เมื่อยตัว แถมมึนกะยาอีก...ทำไมมันทรมานเช่นนี้
วันนี้สะดุ้งตื่นมาเพราะเสียงนาฬิกาปลุก...เมื่อวานลืมตั้งเวลาใหม่ ทำให้ต้องตื่นเช้ากว่าที่วางแผนไว้ 1 ชั่วโมง แล้วมันก็ยากที่จะข่มตานอนใหม่อีกรอบนึง
อาจเป็นเพราะช่วงนี้ไม่ค่อยได้ออกกำลังกายจริงๆจังๆ พอ ได้ออกแรงนิดหน่อยก็ทำให้เมื่อยเนื้อเมื่อยตัวไปหมด
แถมช่วงนี้เราต้องกินยาแก้แพ้ ขนาดว่าเภสัชแนะนำให้กินเฉพาะตอนเย็นนะ แต่สงสัยยามันจะมีฤทธิ์เยอะจัด ง่วงหลับได้ทั้งวันเลย
ทำงานไปด้วยความมึน ตาพร้อมจะปิดได้ทุกเมื่อ... อยากให้ถึงตอนเย็นเร็วๆจัง คิดถึงที่นอนที่สุดเลย แถมวันนี้บรรยากาศก็เป็นใจให้อยากนอนเล่น เพราะฝนตกปรอยๆ ลมพัดเอื่อยๆ
...คิดถึงที่นอนจัง...