ใช่ค่ะ อย่าไปยึดติดกับกฎเกณฑ์

ใช่แล้วค่ะคุณฟ้าดิน
เพื่อนสมัยเด็กๆ มอต้น มอปลาย มหาลัย
ได้ทยอยกันห่างหายไปจากชีวิต

อาจจะเป็นเพราะภาระหน้าที่ของแต่ละคนที่จะต้องรับผิดชอบ เลยทำให้ห่างๆกันมากขึ้น

สวัสดีปีใหม่จีนค่ะ เฮงๆๆ รวยๆๆ นะคะ

บางทีคิดว่าเพื่อนค่อยๆ ห่างจากเราออกไปทุกที แต่ถ้ามองในมุมกลับกัน เราก็ห่างออกจากเพื่อนเราทุกทีเหมือนกันนะคะ เค้าอาจจะเหงานะ ว่างๆ นานทีหยิบมือถือมาดูเห็นชื่อเพื่อนที่เมมเบอร์ไว้ ก็คิดถึงเหมือนกันนะ โทรหาเพื่อนมั้งดีกว่า

แหะๆ
เห็นด้วยอย่างยิ่งว่า
"เพื่อนที่เรากล้าคุยด้วยที่สุด
อาจจะเป็นเพื่อนที่เราไม่เคยเจอหน้ามาก่อน
ได้แค่คุยผ่านอินเตอร์เน็ท
หรือเพื่อนที่ทำร้ายเราเจ็บปวดที่สุด
อาจจะเป็นเพื่อนที่เราคบเขามาตลอดชีวิตก็ได้"



ปล. กำลังมีนัด เจอเพื่อนสมัยเด็กๆ ค่ะ
เพื่อนเพิ่งกลับจากเมกา... นึกๆ ดูก็แปลกใจ ต่างคนต่างยังไม่เลิกคบกันอีก(ฮา)

ผมคิดว่า ยิ่งเราโตขึ้น เพื่อนเราจะยิ่งน้อยลง นั้นป็นเรื่องจริง ในที่นี้หมายถึง เพื่อนเก่าที่ทยอยหายหน้าไป ส่วนปริมาณเพื่อนใหม่ที่เข้ามาในชีวิตก็ยิ่งน้อยลง จนเกิดการขาดดุล ทำไมถึงเป็นเช่นนั้น

มันอาจจะไม่ได้เกิดจากเหตุผลที่ว่า เราไม่ยอมเปิดใจรับเพื่อนใหม่ๆเข้ามาในชีวิต บางทีการเริ่มต้นรับใครสักคนเข้ามาในชีวิตเรา (อย่างใกล้ชิด) ไม่ว่าจะเป็นเพื่อนหรือคนรัก มันก็ต้องใช้เวลาเรียนรู้กัน จาก ศูนย์ จากไม่รู้อะไรเลย บางทีก็รู้สึกเบื่อเหมือนกันที่ต้องมาเริ่มต้นอธิบายอะไรใหม่ๆ เรียนรู้กันใหม่ ผมเป็นแบบนี้ นิสัยแบบนี้ ชอบแบบนี้ รสนิยมแบบนี้ คุณจะคบกับผมได้ไหม ถ้าไม่ได้ ก็ ...เอ้า เริ่มใหม่กับคนใหม่ ผมเป็นคนแบบนี้ นิสัยแบบนี้ ..........................

พักนี้เลยเริ่มรู้สึกว่า ตัวเองมีเพื่อนใหม่น้อยลง ไม่ใช่อะไรหรอก ก็แค่ขี้เกียจ

สำหรับเพื่อนเก่า อาจมีเก่ามากเก่าน้อย เพื่อนสมัยเรียนมัธยม ก็ยังติดต่อพูดคุย เจอกัน ตามเทศกาล แต่พักหลังรู้สึกว่า สิ่งที่คุยกันรู้เรื่อง คือ เรื่องราวเก่าๆแต่หนหลัง การที่ไม่ได้เจอกันนาน แยกย้ายกันไปตามวิถีชีวิตของตัวเอง มันอาจทำให้ความคิด ความอ่าน เปลี่ยนแปลงกันไป คุยกันคนละเรื่อง แต่ยังไงมาเจอกัน ก็คุยกันได้ แต่ก็ไม่อาจลึกซึ้ง

กลุ่มเพื่อนมหาลัย ผมคิดว่าเป็นเพื่อนที่เข้าใจเรามากที่สุด เพราะ เขาอยู่กับเราในช่วงที่เราเติบโตทางความคิด เพื่อนที่เราคบคือคนที่เราสามารถพูดคุย แลกเปลี่ยน และให้คำแนะนำหลายอย่างในช่วงสำคัญชีวิต แต่ก็นั่นแหละ ก็ไม่ใช่ทุกคนที่เป็นแบบนั้น

ผมมีเพื่อนน้อย แต่สิ่งสำคัญที่ผมคิดคือ ปริมาณ ไม่สำคัญ เท่าคุณภาพ ผมยอมมีเพื่อนน้อยที่เข้าใจ และรู้ใจ มากกว่าจะนั่งอยู่ท่ามกลางเพื่อนมากมาย แต่รู้สึกเหมือนไม่มีใครเลย

สุดท้าย ผมว่า หาเพื่อนคู่ใจ ดีกว่า 5555

ไว้ว่างๆจะมาเขียนต่อ

ป.ล. นั่นรูปผมหรือเปล่า...

เมื่อเร็วๆ นี้ผมขับรถพาพ่อกับแม่ไปงานเลี้ยงรุ่น
แล้วผมก็ได้เข้าไปร่วมแจมในงานเลี้ยงนั้นด้วย

ผมได้เห็นเพื่อนฝูงวัยเกษียณเฮฮาหยอกเย้ากันเล่น
เหมือนช่วงเวลาได้ย้อนกลับไปทำให้ทุกคนเป็นหนุ่มๆ สาวๆ อีกครั้ง
ทุกคนพูดคุยยิงมุขกันสนุกสนาน
ผมเห็นว่านัยน์ตาของทุกคนมีแววซุกซนของเด็กเล็กๆ ซ่อนอยู่

ผมอดคิดไม่ได้ว่า ตอนที่ผมอายุ 60 ผมจะได้สนุกแบบนี้มั้ยนะ

สวัสดีค่ะ แวะมาทักทายส่งความรักให้กันในวันแห่งความรักค่ะ ^_^

"14 กุมภาฯ วันวาเลนไทน์
มีความหมายมากกว่าส่งมอบความรัก
มากกว่าถ้อยคำเอ่ยมากมายนัก
มากกว่ารักหรือของขวัญสิ่งอันใด

หากแต่คือการเรียนรู้จักแบ่งปัน
คือของขวัญเลิศล้ำกว่าสิ่งไหน
แบ่งความรักแบ่งความหวังกำลังใจ
ให้ทุกคนจากใจมีให้กัน"

พี่เขียนได้ดีอีกแล้วค่ะ หนูชอบบทความของพี่มากเลย เขียนให้เสร็จไวๆนะคะ (หึหึหึ...ช่วยเพิ่มเรทติ้ง)

hi5 นี่ ผมไม่เคยเข้าไปดูเลยสักครั้งเดียว ไม่รู้ว่าหน้าตาเป็นอย่างไรด้วยซ้ำไป ไว้ต้องหาเวลาเข้าไปดูบ้าง สงสัยว่าทำไมถึงฮิตจัง

เชยน่าดูเลยแฮะ...

เมื่อคนเรามีอายุมากขึ้น ก็จะเริ่มย้อนมองตัวเองมากขึ้น...

แต่...จนบัดนี้ ผมก็ยังเล่น Hi5 ไม่เป็น..

ไม่ได้เลยนะคุยเรื่องเพื่อนเนี่ย

รูปที่ถ่ายที่ปาย ตอนแรกนึกว่าหนังเรื่อง Silent Hill 5555

วันนี้ไปหา the mist ฉบับหนังสือแต่ไม่เจออ่ะค่ะ อ่านที่บอกไว้ที่บล็อกว่าจบคนละอย่างกับหนังเลยยิ่งอยากอ่านมากกว่าเดิมอีกง่ะ

แวะมาเยี่ยมเยือนBlog+รออ่านตอนต่อไปอยู่

-คุณ grappa
ผมเห็นว่า เราควรทำตามกฏเกณฑ์แต่ไม่ควรยึดมั่นถือมั่นกับกฏเกณฑ์มากจนเกินไป

-คุณfonrin
ขอบคุณครับ

-คุณ Simakha
การโทรหาเพื่อนเก่า ทำให้เรารู้ว่า บางที คนที่เรานึกว่า เขาจะลืมเราไปแล้ว
แต่ที่จริงเขาไม่เคยลืมเราและยังมองเราเป็นเพื่อนเขาอยู่เสมอครับ

-คุณแพนด้ามหาภัย
ไม่แปลกครับ เพื่อนผมบางคนคบกับผมตั้งแต่อนุบาล ปัจจุบันก็ยังไม่มีทีท่าว่าจะเลิกคบผม (หรือว่าเลิกไปแล้ว แต่ผมไม่รู้ตัว 555)

-คุณ calcium kid
ขี้เกียจผูกมิตรไมตรีกับใครใหม่เหมือนกัน อยากได้แบบสำเร็จรูป เจอปุ๊บ สนิทปั๊บ
แต่มันคงเป็นไปไม่ได้ และดูจะเป็นการทำลายสุนทรียภาพของการสร้างความสัมพันธ์ไปหน่อย
แถมช่วงหลังๆ ข้าพเจ้ายิ่งอยู่ในอารมณ์ so what?
คือ ชอบคิดว่า ฉันก็เป็นของฉันแบบนี้แหละ ไม่ชอบฉันก็เรื่องของคุณ
เลยยิ่งทำให้ เพื่อนยิ่งน้อยลงไปอีก
แต่ข้าพเจ้ายึดหลักที่ว่า คุณภาพย่อมดีกว่าปริมาณ จึงไม่ค่อยเดือดร้อนกับตรงนี้สักเท่าไร
ปล.เรื่องรูป แม่นแล้ว โทษทีที่ข้าพเจ้าไม่ได้ให้เครดิตท่าน เพราะตอนเอารูปลงไม่รู้ว่า ใครเป็นคนถ่ายภาพนี้กันแน่

-คุณพลทหารไรอัน
มีคำกล่าวที่ว่า ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปเท่าไร ลูกก็ยังเป็นเด็กในสายตาของพ่อแม่เสมอ
สำหรับเพื่อนก็เช่นกัน คือ
ไม่ว่าเพื่อนเราจะเป็นอย่างไร สำเร็จ ล้มเหลว ยากดีมีจน ขนาดไหน
แต่เขาก็ยังเป้นเพื่อนในสายตาของเราเสมอ

-คุณ Beeee
ขอบคุณครับ

-คุณ louknam
เขียนดีมากครับ มารับเงิน 20 บาทได้เลย (ค่าหน้าม้า)

-คุณนายแจม,คุณ pie, คุณ nj_pinky
:)

-คุณคนทับแก้ว+คุณ KMS
อย่าลองเลยครับ ไม่งั้นจะติดแบบถอนตัวไม่ขึ้น จนไม่มีเวลามาอัพบลอกเหมือนผม

-คุณเจ้าชายไร้เงา
ส่วนใหญ่ เรื่องจี๊ดในชีวิตคน มีไม่กี่อย่างหรอกครับ
นอกจากเรื่องหัวใจแล้ว เรื่องเพื่อนก็เป็นเรื่องจี๊ดอีกอย่างนึงล่ะ

-คุณ merveillesxx
ผมคิดถึง The Mist มากกว่านะ
กลัวเดินๆ อยู่ เจอสัตว์ประหลาด 555

-คุณแพนด้ามหาภัย
ลองอ่านในพันทิปดูนะครับ เห็นมีคนเอาตอนจบในหนังสือ the mist มาลงอยู่

-คุณBrooklyn-fah
Thank you for always being here...

ไม่น่าเชื่อว่าเพื่อนในบลอกแกงค์ กลับกลายเป้นเพื่อนของเพื่อน

เพื่อนของน้อง

น้องของเพื่อน

เพื่อนของเเฟนน้อง

5555

โลกกลม


ปล. อัพบลอกเเระ ไปดูได้ค่า

หวัดดียามเช้าครับพี่


สงสัยเพราะข้อ 1. ที่พี่เขียน
เลยฟังเพลงเพื่อนไปตั้ง 5 รอบ

ผมก็ฟังอยู่ครับ
ฟังเสียงตัวเองแกล้มเสียงสายฝน 5555


..................


ข้อเขียนพี่ร่าอ่านนะครับ
เขียนได้ไหลลื่นมากๆ
ผมอ่านจนจบไปอย่างไม่รู้เนื้อรู้ตัว

และเพลงผมก็จบลงตรงประโยคนี้พอดี

วันนี้มี oT กลับมาแล้วจะมาร่วม comment ให้มันส์ไปเลย รอรับละ

แวะมาดู

อ่านได้นิดหน่อย
อ่านผ่านๆ
ไม่ชอบอ่านอะไรยาวๆ อิอิ

ประเด็นที่จับมาได้ก็คือ
โนดาเมะ นางเอกน่ารักจัง

เป็นผู้ชายที่อ่อนไหว มากกว่าที่เราคิดไว้เยอะเลย

เห็นด้วยกับการไม่ยึดติด โลกนี้อะไรๆก็เป็นไปได้ทั้งนั้น...
หนังเรื่องที่บอกมา ยังไม่เคยดูอะ
-เราเป็นคนนึงละ ที่ไม่ค่อยดูเรื่องย่อ ชอบใช้สัญชาตญาณในการเลือกเช่าหนังมากกว่า...แล้วก็พบว่าดีกว่าการพลิกไปอ่านเรื่องย่อก่อน
-อาหารแปลกๆ...ลองประจำ อันนี้ยกความดีให้ท่านแม่เลย
-เห็นด้วยกับการเรียนอะไรที่เราชอบ มันมีความสุขทุกทีที่ได้ทำลงไป...แม้บางครั้งจะเหนื่อยก็ตาม
และอะไรๆอีกหลายอย่างที่เราได้ค้นพบมากขึ้นตั้งแต่เรียนปีสุดท้าย+จบมาทำงาน...
- การติด Hi-5 เราก็กลัวๆเหมือนกัน แต่จะว่าไป เพราะมันนี่แหละทำให้เราได้เจอเพื่อนเก่าๆมากขึ้น และได้รู้จักกันมากขึ้นด้วย ดังนั้นส่วนนึงเราขอยกความดีให้มันละกันนะ

เข้ามาแล้ว หลังจากที่หายไปจากบล๊อกนี้นานมาก เข้ามาก็ไม่ผิดหวังตามเคย (สมแล้วที่อู้งานเข้ามาอ่านบล๊อก "-__-)
- Nodame Cantabile สุดยอดดดดดดดด
- เพื่อน ไม่ว่าจะเก่า ใหม่ เพื่อนทำงาน เพื่อนสมัยเรียน เพื่อน Hi5 เพื่อนMSN อาจสำคัญไม่เท่ากัน แต่อย่างน้อยก็มีช่วงเวลานึง ที่เพื่อนนั้นๆก็สำคัญที่สุดดด เช่นเวลานี้ที่อยากอู้งาน ก็ยังมีเพื่อน Hi5 ที่มาเม้นกวนๆให้หายเครียด

เพื่อน ...ข้อยยฮักเจ้าหลายย

แฮ่... รูปสุดท้ายยย ริมโขงโพนพิสัย บ้านจอมนาง เอามาลงในบล๊อกแปลว่าถ่ายได้โอเคช่ายมะ ฮิ้วววววว

นาย....เราUp bogแล้วนะ...สิมิลัน...ตามไปดูด้วย นางแบบสวยมากกกกกกกก...eiei

อุ้ย!!...เขียนคำว่าBlog ผิด หุหุหุ

คุณเขียนเป็นลักษณะ self confession ที่ตรงไปตรงมาดี ไม่ชอบก็บอกไม่ชอบ สำนวนอ่านแล้วชวนติดตามครับ ผมไม่เคยชอบไฮไฟว์เลย กลัวโดนสาวหลอกครับ

ในที่สุดก็ได้เวลาคอมเมนท์เสียที หลังจากที่รอมาซะนาน 555+

1. เพื่อนมหาลัย เพื่อนที่ทำงาน และเพื่อนทางเน็ท
- ช่วงนี้ผมก็ค่อนข้างจะเปิดใจกับเพื่อนทางเน็ทมากกว่าครับ เพราะมีหลายเรื่องที่เราไม่สามารถแน่ใจว่าเขาจะรับเราได้มั้ย ในขณะที่คนที่ยังไม่รู้จักกันมากนัก และไม่ได้เป็นคนใกล้ตัวเท่าไหร่ มีแนวโน้มที่จะช่วยเราได้มากกว่าโดยที่ไม่ทำหน้าตาหรือน้ำเสียงแปลกๆใส่เรา

แปลกดีเหมือนกันแฮะ~


2. Hi5 และสิ่งไร้สาระอื่นๆในชีวิต
- Hi5 ผมไม่ได้ติดอะไรมากมาย แต่ก็เข้าไปเกือบทุกวัน (เพียงแต่ไม่ได้อัพเดตอะไรมากมาย หรือตามไปคอมเมนท์ทุกคนที่อยู่ใน list)

ส่วนเรื่องไร้สาระในชีวิต ผมว่าชีวิตผมก็ไร้สาระอยู่แล้ว กร๊ากๆๆ


3. Nodame Cantabile และสิ่งใหม่ๆในชีวิต

ผมเป็นคนที่ไม่ถูกกับซีรี่ส์ เพราะก็อย่างที่รู้ว่าชีวิตผมส่วนใหญ่สิงอยู่หน้าคอมพิวเตอร์ (ไม่น่าเอาอย่างเลยแม้แต่น้อย 55+)

แต่เพื่อนผมคนหนึ่งที่ติดซีรี่ส์ญี่ปุ่นมาก และคลั่งดาราญี่ปุ่น(ชาย)คนหนึ่งมากพอๆกัน วันหนึ่งเขามาเล่าว่าไปสั่งหนังของดาราชายคนนี้มาดู และปรากฎว่าดูไม่รู้เรื่องเลย

หนังเรื่องนั้นกำกับโดย ทาคาชิ มิอิเกะ ครับ...
แรงขับจากดาราวัยรุ่นคนหนึ่ง ทำให้เขารู้จักมิอิเกะจนได้ในที่สุด 555555


พลาสเตอร์สีสวยกับอาการ Nostalgia
- สั้นๆว่าผมก็เป็นแบบพี่นั่นแหละครับ หุหุ - -

"การที่เรามัวแต่หมกมุ่นกับสิ่งมีสาระ
ชวนให้คิดว่า การจะพิจารณาว่า สิ่งใดมีสาระหรือไร้สาระนั้น
มาตรฐานอยู่ที่ไหน"
<< เห็นด้วยอย่างยิ่งค่ะ นอกจากไม่มีมาตรวัดที่แท้แล้ว ยังอยู่ที่อารมณ์ด้วยเนอะคะ อย่างบางเวลาก็รู้สึกว่าการมานั้งปวดตาหน้าคอมฯเล่นบล็อกนี่มันไร้สาระ แต่บางเวลาก็ซึ้งเลยว่ามันช่วยให้ความสนุกและก็อบอุ่นได้อย่างประหลาด

อ่านเอนทรีนี้แล้วรู้จักคุณฟ้าดินได้ดีขึ้นอีกค่ะ
เราชอบอ่านความคิดของใครสักคน มากกว่าได้เจอกันในวงสังสรรค์ค่ะ (เพราะปกติก็ไม่เคยไปงานสังสรรค์กะใครอยู่แล้ว เพราะรู้สึกว่าไม่ได้อะไรขึ้นมา สำหรับเราอะนะคะ)

ป.ล. โนดาเมะ เราอ่านการ์ตูนเอาค่ะ ตอนแรกไม่คิดว่าจะชอบได้เลย ลายเส้นก็ไม่ใช่แบบที่ชอบ แถมเป็นเรื่องดนตรีคลาสสิกที่เราไม่รู้เรื่อง ปรากฎว่า อ่านรวดเดียวถึงเช้าเลยค่ะ
หนุกมาก ทำเอาอยากไปเรียนดนตรีมั่งเลย

เหนื่อยอ่านแฮะ...คิดอะไรมากเมื่อยตุ้ม
มีคนเค้าบอกว่าโลกนี้กว้างใหญ่ไพศาลนักบางอย่างยิ่งวิ่งหายิ่งไกลตัวออกไป หยุดแล้วมองเข้ามาในตัว แล้วจะพบว่าคำตอบมีในตัวมัน

แวะมาเยี่ยมอีกรอบ

ตัดจบเสียแล้ว

สวัสดีครับพี่


สมแล้วที่เป็นปีกาสโซ่นะครับ
คมซะ

สวัสดีครับผม...

อีกไม่กี่วันก็ปีใหม่ไทยแล้วนะคะคุณฟ้าดิน

แวะมาทักทายยามบ่ายของวันหยุดค่ะ

มีความสุขนะจ้า

อย่ามัวแต่เล่น hi5 จนลืม up blog ล่ะ รออ่านอยู

ดีใจครับที่ได้เจอคนชอบเรื่องเดียวกัน

คุณฟ้าดินกลับมาแล้วหรือคะ หายไปนานเลยสบายดีหรือเปล่า