• กระทู้ในคลับอิสรภาพทางการเงิน

10>Some good things come in pair กระทู้นี้หายไป ไว้มา add ใหม่นะคะ   Create Date : 28 มกราคม 2550     Last Update : 28 มกราคม 2550 20:07:24 น. Counter : 411 Pageviews.   2 comment Share Tweet

9>พี่เลี้ยงที่แสนดี ตอนนี้จะเป็นเรื่องราวของตัวช่วยในการเลี้ยงดู ลูกที่มีความสำคัญมากคนหนึ่ง ขณะที่เราต้อง ทำงาน ต้องรับผิดชอบสิ่งที่ได้รับมอบหมาย อย่างไม่จำกัดเวลา 5 -9 โมง งานต่าง ๆ จะเรียง เข้ามาในความคิด เรื่องแล้วเรื่องเล่า งานนี้เสร็จไป งานโน้นเข้ามา จะปฎิเสธไม่ได้เลยในฐานะมนุษย์ เงินเดือนด้านบริหาร ลูกล่ะ ต้องฝากไว้กับคนที่ไว้ใจได้มากที่สุด ตอนนี้ จะพูดถึงคน ๆ นี้ค่ะ ------------------- “ไงค่ะ ลูกวันนี้ จ้า... คิดถึงแม่ใช่ไหม โอ๋ โอ๋ ก็ไปทำงานแป๊บเดียว ก็กลับมาแล้ว เห็นไหม กินนมเยอะไหมลูก ฮึ เยอะเหรอคะลูก อ๋อ ได้ทีละ 4 ออนซ์เลยเหรอ เก่งจัง แล้วหลับกลางวันหรือเปล่า หลับสบายใช่ไหมคะ จ๊ะ จ๊ะ......” คุยกันเป็นตุ เป็นตะ ราวกับเด็กน้อยรู้ภาษา เราสองคนก็เหมือนคนบ้าแบบนี้ทุกวัน และก็ยินดีบ้าจริง ๆ เพราะมันอิ่มอก อิ่มใจบอกไม่ถูก กลับถึงบ้านไม่ทันจะอะไรก็ ขออุ้มลูก ขอหอมแก้ม แม้จะหลับไปแล้วก็ขอจับมือจิ๋ว ๆ นิ่ม ๆ หรือลูบหัวโหนก ๆ ผมบาง สีน้ำตาลอ่อน ๆ นุ่ม ๆ หอมที่หัวเบา ๆ เพราะเกรงลูกจะตื่น และหลายครั้งเลยมี แกล้งเขย่าเบา ๆ ให้ลูกตื่นขึ้นมาคุย อ้อ แอ้ ด้วย วันไหนแกล้งปลุกแล้วลูกอารมณ์เสีย เพราะหลับลึก แล้ว ก็ร้องไห้จ้า พี่เลี้ยงก็รับไปกล่อมให้นอนได้ต่อ ละอายใจอยู่เล็ก ๆ แต่ก็....อ่ะนะ.....ก็คิดถึงนี่ เป็นเห่อ ก็ธรรมดา ปันเป็นเด็กเลี้ยงง่าย ยิ้มอารมณ์ดีได้ทั้งวัน เจอ หน้าใครก็ยิ้มให้ อันนี้ก็มีเคล็ดลับอยู่อย่างคือ เวลาเห็นหน้าลูกให้เรามีรอยยิ้มเสมอ เพราะเด็กจะเลียน แบบค่ะ ทุกวันกลับจากทำงานต่อให้เหนื่อยแค่ไหน ทะเลาะกับลูกค้าจนไฟแล๊บ อยู่ต่อหน้าลูกก็ต้องฉีกปากยิ้มเข้าไว้ มีประโยชน์สองอย่างคือ ใจเราจะเย็นลง และลูกจะยิ้มตอบทันที โอย หายเหนื่อยจริง ๆ หายเครียดด้วย ทุกอย่างรอบตัวจะดีขึ้นแน่นอน ขอแนะนำนางเอกในตอนนี้ค่ะ " พี่ญัติ " เป็นแม่บ้านของอามา แต่เนื่องจากอามาเห็นว่า พี่ญัติเป็นคนสะอาด สะอ้าน แม้ว่าไม่เคย เลี้ยงเด็กเล็กมาก่อน ก็น่าจะฝึกได้ เพราะมีความสะอาดเป็นพื้นฐานอยู่แล้ว ฉะนั้นอย่างอื่น ก็น่าจะเป็นเรื่องรองไป “วันนี้ดูหนังสือหน้าที่ 34 ถึง 45 นะญัติ แล้วคืนนี้มาคุยกัน” ทุกวันก่อนออกไปทำงาน ฉันจะมีการมอบหมายงานให้พี่ญัติเป็นประจำอยู่แล้ว นอกจาก เรื่องน้ำ เรื่องนม และอาหารส่วนอื่น ๆ อีกอย่างที่พี่ญัติจะต้องทำคือ อ่านหนังสือคู่มือเลี้ยง ลูกของ อาจารย์ชนิกา ตู้จินดา ในสมัยเมื่อยี่สิบกว่าปีก่อน มีแค่หนังสือเล่มนี้เพียง เล่มเดียวที่เป็นที่พึ่งได้ ก็ให้พี่ญัติอ่านทีละบท กลับมาก็มาทำความเข้าใจกันหากมีปัญหา พี่ญัติเป็นคนเรียบร้อยและสะอาดมาก เสื้อสีอ่อนทุกตัวของน้องปัน จะกลายเป็นสีขาว เพราะซักและขยี้อย่างให้มั่นใจว่าสะอาดจริง ๆ ผ้าอ้อมทุกผืน จะพับเก็บเท่ากันทุกผืน ราวกับที่วางขายในห้าง อาหารก็สะอาด ตารางในการให้นม ให้น้ำ อาบน้ำ หรือหากต้อง กินยา ก็จัดการป้อนอย่างตรงเวลาที่หมอสั่ง ราวกับนางพยาบาลมืออาชีพ ทุกเย็นเมื่อกลับถึงบ้าน ลูกจะเนื้อตัวสะอาดและหอมน่ารักทุกครั้ง พี่ญัติจัดการให้น้อง อาบน้ำใส่เสื้อผ้าใหม่เหมือนรู้เวลากลับถึงบ้านของฉัน “คุณ ๆ เห็นน้องแล้วจะได้หายเหนื่อยค่ะ ” โดยไม่เคยต้องสั่ง พี่ญัติจะจดให้เป็นสมุดบันทึกแบบละเอียดว่าวันนี้น้องทานนม กี่ออนซ์ตอนกี่โมง เวลาไม่สบาย พี่ญัติก็ร้อนอก ร้อนใจทุกครั้ง จะโทรศัพท์รายงานกับ ฉันเกือบตลอดเวลา “ญัติไม่อยากให้คุณช่า กับคุณช้างกังวล เดี๋ยวจะทำงานไม่ได้” ครอบครัวเราโชคดีที่มีพี่เลี้ยงที่ดี ได้พูดกับคุณช้างเสมอว่า มีเงินก็จ้างพี่เลี้ยงได้อยู่แล้ว แต่พี่เลี้ยงที่ “มีใจ” และรักลูกเรานั้นคงหาไม่ได้ง่าย ๆ ดังนั้น มีสิ่งใดที่เราสามารถให้เขา ได้ ไม่เพียงเงินทองแต่เป็นน้ำใจ ก็ควรจะหยิบยื่น คำพูดนี้ จะพูดกับพ่อของลูก แม้กับลูก ๆ ทุกคนตอนโตพอรู้ความได้ ก็พูดให้ฟังเสมอ ว่าพี่ญัติดูแลพวกเขาแทนแม่ จะดีเยี่ยมแค่ไหน เลยถือโอกาสพูดเรื่องของการรู้บุญคุณคนและการไม่รังเกียจคนที่ด้อย กว่า ให้ถือเรื่องของการให้เป็นสำคัญกว่าเรื่องใด แต่แล้ววันหนึ่ง... “คุณช่า พ่อจดหมายมาจากอุดร บอกว่าญัติต้องกลับไปแต่งงาน ที่บ้านนอกถึงอายุ แล้วต้องแต่ง ไม่งั้นจะอายเขาว่าลูกสาว ไม่มีคนเอา” มีมา ก็ย่อมมีจาก หลังจากช่วยเลี้ยงลูกทั้งสามได้เข้าปีที่ 7 ปี พี่ญัติก็ต้องไปมีครอบครัว เอง วันนั้นเด็ก ๆ ร้องไห้มากมาย รู้จากอาม่า ( แม่สามี ) ว่าร้องกันลั่นขนส่งหมอชิต แล้วหลังจากแต่งงานได้เพียงเดือนเดียว พี่ญัติก็หนีจากบ้านมาหาลูก บอกว่าคิดถึงน้อง ทางเราก็ได้ให้อยู่ด้วยพักหนึ่งและเกลี่ยกล่อมให้กลับไป พร้อมสัญญาว่า จะติดต่อกัน ตลอดเวลา และหากมีอะไรให้ช่วยเหลือก็จะยินดีมาก พี่ญัติขอเสื้อผ้าพร้อมเครื่องใช้ของเด็กที่ไม่ใช้แล้ว บอกว่ามีลูกเมื่อไร จะให้ลูกใช้เสื้อผ้า และข้าวของเหล่านี้ จะได้คิดถึงว่าเลี้ยงน้องอยู่ แม่ช่าจัดแบ่งของให้ไปมากมาย เวลาผ่าน ไป ตอนพี่ญัติพาลูก ๆ มาเที่ยวกรุงเทพ และพักที่บ้าน ครอบครัวเราก็จะเห็นเสื้อผ้าชุดนี้ กระเป๋าใบนั้น รองเท้าคู่เก่งของเด็ก ๆ ซึ่งพี่ญัติมาบอกทีหลังว่า อนุญาตให้ลูกใส่เฉพาะ เวลาจะมาเยี่ยมเราเท่านั้น เวลาอื่นไม่ให้ใส่เพราะกลัวว่าจะเก่าเร็ว โถ ตอนให้ไปก็เก่า ประมาณหนึงแล้วล่ะ ช่วงที่พี่ญัติเพิ่งกลับไปตอนนั้น เด็ก ๆ เริ่มเขียนหนังสือได้บ้างแล้วแต่ว่าตัวหนังสือจะใหญ่ เท่าหม้อแกงและยังโย้เย้ อยู่มาก แม่ช่าก็ได้จัดการให้เด็กเขียนจดหมายไปเล่าเรื่องราว ต่าง ๆ ให้พี่ญัติฟัง สะกดถูก ผิด ไม่เป็นรัย เขียนไม่จบประโยคก็ให้ส่งไปทั้งอย่างงั้น แม่ช่าไม่เคยแต่ง ไม่เคยเขียนให้ ลูกอยากเล่าอะไร ก็เขียนอย่างนั้น มีมาถามตัวสะกด บ้างเล็กน้อย เพราะตั้งใจกันมาก ก้มหน้าก้มตา มากกว่าทำการบ้านซะอีก แม่ช่าเลยถือโอกาสเล่าให้ลูกฟังเรื่องการส่งจดหมาย ต้องใส่ซอง จ่าหน้าและติดแสตมป์ เพราะเป็นค่าส่งแล้วใครคือบุรุษไปรษณีย์ ตอนนั้นพาลูก ๆ ไปถึงที่ทำการไปรษณีย์เลย “โห แม่ แล้ว พี่ญัติจะเห็นจดหมายน้องปันเหรอแม่” ลูก แปลกใจเมื่อเห็นกองจดหมายมหึมา ซึ่งเจ้าหน้าที่กำลังคัดแยกอยู่ ...“รู้ซิคะ เพราะว่าลูกเขียนที่อยู่ที่หน้าซองแล้วนี่คะ พี่ไปรษณีย์ก็ส่งไปตามนั้น พี่เขาต้องแยกเป็นจังหวัดก่อนเห็นไหม ......” ทัศนศึกษาครั้งนี้เด็ก ๆ รู้การเดินทางของจดหมาย ที่ขายแสตมป์ การชั่งและการส่งพัสดุ โดยฉันพาไปทีละจุด ๆซึ่งว่าไปแล้วก็เป็นครั้งแรกของฉันเหมือนกันที่มาดูว่าไปรษณีย์ เขาทำงานกันอย่างไร "ลูก ๆสงสัยค่ะ ถามบ่อยก็เลยพามาดู ขออนุญาตนะคะ" พร้อมส่งยิ้มให้เชิงบอกว่าเกรงใจนะ ทางเจ้าหน้าที่ไปรษณีย์เขตลาดพร้าวเห็นเด็ก ก็เอ็นดู และตอบคำถามกับเด็ก ๆ อย่างไม่รู้ เบื่อ อีกทั้งอนุญาตให้เข้าไปในห้องทำงานจดหมายต่างประเทศ และคุยเรื่องรหัสไปรษณีย์ ว่าแบ่งเขตกันอย่างไร ฯลฯ ลูกจะจำอะไรบ้างหรือเปล่าฉันไม่แน่ใจ แต่สิ่งที่ลูกได้รับแน่ ๆ ในคราวนี้ ก็คือ ความ มีน้ำใจ การให้ การบริการโดยไม่ได้หวังสิ่งตอบแทนใด ๆ ซึ่งน่าจะเป็นตัวอย่างก็การรู้จัก การให้แก่สังคมต่อไป หลังจากจดหมายเดินทางไปไม่นานพี่ญัติจะตอบกลับมาว่า เห็นจดหมายน้องก็ต้องอ่าน หลาย ๆ รอบไป ร้องไห้ไปทุกครั้ง และเก็บจดหมายทุกฉบับเอาไว้ บางฉบับก็เขียนมา ขอรูป เด็กๆ ที่ขยายใหญ่หน่อยไปไว้อวดคนแถวบ้านที่ต่างจังหวัด บอกว่า เป็นลูกของ พี่ญัติที่กรุงเทพ หลังสุด พี่ญัติขออนุญาตมางานรับปริญญาของลูก ๆ ด้วย และเช่น เคย ขอรูปที่ถ่ายคู่พร้อมขอให้ใส่กรอบ ติดไว้ฝาบ้าน “รูปนี้เป็นลูกญัติที่กรุงเทพเรียนจบแล้ว” พี่ญัติขออนุญาตฉันว่าจะบอกใคร ๆ แบบนี้ ฉันแทบจะอนุญาตทันที ที่ญัติยังพูดไม่จบประโยค จบตอนนี้อยากบอกว่า เรื่องการสอนลูก สามารถสอดใส่เข้าไปได้ในทุก ๆ เหตุการณ์ทั้งสิ้น การเรียนการสอนไม่จำเป็นต้องรอ พึ่งคุณครูเสมอไป คนเป็นแม่ เป็นพ่อ เมือไรที่อยู่ใกล้ มีเรื่องราวที่พบที่เห็น ก็นำมาทำให้เป็นเรื่องสนุก แล้วค่อย ๆ บ่ม ค่อย ๆ ใส่เข้าไปใน ความคิดของลูก และหลาย ๆ ครั้ง คุณจะรู้สึกว่า ตัวคุณเองก็เรียนรู้ไปพร้อม ๆ กับลูก ได้เหมือนกัน   Create Date : 28 มกราคม 2550     Last Update : 28 มกราคม 2550 20:06:39 น. Counter : 416 Pageviews.   2 comment Share Tweet

8>เมล็ดพันธ์แห่งชีวิต คราวที่แล้ว ก็ถึงตอนที่คุณช่า กับคุณช้าง ยกเลิกโครงการ อยากมีลูกไปเรียบร้อย จะบอกว่าใช้เงินไปเยอะมาก และเครียด เป็นระยะ ๆ นะคะอย่างที่เล่าไว้ พอตัดใจ ได้ ก็ค่อนข้างที่จะผ่อนคลาย สิ่งต่าง ๆ รอบ ตัวก็ ดีขึ้น ทุกอย่างอยู่ที่ใจของเราจริง ๆ เลย อันนี้ก็เป็นข้อคิดอีก ในช่วงหลัง ๆ ก็เมื่อวานนี้ ยังหงุดหงิดอยู่เลย พอตกกลางคืน เราสองคนสรุปว่า เอาละ ยกเลิก ไม่เอาแล้ว สดชื่น ขึ้นมาทันที ในวันรุ่งขึ้น เหมือนที่ ว่า ที่ผ่านมาคือ ฝันร้าย อย่างงัย อย่างงั้น ----------------------- แต่วันเวลาแห่งการผ่อนคลายผ่านไปเพียงไม่กี่นานนัก .. คราวนี้สิ่งที่ควรจะมาตามนัด กลับนัดแล้วไม่มาซะเฉย ๆ ในเดือนที่ 2 หลังจากยาเม็ดแพง นั้นหมดลง ฉันเริ่มลุ้นนับ วันที่1 วันที่2 วันที่ 3 ไปจนครบถึงวันที่ 40 หลังประจำเดือน ครั้งสุดท้าย ฉันควรท้องแล้วนี่นะ ตามที่หมอเคยสอนไว้ ฉันท้องแล้ว . หรือเปล่า !!?? เงียบ ๆ ดีกว่า รอดูอีก 2 วันซิ เอ ฉันรู้สึกอยากคลื่นไส้อาเจียรหรือเปล่า ? ตามประสา อาการคนที่ท้องควรเป็น แต่เปล่าเลย ไม่มีอาการใด ๆ ประกอบการลุ้น ว่าท้องหรือไม่ท้อง มันเหมือนร้องเพลงเมื่อถึงท่อนฮุคแล้วไม่มีเสียงดนตรีเข้ามารับ เริ่มเครียดแล้วซิ ท้องหรือเปล่าหว่า แอบดีใจเงียบ ๆ แต่ด้วยความที่ผ่านการผิดหวังครั้งแล้วครั้งเล่ามาเยอะ ก็เลย เฮ่อ . .....อย่าใส่ใจเลย ผ่านจากวันที่ 40 มาอีกหนึ่งอาทิตย์ นี่ถ้าตอนนั้นมีน้ำยาตรวจสอบการตั้งครรภ์เองได้ ก็คง ซื้อไว้แล้วเป็นโหล สมัยนั้นรู้ว่ายานี้มีขายแล้ว แต่ยังไม่มีที่เมืองไทย ครั้นจะไปตามห้องlab ก็เกรงว่าจะอายเขา หากไม่ได้ท้องจริง ๆ เพราะเขาคงว่าเราเป็นพวกอุปทาน หรือนึกไปเอง อ่านจากหนังสือก็มีบอกว่า มีอาการนี้จริง ๆ คือคนที่อยากท้องมาก จนรู้สึกหน้าท้องใหญ่ขึ้น มีอาการแพ้ท้อง โอ้กอ้าก แต่ที่จริงแล้ว ร่างกายตอบรับจากความรู้สึกของจิตใจเท่านั้น ไม่ได้เกิดขึ้นจริง แต่ฉันเอง กลับไม่มีอาการใด ๆ เลย วันหนึ่งฉันทนความอยากรู้ไม่ไหว สองคนลางานช่วงเช้า ไปตรวจปัสสาวะที่ห้อง lab แถวปทุมวัน ให้รู้ดำรู้แดงไปเล้ยย “ยินดีด้วย อายุครรภ์ ได้ 6 อาทิตย์ แล้วครับ” !!!! โอ้ ...ช่างเป็นเสียงสวรรค์จริง ๆ และคิดว่าฟ้าคงมีตาให้รางวัลกับความพยายามของเราแล้ว ( อนุมัติช้าไปหน่อย แต่ก็ ok คิวคงเยอะเหมือนของหมอ..แต่อย่างงัยก็ขอบคุณคร๊าบบ ... ) ไม่ได้ฝันไปใช่ไหม ... สองคนเดินออกมาตัวลอย ๆ “ช้าง คุณได้ยินเหมือนที่ช่าได้ยินไหมคะ เจ้าหน้าที่แลปว่ารัยนะ” เป็นสิ่งแรกเมื่อถึงที่ทำงานก็ยกหูถามอีกฝั่งเพื่อย้ำอีกที ความดีใจและไม่แน่ใจมันปนเป กันยุ่งไปหมด ความผิดหวังที่สะสมมาหลายๆ ครั้งในระยะเวลากว่าหนึ่งปี ทำให้ฉันผวา หลอกหลอนและสับสน “คุณท้องแล้ว ลูกเรามาแล้วนะครับ ช่า ” !! บรรจงพับใบแจ้งผลตรวจจากห้อง lab ไว้เป็นอย่างดี ฉันเก็บไว้จนเดี๋ยวนี้ และเคยเอา มาให้ลูกดูว่า ฉันดีใจแค่ไหน ที่ได้เขาเกิดมา คุณช่ามีท้องแล้ว... ยังจำความรู้สึกนั้นได้ มันเต็มและอิ่ม หัวใจพองโต มันยิ่งกว่า ใบล็อตเตอรี่ ที่ได้รางวัลที่หนึ่ง มันเป็นใบประกาศถึงความสำเร็จ ฉันเดินยิ้มเหมือนคนเสีย สติได้ทั้งวัน อารมณ์ดี.. ยิ้ม.. หัวเราะเสียงดังเกินกว่าที่ควรกับสิ่งเล็กน้อยแทบไม่เป็น ประเด็น ฉันเดินช้าลง... สลัดรองเท้าส้นสูงทิ้ง ขับรถช้า ๆ หลบหลุมบ่อตามถนน ทั้ง ๆ ที่เคยขับข้ามไปแบบไม่เคยชะลอ ความเร็วของรถเลย เที่ยงนั้นฉันกินของที่มีรสจืดแทนรสจัดอย่างเคย สั่งไม่ให้ใส่ผงชูรส เริ่มสังเกตดูว่าแม่ค้า ที่เราไปฝากท้องทุกมื้อเที่ยงนั้น เขา ใช้น้ำปลาราคาขวดละเท่าไร....เดินไปหลังร้านดูว่า เขาล้างถ้วยชามช้อนได้สะอาดไหม... ฉันอ่านหนังสือ ฉันซื้อเกือบทุกเล่ม ศึกษามากขึ้น เราสองคนอ่าน ๆ ๆๆ และปฏิบัติทุกอย่าง เพื่อว่าสิ่งที่เรารอมานานนั้น ได้รับการปรนนิบัติ อย่างดี ลูกต้องแข็งแรง ครบทุกส่วน สุขภาพดีทั้งใจและกาย จากหลากหลายหนังสือ และศึกษาจากผู้รู้นั้น บอกว่าการได้คลอดลูกโดยธรรมชาตินั้น มีผลดีแก่แม่และลูกหลายอย่างมากกว่าการผ่าตัดคลอด ด้วยความรู้สึกอยากเป็นแม่มีสูงมาก อยากคลอดเอง อยากให้นมลูกเอง หนังสือต่างประเทศบางเล่มพูดถึงเรื่องผลดีของการ ให้สามีเข้าไปในห้องคลอด เรื่องอุลต้าซาวด์ เรื่องคลอดลูกในน้ำ( อ่านไปเปิด dictionary ไปเมื่อยมือมาก ) ซึ่งสิ่งต่าง ๆ นี้ยังไม่เป็นที่ยอมรับในเมืองไทยเมื่อเกือบ30 ปีก่อน สิ่งที่ฉันทำได้ก็คือ การฝึกหายใจขณะคลอด คือการพ่นลมออกจากปากเป็นจังหวะ การผ่อนคลายกล้ามเนื้อตามร่างกาย ฯลฯ หน้าท้องฉันใหญ่ขึ้นมากในเดือนที่ 3 – 4 เริ่มมีอาการ “ตอด” เล็ก ๆ ที่ท้อง แต่ อาการแพ้ท้องก็ยังไม่มีให้เห็นเลย ฉันมีความสุขกับการรับประทานมาก จำได้ว่าฉันเคย กินฟองดู 3 หม้อคนเดียว ที่ร้านฟองดูเฮ้าส์ ทั้งหม้อเนื้อ ชีส และช็อกโกเลต หากใครรู้จัก หรือเคยกินคงรู้ว่ามันมากมายแค่ไหน ฉันบอกใคร ๆ ว่า “กินเผื่อลูกน่ะ” มันเป็นข้ออ้างทั้งนั้น จริง ๆ แล้วมันเป็นความตะกละของคุณช่าเอง ดูหุ่นตอนนี้ก็ฟ้องอยู่แล้ว “เห็นเพื่อนบอกว่า ตอนนี้ทางหมอสามารถทำอัลตราซาวด์เพื่อดูเพศได้แล้วเหรอคะ” ถาม วันที่ได้ตรวจร่างกายกับหมอที่ฝากท้องด้วย “คือเรื่องนี้ ยังไม่มีการรายงานว่ามีผลข้างเคียงกับลูกในครรภ์ในระยะยาวหรือเปล่า ในเมื่อคุณแข็งแรงดี ก็คงไม่จำเป็นค่ะ ทางโรงพยาบาจะใช้ในกรณีที่จำเป็นจริง ๆ ”คุณหมอ ได้อธิบายไว้ .... “ช่าอยากได้ลูกผู้หญิง หรือ ลูกชายครับ ” คุณช้างถามขณะที่นั่งพักผ่อน เขาเอามือมา ลูบที่ท้องฉันเบา ๆ ประมาณว่าอยากสัมผัสและรู้สึกตอนลูกดิ้น คุณช้างจะหัวเราะชอบใจ ทุกครั้งที่จับจังหวะได้พอดี ...“ช่าว่า หญิงหรือชายก็เหมือนกันนะคะ ภาวนาให้ลูกแข็งแรง และครบสมประกอบดีกว่าค่ะ เป็นเด็กฉลาดและมีจิตใจที่ดี” ระหว่างท้องฉันก็ทำงานเป็น AE ตามปกติ ได้ไปหาหมอเพื่อตรวจร่างกายเป็นประจำทุก เดือนตามนัด ทุกอย่างราบรื่นมาก จนถึงวันคลอด “เด็กไม่กลับหัวนะคะ คุณช่า แล้วก็ตัวค่อนข้างใหญ่ หมอว่าจะทำการผ่าตัดคลอดดีกว่านะ ให้คลอดตามธรรมชาติ จะปลอดภัยมากกว่าค่ะ” ก็ต้องว่าตามคุณหมออยู่แล้ว เพียงแต่เสียดายที่อุตสาห์ฝึกเป่าลม ฟู๊ฟู๊ และอะไรต่าง ๆ ก็แห้วไป คุณหมอจับฉันบล๊อกหลังและดมยาทันทีที่น้ำเริ่มเดิน ฉันไม่รู้สึกตัวเลย จนได้ กลับมาที่ห้องพักอีกครั้ง คุณช่าได้ลูกเป็นผู้หญิง แข็งแรงมาก หนัก 3.5 กก. ยาว 50 ซม. ยิ้มเก่งและร้องไห้เสียงดัง ชื่อ “น้องปัน”เพราะอยากให้ลูกเป็นคนมีน้ำใจ รู้จักการให้ มีจิตใจดี และมีการแบ่งปัน อย่างที่ตั้งใจไว้ แต่ปรากฏว่าตอนโตเป็นสาว ลูกขอเปลี่ยนชื่อตัวเองใหม่ว่า ปั นใ จ ! ! ! ลูกครายยยเนี่ยะคิดแผลงจริง ๆ   Create Date : 28 มกราคม 2550     Last Update : 28 มกราคม 2550 20:05:39 น. Counter : 443 Pageviews.   0 comment Share Tweet

7>อยากเป็นแม่.. ( ติดเรท ) ตอนนี้จะค่อยข้างเล่ายากเลยทำให้ยาวสักหน่อย พยายามจะตัดทอนลง แต่ก็ไม่อยากให้พลาดในหลาย ๆประเด็นด้วยกัน เอาเป็นว่า หากน้อง ๆ ที่มีอายุไม่ถึง 18 ก็ต้องอยู่ภายใต้การดูแลของผู้ปกครองขณะนี้อ่านกระทู้นี้นะคะ ส่วนคนอื่น ๆ ก็ต้องใช้ วิจารณาณในการอ่านพอสมควรค่ะ ------------------------ ทำงานไปก็เพลิน เพราะอย่างที่บอก งานสนุก รายได้ก็ดี เพื่อนฝูง พากันอิจฉา เรื่องจะไป เรียนต่อที่เมืองนอก ก็ไม่ได้พูดถึงกันอีกเลย ไม่ได้วางแผนเรื่องว่าจะมีลูกกันเมื่อไร เพราะยังอยากเที่ยว อยากอิสระ ก็อายุยังน้อย ทั้งคู่ ฉัน 24 เขา 26 ใคร ๆ ก็ว่าเราแต่งงานเร็วเกินไป น่าจะดูใจมากกว่านี้สักหน่อย แต่ ก็อยากจะแต่งน่ะ เทวดาหน้าเขียว ๆ อย่ามาห้ามซะให้ยากเลย พอมาถึงตอนปัจจุบันนี้ก็ปลื้มสุดๆ เพื่อน ๆ ได้แต่พากันตาร้อนผะผ่าว แหม ลูกโตเร็วทัน ใช้จังเลยนะ ในที่นี้ ไม่ได้บอกว่าทันใช้ลูก หรือลูกทันใช้แม่กันแน่ แต่เอาเหอะ กำลังจะ บอกว่าทุกอย่างที่จะเล่าให้ฟังต่อไปนี้ เป็นสิ่งที่ไม่คิดว่าจะเกิด ทุกอย่างพลิกผันหมด (อีกแล้ว ) ..“ เมื่อไรจะมีลูกจ๊ะ ช้างเป็นลูกชายคนโต อย่าลืม แม่เขาอยากอุ้มหลาน” ..“คุมอยู่เหรอ ปล่อยเหอะ คุมนาน ๆ ไม่ดีนะ” ...“แต่งงานมานานยัง เออ แล้วทำไมไม่มีลูก มีใครต้องไปหาหมอหรือยัง” ประมาณนี้แหละ ฟังแรก ๆ ก็ไม่เท่าไร ตอนหลัง ๆ ก็แทบอยากทำเทปแปะไว้ที่หน้าผากทั้งสองคน อันนึงเขียนว่า“ ยังไม่ท้อง ไม่ต้องถาม” กับ.... อีกอัน “ไม่คุยเรื่องการตั้งท้อง” ก็เกรงจะเจอว่า.... ..“อ้าว แล้วทำไม ไม่ให้ถามล่ะ ” อึ๊ยยยย !@#@$&*(^% โดนถามจนเครียดค่ะ กดดันมากช่วงนั้น ก็เป็นสะใภ้คนโต เขานี่ จนมาวันหนึ่ง กำลังกินมื้อเที่ยงกับเพื่อน ๆ “ช่า เธอมีแผนจะท้องเมื่อไรหรือเปล่า” มาอีกแล้วคำถามนี้ โอ้ยย อยากจะตายคาก๋วยเตี๋ยวเส้นเล็กไม่ชู ไม่งอกลูกชิ้นอย่างเดียว ชามนี้จริง ๆ คุณอวลค่ะ เพื่อนทำงานด้าน graphic design ในบริษัทเดียวกัน แต่งงานช่วงใกล้ ๆ กัน รู้มาว่าสามีอวล อายุค่อนข้างมากแล้ว แต่อวลบอกฉันว่า “ เราไม่อยากใส่เสื้อคลุมท้องคนเดียว เขินน่ะ ช่ามาท้องเป็นเพื่อนกันนะ ” เพื่อนผู้ชาย กินข้าวโต๊ะเดียวกัน ได้ยิน ก็อมยิ้ม เขาคงคิดว่าพวกผู้หญิงนี่แปลก นัดกันท้องก็มีด้วย “เหรอ ยังไม่ได้คิดเลย ว่าจะไปเรียนต่อด้วยแหละ” พูดเลี่ยง ๆ ไป “น่า เป็นเพื่อนเขาหน่อย” รู้สึกอวลไม่พยายามฟังว่าเราพูดอะไร ก็ได้แต่ยิ้ม แล้วก็ไม่ได้คิดอะไร แต่ด้วยแรงยุ อวล เอารูปเด็ก ๆ ฝรั่งมาให้ดูบ้าง เล่าเรื่อง หลาน ๆ บ้าง จนเราเริ่มเคลิ้มตาม และแล้ว “ คุณ คุณ อยากท้องแล้วแหละ ” เฉย ๆเลยซะงั้น คุณช่า ส่วนสามี มีหรือจะปฎิเสธ และแล้วคุณช้างก็จัดห้ายย อย่างขยันขันแข็ง คาดว่าเขาก็คงเครียดเรื่องถูกถามเหมือนกัน และรอคำสั่งนี้มานานแล้ว เวลาผ่านไปไม่นาน อวลก็มาบอกข่าวดี ว่าท้องแล้ว ...... คุณช่า กับคุณช้าง ก็เริ่ม.. อืมมม ทำไมหว่า... ยิ่งท้องอวล เห็นชัดเจนเท่าไร เสียงโอกอ้ากของอวลในห้องน้ำ ความกดดันในตัวฉันก็มากขึ้น เท่านั้นอวลก็น่ารักมาก มาปลอบใจและให้กำลังใจตลอด วันที่เศร้าของทุกเดือน ก็คือวันที่ประจำเดือนมา เดือนไหนมาช้ากว่ากำหนด 1-2 วัน ก็จะเริ่มดีใจ แต่แล้วก็..... แล้วก็ “ คุณ ไปหาหมอกันเถอะ เผื่อว่าช่ามีอะไรผิดปกติ จะได้รู้และรักษาเลยนะ ” ...“ ไม่แน่ อาจเป็นที่ผมก็ได้ ดีเหมือนกัน หาหมอซะเลย “ ผลปรากฏว่า ปริมาณและจำนวนเชื้ออสุจิของเขาอยู่ในขั้นดีมาก ส่วนฉันเอง หมอบอก เพียงแต่ว่าฉันมีมดลูกคว่ำ ก็ปลอบใจว่าไม่น่าเป็นห่วงมากนัก เนื่องจากผู้หญิงหลายคน ที่มีมดลูกคว่ำก็สามารถมีลูกได้ เริ่มต้นรักษา... เวลาผ่านไปเกือบปี ทั้งนับวัน... ทั้งวัดปรอท.. ฉีดสี.. และ กินยา.. หาหมอซึ่งก็มักจะจำหน้าคนไข้ไม่ได้ ( เยอะจัด )จนกว่าจะขึ้นขาหยั่ง จึงจะรู้ว่า case ไหน อุตสาห์อุทิศส่วน...ให้ดูแล้ว...แต่ไม่ท้องสักที เคยคิดว่า เป็นปลากัดก็ดีเหมือนกันเนอะ หมอแม๊ะ ยาหม้อของไทย... ใครแนะนำว่าดี ใก้ลไกลแค่ไหนก็พากันไปหมดซึ่งเจ็บ เหนื่อย และล้า เพราะคนเยอะ และต้องแย่งคิว กันน่าดู ขอเล่าเรื่องวัดปรอทนิดส์ นึง คือทุกเช้าตื่นนอนเวลาเดียวกันทุกวัน ยังไม่ขยับใด ๆ ทั้งสิ้น ก็จะใช้ปรอทพิเศษวัดที่ช่องคลอด ได้อุณหภูมิเท่าไร ก็จดไว้ ทำแบบนี้ 2-4 เดือน ก็สามารถดู วันตกไข่ได้ พอถึงวันนั้น ๆ ที่ไข่ตก ผู้รับเชื้อก็ต้องนัดผู้ให้เชื้อ ห้ามไปไหน หรือมีนัดกับ ใครเพราะคืนนี้เรามี ธุระก__มที่ต้องประกอบด้วยกัน แต่คุณช่า ก็ต้องเสียน้ำตาทุกเดือนเลยค่ะ ท้องคุณอวล ก็โตขึ้นทุกวัน ทุกวัน มีอยู่ครั้งหนึ่งคุณช้างไป ต่างจังหวัด ซึ่งตรงกับวันไข่ตก คุณช่า ก็ต้องลางานและเดินทาง ไปด้วยรถไฟเพื่อการนี้โดยเฉพาะ บอกตรง ๆ ว่า ไม่ได้มีความสุขเลย เพราะเครียดทุกครั้ง ห่วงว่าจะไม่สำเร็จ ห่วงว่าประจำเดือนจะมาอีกไหม....ทรมานทั้งกาย ทรมานทั้งใจมาก ๆ ท้ายสุด ไปหาหมอคนใหม่ หลังจากการตรวจภายในอีกครั้ง หมอบอกว่า คุณช่า ไม่มีอะไร ผิดปกติค่ะ เพียงแต่ มดลูกคว่ำมากหน่อย ซึ่งเวลาประกอบกิจ จะต้องอาศัยท่ากายกรรม เปียงยางอยู่บ้างเพื่อให้กิจกรรมประสบความสำเร็จได้ง่ายขึ้น เอาแล้วคราวนี้ จากเคยใช้ ท่าทางที่เรียบง่ายก็ต้องทำแบบโลดโผน ก็ไม่ใช่ว่า เราทั้งสองจะซาดิส นะคะ เพื่อลูกค่ะ ก็คือมันจำเป็นจริงจริ๊งงง โดยเฉพาะท่ายกขาค้างไว้ เพื่อให้ตัว x และ ตัว y ไปเจอกัน ไม่ร่วงออกมาเสียก่อน เนื่องด้วยสภาพสรีระของมดลูกที่ไม่เอื้ออำนวย มันเมื่อยจริง ๆ เลยค่ะ คุณขา แต่แม้ว่า มีความพยายามสูงสุดแค่ไหน คุณช่า ก็ต้องเสียน้ำตาอีกแล้วค่ะ เสียงโกวเนี่ยะโรงเจแว่ว มาหลอกหลอนอีกแล้ว ท่าว่ามันจะเป็นจริง อย่างนั้นเหรอ.... “ สงสารคุณจังเลย ช่า เลิกเหอะ ไม่เป็นไรหรอก ลูกไม่มี ก็ไม่มี ไว้ขอมาเลี้ยงแล้วกัน” ยืนยันว่าเขาไม่ได้พูดเพราะว่าเสียดายเงินอย่างที่เคย เพราะงานนี้ เขาทุ่มสุดตัวเหมือนกัน ...”ผมไม่อยากเห็นคุณต้องเจ็บและร้องไห้แบบนี้บ่อย ๆ ผมทนไม่ได้ !!!” แม้ว่าฉันเป็นคนประเภทที่หากได้ทำอะไรก็ขอทำให้สุด ๆ ไป แต่การต้องขึ้นขาหยั่ง ให้หมอดูทุกวันเว้นวันนี่ก็ ทำให้ท้อได้เหมือนกัน เจ็บและทรมานมาก ๆ แต่ก่อนจะยกเลิก โครงการ “อยากมีลูก” ฉันได้หาคุณหมอสูติคนหนึ่งที่มีชื่อเสียงมากที่โรงพยาบาลกรุงเทพ ซึ่งหมอได้มีวิธีตรวจที่ค่อนข้างแตกต่างกับหมออื่น ๆ คือหลังจากที่ได้นัดตรวจได้ระยะ หนึ่งแล้ว วันหนึ่งคุณหมอได้แนะนำให้เรา “ xyz” กันตอนเช้า แล้วรีบไปหาหมอเลย โดยที่ฉันไม่ต้องทำความสะอาดใด ๆ หลังจาก “xyz” แล้ว “ คุณช่า มดลูกคุณน่ะ จะผลิต anti-body ทุกครั้งที่มีการร่วมเพศ จึงไม่น่าสงสัยเลยว่า คุณท้องไม่สำเร็จ ดูซิ เชื้ออสุจิตายเกือบ 80 % แบบนี้ก็คงท้องลำบากหน่อยล่ะนะ เพราะแทบไม่เหลือตัวเชื้ออะไรเลยนี่นา” !!! แทบเป็นลม ล้มฟาดลงไป อดที่จะคิดถึงเรื่อง ดวงเสือขาวหมอดูดวงบอกว่าแล้วว่าเราจะไม่มีลูก คำพูดของหมอสูติจะถือได้ไหมว่า confirm ฟันธงแล้ว “ยังงัยก็เอายาบำรุงไปทานนะค่ะ หมอจัดไว้ให้ แต่มีอยู่เม็ดนึง อันนี้ต้องย้ำนะว่าทาน ให้หมด ห้ามขาด ห้ามลืม ต้องสม่ำเสมอด้วยนะ” ก็น่าจะอยู่หรอก เพราะมีเม็ดยาที่ว่าราคา 38 บาท ย้ำ เม็ดละ 38.00 ( 26-27 ปีที่แล้ว ) หลังจากกินยาครบชุด เราก็ไม่ได้ไปหาหมอใด ๆ อีกเลย รวมความพยายามทั้งสิ้น 18 เดือน ก็สิ้นสุดลง ตอนนั้น อวล เพื่อนรักที่ชวนฉันท้อง มีลูกชายอายุ 6 เดือนแล้ว น่ารัก จ้ำมั้ม เราสองคนผ่อนคลายลงมาก ๆ การประกอบกิจก็เป็นไปอย่างธรรมชาติ ไม่เร่ง ไม่รีบ ไม่ต้องลุ้น และเสียน้ำตาอีก วันไหนไม่อยากก็ abc วันไหนอยากก็ xyz เรื่อย ๆ ชิว ๆ ดูหนัง ฟังเพลง ปลูกต้นไม้ ....ความสุนทรีย์ของชีวิตคู่ได้กลับมาอีกครั้ง   Create Date : 28 มกราคม 2550     Last Update : 28 มกราคม 2550 20:04:02 น. Counter : 1593 Pageviews.   0 comment Share Tweet

6>..น้ำผึ้งเค็ม พระจันทร์ทอด "ช่า ช่า กินข้าวได้แล้ว" "มา มา นั่งนี่ นั่งนี่ เอาล่ะ ตรงนี้ ฮ่า ฮาา" ชายสูงวัยใจดีหัวเราะร่วน..ขณะเรียกฉันกินข้าวนี้คือ คุณพ่อสามี แกรักและเห่อฉันเอา มาก ๆ ไม่ได้เป็นคนหัวโบราณอย่างที่กลัวไว้แต่แรก ตามธรรมเนียมสะใภ้คนโตต้อง ปรนนิบัติรับใช้คนในครอบครัวฝ่ายชายโดย เฉพาะคุณพ่อสามี ซึ่งถือว่าเป็นคนที่มีอำนาจที่สุดในบ้านนั้น กลับดูแลเอาใจใส่ฉัน ไม่น้อยกว่าลูก ๆ ของแกเอง ถือเป็น กำลังใจที่ดีอันหนึ่ง จากคนที่ต้องมาอยู่บ้านและสิ่งแวดล้อมใหม่ การปรับตัว อะไรต่าง ๆ อีกมาก หลังจากงานฉลองการแต่งงานของเราก็เสร็จสิ้น (ด้วยดีมาก ) !!ก็คิดต่อในเรื่องการไป เที่ยวดื่มน้ำผึ้งพระจันทร์ สมัยนั้นการดื่มน้ำผึ้งพระจันทร์สำหรับชนชั้นกลางทั่วไป ก็มัก นิยมไป Hong Kong เพราะระยะทางไม่ไกลมาก แหล่งช้อปปิ้งก็เป็นเลิศ อาหารก็อร่อย ภาษาก็ไม่เป็นอุปสรรคเท่าไร คุณช้างเป็นเซลล์ต่างจังหวัดค่ะ และเป็นคนใช้เงิน อย่างมีเหตุผลเสมอ ประกอบกับงบประมาณจำกัดค่ะ "ไปเชียงใหม่กันไหมครับ ช่า ผมคุ้นเส้นทางอยู่แล้ว พักที่ไหน เที่ยวอะไร ร้านไหน อร่อย ผมก็รู้หมด" ..." ดีค่ะ เราขับรถไปเอง สะดวก ค่ำที่ไหน ก็นอนจังหวัดนั้น ค่อย ๆ ไป ต้องใช้เวลากี่วันค่ะ" " ประมาณ 7 วัน กำลังดีครับ ผมมีแผนที่แล้ว ช่าก็เอาไปดูนะครับ ระหว่างทางอยากเที่ยว ที่ไหน หรือว่า แวะตรงไหน ก็ว่ามาแล้วกัน " " ในแผนที่ค่อนข้างละเอียดนะครับ ทั้งที่เที่ยว ที่กิน โรงแรมไม่ต้องจองครับ คุ้นหน้า กันอยู่แล้ว มีห้องแน่นอน " นึกแล้วก็น่าสนุกใช่ไหมค่ะ แต่...อย่างที่บอก พิธีการเยอะมาก จึงทำให้มีของสดของแห้ง เต็มบ้าน จึงเป็นที่มาของ... “ ผมว่าของสดที่ใช้ไหว้เจ้าเสร็จแล้ว พวกหมูเป็ดไก่ เอามาผัดแห้งใส่พริกกระเทียม จะ ได้เก็บไว้นาน เอาใส่กล่อง ไว้กินระหว่างทางได้จะได้ไม่เปลือง ไข่ต้มก็พอเก็บได้ไม่ใช่ เหรอ เนี่ยะ ประหยัด ไปได้หลายมื้อเลยนะ ผลไม้ก็ด้วย คุณว่าไหม “ “ โรงแรมก็เหมือนกัน ผมว่า นอนตามโรงแรมเซลล์แหละ (โรงแรมเซลล์คือ โรงแรมที่พนักงานขายตามบริษัทต่าง ๆ มักจะไปพักเป็นประจำ เพราะราคาห้องพักค่อน ข้างถูก ) มันพอใช้ได้นะคุณ กว่าเราจะถึงแต่ละจังหวัดก็ค่ำแล้ว โรงแรมก็ใช้นอนอย่าง เดียว เอาอย่างหรู ๆ ไปทำไม ให้สะอาดก็ใช้ได้แล้ว " มิน่าตะหงิดตะหงิดว่าจะถามแล้ว เชียวว่าทำไมไปคุ้นหน้ากับทางโรงแรม เรื่องมันเป็นแบบนี้เอง เอาอย่างนี้เลยนะ โห แล้วแผนที่ฉันคิดเอาไว้ล่ะ อาหารอร่อยแบบมีคนมาชิมและรับรองให้แล้ว เตียงนุ่มสะอาดในโรงแรมที่นอนสบาย “ไว้เราพอมีเงินมากกว่านี้หน่อย ที่นี้จะอย่างงัยก็ได้ นะคุณนะ“ เวลานั้น ชี้นกเป็นไม้ ไม่ได้อยู่แล้ว ทุกอย่างโอนอ่อนผ่อนตามไปโหม๊ดดดด ซ้ำกลับคิดว่า น่าจะ “สนุกกว่า” ขบวนการเตรียมอาหารเพื่อการเดินทางก็เรียบร้อยก่อนเช้าตรู่วันรุ่งขึ้น เรามีหมูทอดกระเทียมอยู่ 2 กล่องย่อม และไก่ผัดแห้งอีก 1 กล่องใหญ่ ไข่ต้มประมาณ จำนวนหนึ่ง ผลไม้และขนมไหว้เจ้า นอกเหนืจากกระเป๋าเดินทาง และของใช้จำเป็นอีกนิดหน่อย ------------------------ “ขอข้าวเปล่า 2 น้ำแข็งเปล่า 2 น้ำปลาพริกด้วย” แทบจะเป็นเมนูอาหารประจำที่เราสั่งเมื่อแวะทางข้างพักและถึงมื้ออาหาร สั่งเสร็จก็หยิบ ไก่จักรพรรดิ และ หมูฮองเฮา ออกมา อ้อ อีกอย่าง ...ไข่ต้มนางพญา ซึ่ง ก็จะเปลี่ยน ไปเรื่อย ๆ นะคะ หมูนุ่มน้อย ไก่ลืมยาก ไข่เกลี้ยงเกลา อะไรก็ว่าไป มันก็อยู่ในกล่อง เดียวนั่นแหละคือไก่ทอด หมูเค็มที่เราเตรียมมา ตั้งชื่อให้รู้สึกดี และ อร่อยไปเรื่อย ๆ จะได้ไม่เบื่อ ตบท้ายด้วยกล้วยหอมในการเดินทางแรก ๆ ต่อไปก็ส้มเขียวหวานบ้าง ส้มเช้งจากงานพิธีแต่งที่ยังมีตัวหนังสือจีนสีแดงเป็นกระดาษติดอยู่ ใครเห็นก็มองด้วยหน้าเปื้อนยิ้มไปซะทุกคน ไม่ต้องบอกก็รู้ว่า คู่แต่งงานใหม่ เสบียงเราหมดไปในวันที่ 4 ของการเดินทาง ซึ่งก็เป็นช่วงขากลับเข้ากรุงเทพ และแม้ ว่าจะไม่ได้ลิ้มรสอาหารชวนชิมตามร้านต่าง ๆ แต่ กล้วยปิ้งอุ่น ๆ ข้าวเหนียวนึ่งร้อน ๆ ปลาหรือกะปอมตัว แห้งย่าง จิ้มแจ่ว ที่เราซื้อจากแม่ค้าข้างทาง ก็เป็นอาหารที่วิเศษสุด ยอดของเราทั้งสองอยู่ดี มื้อก่อนกลับเข้ากรุงเทพนั้น จะต้องแบ่งส่วนกับเงินที่ต้องใช้เติมน้ำมันรถ แต่ก็หิวเกินว่า จะหิ้วท้องเข้าบ้าน แตงโมลูกใหญ่15 บาทที่พ่อค้าเข็นรถขายผ่านมาจึงเป็นอาหารของเรา สองคนในมื้อนั้น.. ปาก.. และหน้า.. ที่จะต้องลุยกินเนื้อแตงโมคนละครึ่งลูกจนอิ่ม ก็ เลอะเทอะด้วยน้ำและเม็ดแตงโมเต็มหน้า หัวเราะขำ ต่อกัน และกัน เขาและฉันอิ่มและมีความสุขทุกมื้อ ฉันเชื่อในอิทธิพลของความรักจริง ๆ   Create Date : 28 มกราคม 2550     Last Update : 28 มกราคม 2550 20:03:12 น. Counter : 431 Pageviews.   1 comment Share Tweet

• ชราร่า
• ชราร่า
• Webmaster - BlogGang

• BlogGang.com