นิทานจากท้องฟ้าถึงยอดหญ้า
กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว พระอาทิตย์กับพระจันทร์ครองรักกัน อยู่ในบ้านชื่อ ท้องฟ้า โดยมีลูกน้อยๆ คือ ดวงดาวรายล้อมอยู่รอบตัว ในเวลานั้นโลกเต็ม ไปด้วยความสว่างไสว น้ำในแม่น้ำสะท้อนเป็นสีทอง หิมะบนยอดเขา สะท้อนแสงเป็นสีเงินและน้ำค้างบนยอดเขาประกายระยิบระยับ เมฆหมอก เคลื่อนตัวไปมาอย่างมีความสุข มีเสียงหัวเราะล่องลอยตามสายลม ตลอดเวลา
จนกระทั่งวันหนึ่ง พระอาทิตย์เหลือบมองเห็นร่มเงาที่ทอดตัวอยู่ตามหุบเขา และเกิดหลงรักทันที พระอาทิตย์ไล่จับเงานั้น และทุกครั้งที่กำลัง เอื้อมถึงเงาก็หลบหนีไป ทุกวันพระอาทิตย์พยายามส่องแสงแรงขึ้นเพื่อให้เห็นเงาชัดเจนขึ้นและไล่ตาม โดยหลงลืมพระจันทร์และลูกน้อยของตนเอง
พระจันทร์เริ่มรู้สึกเหนื่อยอ่อนกับการปลอบโยนลูกๆ จึงตัดสินใจพาลูกๆหนี ไปอยู่อีกฟากหนึ่งของ ท้องฟ้า เมื่อพระอาทิตย์กลับมาอีกครั้ง ก็รู้ว่าบ้านท้องฟ้าของตนว่างเปล่า พระอาทิตย์เสียใจมากและพยายามตามพระจันทร์ไปอีกฟากหนึ่ง ขณะที่พระจันทร์หอบลูกน้อยไปอีกฝั่งหนึ่งของฟ้า อยู่เสมอ
จากเหตุการณ์นี้ จึงทำให้โลกแบ่งออกเป็นสองฟาก ตราบใดที่แสงสีทองสว่างไสวบนยอดเขา ตราบนั้นจะไม่มีแสงอ่อนโยนสีเงินยวงทอดตัวลงบนแม่น้ำ ตราบใดที่ความร้อนทอดตัวลงบนผิวไม้ ตราบนั้นจะไม่มีแสงระยิบระยับอยู่บนยอดหญ้า
Create Date : 10 กรกฎาคม 2549 |
Last Update : 10 กรกฎาคม 2549 7:38:50 น. |
|
1 comments
|
Counter : 715 Pageviews. |
|
|
|
ตราบนั้นจะมองไม่เห็นพระจันทร์
ตราบใดที่มีฉัน
ตราบนั้นจะไม่มีเธอ ...