ปรีชา อินทรปาลิต (ป.อินทรปาลิต) เกิดเมื่อวันที่ 12พฤษภาคม 2453 ตรงกับวันพฤหัสบดี ขึ้น 4 ค่ำ เดือน 6 ปีจอ ที่บ้านตำบลยมราช อำเภอดุสิต จังหวัดพระนคร (ปัจจุบันเป็นที่ตั้งโรงพยาบาลมิสชั่น) หลังจากนั้นก็ได้ย้ายไปอยู่บ้านที่บิดาได้ปลูกสร้างขึ้น ณ บ้านเลขที่ 4754 ค. ตำบลสวนมะลิ ถนนบำรุงเมือง อำเภอป้อมปราบศัตรูพ่าย เมื่ออายุถึงวัยศึกษาก็ได้เข้าเรียนหนังสือที่โรงเรียนวัดโสมนัสเป็นแห่งแรกครั้นอายุได้ประมาณ 9 ขวบ ปรีชาอินทรปาลิตจึงได้เข้าไปศึกษาอยู่ในโรงเรียนนายร้อยทหารบก เมื่อ พ.ศ. 2462 เลขประจำตัว 3389/จากหนังสือ 100 ปี จปร.กรุงเทพฯ 2530 ทั้งนี้เป็นไปตามความประสงค์ของ พ.ท.พระวิสิษฐพจการผู้บิดาซึ่งเป็นครูสอนภาษาไทยอยู่ที่นั่น ด้วยความปรารถนาที่จะให้บุตรชายได้เป็นนายทหารเจริญรอยตามท่าน

แต่ปรีชา อินทรปาลิต ก็ไม่ได้สำเร็จเป็นนายทหารตามที่บิดามุ่งหวัง เขาออกจากโรงเรียนนายร้อยทหารบก เพราะทางราชการสมัยนั้นยุบชั้นเรียนสำหรับเด็กเล็ก เพราะประเทศประสบกับภาวะเศรษฐกิจตกต่ำอย่างร้ายแรง ต่อมาเขามาเข้าเรียนที่โรงเรียนเทพศิรินทร์ แต่ก็ไม่มีหลักฐานยืนยันที่แน่นอน

ปรีชา อินทรปาลิต เป็นคนที่ชอบสนุกสนานร่าเริง หลังจากที่สลัดเครื่องแบบนักเรียนแล้ว เขาเคยทำงานเป็นคนขับแท็กซี่ ก่อนจะมาขับแท็กซี่เขาเคยรับราชการเป็นเสมียน กระทรวงพาณิชย์และคมนาคม และไม่ชอบระบบเจ้าขุนมูลนายจึงลาออกอีก

บางช่วงเวลาของชีวิต ก่อนที่ ปรีชา อินทรปาลิต จะกลายมาเป็นนักประพันธ์ระบือนาม ด้วยความต้องการที่จะออกเดินทางไปหาประสบการณ์ให้ชีวิต เขาเคยเดินทางไปทำงานกับญาติที่อ่างทอง ใช้ชีวิตเป็นชาวเรือล่องไปมาตามลำน้ำเจ้าพระยา ชีวิตความเคลื่อนไหวของผู้คนและทิวทัศน์สองฝั่งเจ้าพระยา ตั้งแต่ท่าเตียนไปจนถึงปากน้ำโพถูกบันทึกสะสมไว้ในความทรงจำของ ปรีชา อินทรปาลิต ตั้งแต่นั้นมา

ปรีชา อินทรปาลิต เริ่มต้นเขียนนิยายเรื่องแรก หลังจากที่แต่งงานและมีบุตรชายคนแรกแล้ว นวนิยายเรื่องแรกชื่อ "ยอดสงสาร" เป็นการจำลองชีวิตชาวชนบทที่เขาประสบพบเห็นมาสมัยที่ล่องเรือตามลำน้ำเจ้าพระยา
 

ปรีชา อินทรปาลิตใช้ความคิดและเวลาในการตั้งนามปากกา (ตามธรรมเนียมของนักเขียนทั่วไป) ให้กับตัวเองนานพอสมควร ในที่สุดจึงตัดสินใจใช้นามประพันธ์ว่า ป.อินทรปาลิต