Bloggang.com : - Good morning "Vietnam" #8 (วันที่สี่)

Bloggang.com : weblog for you and your gang

เที่ยวไป..กินไป..ตามแต่ใจเราสองคน เป็นบล๊อกที่ทำขึ้นมาเพื่อเล่าเรื่องราวการเดินทางของเราทั้ง 2 คน และเป็นข้อมูลให้สำหรับผู้ที่สนใจจะเดินทางด้วยตัวเอง

Location :
กรุงเทพฯ Thailand

[Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์

Rss Feed

Smember

ผู้ติดตามบล็อก : 37 คน [?]

Group Blog

All Blogs

Friends' blogs

[Add 's blog to your web]

Links

BlogGang.com

Good morning "Vietnam" #8 (วันที่สี่)

เที่ยววัดเสาเดียวเสร็จก็เดินไปเที่ยวชม พิพิธภัณฑ์โฮจิมินห์ซึ่งอยู่ในละแวกเดียวกัน เดินได้สบายมาก เรามาถึงพิพิธภัณฑ์ฯ ประมาณเที่ยงกว่า ๆ เค้าปิดอยู่จะเปิดอีกครั้งเวลา บ่าย 2 โมง (ที่นี่เค้าพักกลางวันกันตั้ง 2 ชั่วโมงแน่ะ...ดีจัง) เราเลยต้องนั่งรอบริเวณนั้น มีคนนั่งรอรอบ ๆ เยอะมาก พิพิธภัณฑ์โฮจิมินห์เป็นที่เก็บสิ่งของ และเล่าเรื่องราวชีวิตของลุงโฮ

บ่าย 2 โมงตรง ประตูเปิด คนต่างชาติอย่างเราต้องเสียค่าเข้าชมคนละ 10000 ดอง คนเวียดนามไม่ต้องเสีย ก่อนเข้ามีการตรวจอาวุธ (เดินผ่านประตูตรวจโลหะเหมือนที่ตรวจที่สนามบิน) ตรวจกระเป๋า และไม่ให้นำกระเป๋าเข้า เราไหวตัวไม่ทันเลยหยิบฉวยติดมือเข้าไปได้แค่กล้องถ่ายรูปเท่านั้น ขาตั้งกล้องอุตส่าห์พกมาโดนยึดไปอีกแล้ว

ภายในเป็นอาคารติดแอร์ 2 ชั้น ชั้น 1 ส่วนที่ใช้เล่าเรื่องราวการทำงาน และเก็บสิ่งของเครื่องใช้ของลุงโฮ

ไม่รู้ว่าเป็นโล่ หรือจาน มีภาพถ่ายร่วมกันเพื่อแสดงสัมพันธไมตรีระหว่าง 2 ประเทศ คือ ปรีดี พนมยงค์ (นายกรัฐมนตรีของไทยในสมัยนั้น) นั่งคุยกับลุงโฮ (ประธานาธิปดีของเวียดนาม)

เดินชั้น 1 ไม่ค่อยมีอะไรมาก พอเดินขึ้นบันไดมาชั้น 2 เจอรูปปั้นลุงโฮใหญ่มาก เลยขอถ่ายรูปไว้หน่อย

ภายในชั้น 2 ตกแต่งในลักษณะศิลปะสมัยใหม่ที่คงไว้ซึ่งความเป็นชนชาติเวียดนามได้สวยงามมาก แสดงถึงความเป็นอยู่ และสงครามในเวียดนาม

อาวุธ และอุปกรณ์เครื่องใช้ยามเกิดศึกสงครามในยุคต่าง ๆ ของเวียดนาม

รถที่ยิยมใช้กันมากที่สุดในช่วงสงครามเวียดนามคือ "จักรยาน" พาหนะยอดนิยมที่สามารถบรรทุกอะไรได้เยอะมาก

อาวุธที่มีร่องรอยการผ่านสงครามมาแล้ว ไม่ว่าจะเป็นรถถัง ลูกระเบิด จรวด เครื่องยิงลูกระเบิด กับระเบิด มีการนำมาจัดโชว์ได้สวย และยังคงไว้ซึ่งความขลังของสงครามสมัยนั้น

เป็นแผนที่จริงที่ใช้สำหรับวางแผน บุกยึดเมืองไซง่อน เวียดนามใต้ ดูยุทธศาสตร์การทหารของลุงโฮ แล้วทึ่งมาก กับแผนการบุก มีการวางแผนเป็นอย่างดี เป็นขั้นเป็นตอน โจมตีทุกด้านของเมือง โดยค่อย ๆ ยึดเมืองรอบ ๆ ก่อนบุกเข้าสู่ศูนย์กลาง

อุปกรณ์ในการทำสงคราม เช่น กับดักไม้ไผ่ กับดักเหล็กแหลม กิโยตินที่ใช้ตัดศีรษะข้าศึกหรือเชลย ซึ่งดูใกล้ ๆ น่ากลัวมาก เพราะทุกอย่างดูแล้วล้วนเป็นของจริงที่เคยผ่านการใช้งาน...บรึ๋ยยย

ใช้เวลาในการชมพิพิธภัณฑ์โฮจิมินห์ ประมาณ 1 ชั่วโมง เราก็ได้เดินตรงจากหน้าประตูพิพิธภัณฑ์ฯ ผ่าน 2 สี่แยก แล้วเลี้ยวขาว เพื่อมุ่งหน้าไปชมร่องรอยสงครามเวียดนามที่พิพิธภัณฑ์อีกแห่ง

"พิพิธภัณท์สงครามเวียดนาม" เป็นที่จัดแสดงเรื่องราว เก็บรวบรวมอุปกรณ์ อาวุธต่าง ๆ ที่ใช้ในการทำสงคราม ไม่ว่าจะเป็นของเวียดนามเอง หรือฝ่ายกองทัพพันธมิตร ซึ่งนำโดยประเทศสหรัฐฯ เสียค่าเข้าชมคนละ 20000 ดอง และต้องฝากกระเป๋าอีกแล้ว

เดินเข้าอาคารพิพิธภัณฑ์มาเจอรูปปั้นลุงโฮ ประดับฉากหลังด้วยสัญลักษณ์ค้อน เคียว และดาว 5 แฉก บนผืนผ้ากำมะหยี่สีแดงสดทำให้รูปปั้นลุงโฮดูเด่นยิ่งขึ้น เลยขอถ่ายรูปไว้เป็นที่ระลึกสักภาพก่อนเดินทางต่อไปห้องอื่น ๆ ซึ่งจะจัดแบ่งเป็นห้อง ๆ ไว้ถ้าจะเดินให้ทั่วทุกห้องโดยไม่หลงจะต้องดูไปตามแผนที่ที่เค้าแจกให้ตอนซื้อตั๋วเข้าชม

ห้องจัดแสดงอาวุธ และเรื่องราวของผู้นำในการรบ

เดินเข้าไปในห้องนี้ จัดแสดงสิ่งของเครื่องใช้ของทหารฝรั่งเศส แสดงหลักฐาน และร่องรอยการต่อสู้ในค่ายเดียนเบียนฟู ซึ่งเป็นค่ายของทหารพันธมิตร ที่ถูกทหารเวียดนามตีแตก ทหารตายเป็นจำนวนมาก สังเกตหมวกเหล็กบนแท่นไม้ก็รู้ว่าทหารเจ้าของหมวดจะรอดหรือไม่

ป้อมหอคอยสูง ที่เอาไว้ตรวจตราข้าศึก

ซากเครื่องบิน เฮลิคอปเตอร์ ที่ใช้ในสงคราม ก็มีการนำมาจัดแสดงให้ไว้เป็นที่ระลึก

รถเอนกประสงค์ของชาวเวียดนาม ยามศึกสงคราม เอาปืนครก ไปติดตั้งบนรถจักรยาน ขับไปยิงข้าศึก นับเป็นภูมิปัญญาอย่างหนึ่ง เพราะปืนชนิดนี้มีความแรงมาก จึงมีการถ่วงน้ำหนักที่จักรยานด้วยกระสอบใส่หินหรือทรายทั้ง 2 ข้างเพื่อไม่ให้รถกระเด็นถอยหลัง

นี่ก็นับเป็นภูมิปัญญาในการทำสงครามอีกอย่างของทหารเวียดนาม ที่ขุดอุโมงค์มีความยาวนับสิบ ๆ กิโลเมตร เพื่อพักอาศัยและหลบลูกระเบิด ข้างในจะแบ่งเป็นห้องมากมายหลายแบบ บ่งบอกถึงความอดทนของทหารเวียดนาม

เดินชมพิพิธภัณท์สงครามเวียดนามเสร็จ เราก็เดินข้ามถนนหน้าพิพิธภัณฑ์ไปฝั่งตรงข้ามเพื่อรถเมล์สาย 09 กลับไปที่ทะเลสาบคืนดาบ ระหว่างรอเห็นรถเมล์มีโฆษณาขนมยอดฮิตของที่เวียดนาม Choco-Pie เลยถ่ายมาให้ดูซะหน่อย ใครอยากชิมที่เมืองไทยก็มีมาขายแล้วเหมือนกันนะ

รถเมล์มาจอดบริเวณทะเลสาบคืนดาบ (เค้าจอดให้ลงที่ป้ายเดิมที่ขึ้นเมื่อตอนเช้านั่นแหละ) รู้สึกหิว ๆ แต่เรามีแผนจะกินอาหารในดวงใจอยู่แล้วเลยไม่รอช้ามุ่งหน้าไปร้านขายที่เราเรียกว่า "ส้มตำ" ที่กินเมื่อวานนี้ไง รีบเข้าไปสั่งอย่างชำนาญ ตั้งใจจะกินแค่จานเดียว เพราะกลัวจะกินไม่หมด แต่มีคนอยากกินอีกเลยสั่งเพิ่มอีก 1 ดูรูปเอาเองแล้วกันว่ารสชาดเป็นอย่างไร คนกินมีความสุขแค่ไหน

สุดท้าย 2 จานก็ไม่เหลือ (นี่ยังเกรงใจนะเนี่ย ไม่งั้นยกซดแล้ว 555)

กินส้มตำเสร็จเดินออกจากร้านไม่ถึง 100 เมตรเจอร้ายขายเฝอ เห็นคนขายสวยมาก แต่งสายเดี่ยวด้วย อดใจไม่ไหว เข้าไปสั่งเฝอไม่ใส่เครื่องใน 2 ชาม

ชามใหญ่มากๆๆๆๆ

อีกคนกินส้มตำมา 2 จานแล้วมาเจอเฝอชามเบ้อเร่อ คงกินไม่หมด ที่ไหนได้ ดูเอาเองแล้วกัน

กินเสร็จจ่ายตังค์ชามละ 15000 ดอง รวมเป็น 30000 ดอง แล้วเดินกลับโรงแรม เปลี่ยนเสื้อผ้าสักหน่อย ให้รถไปส่งสนามบิน เพื่อรอขึ้นเครื่อง Air Asia FD3707 เวลา 21.30 น. ไปถึงสนามบินก่อนเวลาเยอะ เลยนอนพักผ่อนสักนิดนึง ไปเวียดนามได้ซื้อของส่วนตัว 1 อย่างคือ เป้ที่สามารถลากได้เพราะมีล้อ Semsonite สีดำแดง ของ copy ที่บ้านเราเคยถามราคา 1800 บาท ที่เวียดนามบอก 1200 ต่อเหลือ 650 บาท ตั้งใจจะเอาไว้ Back Pack ไปหลวงพระบาง

23.50 น. ถึงสนามบินสุวรรณภูมิ เป็นที่เรียบร้อย ขากลับเครื่องบิน ๆ เร็วมาก (สงสัยกัปตันง่วงเลยรีบขับจะได้กลับไปนอนไว ๆ อิอิ)

สรุปค่าใช้จ่ายในการไปเที่ยวเวียดนามครั้งนี้เรา 2 ใช้เงินดังนี้
ค่าเครื่องบิน ไป-กลับ 2 คน 7,300 บาท
แลกเงิน us $300 ใช้ไป $269 x 33.8 = 9,093 บาท
ใช้เงินไทยในเวียดนาม 1,400 บาท
ค่า Taxi สุวรรณภูมิ ไป-กลับ 500 บาท
รวม 18,293 บาท
คุ้มจริง ๆ สำหรับประสบการณ์ชีวิตครั้งหนึ่งของคน 2 คน

จบแล้ว...สำหรับเรื่องราวการท่องเที่ยวชุด "Good Morning Vietnam" ขอบคุณที่ติดตามชมกันนะจ๊ะ พบกันใหม่ Trip หน้าเดือนกันยายนปีนี้ สำหรับตอนนี้ บ๊าย บายจ้า