• ห้องลูก
• ห้องแม่
• ห้องลับ
• พัก...ฟัง...เพลง (หากฟังไม่ได้ กรุณา refresh หลายๆครั้งค่ะ)
• เปิดกล่อง - หนังสือ (คุณให้-เราให้)
• มองชีวิต-ผ่านเลนส์ (รักคุณจัง)
• ตะลอนไปในโลกกว้าง

ทริป บำ บัด ที่ พัทยา พัทยาแม่ลูกไปกันมาจนเบื่อ แต่คราวนี้ไม่เบื่อแถมตื่นเต้นทั้งแม่ทั้งลูก ตื่นกันแต่ตี 5 ตื่นมาดูว่าอืมตี 5 เอง แล้วนอนต่อ พัทยาคราวนี้เรามีนัดพักกายพักใจกันกับบรรดาแม่ๆ ฮี่ ฮา ครอบครัวที่ไปก็ไม่อยากจะคาดเดา ถึงความสุขหรือความทุกข์ที่จะได้รับ 5 ครอบครัวที่ถูกห้ามปฎิเสธทริปนี้ ขอนำเสนอครอบครัวแรก ครอบครัวรถตู้ ทุกสิ่งสามารถเนรมิตให้อยู่ภายในรถตู้คันเดียวกัน น้องแบ่งปันมีรูปแอ๊บแบ๊วด้วย น่ารักซะมะมีอ่ะ เสียดายที่ไม่ค่อยสบายเลยอดเล่นน้ำกะเพื่อนเลย น้าอ้อยสมกับที่ทำงานโฆษณามั่กๆค่ะ น้าอ้อยสามารถดึงสรรพสิ่งรอบกายมาเป็นประเด็นในการพูดได้หมด เที่ยงคืนก็แล้ว ตีหนึ่งก็แล้ว ทำท่าเหมือนจะกลับห้องหอ(ที่น้าโป๋) รออยู่ แต่น้าอ้อยก็ไม่ลุกค่ะ ยังใจดีอนุญาตให้เรานอนก่อนได้ ต่อให้ง่วงแค่ไหนก็ไม่สามารถข่มตาให้หลับได้ กลัวโดนนิน แบบระยะเผาขนค่ะ ขืนเผลอหลับไป ผู้เข้าประชุมคง สวดส่ง ขึ้นเมรุ แล้วลอยอังคารให้เสร็จในคืนเดียวเลยค่ะ เพราะฉะนั้น แม่ๆ ที่ไม่ได้ไป ก็คิดเอาเองนะค่ะว่าจะโดนกันไปขนาดไหน 5555555555555555555555555555 ทริปที่ไปนี้ เราเห็นน้าโป๋แค่ 3 เวลาอาหารเท่านั้นเองค่ะ นอกนั้นน้าโป๋ รอน้าอ้อยอยู่ในห้องตลอด มีช่วงเวลา happy hours ด้วยนะค่ะ หลังจากพี่ต่อและเฮียเสริฐ ทำหน้าที่พ่อดีเด่นกันไปคนละยกแล้ว ก็ถึงคราวน้าโป๋บ้าง คือมันจำใจต้องทำนะค่ะ เพราะแม่ๆ เริ่มนั่งจับกลุ่มกัน (อีกแล้ว) น้าโป๋เลยหลอกให้เด็กๆ ช่วยกันขุดหลุมทรายขนาดใหญ่ แล้วบอกให้เด็กๆ ช่วยกันตักน้ำทะเลมาใส่ให้เต็ม เด็กที่แสนซื่อใสก็ขะมักเขม้นกันหล่ะงานนี้ แผนน้าโป๋เยี่ยมไปเลยนะค่ะ ครอบครัวต่อมา ครอบครัวกระต่ายน้อย แต่เป็นกระต่ายที่มีอิทธิฤทธิ์นะค่ะ ถึงตัวเล็กแต่สามารถสำแดงเดชในรัศมี 100 เมตร ให้เป็นที่สนใจของผู้คนได้ในคราวเดียว สาวน้อยมหัศจรรย์ 2 สาวลูกครึ่ง ใครแซวว่า ครึ่งหญิง ครึ่งชาย ชอบต่ายเวลายิ้มอ่ะ ดูใจดี๊ ใจดี ต่ายเป็นแม่ที่อึดมั่กๆ นะ ย้ำว่า อึด ไม่ใช่ อืด แบบลูกเล่นน้ำ เอ้า เล่น ลูกเล่นทราย เอ้า เล่น ลูกอยากร้อง(ไห้) เอ้า ปล่อยให้ร้อง เป็นครอบครัวที่แบ่งหน้าที่ความรับผิดชอบกันอย่างชัดเจน เฮียเสริฐดูรัน ต่ายดูเร ลูกใครร้องก็ดูกันเอาเอง ไม่มีก้าวก่ายให้อีกฝ่ายขัดใจ ครอบครัวถัดมา 55555555555555555555555555 พี่ต่อ+พี่นุช+พี่เปรม บางทีก็ดูเหมือนห่วงๆ ลูกนะค่ะ แต่ว่าบางทีก็เนียนๆ เดินไปเดินมาแล้ว แว๊บหาย แต่อย่างว่า มีนาอยู่ทั้งคน ต่อให้มีเด็ก 10 คน ก็ไม่มีใครกล้าแตกแถว พี่นุชที่คุยกันที่ชายหาดอ่ะ หนุ่มคนที่ แปดนาฬิกา เพ็ญว่าใช้ได้เลยนะ จะเสียดายก็ที่ไหวตัวซะก่อน รีบเดินจ้ำไม่เหลียวหลังเลยวุ้ย ไดฯ นี้พี่ต่อคงไม่ได้มาอ่านใช่ไหมค่ะ ครอบครัวถัดมา มีนาสุดสวย มาช่วยรับและส่งกลับยังนิวาสสถาน ตอนอยู่ในรถเป็นอะไรที่ปลื้มใจ เวลามีนาคุยกะแน็คแล้วช่างว่านอนสอนง่าย เสียงแน็คเจื้อยแจ้ว มีนาก็ตอบคำถาม ถามแบบใคร่รู้ตามประสาเด็ก บางทีก็นึกขำ เพราะบางทีคำตอบมันเป็นแบบ ไม่มีจุดจบอ่ะ ตอบแล้วก็ถามไปเรื่อยๆ หากอยากรู้ว่าแน็คพูดเก่งขนาดไหน ต้องถามน้องเปรม เพราะจากที่น้องเปรมเล่นๆ หัวติดกันอยู่ ก็เริ่มหันหน้ามองออกไปนอกรถ และสุดท้ายก็หลับ คริคริ แน็คกะรถคู่ใจ ครอบครัวสุดท้าย ครอบครัวใจเต็มร้อย พี่แป๊ว พี่แป๊ะ น้องธรรศ น้องธรณ์ ตามมาให้เยี่ยมกันถึงพัทยา เล่นเอาแม่ๆ อายม้วนต้วนกันใหญ่ อยู่ กทม ไม่ได้ไปเยี่ยม แต่เด็กๆ ก็เข้ากันได้ดี คราวหน้าต้องมาทริปกันใหม่นะค่ะ เอาแบบ full time กันเลย จะได้ไม่ต้องรีบกลับนิ ปล....สำหรับ ปันปัน แค่มีของเล่นแปลกๆ หรือสถานที่ใหม่ๆ ปันปันก็มีความสุขมากๆ แล้วหล่ะ ปันปันจำแน็คได้ เพราะนั่งรถด้วยกัน นอกนั้นลืมหมด แล้วก็ดันมาจำน้าๆ ได้ โดยเฉพาะน้ามีนา ซึ่งตอนนี้ถ้าปันปันบอกว่าจะกินขนม เราจะรีบบอกว่า น้ามีนาบอกว่าไง ปันปันก็จะบอกว่า น้ามีนาบอกไม่ให้กิน เอ่อ ดีฟ่ะ ชื่อนี้มีมนต์ขลัง 5555555555555555555555555555555 สำหรับตัวเองแล้ว ทริปนี้ทำให้เราเห็นมุมมองและวิธีการในการเลี้ยงลูกที่แตกต่างกัน แต่ในวิธีการที่แตกต่างกันนั้นก็คงไม่มีคำว่า ผิดหรือถูก เพราะเด็กแต่ละคนก็ไม่เหมือนกัน บางวิธีใช้ได้ผลดีกับเด็กบางคน แต่บางวิธีก็ใช้ไม่ได้ การได้แลกเปลี่ยนความคิด และการได้เปิดใจ ถึงแม้จะยังไม่เจอหนทางที่แก้ปัญหาได้ แต่ก็สามารถทำให้ความไม่สบายใจคลายลงได้บ้างก็ยังดี สุดท้ายของสุดท้าย ขอให้เจ้าภาพที่เลี้ยงเบียร์ จงเจริญ 555   Create Date : 27 กุมภาพันธ์ 2551     Last Update : 9 มีนาคม 2551 21:20:55 น. Counter : 918 Pageviews.   2 comment Share Tweet

ก รี๊ ด ด ด ด ด ด ยังไม่เล่าเรื่องที่กรี๊ดดดด แต่เล่าเรื่องวันอาทิตย์ที่ผ่านมา ตื่นมาตั้งแต่หกโมง นั่งคิดถึงเฮียสักครึ่งชั่วโมง เอาวุ้ย...ไปไหว้พระดีกว่า ธรรมดาทุกเดือนจะต้องไปไหว้ช้างสามเศียรที่สมุทรปราการ ทุกอาทิตย์แรกของเดือน เดือนนี้มีเรื่องเยอะแยะเลยยังไม่ได้ไป ไปซะหน่อยดีกว่า จะได้ทำบุญเผื่อเฮียด้วย ตอนแรกปันปันนอนอยู่เราก็ไม่ได้ปลุก พออาบน้ำเสร็จลงไปข้างล่าง จะออกไปซื้อของไหว้ จู่ๆ ปันปันก็เดินลงมา บอก “แม่หนูตื่นมาไม่เห็นแม่หนูเลยลงมาดูข้างล่างว่าแม่อยู่ป่าว” เอ่อ...เฮ้ยรู้จักคิดถึงแม่เป็นด้วย ถามปันปันอยากไปไหว้พระด้วยกันไหมหรือจะรออยู่ที่บ้านก็ได้ ปันปันบอกหนูอยากไปด้วย แหมชื่นใจจริง แต่มีข้อแม้ แม่ต้องซื้อของเล่นให้หนูด้วยนะ แป่วววววววววว ก็ได้ แต่ไม่เกิน 20 บาทนะ อิอิ เป็นแม่ลูกที่ต้องต่อรองกันตลอดเวลา ตอนปันปันไปเดินเลือกของเล่น ได้มาชิ้นหนึ่งหล่ะ เกือบจะซื้อให้ แต่ไหนลองใจเสียหน่อย ให้ปันปันดูราคาว่าเท่าไหร่ ปันปันบอก ห้าสิบบาท ถามว่าเกินที่ตกลงกันไหม ปันปันยักหน้า แล้วก็วางของลง ไปเลือกใหม่ หาที่มันยี่สิบบาทให้ได้ อันนี้ก็คือไม่มีการทดหรือเก็บไว้ก่อนนะ ยังไงก็ต้องให้ได้ของเล่นกลับไป ซื้อของเสร็จพากันไปไหว้พระ พอดีพี่สาลี่ตื่นเลยชวนไปด้วยกัน ถ่ายรูปมานิดหน่อย แบบคนถ่ายไม่ค่อยมีอารมณ์ 555 ++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ เรื่องที่กรี๊ด ก็เมื่อเย็นนี้กลับมาบ้านปันปันรีบเอาผลสอบมาให้ดู แบบเรายังไม่รู้เลยว่าสอบไปแล้วเหรอ 55555555 ก็เพิ่งจะติวกันไปเมื่อเสาร์-อาทิตย์นี้เองอ่ะ แต่สอบกลางภาคกันไปแล้ว เหมือนไว้ยินเสียงครูแว่วๆ มาในหูเลย ประมาณว่า คุณแม่ค่ะ ครูให้ตารางไปแล้ว คุณแม่จำไม่ได้หรือค่ะ ??? ผลคะแนน แต่น แตน แต๊น.... ข้อที่ทำผิด ปันปันไม่เข้าใจว่า เรียบคืออะไร ถ้าทุเรียนมันเรียบ พวกนางร้ายคงเดินตลาดทุกวันหล่ะจ้า ที่ทำไม่ได้เลยคือ เขียนตัวอักษรเรียงกัน ง่ายๆ คือ ปันปันยังท่อง ยังจำตัวอักษรไม่ได้ เขียนหัวเข้า หัวออกไม่ถูก ผิดประจำ แค่มีตัวเลขที่มากกว่า 0 ก็ปลื้มแล้วหง่ะ ขอแค่ให้ปันปันทำ จะถูกจะผิดก็ไม่เป็นไร พอยิ่งเปิดก็ยิ่งกรี๊ด แบบเหมือนสติแตกไปแป๊บนึงอ่ะ ดูไปมือไม้สั่นไป ขนาดตอนได้สมุดพกของตัวเองยังไม่ขนาดนี้เลย เห็นผลสอบแล้วก็ใจชื้นขึ้นมาหน่อย ไว้ติวกันไปเรื่อยๆ ให้ผ่านมิดเทอมแบบปันปันไม่เครียดก็พอ อย่างเทอมที่แล้ว ปันปันก็ได้มา 70 กว่าคะแนน ไม่ได้ดีหรือแย่ ก็กลางๆ สำหรับห้องนี้ เห็นปันปันว่าอยากขึ้น อ.3 ก็คงจะมีความพยายามส่วนตัวมากขึ้นด้วยหล่ะมั้ง เอาเถอะขอแค่มากกว่า ศูนย์ ก็พอแล้ว รักปันปันจริงๆ จุ๊บ จุ๊บ   Create Date : 11 กุมภาพันธ์ 2551     Last Update : 16 กุมภาพันธ์ 2551 6:40:23 น. Counter : 549 Pageviews.   1 comment Share Tweet

ส ว น ทา ง Get this widget | Track details | eSnips Social DNA ปีใหม่กับข่าวร้าย ชวนให้เศร้าใจ... . . . . . . . . ออกเดินทางไปหัวหิน เวลาขับรถสวนกระแสกับคนอื่น รู้สึกมีความสุขอย่างบอกไม่ถูก รถไม่ติด ไม่หงุดหงิด ไม่ต้องรีบ ดูๆ แล้วรถคันอื่นก็คงรู้สึกแบบเดียวกัน สัมผัสได้ถึงความออมชอม ช่วยเหลือ หลบหลีก ไม่ซิ่ง ไม่แซง ไม่ปาด ในรถครื้นเครงไปกับเพลง คืนข้ามปี ที่ประสานเสียงโดยเด็กๆ ท่อนฮุก... ที่ปันปันร้องได้อย่างเต็มปากเต็มคำ อยากมีคนพิเศษ อยู่ในคืนพิเศษ คืนสำคัญอีกคืน ที่ต้องอยู่อย่างเหงาใจ อยากมีคนพิเศษ จับมือกันข้ามผ่าน... คืนสำคัญอีกคืน ที่ความเหงาคืบคลาน...หัวใจ รู้สึกอยากจับมือปันปันแล้วบอกว่า หนูหน่ะคือคนพิเศษของแม่ เป็นคนที่มาทำให้ชีวิตของแม่ไม่เหงาอีกต่อไป ฮิ้วววววววววววววววววววววววววววววว ถึงที่พักดูบรรยากาศส่วนตัวดี คนน้อย ส่วนใหญ่กลับกันเกือบหมดแล้ว ดีจัง! เสียแต่ไม่ติดหาดเดินไปก็สัก 200 เมตร ลมแรงเอาการ พาเด็กๆ ไปนั่งเล่นได้สักชั่วโมงก็กลับ อากาศเย็นๆ กลางคืนมานั่งเล่นที่ระเบียง เสียงน้ำไหล รับลมเบาๆ จุดเทียนเสียหน่อย อืม... เก็บความอิ่มเอมนี้ไว้ เพราะเราอาจได้ใช้มันในสักวัน   Create Date : 06 มกราคม 2551     Last Update : 11 กุมภาพันธ์ 2551 22:58:45 น. Counter : 595 Pageviews.   0 comment Share Tweet

เกิด แก่ เจ็บ ตาย ปันปันอยากได้ของเล่นชิ้นหนึ่งมาก เราบอกกับปันปันไปว่า ไว้ปันปัน 5 ขวบ แล้วจะให้เล่น ปันปันบอกเหรอ 5 ขวบแล้วจะได้เล่นเหรอ ปันปันย้อนถามกลับว่า แล้วแม่หล่ะกี่ขวบแล้ว พอตอบปันปันกลับไป ปันปันบอกว่า อ้าวอย่างนี้แม่ก็เล่นไม่ได้หน่ะสิ ถ้างั้น แม่ตายสิ ตายแล้วเกิดใหม่ แม่จะเป็นเด็กแล้วจะได้ 5 ขวบ ก็เล่นได้ ฟังแล้ว อึ้ง ไป 10 วิ ถามว่าใครบอกแบบนี้ ตายแล้วเกิดใหม่ ปันปันบอกว่า อาม่าบอก ไม่ได้คิดไว้ว่าปันปันจะต้องมาเรียนรู้เรื่อง เกิด แก่ เจ็บ ตาย เร็วแบบนี้แค่นั้นเอง ทุกวันนี้ก็พยายามบอกปันปัน เกี่ยวกับเรื่องพวกนี้ว่าเป็นเรื่องธรรมดาสามัญ แต่ก็ไม่ได้พูดบ่อยมากนัก จะกลายเป็นยัดเยียดไป ในชีวิตกับคนใกล้ชิดยังไม่เคยได้ข้องเกี่ยวกับเรื่องแบบนี้ เคยมานั่งคิดว่า จริงหรือถ้าคนๆ หนึ่งตายไป ใครอีกคนจะอยู่บนโลกนี้ไม่ได้ นั่นแสดงถึงความรักที่ยิ่งใหญ่หรือ แล้วหากเรายังดำเนินชีวิตต่อไปได้หล่ะ คือเรารักเค้าไม่พอ หรือเราเห็นแก่ตัวกันนะ สงสัยจัง???   Create Date : 23 ธันวาคม 2550     Last Update : 6 มกราคม 2551 22:36:33 น. Counter : 523 Pageviews.   5 comment Share Tweet

คุณ ครู ที่ รัก ครูหน้าบูดหน้าบึ้ง เดินลงมาส่งปันปัน หลังจากไปรอรับนานเกือบ 20 นาที พร้อมเอาสมุดการบ้านของปันปัน และของเพื่อนในห้องมาให้ดู ดูซิค่ะ ดูของปันปันทำได้แค่นี้ ส่วนอันนี้ของเพื่อนเค้าทำให้มากกว่าตั้งเยอะ แถมเป็นระเบียบ เรียบร้อย สวยงามมาก อันนี้ให้ยืมสมุดเอาไปให้ปันปันไปทำต่อที่บ้าน แล้วพรุ่งนี้เอามาส่งคืนนะค่ะ เทอมนี้ปันปันแย่มากๆๆๆๆๆๆๆ เลยค่ะ ขนาดมิสเตอร์ โอ (ครูสอนภาษาอังกฤษ) ยังระอาใจกับปันปันเลยค่ะ อยู่ที่บ้านก็เป็นแบบนี้หรือป่าวค่ะ นี่นะค่ะ ต่อไปถ้าปันปันขออะไร อย่าไปให้เค้านะค่ะ จนกว่าเค้าจะทำการบ้านได้เสร็จเรียบร้อย มึนนนนนนนนนนนนนนนนน ทุกวันเมื่อกลับเข้าบ้าน คำถามแรกที่เราจะพูดกับน้องเล็ก วันนี้มีเรื่องอะไรอีกหรือป่าวหล่ะ เหนื่อยกายจากที่ทำงาน ก็มาละเหี่ยใจกับปันปันต่อที่บ้าน บ้างที่ก็เรื่องครูฟ้องอย่างโน้นอย่างนี้ ปันปันไปไถขนมเพื่อน หรือร้องไห้ไม่ยอมกลับบ้าน เด็ก อ.2 ส่วนใหญ่รู้จักปันปัน ในนามของ เด็กแสบ เด็กดื้อ เวลาเดินพา ปันปันไปกินข้าว มักจะมี ผปค ของเด็กอื่นเดินมาทัก เพราะลูกเค้าชี้ให้ดูว่านี่คือ ปันปัน T T คุยกันเสร็จสรรพ หันไปถามปันปันว่า รู้จักเค้าไหม เพื่อนชื่ออะไร ปันปันบอกไม่รู้จัก ถึงแม้จะเป็นเพื่อนห้องเดียวกัน ปันปันก็ไม่รู้จักไป รร ไม่ค่อยสนใจใคร ส่วนใหญ่จะตามติดแต่กับคุณครู เคยไปยืนดูว่าตอนเช้าๆ ว่าเด็กๆ ทำอะไรกันบ้าง ส่วนใหญ่ไปถึงห้องก็เก็บกระเป๋าส่งการบ้านแล้วไปเล่น จะมีก็สัก 4-5 คน ที่เอาหนังสือออกมาอ่าน เอาสมุดออกมาเขียน เด็กกลุ่มนี้ทำงานได้เรียบร้อยมั่กๆ จนไม่น่าเชื่อว่าอยู่ อ.2 ไปยืนดูสมุดเค้าแล้วก็ปลื้มใจแทนพ่อแม่ง่ะ เขียนเสร็จก็เอามาให้ครูดู ถ้าทำผิดก็รีบเอาไปแก้แล้วเอามาส่งใหม่ โอ๊ยยยย เห็นแล้วอยากให้สลับร่างกะปันปัน แค่ 2 ชั่วโมงก็ยังดี วันก่อนน้องเล็กบอก พี่ค่ะวันนี้หนูต้องขึ้นไปบอกให้ปันปันทำงานให้เสร็จ เพราะครูว่าทำยังไงปันปันก็ไม่ยอมทำ น้องเล็กขึ้นไปใช้เวลาประมาณ 20 นาทีปันปันก็ทำเสร็จ ครูถามว่าแล้วเวลาอยู่ที่บ้านทำยังไงหรือค่ะน้องถึงจะทำงาน น้องเล็กบอกไม่รู้ เพราะแม่เค้าเป็นคนสอน ถ้ามาถามเรา ก็คงบอกว่าไม่ได้ทำไง แต่ถ้าจะให้ปันปันยอมเขียน – อ่าน ก็คงใช้ทุกสารพัดวิธีที่ครูทำเช่นกัน ไม่ว่าการดุ การขู่ การให้เหตุผล การทำข้อตกลง การหลอกล่อ การให้รางวัล แต่ที่จะได้ผลดีที่สุดคือ การเรียนผ่านการเล่นหรือเป็นกิจกรรมที่ตัวเราเองจะต้องทำด้วย ถ้าให้ปันปันเป็นคนนั่งทำฝ่ายเดียว แล้วเราเอาแต่ออกคำสั่ง งานก็คงทำได้เสร็จเหมือนกันแต่ใช้เวลานานมากกกกกกกกก ถ้าเราใช้การเรียนแบบการเล่น หนังสือ 2 หน้า ใช้เวลาไม่ถึง 20 นาที นี่คือวิธีที่ใช้ที่บ้าน แต่กับที่ รร หล่ะ ครูจะสามารถทำได้หรือ ไว้จะลองคุยกับปันปันให้เข้าใจมากกว่านี้ และคุยกับครูว่า อย่าเครียดกับปันปันนักเลยนะค่ะ ได้โปรดดดดดดดดดดดดดดดดด   Create Date : 14 ธันวาคม 2550     Last Update : 23 ธันวาคม 2550 21:24:30 น. Counter : 654 Pageviews.   4 comment Share Tweet

• Webmaster - BlogGang

• Color Codes ป้ามด
• ladylony
• เมธาวี
• โสดในซอย
• nilz
• แม่ปู
• sevendaffodils
• manta
• wbj
• เด็กชายหัวหอม
• มัชชาร
• มรรคณิชา
• jan cherry
• oattao
• รับสมัครนักเขียน, คนที่อยากทำ นสพ
• นางไม้หน้า 3
• BlogGang.com