูชาสักเพียงไหน เพราะนาทีนั้นแม่ของเจ้าหนูก็แทบจะหยุดหายใจไปด้วยคน source://www.bloggang.com/mainblog.php?id=nunaggie&month=31-08-2005&group=2&gblog=3 บทสนทนาบนรถไฟสายนี้ หาใช่คำพูดหวาน คำคมเด็ดๆไม่ หรือคำขอบคุณที่แม่ชาวบ้านคนนี้ได้พร่ำบอกฉัน หากแต่เพียงเสียงร้องจ้าของทารกคนหนึ่ง เสียงที่เตือนให้รู้ถึงคุณค่าของลมหายใจ เสียงที่บอกว่าเวลาไม่เคยย้อนกลับมาได้ เสียงที่บอกฉันว่าอาจจะมีการเปลี่ยนแปลงก้าวเล็กๆอะไรสักอย่างกับฉัน โดยที่เจ้าตัวน้อยยังไม่รู้ตัวด้วยซ้ำ ::::::คุยกันหลังตะพาบ:::::: แง่มๆ ด้นสดอีกแล้ว เมื่อคืนนี้เอง หลังจากต่อมรู้สึกผิดทำงานหนัก เพราะทิ้งบล็อกซะหยากไย่ขึ้น โจทย์นี้ตอนแรกว่าจะพูดถึงโปสการ์ดที่กำลังสะสม หรือไม่ก็พูดถึงเจ้าเวียงพิงค์น้อยน่ารักของแม่แมว ที่เราหลงรักมาได้หลายเดือนแล้ว(มีหลักฐานที่เฟซบุ๊ค 555+) ก็ไม่รู้มาลงอ่าวไทยที่ตอนนี้ได้อย่างไร แต่ก็คิดว่าจะเป็นแรงบันดาลใจของชีวิตใครหลายๆคนได้นะคะ ปล.จขบ.ไม่ได้เป็นหมอ..ไม่ได้ทำงานอยู่กทม.และยังกอดคุณแม่อยู่ทุกวันนะคะ เรื่องเกิดจากประสบการณ์ช่วงที่หายไปมายำๆรวมกันค่ะ :p   Create Date : 24 สิงหาคม 2554 14 comments Last Update : 25 สิงหาคม 2554 11:41:39 น. Counter : 1168 Pageviews. Share Tweet

สวัสดีคะ คุณน้าชะเอมหวานคนสวยของน้องเวียงพิงค์.. เรื่องเล่าวันนี้ เล่าได้ดีมากเลยคะ แอบลุ้นไปด้วย ว่าเด็กน้อยจะร้องอุแว้ หรือเปล่า ในที่สุด คุณหมอก็ทำสำเร็จ ... ภาพเปิดสวยมากๆ เลยคะ หัวลำโพงยามค่ำคืน.. .. อรุณสวัสดิ์เช้าวันใหม่นะจ๊ะ จุ๊บๆๆ   โดย: Mein Schatz 25 สิงหาคม 2554 5:32:05 น.

อรุณสวัสดิ์ครับน้องเอม นี่ถ้าเป็นเรื่องจริง และพี่ก๋าอยู่ตรงนั้นแบบช่วยอะไรไมไ่ด้ คงไ้ด้น้ำตาแตกท่วมรางรถไฟครับ   โดย: กะว่าก๋า 25 สิงหาคม 2554 6:14:16 น.

น่าประทับใจจังค่ะ น่าจะส่งเรื่องนี้ไปลงนิตยสารนะคะ เป็นกำลังใจให้ผู้คน แนะนำ secret ค่ะ มีคอลัมน์ live and learn ที่น่าจะเหมาะ ยินดีกับคุณชะเอมหวานที่ได้ช่วยน้อง และได้เรียนรู้จากการเดินทางครั้งนี้   โดย: Love At First Click 25 สิงหาคม 2554 11:01:32 น.

โขคดีค่ะ ..ที่เด็กไม่เป็นอะไร .. บางทีการเดินทาง ก็เจอเหตุการณ์ ไม่คาดคิดมาทดสอบเรานะ .. จะให้เรารับบทพระเอกหรือผู้ร้าย อิอิ.. หวัดดี ตอนเที่ยง ค่ะ..   โดย: tifun 25 สิงหาคม 2554 11:58:49 น.

สวัสดีค่ะคุณชะเอม.. มีเรื่องจะขอความช่วยเหลือหน่อยค่ะ.. จะให้เพื่อนๆในบล็อคลงคะแนนเลือกรูปแม่ลูกสุดประทับใจ แบบโหวตคะแนนเลือกรูปที่ประทับใจ เพื่อนคนหนึ่ง เลือกได้ 3 ครั้งหรือ 3 รูป หรือจะเทคะแนนให้รูปเดียว 3 คะแนนเลย ก็ตามแต่เพื่อนๆจะตัดสินกันค่ะ หมดเขตสิ้นเดือนสิงหาคมนี้นะค่ะ แล้วเรามารวมคะแนนกัน จะส่งคะแนนทางหลังไมค์ก็ได้นะค่ะ รูปที่ 6. เรียกว่า BG 6. เป็นรูปคุณนายแคทคนสวยใจดี ถ่ายกับลูกชายทั้ง 2 พระหน่อหล่อทั้งคู่ ดูไม่ออกว่าเป็นแม่-ลูกกัน.. นึกว่าเป็นพี่สาวควงน้องชายไปทำบุญ เพื่อนๆเลือกโหวตได้ตามอัธยาศัยค่ะ   โดย: คนผ่านทางมาเจอ 25 สิงหาคม 2554 20:23:41 น.

แล้วเด็กน้อยคนนั้น ก็โตขึ้น เป็นพี่เองแหละเอม วันนั้น พี่ร้อง กะตั้วๆ ต่างหากล่ะ ฮี่ๆ ฮี่ๆ กราแซะๆ ดีกันนะ เดี๋ยววาดกระแดะศิลป์สเปเชียลส่งไปให้เอมหวานะๆ   โดย: มนุษย์ต่างดาว..ผมยาว..ปากหวาน... (เป็ดสวรรค์ ) 26 สิงหาคม 2554 15:00:34 น.

อรุณสวัสดิ์ครับ   โดย: กะว่าก๋า 3 กันยายน 2554 6:34:09 น.

อรุณสวัสดิ์ครับ   โดย: กะว่าก๋า 4 กันยายน 2554 6:08:09 น.

คุณเอมหวานคิดพล็อตและเล่าเรื่องได้น่าสนใจดีค่ะ เจ้าหมั่นโถวของคุณเอมหวานน่าร้ากกกกกกมาก ตัวน้อยๆ น่าเอาไปทำหมูหัน อิอิ คุณเอมหวานไม่ได้ถาม แต่อยากบอก ลองดูตัว BLA นะคะ หุ้นตัวนี้คงกระพันมาก มีความเป็นตัวของตัวเองสูง หุ้นตัวอื่นเค้าตกกันระเนระนาด แต่ราคาตัวนี้ยังแข็งแกร่งมาก ซื้อไปเมื่อไม่นานนี้ที่ 47.50 สัปดาห์ที่แล้วเพิ่งซื้อเพิ่มที่ 55.75 ค่ะ กะถือยาวข้ามปีสักพัก มาร์ที่ดูแลพอร์ตให้เก่งค่ะ ที่แนะนำมาดีหมด ยกเว้น..ยกเว้น..KTC ที่จะลองถือดูสักปี ถ้าไม่ไหวจริงๆ ค่อยคัทลอส ฮือๆๆ (ตัวนี้ถือมากด้วย เอิ๊กกกกกก) มาร์เคยแนะนำให้ซื้อ centel ที่ 5.35 แล้วขายไปได้ที่ราคา 12.10 ครึ่งหนึ่ง อีกครึ่งโลภไปหน่อย รอให้ขึ้นแรงๆ อีกครั้ง แต่ไม่ผ่าน 12 บาท แล้วตกลงมา เลยมาขายที่ 10.20 กำไรท่วมค่ะตัวนี้ เลยเอาซื้อ BLA เพิ่มนั่นแหละ   โดย: คิคูจิโร IP: 125.25.16.18 4 กันยายน 2554 10:19:25 น.

รองเท้าเค้าหาย ณ ที่หัวลำโพงง่าาาาาาาา จำได้มิลืมเลือน   โดย: -..- (tictin ) 4 กันยายน 2554 13:48:59 น.

เอมหวานคะ ขอบคุณ PC นะคะ พี่ได้รับแล้วค่า ได้รับกำลังใจที่ส่งมากับ PC ด้วยเหมือนกัน วุ่นวายกับตัวเอง ไม่ได้อัพบล็อกแต่ก็คิดถึงนะคะ รักษาสุขภาพนะจ้ะ   โดย: lazymetal 5 กันยายน 2554 4:28:59 น.

อรุณสวัสดิ์จ้า น้าชะเอมหวานคนสวย ของเวียงพิงค์ จุ๊บๆ   โดย: Mein Schatz 5 กันยายน 2554 5:57:37 น.

อรุณสวัสดิ์ครับ   โดย: กะว่าก๋า 5 กันยายน 2554 6:09:14 น.

ยำๆรวมกันได้เป็นเรื่องเยี่ยมเลยครับ พี่เอม จนบัดนาว ยังไม่ได้นำโปสการ์ดมาลงเอฟบี แหะ แหะ   โดย: เศษเสี้ยว 6 กันยายน 2554 15:36:24 น.