แม่จะเข็มแข็งเพื่อหนู/ที่หนึ่งในหัวใจ
Group Blog
 
All blogs
 
ขาด

เย็นวันพฤหัส ปันปันพร่ำพูดว่า

"แม่คับ พรุ่งนี้ที่ รร หนูจะมี ปาร์ตี้ แม่อย่าลืมต้องเอาขนมกับของเล่นไปด้วยนะ"

เราเองยัง งง ปาร์ตี้อะไร คิดว่าใกล้จะปิดคอร์สซัมเมอร์

เลยไม่ได้ใส่ใจ โอเค ปาร์ตี้ ก็ปาร์ตี้

หน้าที่ของคนเป็นแม่จะทำไรได้ นอกจากเตรียมขนมและของเล่นไว้ให้

เช้าวันศุกร์ อาม่าเดินขึ้นมาบอกแต่เช้า

นี่ครูที่ รร โทรมาบอกว่า

วันนี้ที่ รร มีปาร์ตี้ ถามว่าเราสะดวกไปไหม 10-11 โมงเช้า

อาม่าไม่มีการถามความคิดเห็นใดใดทั้งสิ้น

สวนกลับครูไปว่า อ๋อ ไม่ว่างค่ะ ไม่มีใครว่างไป

หลังจากเล่าให้เราฟังเสร็จก็เดิน ฉับๆ ฉับๆ ออกไป

เราถามปันปันว่า ปันปันคับ ครูบอกให้แม่ไปด้วย ไม่เห็นปันปันบอก

ถามจบ ปันปันถึงพูดว่า หนูอยากให้แม่ไปด้วย

วุ้ยมาอาการนี้มึน

เราต้องบอกไปว่า

ครั้งต่อไปหากครูบอกอะไรมา ปันปันต้องบอกให้หมด จะได้เตรียมตัวได้ถูก

มาบอกเอากะทันหันแบบนี้ แม่ลางานไม่ทัน แม่คงไปงานไม่ได้หรอก

ปันปันไม่หงอย ไม่เซ้าซี้อะไร รับคำไปงั้นๆ

พอไปถึง รร เห็นบรรยากาศ

อ้าว ดูไม่ใช่เล่นๆ นะเนี้ย

มีตกแต่งสถานที่และจัดบุฟเฟ่เล็กๆ จากโรงแรมด้วย

ส่งปันปันเสร็จ กลับไปนั่งปั่นงานที่ บริษัทฯ

คิดไปคิดมา ตอนนี้ก็มีกันแค่สองคนแม่ลูก

ถ้าพลาดอะไรที่สามารถทำร่วมกันกับปันปันได้แล้ว

วันหน้าจะมีโอกาสแบบนี้อีกหรือป่าวก็ไม่รู้

เอาหล่ะ ตัดสินใจ ขอลาไปงานลูกสักชั่วโมงนะค่ะ บอส

บึ่งรถไปถึง ทุกคนกำลังทานข้าวกันอยู่

ปันปันก็เหมือนกัน กินไก่ทอดแบบอร่อยเริ่ด

แต่เราก็สะดุดใจหน่อยตรงที่ ปันปันออกมานั่งกินคนเดียว

มานั่งกินข้างๆ พี่บริกรที่เสริฟอาหาร

พอปันปันเห็นหน้าเรา

ดีใจแบบไม่เคยเป็นมาก่อน

ทิ้งทุกสิ่งทุกอย่างแปลงร่างเป็นตุ๊กแกมาเกาะเราไม่ยอมปล่อย

แถมระหว่างทางที่จะเดินไปพบครู

ปันปันเที่ยวบอกคนโน่นคนนี่ว่า

นี่ นี่ นี่ไงแม่หนู คนเนี้ยแม่หนูนะ

ไม่รู้ปลื้มแม่อะไรนักหนา

ไปเรียกครูฝรั่งมาแล้วบอกอีกว่า

Hey, this is my mommy.

จนครูแซวว่าถ้าแม่ไม่มา ป่านนี้หาตัวปันปันไม่เจอเพราะวิ่งไปทั่วค่ะ

ตอนจะกลับปันปันอยากจะขอกลับด้วย

แต่เราก็บอกให้อยู่ทำกิจกรรมให้เสร็จก่อน

ครูหลอกล่อไปทำกิจกรรมที่ชอบ แป๊บเดียวก็ลืมเราหล่ะ

ถึงจะชิ่งออกมาได้

ไปงานครั้งนี้ทำให้ได้รู้ว่า

ปันปันไม่ใช่ปันปันเด็กตัวเล็กๆอีกแล้ว

ไม่ใช่ที่เราคิดว่าอะไรก็ได้ ยังไงก็ได้ ไม่แคร์สิ่งรอบข้าง

แต่ปันปันเริ่มที่จะเรียนรู้สิ่งที่ตัวเองรู้สึกว่า ขาด

สิ่งที่ตัวเอง ไม่มี

ตั้งแต่กลับมาจากภูเก็ต

ปันปันจะถามหาเราบ่อยมาก

หากเห็นๆ กันอยู่ แล้วเราหายไปสักพัก

ปันปันจะเริ่มถาม แม่หายไปไหน

หากจะมองย้อนไป

คงด้วยเหตุที่อยู่ดีดี

พ่อก็หายไป

ตอนนี้กลัวแม่จะหายไปบ้าง

พรุ่งนี้ทำบุญร้อยวันให้เฮีย

ถามไปว่า

ปันปันพรุ่งนี้ไปหาพ่อกันไหม

ปันปันส่ายหน้าบอกจะอยู่กับแม่

555 ปันปันคงเข้าใจว่าไปหาพ่อแล้วไปอยู่กับพ่อเลยกระมั้ง

ไม่รู้ว่าปันปันจะคิดถึงพ่อหรือป่าว

แต่ถ้าถามแม่นะ

แม่คิดถึงพ่อมากๆเลยหล่ะครับ



Create Date : 27 เมษายน 2551
Last Update : 7 พฤษภาคม 2551 7:43:48 น. 3 comments
Counter : 408 Pageviews.

 
นึกภาพบรรยากาศออกเลยล่ะค่ะ
ตอนเด็กๆงานวันแม่ แม่ติดประชุมมาช้า
มาไม่ทันเราร้องเพลงให้แม่ฟัง ร้องไห้เลยค่ะ

มีความสุขมากๆนะคะ ทั้งคุณแม่คุณลูกเลย


โดย: gluhp วันที่: 27 เมษายน 2551 เวลา:7:03:21 น.  

 


โดย: จูหน่านพ วันที่: 27 เมษายน 2551 เวลา:8:28:25 น.  

 
ตอนเด็กๆ คงเป็นเพราะแม่เป็นแม่บ้านอยู่บ้าน
พ่อเลยเป็นผู้ปกครองหลักๆ ของพวกเราค่ะ
เรื่องเกี่ยวกับโรงเรียนก็เลยเป็นพ่อ
วันไหนแม่มากับพ่อมารับกลับบ้าน
เราจะดีใจมาก
เด็กๆ ยังไงพ่อแม่ก็คือ คนดีที่หนึ่ง อยู่แล้วหละคุณเพ็ญ

ไม่ได้แวะมาหานานเลย
ดีใจที่ได้ข่าวนะคะ

คิดถึงค่ะ


โดย: นางไม้หน้า3 วันที่: 27 เมษายน 2551 เวลา:21:40:11 น.  

ชื่อ : * blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Comment :
  *ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet
 

แม่เจ้าปัน
Location :
กรุงเทพ Thailand

[Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed

ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [?]




ขอรหัสผ่านหลังไมค์นะค่ะ
Free Counters
Friends' blogs
[Add แม่เจ้าปัน's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.