วิธีทำก็ง่ายมาก ใช้ข้าวเหนียวเขี้ยวงูมานึ่งจนสุก เสร็จแล้วก็ทำพิมพ์กลมแล้วนำข้าวเหนียวที่เริ่มอุ่นลงพอปั้นได้มากดในพิมพ์อย่างที่เห็น ตากแดดจัดๆจนแห้งกรอบ เม็ดข้าวใสก็เอามาทอดไฟกลางจนพองขาว บางทีถ้าซื้อที่ตลาดอาจมีแบบที่ใช้ข้าวกล้องมาทำ ก็จะมีลายข้าวแตกต่างไป บางที่ก็ผสมสีชมพูบ้าง เขียวบ้าง แต่เรากับแม่ก็ชอบสีขาวที่สุด บ้านเราใช้กินจืดๆแบบนี้ ไม่นิยมโรยน้ำตาลเคี่ยวแบบ นางเล็ด อย่างที่ขายในกทม.สักเท่าไหร่ แถมท้ายอีกนิดด้วย อาหารเส้นขึ้นชื่อของสมุย ที่ชาวบ้านนิยมกินมากพอๆกับก๋วยเตี๋ยวและขนมจีนเลย เมื่อก่อนมีบู๊ธขายที่ศูนย์อาหารในโลตัส เฉวงด้วย (แต่เนื่องจากหากินตามร้านริมทางได้ จึงเปลี่ยนไปขายอย่างอื่นแทน) บ้านเราเรียกว่า "โล่งโต้ง" มีลักษณะคล้าย ก๋วยจั๊บน้ำข้น แต่เปลี่ยนจากเส้นก๋วยจั๊บเป็นเส้นหมี่ขาว แทน และใส่ผักอย่างถั่วงอก ด้วย แบบดั้งเดิมจะใช้นำพะโล้และใส่เครื่องในหมู มีไข่ต้มครึ่งใบ ใส่ผักแนมอย่าง ใบโหระพาด้วย รสชาติปรุงแล้วจะอร่อยระหว่าง ก๋วยจั๊บน้ำข้น กับก๋วยเตี๋ยวเรือ เชียวหล่ะ เจ้าอร่อยขึ้นชื่อที่สุด อยู่ตรงร้านข้างสี่แยกทางไปน้ำตกหินลาด ใกล้ๆสหกรณ์การเกษตรของสมุย เป็นร้านเพิงไม้ที่ต้องมากินเฉพาะ จันทร์-เสาร์ (เรามาวันอาทิตย์เห็นปิดร้าน) และก่อนบ่ายสอง เพราะของจะหมดแล้ว รสชาติดีมากกว่าร้านอื่นๆที่ตระเวณกินมา น้ำเข้มข้นและหอมเครื่องเทศมากๆราคาชามละ 35 บาท (ราคาปกติของอาหารจานเดียวในสมุยยุคปัจจุบัน) ไม่แน่ใจว่าที่จังหวัดอื่น จะหาโล่งโต้งกินได้ไหม เราลองไปหากินอีกที่ พบเป็นร้านพ่วงข้างมอเตอร์ไซต์จอดขายหน้าตลาดสดละไม (ที่มีโลตัสเปิดใหม่อยู่ด้านข้าง) แต่เนื่องจากเขาขายไก่แช่น้ำปลาเป็นหลัก จึงเปลี่ยนมาใส่และน้ำพะโล้ของขาหมูแทน รสชาติน้ำซุปอ่อนและไม่ค่อยเข้ากัน แถมไก่ก็จืดไม่เข้ากลิ่นพะโล้เลยรู้งี้กินก๋วยเตี๋ยวต้มยำร้านข้างตลาด (ด้านซ้าย) หรือ ก๋วยเตี๋ยวป้าณูที่มีเย็นตาโฟอร่อยแทนยังดีกว่า (ร้านติดกับ7-eleven และตรงข้ามวัดละไม) เขียนไปๆก็ชักหิว คิดถึงบ้านสมุยซะจริงเชียว