Though It's Not Easy To Tell You Goodbye “ใจหายเนอะ...วันนี้ทำงานวันสุดท้ายแล้วใช่ปะ” เรานั่งกันอยู่ที่เทอร์เรซหน้าออฟฟิศ ที่เรามักเรียกว่าบ้าน อากาศอึมครึมยามเย็นเหมือนฝนจะตกในไม่ช้า ทุกๆ วันตอนเย็นเรามักจะเฮละโลออกจากเก้าอี้ทำงานมานั่งรวมตัวกันหน้าบ้านด้วยความเกียจคร้าน ดื่มกาแฟแก้วที่เท่าไรไม่อยากจะจำ สูบบุหรี่มวนที่ไม่จบสิ้น นั่งคุยสัพเพเหระ และจบลงด้วยการถ่ายรูปเล่นๆ ด้วยกล้องดิจิตอลกิ๊กก๊อก แต่ทุกคนต่างงัดท่าโพสสุดเก๋มาประชันอย่างกับถ่ายปก Numero “อืมมม...ใจหายเหมือนกัน ไม่นึกว่าพอถึงวันจริงๆ แล้วจะใจหายขนาดนี้” ผมตอบซับเอดิเตอร์ที่นั่งอยู่ข้างๆ เรามักจะมีลับลมคมในกันเสมอ ด้วยหน้าที่การงานที่ต้องคุยกันตลอดเวลา ทุกความเคลื่อนไหวของผม ซับเอดิเตอร์มักจะรู้ก่อนใคร การลาออกครั้งนี้ก็เช่นเดียวกัน เช้าวันนั้น ไม่เหมือนวันไหนๆ ผมนั่งแท็กซี่ออกจากบ้านด้วยความรู้สึกว่าพรุ่งนี้จะไม่ได้เดินทางตามเส้นทางนี้อีกแล้ว เส้นทางที่ตื่นมาทุกเช้า-บ่าย พบเห็นและคุ้นเคยตลอด 5 ปี ก่อนหน้าวันนั้นผมอยู่ที่ทำงานจนดึก เก็บข้าวของส่วนตัวที่มากมายเหลือพรรณนา โต๊ะทำงานของผมเหมือนสถานที่ต้องห้าม ที่ไม่ให้ใครเข้ามาล่วงล้ำ ด้วยความรกชัฏของกระดาษที่วางซ้อนกันจนแยกไม่ออกว่าแผ่นไหนเป็นขยะ แผ่นไหนเป็นงาน กองซีดีที่หลายคนในออฟฟิศเรียกว่าสลัมคอนโดซีดี วางซ้อนเป็นตึกสูงหลายตึก กองหนังสือขนาดมหึมาอยู่ล้อมรอบตัว ทำให้เก้าอี้ที่นั่งประจำไม่สามารถปรับเปลี่ยนทิศทางได้ ตอนนี้ทุกอย่างอยู่ในกล่องกระดาษกว่า 14 กล่องแล้ว การเก็บข้าวของทำให้ความทรงจำทีละเรื่องค่อยๆ กลับมา เพราะของแต่ละชิ้นนั้นล้วนมีที่มาที่ไป มีความทรงจำ มีวันเวลาของมันเอง หนังสือเล่มหนึ่งสภาพเก่าแก่โบราณซุกอยู่ในลิ้นชักโต๊ะทำงาน มันเป็นหนังสือที่บรรณาธิการให้ผมมา ก่อนที่ผมจะก้าวขึ้นเป็นบรรณาธิการ ถึงเวลาแล้วที่ต้องส่งคืน...เจ้าของ ภาพถ่ายโพราลอยด์จำนวนมากอยู่ในกล่องสมบัติส่วนตัว ของกระจุกกระจิกที่สะสมด้วยความบ้าคลั่งและโง่เง่าทำให้ปริมาณทรัพย์สินที่ไม่มีมูลค่าเยอะมากขึ้น แต่เมื่อต้องรื้อค้นเพื่อตัดสินใจว่าจะทิ้งหรือเก็บไว้ มันกลับมีมูลค่าทางความทรงจำอย่างมหาศาลเกินกว่าจะทิ้งลงถึงขยะ ผมยังจำได้ถึงวันแรกที่ก้าวเข้ามาทำงาน ในฐานะจูเนียร์ของทีม เด็กที่เพิ่งก้าวพ้นรั้วมหาวิทยาลัยมาหมาดๆ เต็มไปด้วยความหยิ่งยโส อีโก้ล้นพ้น “ไม่มีใครกล้าคุยกับแก” เพื่อนร่วมงานบอกผมอย่างนั้นหลังจากที่เรา ‘เป็นเพื่อน’ กันแล้ว เหมือนที่เจ้านายเคยบอกว่าพวกเขาต่างลุ้นว่าผมจะเข้ากับคนอื่นๆ ได้หรือเปล่า นั่นหมายถึงว่าผมจะผ่านการพิจารณาเข้าทำงานประจำหรือเปล่า ด้วยความสามารถด้านการทำงานนั้น...ผ่านอย่างไม่มีข้อกังขา แต่ความสัมพันธ์กับเพื่อนร่วมงานนั้น...น่าเป็นห่วง “แกไม่ยอมคุยกับฉันเลย สามเดือนผ่านไปฉันก็ยังไม่รู้จักแก” เพื่อนร่วมงานคนหนึ่งสารภาพในวงเหล้าว่าผมเป็นคนที่เข้าถึงยากที่สุด เป็นคนที่ไม่ยอมรู้จักมักจี่กับใครง่ายๆ แต่เมื่อได้รู้จักกันแล้ว เหมือนกับประโยคในหนังเรื่อง ‘Happy Ending’ ที่ว่า “การได้รู้จักเธอ ยังดีกว่าที่ฉันไม่ได้รู้จักเลย” การมาทำงานเพื่อบอกลาทุกๆ คนเป็นสิ่งที่ยากที่สุด ในวันนี้ ผมเดินไปกินข้าวที่ร้านประจำเป็นวันสุดท้าย กอดลาทุกๆ คน ป้าคนทำอาหารตามสั่ง ที่ใครๆ ต่างเรียกว่า ‘ป้าปากหมา’ ด้วยวาจาที่ร้ายกาจ หยาบ ลามก แต่จริงใจ และสำหรับผมป้าจะเรียกว่า ‘ลูก’ ทุกครั้งไป คงเป็นโชคดีกระมัง...หรืออาจเพราะผมก็เป็นลูกแม่ค้าเหมือนกัน ยายร้านส้มตำที่ชวนทานข้าวทุกวันที่ผมเดินเข้าไปทำงาน บางวันมีเมนูพิเศษที่แกทำมากินเองจากบ้าน แกก็จะแบ่งมาให้ผมกินครึ่งหนึ่งและพี่ร้านขายน้ำที่เอ็นดูผมเหมือนลูกเหมือนหลาน ทุกคนต่างอวยพรให้โชคดี ผมโบกมือลาแต่ไม่กล้าสบตา...กลัวว่าจะร้องไห้ เย็นย่ำ ผมนั่งรอที่หน้าห้องเจ้านายเพื่อกราบลา...ประวิงเวลาจนถึงวันสุดท้าย ชั่วโมงสุดท้ายของวัน “ตั้ม...จำไว้นะ ถ้าเหนื่อย ถ้าไม่ไหว รู้สึกว่าที่นั่นไม่ใช่ที่ของเรา หรืออะไรก็แล้วแต่ พี่ขออย่างเดียว...กลับมาที่นี่ อย่าไปที่ไหน ที่นี่ต้อนรับเธอเสมอ” เจ้านายบอกผมอย่างนั้น...แน่นอนมันยากที่จะกลั้นน้ำตาไว้ “เก็บของเสร็จหรือยัง” เพื่อนร่วมงานที่นั่งข้างๆ กันตั้งแต่วันแรกเมื่อ 5 ปีก่อนถามขึ้น “อืมมม...” แท็กซี่รออยู่หน้าบ้าน ฝนโปรยปรายเหมือนทุกวัน “แล้วเจอกันนะแก” ทุกคนโบกมือลาที่หน้าบ้าน ผมยกมือขึ้นโบกลาแต่ไม่ยอมหันกลับไป กลัวใครๆ จะรู้ว่าผมร้องไห้...มันไม่ง่ายที่จะบอกลา แท็กซี่เคลื่อนตัวออกจากออฟฟิศ สู่ถนนยามค่ำคืนที่ฝนโปรยลงมาอย่างเบาบาง บนเส้นทางประจำที่ผมเดินทางทุกวัน ก่อนหน้านี้...ทั้งคืนที่ต้องกลับดึก บางวันที่ต้องกลับเช้า หรือคืนที่เพื่อนขับรถไปส่ง มันเป็นเส้นทางเดิมๆ ซ้ำๆ ตลอด 5 ปี แต่มีเรื่องราวให้จดจำทุกวัน...ไม่เบื่อ น้ำตาไหลช้าๆ...ทั้งๆ ที่เตรียมใจไว้แล้วกว่าเดือน แต่ไม่รู้ว่าการกล่าวอำลากับเพื่อนที่ดีที่สุด กับงานที่ดีที่สุด กับเจ้านายที่ดีที่สุด กับคนรอบกายที่ดีที่สุด...จะยากขนาดนี้ ในวินาทีนั้น เหมือนชีวิตอ่อนแอที่สุด เหมือนความรู้สึกลึกๆ ที่อ่อนแอและเปราะบางมันบอกว่า อยากให้ใครสักคนกอด...กอดให้แน่นๆ แล้วกระซิบปลอบว่า “ทุกๆ อย่างจะโอเค...” Breakaway - Kelly C   Create Date : 13 พฤศจิกายน 2552 24 comments Last Update : 13 พฤศจิกายน 2552 0:57:03 น. Counter : 699 Pageviews. Share Tweet

อืมม กับที่ใหม่ ก็เอาใจช่วยอยู่ ดูแลสุขภาพด้วยเน่อ   โดย: ภูติ 13 พฤศจิกายน 2552 7:26:18 น.

ให้กำลังใจนะ มันน่าเศร้า แต่มันก็จะผ่านไป ทำให้ตัวเองเชื่อว่าว่ามีเรื่องดีๆรออยู่   โดย: yatiko 13 พฤศจิกายน 2552 18:51:30 น.

กรี๊ดดดดดดดดดดดด up แร้ววววววววว ซาหวัดดีคืนวันศุกร์ 13 นะ เดี๋ยวขออ่านดีดีก่อน   โดย: minporee 13 พฤศจิกายน 2552 19:55:49 น.

อ่ะนะได้อ่านดีดีจนจบ ทั้งรู้สึกเศร้าและอิ่มเอมในหัวใจเลยอ่ะว่ามั๊ย อิ่มเอมในหัวใจตรงที่ได้สัมผัสกับมิตรภาพและสิ่งที่ดี ๆ เศร้าตรงที่ต้องจากไป มันยากจริง ๆ เลยเนอะที่จะกล่าวคำลา กับสิ่งที่เรารัก เหมือนกับวันที่เค้าต้องขึ้นไปกล่าวอำลา ก่อนที่จะจากมาจากโรงเรียนเก่าอ่ะ เค้าขึ้นไปพูดทั้งน้ำตา เหอๆๆ แบบมันกลั้นไว้ไม่อยู่ไง พูดแรก ๆ ก็ดีอยู่หรอก แต่นาทีต่อมาน้ำตามันก็ไหลออกมาต่อหน้านักเรียน พันกว่าชีวิต ยังไงก็เป็นกะลังใจให้เสมอนะ ไม่ได้เข้ามาบล็อกไม่เป็นไร ไว้จะเข้ามาแปะยิ้ม แปะหัวเราะให้เรื่อย ๆ แระกันนะ วะฮ่าฮ่า เอิ้กๆๆ ขอให้ทุกอย่างเป็นความทรงจำที่ดี ๆ และต่อไปก็ขอให้ได้พบได้เจอแต่เรื่องราวที่ดี ๆ หละกันน๊า สู้ ๆ “การได้รู้จักเธอ ยังดีกว่าที่ฉันไม่ได้รู้จักเลย” แล้วเรารู้จักกันแล้วใช่ป่ะเนี่ยยยย วะฮ่าฮ่าเอิ้กๆๆ แต่เค้าว่ามันไม่ค่อยสำคัญเท่าไหร่อ่ะ ขอเพียงแต่ว่าไม่ว่าจะเป็นเพื่อนทางไหน ก็อยากให้รู้ว่าชีวิตของเราจะต้องก้าวเดินต่อไปเสมอ และกำลังใจออนไลน์ที่นี่ก็จะยังคงอยู่อ่ะนะ (เพราะเรารู้สึกเช่นนั้นนะ) ก็ขอให้มีความสุขทั้งตัวและหัวใจเลยน๊า ปล.1 เพลงฟังได้แค่ 30 วิ เหมือนเดิมอ่ะ เข้าไปฟังต่อที่ imeem ก็ไม่ได้ เดี๋ยวจะลองเข้าไปค้นหาดูใน mixpod ปล.2 เมื่อคืนหลังจากพิมพ์เม้นนี้เสร็จ เน็ตกะลังว่าจะกด submit เน็ตก็เข้าไม่ได้อีกเลย และเช้านี้ก็ต้องตื่นแต่เช้า เสาร์อาทิตย์นี้เป็นวันหยุดก็เหมือนไม่หยุดเพราะมีตารางงานอีกอ่ะ วะฮ่าฮ่า เอิ้กๆๆ มีความสุขมาก ๆ นะ กับการเริ่มต้นและทุก ๆ สิ่ง สู้ ๆ   โดย: minporee 14 พฤศจิกายน 2552 7:08:51 น.

วะฮ่าฮ่า เอิ้กๆๆ แวะมาอีกรอบ วันนี้เค้ามาอยู่เวรวันหยุดที่โรงเรียนอ่ะ (ถึงวาระแระ) แวะมาบอกว่า ไม่เป็นไรหรอกนะ ไม่เป็นไร ถึงจะห่างหายไปจากบล็อก ก็อยากให้รู้ว่ามิตรภาพและกำลังใจดี ๆ ยังคงมีอยู่ที่นี่ สู้ ๆ เป็นกะลังใจให้ กับงานใหม่น๊า   โดย: minporee 15 พฤศจิกายน 2552 9:03:19 น.

โอววว ... คนที่มีข้าวของและเรื่องราวตั้งสิบสี่กล่องนี่ ไม่ธรรมิดานะราวว่า.. ตอนนี้บ้านเราก็มีแต่ข้าวของที่แยกไมไ่ด้ว่าอันไหนเป้นเรื่องราวที่ควรจดจำ อันไหนเป้นขยะ มันเรยรกระเกะระกะไปหมด..   โดย: ซซ 15 พฤศจิกายน 2552 11:37:18 น.

ตั้ม ขอให้หนูได้ทำงานแบบที่ใจชอบและทำให้ดี... หรือหนูจะพักก่อนก้อขอให้ได้พักแบบที่ใจได้พักด้วยค่ะ   โดย: พี่แหม๋ว (ฟ้าคงสั่งมา ) 15 พฤศจิกายน 2552 12:16:45 น.

สวัสดีครับ.. การเปลี่ยนแปลงจากสิ่งที่คุ้นเคยย่อมไม่ใช่เรื่องน่ายินดี แต่การเริ่มต้นใหม่เป็นสิ่งที่น่าท้าทายนะครับ.. ขอให้คุณประสบความสำเร็จในที่แห่งใหม่ และรักษามิตรภาพเพื่อนเก่าให้นานเท่านาน.. โชคดีครับ..และ ขอให้มีความสุขกับความท้าทายใหม่นะครับ..   โดย: Little Knight 15 พฤศจิกายน 2552 21:12:03 น.

ทุก ๆ อย่างจะโอเคค่ะ   โดย: some dance to remember 17 พฤศจิกายน 2552 21:33:37 น.

สู้ ๆ   โดย: minporee 24 พฤศจิกายน 2552 22:23:11 น.

แวะมาเยี่ยมครับ.. อยากรู้ว่าที่ใหม่เป็นยังไงบ้าง... อัพโลด...   โดย: Little Knight 26 พฤศจิกายน 2552 9:30:39 น.

อ่านแล้วเศร้าจัง บรรยายบรรยากาศได้เศร้าสมจริงเหลือเกิน...   โดย: Unravel 28 พฤศจิกายน 2552 17:48:19 น.

วันนี้อากาศดีมั่กมากเลยนะ ดาวก็สวยด้วยหละ งานยุ่ง เหนื่อยมาก ก็สู้ ๆ น๊า สู้ ๆ   โดย: minporee 28 พฤศจิกายน 2552 22:09:46 น.

อ่านแล้วอยากจะร้องไห้ตามว่ะแก   โดย: lamerdejoy IP: 124.122.113.243 29 พฤศจิกายน 2552 17:43:43 น.

เป็นไงมั่งแล้วอ่ะ มาปัดกวาดเช็ดถูบ้านให้แล้วน๊า สู้ ๆ   โดย: minporee 10 ธันวาคม 2552 18:29:02 น.

โดย: minporee 13 ธันวาคม 2552 10:27:58 น.

แวะมาสวัสดีปีใหม่ครับ..   โดย: Little Knight 20 ธันวาคม 2552 19:36:25 น.

Merry Christmas นะ ขอให้มีความสุขมาก ๆ มีความสุขดีอยู่ใช่มั๊ย สู้ ๆ นะ   โดย: minporee 25 ธันวาคม 2552 14:07:12 น.

มีความสุขมากๆครับผม. Merry X'Mas   โดย: Little Knight 25 ธันวาคม 2552 21:13:41 น.

มาส่งความสุขกับอีกวินาทีที่กะลังจะสิ้นสุดและกับอีกวินาทีใหม่ที่กะลังจะเริ่มต้น ทุกอย่าง เป็นอยู่ รู้เห็น และก็ดัับไป เท่านั้นเอง รู้แต่ว่า สู้ ๆ และเต็มที่กับมันแระกันน๊า สู้ ๆ (ปล.เป็นไงมั่งแล้วอ่ะ)   โดย: minporee 31 ธันวาคม 2552 23:35:14 น.

หวัดดีปีใหม่ นะตะเองงงง   โดย: ซซ 2 มกราคม 2553 12:26:41 น.

ให้ปีใหม่มีแต่ความสุขนะ ไว้ว่างๆคุยกันเน้อ   โดย: ภูติ 3 มกราคม 2553 22:17:33 น.

หวัดดีปีใหม่ค่ะ ปีนี้ขอให้มีสติและสตางค์เยอะ ๆ นะคะ   โดย: some dance to remember 4 มกราคม 2553 5:39:17 น.

เข้ามา up ซักทีเถอะ นะๆๆ   โดย: minporee 4 มกราคม 2553 19:36:25 น.