---มองโกเลียใน .....มองโกล(อะ)ไรเนี่ย ---

เหอๆ สวัสดีพ่อแม่พี่น้อง
ไม่มีใคร ตนใดมาเม้นการท่องเที่ยวครั้งก่อนๆของชะเอมหวาน

จนทำให้น้อยเนื้อต่ำใจ ไม่อัพมาเกือบเดือน แน่ะ

หุหุ จริง ก็เปล่าหรอก เรื่องราวของมองโกเลียในน่ะ ย๊าว ยาว ยาวววววว

เหอๆ ปล่อยยัยบ้านี่ไร้สาระไปก่อนนะ มาเข้าเรื่องกันดีกว่า

เรื่องราวของทริปนี้น่ะ ความจริงมันเกิดจากความ บังเอิญ และจงใจ รวมๆกัน
เพราะว่าพอดีเพื่อนร่วมห้องของเอมจะกลับบ้าน แล้วมันเป็นวันหยุดยาวชาติจีนตั้งสิบวัน ทริปเกาหลงเกาหลีน่ะ เป็นอันพับเนื่องจากเบี้ยน้อยหอยเล็ก
ไม่เพียงพอ แถม จองไปก็คงไปแย่งกับคนจีนแปดล้านเก้าหมื่น

ไม่ไหวๆ มองซ้ายมองขวา เพื่อนตูนี่หละ ท่าจะรุ่ง(ริ่ง) โทรตามด้วยเสียงหวานแหวว ว่าขอแวะไปเที่ยวบ้านสักสองสามวันนะ เพราะว่า แผนสองจะไปซีอาน นังรถไฟ ยี่สิบสามชั่วโมง วันนึงพอดี ไม่ไหวๆ ถ้าแผนสี่ไปฮูเหอเฮ้าเท่อ เมืองหลวงของมองโกลเลียใน ระยะเวลาก็ไม่ต่างกัน สรุปรวมความได้ว่า เวลานานไป ถึงจะไปก็ไม่มีตั๋ว
เพราะพวกเราจองกันแบบกระทันหันสุดๆ อีกสองวันเดินทาง ได้

สรุป เราเลยไปเมือง ถงเหลียว(รายละเอียดมองโกเลียในดูได้ที่ บล็อก ชะเอมแซ่บจ้ะ) โดยรู้แค่ว่า มีทุ่งหญ้าสวย กับถ้ำ

ตอนนั้น นึกในใจ..บ้านตูก้อมีฟะ มากมาย ทุ่งหญ้า ทุ่งนา วัวควาย

แต่วา พอไปถึงจริงงง เป็นอย่างไร ตามไปดูนะจ้ะ



บนรถไฟ วันแรกของการเดินทาง คนเยอะจริงๆ ไม่น่าเชื่อว่าคนเยอะกว่าที่เราเคยเห็นคนไทยกลับบ้านวันสงกรานต์เสียอีก
ตื่นเต้นๆ เดินทางกันแค่สองคน เพราะว่าคนอื่น เตรียมตัวมาไม่ทัน
ออกแต่เช้าตรู่ นั่ง-กิน- นอน- กิน จนมาถึงตอนค่ำ

เพื่อนชื่อ ชงชง มารับพร้อมเพื่อนชื่อ เชา เชา
เหอๆ จำได้เลย

อันนี้บรรยากาศที่ร้านอาหาร และโรงแรม


โรงแรมไม่ค่อยดี มีกลิ่นบุหรี่ กลิ่นอับ ทีวีเสีย เสียงรถข้างนอกดังมาก
และ.อาหารเช้าที่รสชาติโรงอาหาร และปริมาณที่น้อยนิด เราเลยไม่ค่อยพึงพอใจกันเท่าไหร่วันรุ่งขึ้นเลยขอ เจ๊ชงชง พาไปเปลี่ยนโรงแรม

การมีเพื่อนเป็นคนท้องถิ่นมันดีตรงที่ว่า พอมีปัญหาอะไร เค้าก็จะช่วยเหลือได้ง่าย เช่นกรณีนี้ เจ๊ชงโทรให้เพื่อนช่วยประสานโรงแรม และราคา พวกเรายกกระเป๋าย้ายไปสองสามโรงแรมกว่าจะได้ลงตัวที่โรงแรมสุดท้าย

กว่าจะเสร็จเรื่องที่พัก วันที่สองก็ปาเข้าไปเกือบเที่ยง เวลาที่เหลือพวกเราเลยไปเดินสวนสาธารณะกัน


สวนดอกไม้ สวยจริงๆ


บรรยากาศในเมืองถงเหลียว เงียบกว่าที่ต้าเหลียน แต่ว่าก็เป็นเอกลักษณ์อีกอย่าง ข้าวของถูกสุดๆ แท็กซี่ หกหยวน(ประมาณสามสิบบาท)
มีรถสามล้อ ราคา สองสามหยวนไม่เกิน คือราวๆสิบถึงสิบห้าบาท



ตอนบ่าย เราก็ได้เวลาพิพิธภัณท์เปิด เราไปดูกัน
ความโชคร้ายมาเยือนเมื่อ
ที่นั่นปิด++++

+++
++
+

เพราะว่าจัดงานเกี่ยวกับบ้านและคอนโด..ความเจริญเข้ามาเร็ว
และเข้ามาพร้อมกับเราอดดู

เรานั่งคุยกับยามพักนึง ไม่พ้นโดนถามเรื่องกระเทยไทยกับเรื่องสำเนียง ที่เหมือนพวกมองโกล แมนจู เอาเข้าไป

แต่ในที่สุด พวกเราก็ต้องจ่ายเพิ่มอีกห้าสิบหยวนเพื่อเปิดประตูพิพิธภัณท์ และมีไกด์บังคับซื้อเพิ่มอีกเท่าไหร่จำไม่ได้ แต่จำได้ว่า เราต้องจ่าย เพราะโทรหาเจ๊ชง ก็ช่วยอะไรไม่ได้และเค้าเปิดอีกทีตอนเรากลับกันแล้ว

สรุป..ก็ได้มาดู


ตอนเย็นๆ ก็เข้าเมืองโดยรถสามล้อ ไปซื้อของท้องถิ่น และกินอาหารพื้นเมือง และหมาล่าทังแนวมองโกล...แปลกดีเนอะ


ผ่านไปสองวันแล้วหรอเนี่ย..

Create Date : 02 พฤศจิกายน 2551		0 comments
Last Update : 4 มกราคม 2553 21:52:40 น.
Counter : 843 Pageviews.
Share Tweet