Bloggang.com : ชะเอมหวาน : ---มองโกเลียใน .....มองโกล(อะ)ไรเนี่ย --- ตอน ทำตัวเป็นมองโกลกะเค้าหน่อย

---มองโกเลียใน .....มองโกล(อะ)ไรเนี่ย --- ตอน ทำตัวเป็นมองโกลกะเค้าหน่อย

เป็นการอัพบล็อกท่องเที่ยวที่รวบรัดตัดตอนได้อีก
(อะไรมันจะเห่อ เล่าเรื่องซีอานขนาดน้านนนน)

ก็เพิ่งกลับจากไปเที่ยวซีอาน แต่ว่าอัพบล็อกมองโกลยังไม่เสร็จง่ะ

ก็เลยค่อนข้างอัดมารวมกันซักกะหน่อยแต่เนื้อหาสาระไม่เปลี่ยนนะจ้ะอย่าได้เสียใจ
เมืองถงเหลียวเนี่ย ตอนก่อนมาเพื่อนบอกว่าดังเรื่องทุ่งหญ้า ฟ้ากว้าง ก็อยากรู้เหมือนกันว่าไอ้ทุ่งหญ้าที่ว่าเนี่ย มันจะต่างจากบ้านเรายังไง ก็จะว่าไปก็ต่างนะ เพราะบ้านที่เราเห็นข้างทาง ที่ไม่ใช่ในตัวเมืองน่ะ ยังมีหญ้าขึ้นเยอะแยะ แม้แต่หลังคาบ้าน

และชาวมองโกลเองเพื่อนบอกว่าเค้าปลูกข้าวโพดและกินข้าวโพดกัน เพราะว่าถ้าจะให้พูดไปเนี่ย สมัยก่อนเค้าไม่มีข้าว และอาหารมันหายาก พื้นที่เค้าไม่ได้อุดมสมบูรณ์เหมือนบ้านเรา ยิ่งช่วงสงคราม การที่กินอาหารจำพวกนมกับข้าวโพด ข้าวฟ่าง อะไรทำนองนั้น จะทำให้อยู่ท้องมากกว่า

การไปดูพิพิธภัณท์เมื่อวานก็ไปเห็นว่า คนมองโกล เค้าภาคภูมืใจในความยิ่งใหญ่ในอดีตของเค้ามาก ..ก้คิดดูสิ สามารถปกครองจีนทั้งประเทศและกินอาณาเขตไปถึงยุโรป

การที่เค้าจะทำได้ สมัยนั้น ต้องเก่งการเมืองและการปกครอง การบริหารคน จิตวิทยา และการสร้างวัฒนธรรมที่แข็งแกร่งมากเลยทีเดียว

ทุกว้นนี้ไม่ว่าจะไปส่วนใหนของมองโกล แม้แต่มองโกลเลียในที่เป็นส่วนหนึ่งของจีน ก็จะเห็นว่าเค้ายังพูด และใช้ภาษามองโกล ยังมีความคิดและความเชื่อของมองโกล กันอยู่มาก เราเห็นเคเอฟซีที่นี่ ยังมีทั้งจีน อังกฤษ และมองโกลเลย

อะต่อ เข้าเรื่องการท่องเที่ยว วันนี้เราไปเที่ยว ต้า ชิง โกล
หรือว่าเป็นสถานที่ๆคนจีนนิยมไปเที่ยวกันเมือมาเที่ยวมองโกล

เจ๊ชงติดต่อเรื่องทัวร์ให้เราไปกะทัวร์คนจีน ตรงสถานีรถไฟตอนเช้าตรู่ ใช้เวลาเดินทางสองชั่วโมงก็มาถึง
ต่านแรกที่ไปจะเป็นแนวเดินๆ ลงเข้าขึ้นเขา แล้วก็จะพูดถึงก้อนหิน และปป่าไม้ มีวัดจีนด้วยวัดนึง
ที่เรารู้สึกเหมือนถูกหลอกเล็กๆ เค้าขายด้ายสีแดงๆ ให้เรามีจำนวนให้เลือก อันนึง--ของเราเอง
สามอัน--ให้พ่อแม่
ห้าอัน--ให้ครอบครัว พี่น้อง
เก้าอัน---สมหวังทุกเรื่อง

แน่นอน ราคาไม่เท่ากัน
เจ๊เอื้อย เพื่อนร่วมทริปก็บอกว่า ..เอาเหอะ ทำบุญ เชียร์เอาเก้าอัน สิบหยวน
ตามมาด้วยการเดินเข้าไป จ่ายค่าธูปเทียนยักษ์ตรงประตูอีกยี่สิบหยวน
มาถึง มีคนจุดธูปให้ บอกให้กราบเรียบร้อย
เสร็จก็ส่งเราไปให้ตรงซอกด้านซ้าย หน้าตาคล้ายหมอดู บอกว่าจะดูนู่นนี่ให้เ ให้เราหยอดเงินเข้าไปสิบหยวน
เราก็ทำเป็นฟังไม่รู้เรื่อง ไม่ได้อยากมาดูดวงนี่นา เลยกำเงินหยวนนึงหยอดไป อิอิ

แต่เจ๊เอื้อยนี่สิ จ่ายไปอีกยี่สิบหยวนให้หมอดู ที่ฟังไม่รู้เรื่อง เพราะเจ๊แกดันฟังออก

อันนี้ก็ถือเเป็นข้อดีของการฟังไม่รู้เรื่องไป
เสร็จแล้วเราก็ไปล่องแพ

โห เป็นการล่องแพน้ำตื้น มากกกก
ขนาดความลึก ประมาณศอกได้ แต่ว่าดีตรงที่น้ำมันไหลรินๆ มีต้นไม้ไหวๆ และลมโชยๆ เย็นๆกำลังดี

ตอนแรกเห็นคล้ายร่มชูชีพ ดูน้ำตื่นๆ เลยไม่ได้ซื้อ ที่ไหนได้ มันคือเบาะรองนั่ง เพราะว่าน้ำลำธารนี่เย็นมาก ก้นชาเลยทีเดียว

เห็นคนจีนถือเม็ดก๊วยจี๊ แทะไป ล่องแพไป ได้อารมณ์ เราพยายามเลียนแบบด้วยการกินส้ม แต่ว่ามันไม่สำเร้จ เพราะว่าแพมันหมุดติ้วๆ ชนซ้ายที ขวาที ก้นก้อเย็น เวียนหัว

แถมบางทีเราตัวหนักไป ก้นเลยไปติดโขดหิน

เฮ้อ ถึงจนได้
มาถึงก็อึ้ง เพราะว่าทางเดินกลับมันไกล บังคับนั่งรถม้าซึ่ง
สกปรก และเหม็นๆ ม้าก็ดูไม่เคยอาบน้ำมาก่อน เห็นน้องแมลงวันมาทักทายเป็นระยะ
นั่งไปก็อธิษฐานขอให้ถึงที่หมายเร็วๆเหอะ

ที่หมายในที่นี่ เป็นแคค่ต้นทางที่มาขึ้นแพ มิใช้ต้นทางที่เข้ามาข้างใน คือ กว่าเราจะได้ลงมาเล่นล่องแพ
เราต้องเดินลงจากเขาสูงชัน ประมาณสองลูก
และก็ต้องปีนกลับไป

เหนื่อยมาก เลยพักกินข้าว
ขากลับเห็นว่าไม่มีอะไรให้เล่น เลยไปเล่นรถเร็ว เหมือนรถไฟเหาะ เรานี้กรี๊ดเลย เพราะกดเบรกไม่เป็น มันเร็วเหมือนจะหลุดจากราง
และ

และ
และ
มันมาจอดตรงที่ขึ้นแพ
ตกลง เราต้องเดินขึ้นเขาที่สูงชันสองลูกเดิมอีกเป็นครั้งที่สอง

กลับออกมาด้วยน่องปูดๆ ก็คิดว่าจะกลับไปรอกรุ๊ปทัวร์ที่รถ
คือเป็นทัวร์ที่จ่ายแค่ค่ารถน่ะ ดีจริงๆ

ปรากฎว่า มีที่เที่ยวอีกทีนึง แม่เจ้า!!! รู้งี้ไม่เสียเวลาไปกับการเดินขึ้นเขาลงเขาหรอกนะ
ก็เลยไม่ได้เล่นอะไรเพิ่มเติมก็กลับโรงแรม และเตรียมการท่องเที่ยววันรุ่งขึ้น ที่ชงชงมารับ

วันรุ่งขึ้น เป็นวันสุดท้ายที่ได้เที่ยว เพราะเช้าของอีกวันหนึ่งเราต้องกลับ

เราไปเที่ยวหมู่บ้านมองโกล และได้ขี่ม้า ตัวเป็นๆ ครั้งแรกในชีวิต

ตอนแรกไม่กล้าขี่ เพราะใส่กระโปรง แต่คิดว่า เอาน่ะ มาถึงละ ก็เล่นกะเค้าหน่อย
ล่อเข้าไปเกือบชั่วโมงแน่ะ

และตอบแทนเราด้วยการระบมก้นสุดๆ เพราะเราขี่ไม่ค่อยเป็น
มียิงธนูด้วย เรายิงออกนอกลู่นอกทางมาก แถมยิงโดนไก่อีกต่างหาก
แม่เจ้า เทศกาลกินเจของดิช้าน

นอกจากจะกินเนื้อแล้ว ยังฆ่าสัตว์อีก บาปกรรมจริงๆ

รู้สึกบาปอยู่พักนึง

จนมาเจอ บ้านมองโกล หรือ หมองกู่เปา
ที่ในนั้นจะเสีย สิบหยวนเพื่อเปลี่ยนชุดถ่ายรูป
ช.อ้วนกลมเป็นน้องชายเจ๊ชง ชื่อปินปิน
และเด็กนั่นลูกคนขายเสื้อ น่ารักดี เด็กมองโกลของแท้ มีตรารับประกัน

สนุกสนานกันไป จน ขากลับ
เจ๊ชงพาไปกิน ห่านตุ๋นหม้อไฟ
เค้าบอกว่า คนจีนเชื่อว่า ห่านไขมันน้อยกว่าไก่ และเนื้อมันเป็นยา
เชื่อตามเจ๊แกไป และกลับไปท้องเสียที่โรงแรมแทน

สรุปว่า การเดินทางครั้งนี้ก็ได้ของฝากจำพวกชีส นม เนย และชานมแบบมองโกล กลับไปฝากเพื่อนๆที่ต้าเหลียน

นั่งรถไฟกลับตลกดี มีคนมาขอถ่ายรูป เพราะเป็นชาวต่างชาติ
บอกว่าชอบพี่จาพนม ไม่เคยเห็นคนไทยตัวเป็นๆ ตื่นเต้นๆๆ

รู้สึกเหมือนตัวเองเป็นงูเหลือมที่สวนสัตว์พาต้า เลยอะ
แต่ก็ขำๆดี

จบแล้ว มองโกลเลียใน ถงเหลียว