การเดินทางของความฝันกับความจริง

เคยมั้ยที่ตื่นขึ้นมาตอนเช้าแล้วยังรู้สึกว่าไม่ได้อยากจะลุกขึ้นมาเลย ยังอยากจะนอนต่อให้ความฝันมันดำเนินการ (ฝัน) ต่อไป


ระหว่างความจริงที่ยังค่อนข้างจะสับสนว่าชีวิตที่เราเป็นอยู่ตอนนี้หน่ะ มันดีแล้วเหรอ มันเหมือนอย่างที่เราฝันแล้วเหรอ มันใช่อย่างที่เราต้องการแล้วเหรอ


ตื่นตอนเช้า.....ยังคิดว่าตัวเองไม่อยากจะตื่น ไม่อยากให้มีแสงสว่างลอดออกมาจากดวงอาทิตย์ ไม่ได้อยากให้มีกลิ่นหอม หอม ของดอกไม้ที่หอมเช้า ยังอย่างได้กลิ่นของดอกไม้ที่หอมตอนกลางคืนอยู่ ไม่อยากให้ดวงดาวหายลับไปทีละดวง ทีละดวง ยังอยากให้ดวงดาวอยู่เป็นเพื่อนท้องฟ้าต่อไป ไม่อยากจะให้ไก่มันขันยังอยากจะได้ยินเสียงของนกกาเหว่าที่ร้องอยู่ยามค่ำคืน ไม่อยากให้เสียงของสรรพสิ่งที่บอกถึงว่าเวลาเช้าได้ก้าวย่างเข้ามาแล้ว อย่างเสียงของบ้านแต่ละหลังทำกับข้าวเสียงโฉ่งฉ่าง เสียง เด็กวิ่งเล่น เสียงให้พรของพระสงฆ์ที่ออกมาบิณฑบาตร เสียงรถวิ่งไปมา เสียงรถขายกับข้าว และเสียงอื่น ๆ อีกมากมาย ยังอยากให้มีเสียงของหริ่งหรีดเรไรที่กู่ก้องดังระงมทั่วทั้งบริเวณคงอยู่คู่กับแสงจันทร์ แสงดาวของยามค่ำคืนต่อไป


แต่จะเป็นไปได้ยังไง ในเมื่อฟ้าสางแล้ว ทุกชีวิตก็เริ่มต้นอีกครั้ง ใครมีหน้าที่อะไรก็ต้องเร่งรีบทำหน้าที่นั้น นั้น ของตัวเอง ถึงเราเองก็เหมือนกัน ตื่นเช้ามาพบกับภาระกิจต่าง ๆ ก้บยังคงต้องทำตามให้ภาระกิจนั้นลุล่วงไป วัน วันนึงอาจจะดูยาวนานไปสักหน่อย แต่มันก็คือความจริงของชีวิตที่จะต้องดำเนินอยู่ และสู้ต่อไป ถึงแม้ว่าความจริงแล้ว เราจะชอบอยู่กับความฝัน อยู่กับค่ำคืนสักเพียงใด แต่ทุกวัน มันก็จะตาม ทุกคืน มาอย่างกระชั้นชิดไม่มีทิ้งช่วง

ภาระกิจหลักวันนี้ก็คือเป็นกรรมการกำกับการซ้อมนักศึกษาต้นแบบเพื่อฝึกซ้อมบัณฑิตที่จะเข้ารับพระราชทานปริญญาบัตร ในสัปดาห์หน้าต่อไป

เหนื่อยอยู่บ้าง ร้อนอยู่บ้าง.....แต่เต็มใจ

Create Date : 28 มีนาคม 2549		2 comments
Last Update : 28 มีนาคม 2549 12:57:38 น.
Counter : 609 Pageviews.
Share Tweet