บันทึกความรัก (draft-1)
สำหรับความรักที่เริ่มจากการเป็นเพื่อน เป็นรุ่นพี่ น่าจะเป็นกรณีปกติที่ชาวบ้านชาวเมืองเค้าเป็นกัน
แต่สำหรับเรา มันคือครั้งแรกที่สงสัยว่า
ระหว่างเรากะเค้า จะเป็นได้สักแค่ไหนกันเชียว
ด้วยระยะทาง ความห่างไกล
ด้วยเวลาที่ได้ใช้ศึกษากัน
ด้วยปัจจัยอื่นๆอีกหลายหลาก
รวมทั้งความมั่นคงของใจเราด้วย
มันจะสานต่อกันไปได้ยาวนานแค่ไหน
มิตรภาพที่เริ่มต้นจากการเป็นเพื่อนมันน่าจะยืดยาว
ถ้าเรายังคงเก็บไว้เป็นเพื่อนต่อๆไป
แต่เมื่อตอนนี้เรากะเค้าตั้งใจที่จะแปรรูปความสัมพันธ์
จากเพื่อนเป็นมากกว่าเพื่อน
แล้วผลลัพธ์ที่ออกมา...จะกินได้ไหมหนอ
ต้องลงถังขยะทิ้งไป หรือว่าเอากลับมารีไซเคิลใหม่ได้
คิดกล้วไปมากมาย...ไม่อยากเสียเพื่อนดีๆคนหนึ่งไป
แต่ก็อยากได้อะไรที่มากกว่าเพื่อนเหมือนกัน
ยากที่จะคิดหาทางออก
ปัจจัยของแวดล้อมของเราดูแล้วน่าเป็นห่วง
เพราะเป็นคนใจอ่อน ขี้เหงา
กลัวว่าถ้าเค้าไม่อยู่แล้ว...มีใครสักคนเข้ามา...ฉันจะเป็นฝ่ายทำให้เค้าเสียใจ
ไม่อยากเป็นคนผิด อยากเป็นนางเอกตลอดกาล
ส่วนเค้าเวลาที่ห่างกัน ก็ทำแต่งาน ไว้วางใจได้ว่า
อย่างน้อยที่นั่นก็ไม่มีสาวๆ ไปกร้ำกราย
นอกเสียจากว่าจะหน้ามืดตามัว เปลี่ยนใจไปใช้บริการไม้ป่าเดียวกัน
อันนั้นเราก็คงต้องยอมแพ้
สรุปแล้วคือ...กลัวใจตัวเองมากกว่า...
แต่น่าสังเกตคือ...
ที่เราคบมา ก็ใช่ว่าจะคบมาเยอะอ่ะนะ
ทำไมถึงชอบพูดถึงเรื่องแต่งงาน
ตรงเป้า ตรงจุดที่เราต้องการพอดี
แล้วมันก็ทำให้เราคล้อยตามไปได้โดยง่าย(ใจนะคะ)
ถ้าไม่มีคำนี้นะ คงเล่นตัวได้นานเหมือนกันแหละ
ใจหนอใจเรา... ทำไมมันเป็นแบบนี้ไปได้นะ
) วันที่: 18 มิถุนายน 2551 เวลา:8:44:56 น.
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [