Group Blog
 
All blogs
 
ชีวิตหนุ่มสาวในรั้วมหาลัย

คราวนี้ขอเล่าเรื่องเกี่ยวกับการใช้ชีวิตช่วงเรียนแล้วกันนะคะ มีคนถามถึงการใช้ชีวิตของหนุ่มสาวที่นี่ว่าเป็นยังไง อืม..เท่าที่เราสัมผัสมานะคะ ถ้าพูดถึงเรื่องเีรียนในระดับมหาลัยเนี่ย เค้าค่อนข้างตั้งใจเรียนกันนะคะ เวลาเรียนในคลาสเนี่ย มีอะไรสงสัยเค้าจะถามเลย เวลาดิสคัสกันก็จะแทบจะแย่งกัีนพูด ไอ้เราเด็กเอเชียก็นั่งตัวลีีบ ทำตัวให้เล็กที่สุดไปเลย เพราะไม่รู้จะพูดไรดี แต่เราแนะนำว่ามีไรก็พูดไปเถอะค่ะ ไม่มีใครมานั่งคอยจับผิดหรือประนามเราหรอก อีกอย่างฝรั่งโดยเฉพาะอาจารย์โดยส่วนใหญ่ เค้าจะไม่ได้สนใจว่าคุณจะพูดถูกหลักไวยกรณ์รึเปล่าหรอก สิ่งที่เค้าสนใจคือการสื่อสารให้รู้เรื่องมากกว่า

ไหนๆ ก็พูดเรื่องการใช้ภาษาแล้ว เราอยากจะพูดถึงการเขียนมั่ง เวลาทำข้อสอบ "โดยส่วนใหญ่" จะเป็นข้อสอบแบบเขียนนะคะ เพราะงั้นเรื่องเขียนเป็นเรื่องสำคัญมาก อาจารย์บางคน ซีเรียสเรื่องไวยกรณ์มาก ถ้าเป็นแบบ take home เราต้องเอาข้อสอบไปให้จนท. ที่คอยตรวจการใช้ภาษาอังกฤษของทางมหาลัยให้ช่วยเช็คเกรมม่าให้เราก่อนส่งเลยค่ะ พวกรายงานหรือเปเปอร์ต่างๆ ยิ่งต้องให้เค้าตรวจให้ มหาลัยโดยส่วนใหญ่น่าจะมีบริการนี้ให้นะคะ แต่ถ้าเวลาสอบเขียนสดๆ นี่ เน้นความเข้าใจอธิบายให้เค้าเข้าใจ point ของเราเป็นดีที่สุดค่ะ ไม่ต้องกังวลมากกับเรื่องไวยกรณ์ ไม่งั้นพาลจะเขียนไม่ออกซะจะแย่ยิ่งกว่า

เวลาสอบเนี่ย เด็กฝรั่งจะออกจากห้องสอบเร็วมากกกกกก พาลมากดดันเราว่าทำไมเราเพิ่งทำได้ไม่กี่ข้อเอง คนอื่นทำเสร็จหมดแระ ไม่ใช่เรื่องแปลกเลยถ้าจะเห็นเด็กเอเชียนั่งทำข้อสอบจนเวลาหมด ในขณะที่เด็กฝรั่งกลับบ้านกันไปนานแระ อ้อ..เคยมีรุ่นพี่ที่เคยคุมสอบบอกว่า จริงๆ ที่เสร็จเร็วๆ เนี่ย บางคนเขียนไว้ในข้อสอบเลยว่า "I cannot do it" อืม... ก็น่านสินะ ทำไม่ได้แล้วจะนั่งต่อไปทำไมกันละเนี่ย



เมืองเราเป็นเมืองที่ขึ้นชื่อว่าเป็นเมืองปาร์ตี้เลยค่ะ เอะอะก็มีปาร์ตี้ เบียร์เนี่ยแทบจะกินกันแทนน้ำเลย มีขายกันเกลื่อนเมือง ราคาพอๆ กะซื้อน้ำกินเลยอ่ะ แล้วเบียร์ที่นี่จะไม่แรงเหมือนบ้านเรานะคะ ส่วนใหญ่จะเป็นแบบไลท์ กินไงก็ไม่เมาหรอก ที่พูดมาเนีี่ยเราไม่ได้กินหรอกนะ เพราะเรากินแอลกอฮอล์ไม่ค่อยได้ กินมากจะผื่นขึ้นเลย จิบๆ ลองรสน่ะพอไหว แต่อดเล่าเรื่องนี้ไม่ได้เพราะเมืองเรามันขายเครื่องดื่มแอลกอฮอล์กันได้ตลอดเวลา หาซื้อได้ทั่วไปเลยจริงๆ เพราะอย่างที่บอกว่าปาร์ตี้กันตลอด ใครคิดจะอยู่อย่างสงบ ไม่ควรไปหาบ้านพักใกล้ๆ มหาลัยเป็นอันขาด ควรจะอยู่ห่างออกไปซักหน่อยไม่งั้นอ่านหนังสือไม่ได้หรอกค่ะ

แล้วก็เพราะเจ้าแอลกอฮอล์นี่แหละ ที่ทำให้เพื่อนในคลาสที่ว่าหล่อๆ กันทั้งหลาย เปลี่ยนแปลงกลายเป็นลุงอ้วนลงพุงกันตอนรับปริญญาทั้งนั้นเลยอ่ะ เราเคยอยากรู้อยากเห็นว่าเค้าปาร์ตี้กันยังไงบ้าง ก็เคยไปอยู่ครั้งนึงที่บ้านเพื่อนในคลาส โห..เราอยู่ได้ไม่กี่นาทีก็ต้องขอตัวกลับอ่ะ เพราะมันไม่ใช่สไตล์ที่เราชอบเลย เราไม่ใช่คนที่ชอบเที่ยวกลางคืนด้วยไงคะ เพราะงั้นจะให้ไปดริ๊งไปแดนซ์กะคนโน่นคนนี้เราทำไม่เป็นอ่ะ อีกอย่างพอเริ่มกึ่มๆ กันมือก็เปะปะระ ไม่ไหวอ่ะ ไม่ชอบใจอย่างแรง เลยชวนเพื่อนสนิทที่ไปด้วยกันกลับ เพราะเค้าก็ไม่ชอบเหมือนกัน สรุปว่าเราไม่ใช่สาวปาร์ตี้ซะแล้วล่ะ 555

แต่เราขอชื่นชมเพื่อนๆ ในคลาสเรานะว่าทุกคนน่ารักมากๆ ตอนไปปาร์ตี้เนี่ย คนที่มาทำมือเปะปะคือพวกเด็กจากมหาลัยอื่น ส่วนเพื่อนๆ เราจะให้เกียรติมากๆ เลยค่ะ พูดแล้วเลยอยากจะเล่าว่าหนุ่มๆ ฝรั่งเี่นี่ยค่อนข้างเจ้นท์มากๆ นะคะ ถ้าคุณเดินเข้า-ออกจากตึก แล้วมีผู้ชายเดินมาด้วย คุณไม่ต้องเปิดประตูหรอก ผู้ชายคนนั้นจะเปิดไว้ให้คุณเดินเข้าไปเลย บางทีพาลจะมากดดันให้เราแทบต้องวิ่งเข้าตึกเพราะคุณเธอเห็นเราเดินมาก็จะเปิดรอไว้ให้เลย..น่ารักป่าวล่ะ เรื่องเทคแคร์และให้เกียรติผู้หญิงนี่ต้องยกให้เลยค่ะ



ถ้าใครถามว่าการแต่งตัวของหนุ่มๆ สาวๆ ในรั้วมหาลัยเป็นยังไง ขอตอบว่าตามสบายมากๆ เลยค่ะ ใครชอบใจแบบไหนก็แต่งตามสไตล์ของเค้า ไม่ค่อยมาคอยแคร์สายตาคนอื่น เมืองเราเป็นเมืองร้อน หน้าร้อนนี่สาวๆ แทบจะใส่แต่สายเดี่ยวกะกระโปรงสั้นลากแตะมาเรียเลยล่ะ ส่วนหนุ่มๆ ก็เสื้อยืดกางเกงขาสั้นลากแตะมาเหมือนกัน แต่ชอบใส่หมวกแก๊ปกันจิงๆ นะขนาดอยู่ในคลาสก็ใส่ ไปเจออาจารย์เฮี้ยบๆ หน่อยก็จะโดนบังคับให้ถอดหมวกทีนึง ตลกดี บางคนแต่งตัวสบายจนเราแอบทึ่ง ก็พ่อหนุ่มสุดหล่อหน้าเหมือน Colin Farrell ของเราน่ะสิ เล่นใส่เสื้อยืดขาดๆ มาเรียนบ่อยเลย ขาดบางทีมันไม่ใช่ขาดรูเล็กๆ นะ มีตัวนึงขาดจนเอากำปั้นยัดเข้าไปได้เลยล่ะ ดีนะที่ยังหล่ออยู่เลยให้อภัย

ตอนเรามาใหม่ๆ จะกลัวแดดมากตามแบบฉบับสาวไทยแหละค่ะ (จริงๆ ก็สาวเอเชียเลยก็ได้นะเพื่อนคนไต้หวันกะจีนก็เป็น) จะต้องกางร่มเดินไปเีรียน หลังๆ รู้สึกทนสายตา question mark ของฝรั่งไม่ไหว เลยเลิกใช้ไปแระ เรียนๆ ไปตัวดำเป็นเหนี่ยงเลย กลับไปเมืองไทยทีแม่นึกว่าไปดำนามา มีแต่คนถามว่านี่ไปเรียนที่เมืองนอกหรือไปอยู่บ้านนอกมากันแน่ยะ ก็แหม...เมืองที่เราอยู่มันไม่ได้ต่างจากเมืองไทยเร้ยยยย ร้อนก็แดดเปรี้ยงเหมือนกัน แต่จะร้อนแบบแห้งๆ ไม่ร้อนชื้นมีเหงื่อเยอะเหมือนเมืองไทย แดดจะแห้งๆ เกรียมๆ เหมือนจะทำหมูแดดเดียวได้เลยทีเดียว หน้าฝนก็ฝนตกหนัก น้ำท่วมก็มี รันทดมากๆ หน้าฝนน่ะ หน้าหนาวจะต่างก็ตรงที่หนาวกว่าเมืองไทยค่อนข้างมากแค่นั้นแหละคุ่ะ

ช่วงหน้าร้อนหนุ่มๆ สาวๆ หรือแก่ๆ ก็มี จะชอบมานอนอาบแดดกัน โดยเฉพาะวันไหนที่อากาศดีๆ ยิ่งช่วง spring ใหม่ๆ กำลังหิวแดดกันเนี่ย จะได้เห็นฝรั่งนุ่งน้อยห่มน้อยมานอนกลางสนามหญ้ากันเต็มไปหมด บางทีเรียนไปตาก็อยู่ไม่สุขเลยล่ะ แหม..ขอสวยๆ งามๆ ใครๆ ก็ชอบดูใช่ม้า... แต่แปลกนะฝรั่งแต่งตัวแบบนี้เรากลับไม่รู้สึกว่าโป๊หรือดูว่าล่่อแหลมเลยอ่ะ สงสัยเรื่องวัฒนธรรมคงมีส่วนนะ

ปกติเวลาไปเรียนเราก็จะสะพายเป้ไปเรียนค่ะ เพราะของเยอะ บางทีต้องหอบคอมฯ ไปทำงานด้วย มักมีคนถามว่าจำเป็นต้องซื้อคอมฯรึเปล่า มันก็ไม่จำเป็นหรอกค่ะ เพราะมหาลัยก็มีให้ใช้เยอะแยะ เพียงแต่มันสะดวกกว่ากับการมีคอมฯเป็นของตัวเอง โดยเฉพาะ laptop เพราะมันหอบไปไหนกับเราก็ได้ ยิ่งมาอยู่ที่นี่มี wireless ให้ใช้แทบจะทุกที่ พาลทำให้เราติด internet เข้าไปในสายเลือดไปแล้วน่ะสิคะ ตอนเราซื้อคอมฯ ก็ได้อาศัยจนท.ฝ่าย IT ของทางมหาลัยช่วยเลือกรุ่นให้ เพราะเราโ่ง่คอมฯ มากๆ พอมีปัญหาก็หอบมาให้เค้าซ่อมให้ ฟรีอีกต่างหาก ชอบใจจริงๆ



นักเรียนที่นี่มักจะชอบทำกิจกรรมกันค่ะ ที่โรงเรียนก็จะมีชมรมต่างๆ ให้เลือกเยอะแยะไปหมด การเข้าชมรมพวกนี้ก็จะทำให้เราได้เพื่อนและมีกิจกรรมทำดีนะคะ หรือไม่การไปออกกำลังกายที่ sport club ของมหาลัยก็ได้ประโยชน์กับสุขภาพ และเค้าก็มักจะมีโปรแกรมสอนเล่นโน่นเล่นนี่ในราคาประหยัด หรือมีกิจกรรมให้เราเข้าร่วมเยอะเลยค่ะ แต่เชื่อรึเปล่าว่าเราไม่มีเวลาไปออกกำลังกายเลยจนกระทั่งเราเรียนจบน่ะ เสียดายเงินค่าธรรมเนียมที่ต้องบังคับจ่ายทุกเทอมจริงๆ เลย นักเีรียนหลายๆ คนก็จะหาเวลาทำงานพิเศษด้วยนะคะ ไม่ว่าจะเป็นงานในแคมปัสทั่วไป หรืองานเสิร์ฟหรืองานอื่นๆ ข้างนอก บางคนที่เรียนดีหน่อยก็จะได้เป็นผู้ช่วย professor ซึ่งงานก็จะได้ใช้ความรู้หน่อยและไม่น่าเบื่อ แต่งานในแคมปัสก็จะไม่เยอะมาก ค่าแรงต่อชม.ก็จะไม่สูงมาก แถมโดนหักภาษีด้วยค่ะ

ที่นี่จะมีช่วงเบรคหลักๆ 3 ช่วง คือช่วง
- winter break ช่วงก่อน x'mas ไปจนเปิดเทอมเดือนมกรา
- spring break ช่วงประมาณเดือนเมษา ประมาณวีคนึง
- summer อันนี้ถ้าใครไม่ลงเรียนก็หยุดยาวประมาณ 3 เดือนเลยค่ะ


ช่วงหยุดนี่นักเรียนส่วนใหญ่ก็จะไปเที่ยวกันบ้าง กลับบ้านกันบ้าง แล้วแต่แพลนของแต่ละคน อย่างเราไม่มีบ้านให้กลับ ก็หาเรื่องเที่ยวค่ะ เทอมแรกที่เรามายังไม่รู้จักใครเท่าไหร่ เราเลยเข้าร่วมโครงการ Christmas International House ที่จะได้ไปอยู่กับ Host family ในเมืองที่เราเลือกและเค้าจัดให้ เสียคชจ. แค่ค่าสมัครค่ะ เราชอบโครงการนี้มาก ได้เจอกับ host family ที่ดีจริงๆ ไว้จะเล่าให้ฟังดีกว่า อีกอย่างโครงการนี้ไม่ใช่โครงการเพื่อหวังกำไร เป็นการสมัครใจของครอบครัวชาวอเมริกันที่อยากดูแลนักเรียนต่างชาติช่วงคริสต์มาสที่ไม่ได้กลับบ้านแล้วไม่รู้จะไปไหน เป็นโครงการที่ดีมากๆ ค่ะ เราได้ข้อมูลมาจากทางมหาลัยค่ะส่งเมล์มาบอก เราเลยสมัคร ใครสนใจเช็คข้อมูลได้ที่นี่นะคะ //www.christmasih.org/



อยากพูดถึงเรื่องนึงในมหาลัยเหมือนกันคิดว่าน่าจะมีประโยชน์ ก็คือทางมหาลัยมักจะเชิญคนที่มีความรู้ความสามารถมาพูดให้นักเรียนฟัง เราคิดว่าถ้าใครมีเวลาก็ควรไปนั่งฟังนะคะ เพราะเราจะได้ความรู้และแง่มุมต่างๆ จากบุคคลเหล่านั้น หรือการจัดสัมนา จัด workshop ต่างๆ ถ้าสนใจก็ไปร่วมเถอะค่ะ มีแต่ได้ประโยชน์ นอกจากเรื่องความรู้ บางทีมหาลัยหรือโรงเรียนต่างๆ มักจะชอบจัดงานเลี้ยงบ่อยๆ บางทีก็เป็นของกินง่ายๆ อย่างพิซซ่า แซนวิช หรือบางทีก็เป็นอาหารพื้นเมืองน่าทานเลยล่ะค่ะ เราชอบไปมากเลยเพราะขี้เกียจทำกับข้าวน่ะ แถมได้กินอาหารอร่อยๆ แปลกๆ ก็มี แล้วมีขนมด้วย ชอบๆ แถมได้ไปเจอเพื่อนๆ นั่งคุยยืนคุยกัน ก็สนุกดีค่ะ เราว่าปาร์ตี้แบบนี้ดีกว่าอีกอ่ะ

ชีวิตในมหาลัยที่นี่ส่วนใหญ่ของเราจะไปหมดกับการเีรียนค่ะ เราจะได้พักจริงๆ ก็คือตอนปิด winter break แค่นั้นเอง เพราะคอสเราสั้นมากแถมเรียนหนัก เพราะงั้นเราก็จะไม่ค่อยมีชีวิตนอกรั้วมหาลัยซักเท่าไหร่ในช่วงนั้น แต่เราก็ไม่เสียดายเลยนะ เพราะหลังเรียนจบเราก็เที่ยวสะใจไปเลยล่ะ เพราะงั้นเราอยากให้เพื่อนๆ แบ่งเวลาและวางแผนชีวิตให้ดีนะคะ มาเรียนที่นี่มีเรื่องแปลกใหม่ให้เราหลงไหลได้เยอะแยะ ถ้าไม่รู้จักควบคุมตัวเองให้ดีก็ลำบาก อยู่ที่นี่ต้องหัดจัดการตารางชีวิตให้ดีและเคร่งครัด ไม่งั้นเราอาจจะพลาดอะไรสำคัญๆ ไปได้ง่ายๆ เพราะที่นี่ไม่ได้มีใครมาคอยเตือนเราให้ทำโน้นทำนี้เหมือนเมืองไทย ที่สำคัญแยกแยะความสำคัญของเรื่องต่างๆ และจัดลำดับให้ดีนะคะ แล้วคุณจะรู้สึกว่าการมาใช้ชีวิตที่นี่ก็ไม่ได้ยากเกินไปหรอกน่า..

เอาล่ะขอจบตอนนี้ไว้ที่นี่ดีกว่า ชักจะยาวไปแล้วเดี์ยวเพื่อน ๆ ตาลาย ไว้ติดตามต่อตอนหน้านะคะ




Create Date : 01 พฤษภาคม 2550
Last Update : 2 พฤษภาคม 2550 1:04:30 น. 22 comments
Counter : 595 Pageviews.

 
มาแล้วก๊าบ แหมๆๆๆ ฝนขยันจริงๆ เลย อัพบลอกทุกวันเยย

เรื่องสอบนี่พูดถึงแล้วสยองมากๆ เลยอ่ะ เราไม่รู้ว่าอาจารย์ฝนจะใจร้ายเหมือนอาจารย์เรารึเปล่า คือพี่แกสอนอะไรมา ให้ข้อสอบเก่ามาหัดทำก็แล้ว แต่ออกสอบจริงๆ น่ะพลิกแพลงจากที่สอนไปอีกสิบตลบ หาความเหมือนกับข้อสอบเก่าไม่เจอ สรุปคือการอ่านหนังสือเพื่อสอบนี่ไม่ใช่ท่องจำ นกแก้วนกขุนทองแบบเมืองไทยอ่ะ ต้องเข้าใจจริงๆ จุดเล็กจุดน้อย footnote เนี่ย ชอบเอามาถามนักล่ะ

มหาลัยเรานี่เด็ก undergrad จะสวยมากๆ แบบแต่งตัวเก่งลูกฝรั่ง/เอเชียน ผู้ดีมีกะตังกันทั้งนั้น แต่ classmate เด็ก grad นี่โทรมสุดๆ อ่ะ บางคนแทบจะใส่ชุดนอนมาเรียน คือเค้า serious กะการเรียนจริงๆ ปีนึงเข้าเมืองครั้งหรือสองครั้งเท่านั้นเอง เราถึงมั่นในมากว่าเราเป็นเด็ก grad ที่ขี้เกียจที่สุดในคณะเลย อิอิ

เรื่อง X'mas family นี่ดีมากๆ เลยนะ เราเพิ่งรู้จากฝนนี่แหละ ปีนี้ปีสุดท้ายแระ สมัครดีก่า... อิอิ


โดย: เตย (Crotte) IP: 66.30.8.48 วันที่: 2 พฤษภาคม 2550 เวลา:10:31:09 น.  

 
I cannot do it เคททำบ่อยเลย 5555

แต่ส่วนมากที่ใช้บ่อยๆ คือ ออกยากจัง ฮ่วย !!!


โดย: Kate (kornna ) วันที่: 2 พฤษภาคม 2550 เวลา:11:22:08 น.  

 
กร๊ากก หนุ่มหล่อ โคลินของคุณฝน เค้าไปรับจ้างเป็นกรรมกรที่ไหนป่ะ เลยเปี่ยนเสือผ้าไม่ทัน พอ่คุณขาดเท่ากำปั้นเลยเร้อ วะอะๆๆ ฮา ๆ

แต่ว่ามันมีแฟชั่นช่วงนึงนะที่เค้าใส่เสือ้ขาดเป็นรุพรุ่นๆ กัน เหมือนมดกัด เหมือนเอาธูปมาจี้อ่ะค่ะ เห้นวง blue ใส่เท่ห์ดีมาใส่บ้านเรามีหวังโดนบ่น เอ็งเอาเสือ้มดกัดมาใส่ทำมาย เอิ๊กๆ

แต่ว่า อ่านแล้วสนุกไปด้วยเลยนะเนี่ย ได้ประสบการณ์มากๆ เลย ถ้าไปตอนวัยสะรุ่นนี่ท่าจะมันส์พะย่ะคะแน่ๆ

คุณฝนก็อดทนแล้วก็ ขยันเรียนมากเลยน๊า ภูมิใจๆ


โดย: ชฎาแหลม วันที่: 2 พฤษภาคม 2550 เวลา:11:30:01 น.  

 
เขียนได้ดีมากเลยค่ะ อ่านไม่เบื่อเลย

คุณฝน(ขอเรียกด้วยคน)ตั้งใจเรียนมากเลย เป็นเราไปเรียนไม่รู้จะตั้งใจได้แบบนี้รึป่าว เพราะความขี้เกียจมันอยู่ในสายเลือดแล้วล่ะค่ะ แหะๆ

อัพแล้วก็ตามไปเรียกกันอีกนะคะ จะรอติดตาม (^>^)


โดย: MaRiMeKKo วันที่: 2 พฤษภาคม 2550 เวลา:12:22:46 น.  

 
นู๋เตย -- แบบว่ากำลังมีไฟน่ะ ต้องรีบทำก่อนจะมอด ตอนสอบยากรึเปล่า แล้วแต่จารย์ล่ะ บางคนก็โหดมากๆ บางคนก็แนวๆ ที่ทำแบบฝึกหัด แต่ที่เราไม่ชอบสุดก็ที่มาให้คะแนนแกรมม่าด้วยอ่ะดิ ไม่เห็นจะเกี่ยวเลยอ่ะ แต่คนนี้เค้าเนี้ยบไง ขนาด format ของการพิมพ์ยังหักคะแนนได้เลยคิดดู ส่วนเรื่องโปรแกรมที่เราบอกเนี่ย แนะนำเลยจ้า เราว่าเป็นการได้เที่ยวที่คุ้มค่ามากๆ เลยล่ะเตย หนับหนุนสุดๆ

น้องเคท -- จิงเหรอ ตะเองเป็นหนึ่งในคนที่เขียนแบบนั้นด้วยเหรอเนี่ย 555 กล้ามั่กๆ พี่นะ ทำไม่ได้ก็จะต้องมั่วอะไรลงไปมั่งอ่ะ ไม่งั้นมันเหมือนขาดๆ อะไรไป ไม่สบายใจอ่ะ

คุณโอ๋ -- พ่อหนุ่มโคลินของเราไม่ได้ตามแฟชั่นนั้นเลยค่ะ คุณเธอออกแนวตามใจฉันจริงๆ ค่ะ เพื่อนๆ ฝรั่งบางคนยังแอบขำเลย โสหน่อยแต่ก็ยังหล่ออยู่ดี 555 ขอบคุณที่ติดตามนะคะคุณโอ๋ น่ารักจิงๆ เลย

คุณปลา (แอบเรียกตามคนที่บล็อคตะเองเหมือนกัน..อิอิ) ต้องตั้งใจเรียนล่ะค่ะ เพราะเสียค่าเรียนแพงเหลือเกิน รับรองค่ะ ถ้าต้องได้มาจ่ายตังค์เรียนเองเนี่ย คงเรียนทิ้งๆ ขว้างๆ ไม่ลงแน่ๆ ค่ะ


โดย: แมวจอมกวน วันที่: 2 พฤษภาคม 2550 เวลา:14:12:31 น.  

 
ต๊กกะจายยย นั่งอัพบล๊อคอยู่ดี ๆ

ไม่เก่งหรอกจ้ะ อายุพอสมควรแล้วล่ะ ช่วยกันกะแฟนอ่ะจ้ะ ยังผ่อนหัวโตกันอยู่เลย แต่ค่อนประหยัดอ่ะ เลือกของไม่แพงไว้ก่อง

เมื่อไหร่จะผ่อนหมดก็ไม่รู้ง่ะ ........

แต่ก็มีข้อดีตรงที่ เราจะต้องเก็บเงินส่วนนึงไว้เพื่อการนี้อ่ะจ้ะ ไม่งั้นคงช๊อปเก่งกว่านี้ แบบว่า บางทีอยากได้กระเป๋าแบรนด์เนมกะเค้าบ้าง ก็ระงับจิตใจได้ว่า 3-4-5 หมื่น เอาไปทำบ้านดีกว่า ประมาณนั้น

ขนาดประหยัดแล้วนะเนี่ย ยังแอบช๊อบเย๊อะขะหนาด ช่วงนี้ยังโอเคจ้ะ พออยู่ตัว ถ้าเป็นช่วงสร้างใหม่ ๆ ช่วงนั้นรัดเข็มขัดสุด ๆ กลัวไม่มีตังค์จ่ายผู้รับเหมาอ่ะ แต่พอเป็นรูปเป็นร่างแล้ว บางอย่างก็ยังไม่ทำ เพราะไม่มีตังค์อ่ะจ้ แต่ก็เบาลง ไม่ต้องรัดเข็มขัดมากเท่าไหร่

เอาไว้ฝนกลับมา เด๋วก็มีบ้านเป็นของตัวเองได้ง่าย ๆ เลย พวก CPA ไรเงี้ย เงินเดือนเย๊อะจะตายยยย ช่างแก่ ๆ อย่างเจ้สู้ไม่ล่ายเลย

ห้ามเถียง พี่รู้ฐานเงินเดือนของพวกที่มี CPA ย่ะ

รอแป๊บน๊ะ เด๋วจะเอา น้ำหอมมมม มาให้ดู


โดย: ปุ๊กกี้&คิตตี้ (ปุ๊กกี้&คิตตี้ ) วันที่: 2 พฤษภาคม 2550 เวลา:22:42:38 น.  

 
เออว่ะ มันเป็นตุ๊กตาขอฝนหรือไล่ฝนฟระ

ฮี่ ฮี่ ไล่แมวมั้ง

กล่องไปรษณีย์ ให้น้องที่จบพวก ช่างศิลป์ทำให้หน่ะ ไม่แพงจ้ะ เน้นถูกกกกกกก


โดย: ปุ๊กกี้&คิตตี้ (ปุ๊กกี้&คิตตี้ ) วันที่: 2 พฤษภาคม 2550 เวลา:22:45:21 น.  

 
ฮ่วย...ใจร้ายยยย มาไล่เค้า...งุงิ

แค่มีปุ๊กกี้กะคิตตี้แมวก็ไม่กล้าเข้าแล้วพี่นุท เดี๋ยวโดนยำแมว


โดย: แมวจอมกวน วันที่: 2 พฤษภาคม 2550 เวลา:23:02:31 น.  

 
ฮี่ ฮี่ มาเล่นบ๊อคกะพันติ๊บบ่อย ๆ เด๋วไม่ยอมอ่านหนังสือหรังหานะ

มัน consume เวลาพวกเราไปเยอะเลย เนอะ ฝน เนอะ

เง้อ....

คือคลายเครียดนั่นแหล่ะ แต่มัน addict เหมือนพวกหนังเกาหลี ยังดีพี่ไม่ดู ไม่งั้น addict หลายอย่างล่ะ แย่เลย


โดย: ปุ๊กกี้&คิตตี้ (ปุ๊กกี้&คิตตี้ ) วันที่: 2 พฤษภาคม 2550 เวลา:23:13:34 น.  

 
เรื่องบ้านหน่ะ ปัญญาฝนมีอยู่แล้น ขึ้นอยู่กับว่าจะสร้างหรือเปล่า แค่นั้นแหล่ะจ้ะ เอาไว้เจอหนุ่ม ๆ ที่ใช่ แล้ววันนั้นฝนก็จะรู้ได้เองน๊ะ

แง่ม ห้ามอิจฉาเรื่องพวกนี้นะคะ พี่หน่ะ ผ่านร้อนผ่านหนาวเรื่องความร๊งความรักมาเยอะจ้ะ แต่ยังดีที่เจอกับคนคนเดียวนี่แหล่ะ ปัญหามีเยอะแยะมากมาย ทุกวันนี้ยังไม่รู้ว่าจะ the end เมื่อไหร่ เคยเห็นแว๊บ ๆ ว่า ฝนไม่ happy กะเรื่องทำนองนี้ จะบอกว่า หลาย ๆ คนมีปัญหาจ้ะ พี่ก็มี อย่าซีเครียดไป

ไปเที่ยวหน่ะ ดีออก เกิดมาชีวิตเดียว ไม่รู้ชาติหน้าจะได้เกิดอีกหรือเปล่า น๊ะ มันเป็นกำไรชีวิต พี่สาวพี่ก็เหมือนกัน เค้าเป็นสาวโสด ปีนึงเค้าก็จะเซ็ตไปเที่ยว ตปท . กะเพื่อนเค้า เนี่ยอาทิตย์หน้ามันจะไปเวียดนามอีกแระ ส่วนพี่ก็อยู่แม่...ง .ในเนี้ยแหล่ะ ฮี่ ฮี่

โห เซ็นต์งบเป็นงานอดิเรก แค่คิดก็รวยแล้วววว



โดย: ปุ๊กกี้&คิตตี้ (ปุ๊กกี้&คิตตี้ ) วันที่: 2 พฤษภาคม 2550 เวลา:23:20:58 น.  

 
ดีค่าพี่นุท เรื่องความรักขอพักไว้ก่อนแล้วค่ะพี่ เหนื่อยกะมันมานานแล้ว กะว่าถ้าไม่เจอคนที่ดีก็ขึ้นคานดีก่า...อิอิ ตอนนี้อาการดีขึ้นแล้วค่ะ อาจจิตตกบ้าง ได้ห้องโำภชน์ฯเนี่ยแหละค่ะเป็นที่รักษาจิตใจ

หนังเกาหลีแต่ก่อนติดค่ะพี่ อยู่นี่ยังมีคนโหลดให้ดูเลย แต่ตอนนี้ตัดขาดจากกันชั่วคราว วันๆ แค่อ่านพันทิปกะทำบล็อคก็หมดเวลาแล้วอ่ะพี่นุท เห็นด้วยว่ามันดูดเวลาเราไปเยอะเลยอ่ะ แอบอู้งานมาเล่นอีกต่างหาก 555


โดย: แมวจอมกวน วันที่: 3 พฤษภาคม 2550 เวลา:0:57:43 น.  

 
เขียนได้ดีมาก ๆ เลยครับ


โดย: POL_US IP: 130.126.147.57 วันที่: 3 พฤษภาคม 2550 เวลา:4:09:52 น.  

 
ขอบคุณคุณ POL_US มากๆ นะคะที่เข้ามาอ่านและเม้นท์ด้วย อย่าลืมติดตามอ่านต่อน้า..


โดย: แมวจอมกวน วันที่: 3 พฤษภาคม 2550 เวลา:11:09:49 น.  

 
ได้ความรู้เสมอเลย
ป.ล ชอบตอนอากาศร้อน ๆ เหมือนกัน ฝรั่งแต่งตัวตู้ม ๆ อิอิ
เรามาอยู่ที่นี่กลายเป็นคนติดใส่หมวกไปแล้วเหมือนกัน
อยู่เมืองไทยไม่เคยใส่เลยอ่า


โดย: pecochan วันที่: 3 พฤษภาคม 2550 เวลา:13:18:17 น.  

 
เป็นประโยชน์มากๆค่ะ


โดย: fonejank วันที่: 3 พฤษภาคม 2550 เวลา:16:47:39 น.  

 
อ่านแล้วทำให้นึกถึงความหลัง สมัยเรียนมหาลัย

อยากบอกว่า เราศึกษาด้านเดียวกับคุณค่ะ ทั้งตรีและโท แต่ของเราเป็น MBA-Finance ค่ะ อิอิ ดีจัง เจอเพื่อนที่เรียนคล้าย ๆกัน ไว้จะแวะมาทักทายอีกนะค่ะ


โดย: Invisible Angel วันที่: 3 พฤษภาคม 2550 เวลา:17:28:53 น.  

 
คุณ pecochan -- ใช่ค่ะ หมวกเป็นตัวช่วยเรื่องแดดที่ดีมากๆ เลย เพราะจะใช้ร่มมันก็เกินไปอ่ะ แต่หน้าร้อนนี่เจริญหูเจริญตาดีเนอะ..อิอิ

คุณ fonejank -- ขอบคุณนะคะที่แวะมาอ่านและเม้นท์ไว้ด้วย อย่าลืมมาติดตามต่อน้า...

คุณ Invisible Angel -- ว้าวๆ เรียนสายเดียวกันเลย จบไปนานแล้วเหรอคะ งี้ก็เหมือนมาย้อนอ่านความหลังเลยป่าวคะ เอ...โลกจะกลมป่าวน้า ว่างๆ อย่าลืมแวะมาเยี่ยมอีกนะค้า


โดย: แมวจอมกวน วันที่: 3 พฤษภาคม 2550 เวลา:22:46:42 น.  

 
พี่นุทมีเพื่อนอยู่เมกา 2 คน

คนนึงเป็นเพื่อนสนิทสมัยมหาลัย มันไปอยู่เมกาตั้งแต่จบตรี แล้วก็ยังมะกลับมาเลย อยู่กับสามีที่โน่นจ้ะ California น๊ะ จบตรีวิศวะ โท MBA ทำงานที่ earn & young เกี่ยวกับ tax ๆ ไรเนี่ย แต่ตอนนี้ลาออกแระ

อีกคนเป็นเพื่อนรุ่นพี่ อยู่ texus dallas <ฮี่ ฮี่ คนที่สมนาคุณป้าด้าให้นั่นแหล่ะ> ทำงานเป็น trainer อยู่ nokia จ้ะ

งง เหมือนกัน ว่าทำมั้ยยยย คนพวกนี้มะคิดถึงบ้านหรือไงฟระ


โดย: พี่นุทแวะมาเยี่ยมก่อนนอน (ปุ๊กกี้&คิตตี้ ) วันที่: 3 พฤษภาคม 2550 เวลา:23:24:59 น.  

 
ตัวเองจะเขียนต่อยัง จิกเราด้วยนะ วะฮะๆๆๆๆ


โดย: ชฎาแหลม วันที่: 4 พฤษภาคม 2550 เวลา:0:36:11 น.  

 
พี่นุท -- อยากจะบอกว่าที่เพื่อนพี่นุทไม่คิดถึงบ้านก็เพราะเค้ามีครอบครัวหรือมีคุณแฟนที่โน่นไงคะ คิดถึงก้อคงคิดถึงล่ะ แต่ว่าก็คงอยากอยู่ักับครอบครัวตัวเองหรือคุณแฟนมากกว่าอ่ะนะฝนว่า มีแต่คนโสดอย่างฝนเนี่แหละพี่ที่จะคิดถึงบ้าน..งุงิ

คุณโอ๋ -- เดี๋ยวเขียนเสร็จแล้วจะส่งเทียบเชิญนะจ๊ะ โทษทีค่ะที่ไม่ได้อัพทุกวัน เมื่อวานมัวแต่ทำโน่นนี่จนหมดเวลาซะก่อน


โดย: แมวจอมกวน วันที่: 4 พฤษภาคม 2550 เวลา:1:15:43 น.  

 
โหหหห เป็นไกด์ที่ดีมากเลยค่ะพี่ฝน ตอนนี้กำลังอยู่ในช่วงจิตตก ไม่อยากไปเรียนแล้ว กลัวคิดถึงบ้าน กลัวไม่มีตำหอยดองกิน ฮ่าๆๆ แต่พอมาอ่านบล๊อคของพี่ฝน ทำให้รู้สึกว่ามันคงจะสนุกมากๆแน่ๆ อิอิ ขอบคุณนะค้าพี่ฝน เทคแคร์ค่ะ


โดย: ~Little Heiress~ IP: 203.113.66.73 วันที่: 8 มิถุนายน 2550 เวลา:12:09:38 น.  

 
สวัสดีค่ะ
กำลังจะไปเรียนที่ usc main campus ค่ะ วันที่ 6 สค นี้แต่ว่าไม่มีที่พักเลยค่ะ
ไม่ทราบว่าที่พักจะหายากรึเปล่า แล้วจะยังพอมีให้หาที่ดี ๆ ราคาถูกแบบตกแต่งแล้วไหม เพราะไม่รู้ว่าจะไปเลท รึปล่าว หรือว่ายังทันน่ะค่ะ เค้าเริ่มเปิดเรียนกันวันที่ ยี่สิบ โดยประมาณค่ะ
ยังไม่มีใครไปรับที่สนามบิน นี่ ควรทำอย่างไรคะ
ช่วยตอบกลับทางอีเมล์ด้วยนะคะ
ขอบคุณมาก ๆ ค่ะ
krittaya_chun@hotmail.com


โดย: krittaya IP: 118.173.156.72 วันที่: 24 กรกฎาคม 2552 เวลา:7:37:42 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

แมวจอมกวน
Location :
กรุงเทพฯ United States

[Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed

ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




ก็แค่อดีตคนไกลบ้านคนนึง ที่เริ่มจากหลวมตัวมาเรียนที่อเมริกา ผ่านเรื่องราวต่างๆ มากมายในชีวิต ได้รับประสบการณ์และแง่คิดมากมายจากดินแดนแห่งนี้ ตอนนี้หาทางกลับบ้านเจอแล้วค่า.. ได้กลับมาเริ่มต้นชีวิต (อีกครั้ง) ที่เมืองไทยซะที ที่มาของชื่อก็เพราะว่าเป็นคนที่รักแมว จึงเป็นที่มาของชื่อ "แมวจอมกวน" ยินดีที่ได้รู้จักกับทุกคนค่ะ


Link Blog ล่าสุด

คนโสดและไม่โสดหงายมือขวามาดูเดี๋ยวนี้ (เส้นสมรส ฟันธง!!!!)
มาทำความเข้าใจระบบเศรษฐกิจจากควายกันดูมั๊ยคะ ^^
คนค้นคน: มิสป่าตอง... หญิงที่ผูกติดกับภาพในอดีต
Cherubin Chocolate Cafe ร้านเค้กสำหรับคนรักช็อกโกแลต (และน้องหมี)
สำหรับแฟนบาร์บี้.. ชวนมาสะสมแสตมป์ไทยชุดบาร์บี้กันค่ะ
ตามรอยห้องก้นครัวไปชิม King Kong Buffet ซอยหลังสวนค่ะ
Lenka สาวสวยเสียงน่ารัก..เพลงยิ่งน่ารักน่าฟัง
หน้าร้อนแบบนี้.. มาสครับผิวกันดีกว่าค่ะ: รีวิวสครับที่กำลังปลื้ม
แอบงอน Coffee Bean เลยได้มาลอง Sugaroma ร้านเค้กน่ารักและน่ากินค่ะ
มาทำความเข้าใจกับวิกฤติการณ์แฮมเบอร์เกอร์กันง่ายๆ ด้วยภาพกันค่ะ
Review น้ำหอมในกรุ (ภาค 4)
Review น้ำหอมในกรุ (ภาค 3)
Ho Kitchen กับอาหารเย็นมื้อใหญ่
สวิสเซอร์แลนด์ ตอนที่ 5 Luzern & ไปลุยหิมะบนยอดเขาTitlis
สวิสเซอร์แลนด์ ตอนที่ 4 Lausanne, Vevey, and Montreux
สวิสเซอร์แลนด์ ตอนที่ 3 Berne & Mont Blanc
บิบิมบับ ข้าวยำเกาหลี เมนูที่ทำเองได้ไม่ยากเลยค่ะ
สวิสเซอร์แลนด์ ตอนที่ 2 Zurich & Geneva
สวิสเซอร์แลนด์ ตอนที่ 1 จุดเริ่มต้นการเดินทางและการเตรียมตัว
ผลจากโปรโมชั่นของ drugstore ทำให้ได้ไรมามั่ง มาเปิดถุงพร้อมรีวิวกันเลยค่ะ
รีวิว Bath & Body Works กลิ่นใหม่ต้อนรับสปริงค่ะ
If we hold on together >> Piano by คุณ tutu_pianist เพลงพิเศษสำหรับพี่หญิง ตัวเล็กอ้วนค่า
รีวิวผ้าเช็ดเครื่องสำอาง Pond's Cleansing Towelettes
Joanna Wang >> An Asian Version of Norah Jones
แม่ครัวสมัครเล่นกะเค้ก Tres Leches --> เค้กสามนม
รีวิว Skinceuticals C+ E Ferulic & Gamma Hydroxy & Kanebo กระปุกแดง
บล็อคสีชมพูกะเทศกาลดอกเชอรี่บาน Cherry Blossom @ DC
Review ครีมหอมๆ กลิ่นใหม่ๆ จาก Victoria's Secret และ Bath and Body Works ค่ะ
เปิดตัว MMU ตัวที่สามกับ Lumiere
เปิดตัว MMU ตัวที่สองกับน้องเหมียว Meow Cosmetics ค่ะ
รีวิว Everyday Minerals

เปิดตัว Mineral makeup ชิ้นแรกของเรา กับ Everyday Minerals ค่ะ
ประสบการณ์กรีดสิวที่คลินิคหมอเสริม-เพ็ญจันทร์

Magic Liquid Powder & Magic Illuminating Potion by Prescriptives
Aspirin Mask ของดีราคาถูกที่น่าลอง

บลัชลุงชู P Amber 87 VS elf Sun Kissed ความเหมือนที่แตกต่าง
Review Eyeshadow ของ Nars ค่ะ

รีวิวสีบลัช NARS ตามสัญญาค่ะ


   
11 March 2008
Friends' blogs
[Add แมวจอมกวน's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.